Język prapanoński: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
(Utworzył nową stronę „{{język | kolor = lightblue | nazwa = prapanonski | nazwa własna = ? | twórca = Henryk Pruthenia | rok = 2012 | cel = conŭorld Celt...”) |
|||
Linia 40: | Linia 40: | ||
*ð (zaleźnie od djalektu) > z', ž, v' | *ð (zaleźnie od djalektu) > z', ž, v' | ||
*zapożyczenie fonemu «f», | *zapożyczenie fonemu «f», | ||
− | *p, b przed szczelinowymi, j, m, n, l, r > f, v | + | *p, k, b, g przed szczelinowymi, j, m, n, l, r > f, h, v, v |
== Różnice z prasłowianskiém w gramatyce == | == Różnice z prasłowianskiém w gramatyce == |
Aktualna wersja na dzień 01:01, 13 lip 2012
prapanonski ? | |
---|---|
Utworzenie: | Henryk Pruthenia w 2012 |
Cel utworzenia: | conŭorld Celtoslavia - prajęzyk |
Liczba użytkowników | język wymarły |
Sposoby zapisu: | parę łacińskiech napisów |
Klasyfikacja: | języki indoeuropejskie słowiańskie prapanonski |
Kody | |
Conlanger–2 | - |
Lista conlangów |
Język prapanonski - prajęzyk Słowian Panonskiech, powstały około wieku VII-VIII n.e., używany do około X, po czém uległ rozpadowi na djalekta, które daléj przekształciły się w języki. Jest językiém wymarłém.
Różnice z prasłowianskiém w fonetyce
- labjalizacja przed o, ъ (w nagłosie o > vo)
- TorT, TolT, TerT, TelT > TarT, TalT, T'arT, T'alT (samogłoski pod długiém akutém)
- kvě, kvi, gvě, gvi, xvě, xvi > svě, svi, zvě, zvi, svě, svi
- tj, dj > k', g'
- zachowanie różnech typów akcentowania, ale jeżeli w wyrazie występuje parę typów akcentu, to:
- gdy występują dwa typy akcentu, z którech jeden jest długi, a drugi krótki, to pozostaje ten długi
- w reszcie przypadków akcent bliższy nagłosowi pozostaje, a samogłoska pod drugiém zmienia się w zwykłą samogłoskę długą
- odpadnięcie ъ, ь w wygłosie i pozycji słabéj (wyjątek: pierwsza sylaba wyrazu). «ь» w wygłosie nie pozostawia miękkości. Jeżeli wyraz kończyłby się przez ten proces długą zbitką (np. dobrъ > dobr) dochodziło do wstawiania «a» (a więc dobrъ > dobar)
- w reszcie pozycji ъ, ь > a, ě
- e, i > i
- 'u > ü
- harmonja wokaliczna, upodobnienie poprzedzającéj samogłoski do akcentowanéj
- t, d przed szczelinowymi, miękkimi > θ, ð
- t', d' > θ', ð'
- x > h
- sonanty l, l´, r, r´ > yl, il, yr, ir
- depalatalizacja r', l'
- depalatalizacja c, dz, č, dž, š, ž
- dz, dž > ž
- delabjalizacja szczelinowech i afrykat
- c przed spółgłoskami miękkimi, labjalizowanymi, samogłoskami i, ě > s, w reszcie pozycji > k
- grupy ir, yr, in, yn, im, ym, il, yl > ěr, ar, ěn, an, ěm, am, ěl, ěr
- ð (zaleźnie od djalektu) > z', ž, v'
- zapożyczenie fonemu «f»,
- p, k, b, g przed szczelinowymi, j, m, n, l, r > f, h, v, v
Różnice z prasłowianskiém w gramatyce
- zanik rodzaju nijakiego i przyłączenie do mężskiego (lěto > lětъ, morje > morь)
- zanik liczby podwójnéj (choć niektóre słowa posiadają ją nadal)
- bezokoliczniki na -nǫti > ǫti
- homofonja pierwszéj osoby liczby pojedynczéj i trzeciéj osoby liczby mnogiéj czasu teraźniejszego
- zanik odmiany przymiotnikowéj przymiotników
- forma narzędnika zawsze poprzedzana przyimkiém
- zapożyczenie ablatywy z języków celtyckiech
- biernik albo równy dopełniaczowi (u żywotnech), albo mianownikowi (u nieżywotnech)