Języki talonbacko-harruńskie

Języki talonbacko-harruńskie — grupa języków i dialektów używana w środkowo-zachodniej części Kyonu przez ludy zamieszkujące tereny Harrunu i Talonbatu. Języki te dzielą się na dwie grupy - wschodnią (harruńską) oraz zachodnią (talonbacką), wywodzące się najprawdopodobniej ze wspólnego prajęzyka, języka proto-talonbacko-harruńskiego (PTH).

Klasyfikacja

• Język proto-talonbacko-harruński
  • Języki talonbackie
    • Język proto-talonbacki
      • Język adezaski (talonbacki właściwy)
      • Język czaaż
  • Języki harruńskie
    • Język proto-harruński
      • Języki i dialekty Harrunu

Języki talonbackie

Występowanie języków talonbackich. Na czerwono zasięg języka adezaskiego, na fioletowo języka czaaż.

Z języków talonbackich wyróżnia się dwa główne - język adezaski (zwany również talonbackim, lub talonbackim właściwym) oraz język czaaż. Oby dwa wykształciły się ze swojego wspólnego przodka, języka proto-talonbackiego. Oby dwa języki stanowią tak naprawdę kontinuum dialektalne na osi wschód-zachód, gdzie każde miasto i wioska posługuje się często własnym dialektem. Sytuacja ta tyczy się przede wszystkim języka adezaskiego, który jednak posiada również swoją sformalizowaną wersję, opartą na dialekcie świętego miasta Adera. Podobnie język czaaż opiera się na dialekcie miasta Czaaż.

Wspólne cechy języków talonbackich to m. in.:

• podstawowy szyk zdania OSV

• używanie liczby pojedynczej rzeczownika z liczebnikiem
• zaimki doczepiane do rzeczowników jako postfiksy
• zanik mlasków
• występowanie przymiotnika po rzeczowniku