Język protogamajski: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m (→Gramatyka) |
||
Linia 117: | Linia 117: | ||
==Gramatyka== | ==Gramatyka== | ||
===Harmonia samogłoskowa=== | ===Harmonia samogłoskowa=== | ||
+ | W protogamajskim występuje harmonia progresywna samogłosek. Samogłoska pierwszej sylaby sufiksów dołączanych do słowa musi zgadzać się z samogłoską ostatniej sylaby podstawowego słowa. | ||
+ | i ii <---> i ii | ||
+ | u uu <---> u uu | ||
+ | a aa ay au <---> a aa | ||
+ | Np. <br> | ||
+ | ''faqiih'' "sen" -> ''faqiih'''i'''r'' "sny" | ||
+ | ''pirrun'' "drzewo" -> ''pirrun'''u'''r'' "drzewa" | ||
+ | ''iighaur'' "język" -> ''iighaur'''a'''r'' "języki" | ||
===Czasowniki=== | ===Czasowniki=== | ||
Linia 127: | Linia 135: | ||
===Liczebniki=== | ===Liczebniki=== | ||
+ | |||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
<references/> | <references/> |
Wersja z 14:59, 11 lis 2018
Język protogamajski (Raħ ghammasa iighaur [raħ' ɣam:a'sa i:ɣawr']) to prajęzyk, będący przodkiem wszystkich innych języków gamajskich, rodziny językowej rozwijanej w ramach wspólnego forumowego projektu. Jest to język aglutynacyjny, o szyku SVO, charakteryzujący się sporą liczbą głosek szczelinowych, w tym charakterystycznej dla języka spółgłoski [ɣ].
Fonologia
Samogłoski
Przednie | Tylnie | |
---|---|---|
Przymknięte | i i: | u u: |
Otwarte | a a: |
Dyftongi
Występują jedynie dwa dyftongi: [aj] oraz [aw].
Spółgłoski
Wargowe | Zębowo-dziąsłowe | Podniebienne | Weralne | Języczkowe | Gardłowe | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Nosowe | m | n | |||||
Zwarte | bezdźwięczne | p | t | k | q | ||
dźwięczne | b | d | g | ||||
Szczelinowe | bezdźwięczne | f | θ s | h ħ | |||
dźwięczne | ð z | ɣ | |||||
Drżące | r | ||||||
Aproksymanty | l | j | w |
Geminaty
W protogamajskim występowała znaczna liczba geminatów: [n:] [m:] [r:] [l:] [j:] oraz [w:].
Akcent
Akcent pada zwykle na pierwszą sylabę, chociaż pojawiają się wyjątki od tej zasady.
Struktura sylaby
Struktura sylaby to (C)V(C), gdzie V może być samogłoską/dyftongiem, a C spółgłoską/geminatą.
Zapis łaciński
Język protogamajski nie posiadał własnego pisma, używany był przez społeczność niepiśmienną. Dla ułatwienia stosuje się jednak zapis łaciński.
i | ii | u | uu | a | aa | au | ay |
[i] | [iː] | [u] | [u:] | [a] | [a:] | [aw] | [aj] |
m | n | p | t | k | q | b | d |
[m] | [n] | [p] | [t] | [k] | [q] | [b] | [d] |
g | f | ph | s | h | ħ | dh | z |
[g] | [f] | [θ] | [s] | [h] | [ħ] | [ð] | [z] |
gh | r | l | y | w | |||
[ɣ] | [r] | [l] | [j] | [w] |
Gramatyka
Harmonia samogłoskowa
W protogamajskim występuje harmonia progresywna samogłosek. Samogłoska pierwszej sylaby sufiksów dołączanych do słowa musi zgadzać się z samogłoską ostatniej sylaby podstawowego słowa. i ii <---> i ii u uu <---> u uu a aa ay au <---> a aa
Np.
faqiih "sen" -> faqiihir "sny"
pirrun "drzewo" -> pirrunur "drzewa"
iighaur "język" -> iighaurar "języki"