Język starozałabski
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| język starozałabski konotopska říč konotopesk jįzejk | |
|---|---|
| Typologia: | SVO, język fleksyjny |
| Utworzenie: | Terrus (w 2022) |
| Sposoby zapisu: | łacinka |
| Klasyfikacja: | Słowiańskie
|
| Kody | |
| Conlanger–1 | skn. |
| Przykład | |
| Ojcze Nasz Náš Očče, këj jeś v Nebesech, Svįto będe Tvoje jmį, Přijď Tvoje Kárlevstvo, Będe Tvoja Voľa, kako v Nebesech, tako a na Zemi. Našeho jemzícha chlíbca daď nam siodne, A pusť nam naši sundej, ibo mej takže pustiví našim dlžnikom. Ale jarloś náj ot licha. Amen. | |
| Lista conlangów | |
Język starozałabski (skn. konotopska říč) – stadium języka załabskiego należącego do grupy zachodniosłowiańskiej. Używano go od północno-wschodniej Fryzji do okolic Frankfurtu nad Menem, jednak największymi ośrodkami były Brema (skn. Čmeľno) i Nordhausen (skn. Nardúsej). Języka używano od X w. do XVI w., razem z reformacją przeszedł w stadium średniozałabskie.