Język sweński
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| sweński svenska | |
|---|---|
| Utworzenie: | Toivonen w 2008 |
| Cel utworzenia: | na potrzeby conworldu |
| Używany w (Unia Krajów Słowiańskich): | Swenia (Svenska kungrika) |
| Liczba użytkowników (Unia Krajów Słowiańskich) | ? |
| Liczba użytkowników (faktyczna) | ? |
| Sposoby zapisu: | łaciński |
| Klasyfikacja: | języki indoeuropejskie słowiańskie północnosłowiańskie sweński |
| Status urzędowy | |
| Język urzędowy (Unia Krajów Słowiańskich): | Swenia |
| Oficjalna regulacja: | Svenske Move Institut ådë Kungska Akademja Nauk |
| Kody | |
| Conlanger–2 | - |
| Lista conlangów | |
Język sweński (svenska (mova)) - język słowiański używany w Swenii.
Cechy charakterystyczne
Język sweński, dzięki swej izolacji oraz wpływom germańskim i ugrofińskim, posiada cechy rzadkie w językach słowiańskich. Są to m. in. zanik palatalizacji, brak wielu spółgłosek (m. in. c, z), bardzo rozbudowany system samogłosek.
Alfabet i fonologia
- a b d e f g h i j k l m n o p r s t u v y å ä ë ö
Dwuznaki: sj czytamy [ɧ], tj czytamy [ɕ].
Samogłoski
Wymowa samogłosek jest nastepująca:
a czytamy [a]
e czytamy [e]
i czytamy [i]
o czytamy [o]
u czytamy [ʉ]
y czytamy [y]
å czytamy [ɔ]
ä czytamy [ɛ]
ë czytamy [ə]
ö czytamy [ø]
Język sweński nie posiada dyftongów.