Hokmanurs sfrake
Hokmański Hokmanurs Sfrake | |
---|---|
Utworzenie: | Kopsön w 2014 |
Cel utworzenia: | Potrzeby autora i jego kolegi (czyt. dla zabawy) |
Ilość mówiących | 2 |
Sposoby zapisu: | łaciński |
Klasyfikacja: | języki indoeuropejskie germańskie Hokmański |
Status urzędowy | |
Oficjalna regulacja: | Mścisław Ruthenia |
Przykład | |
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Alle manur eru hewajraþ frí unð hlík in ír vujrðe unð in ír rekþur. Ðe verstanð unð hevissen eru hewaþ tu ze unð ze zolla zik wenéma in hísþ von wrujðerlikkíþ. | |
Lista conlangów |
Język hokmański (Hokmanurs sfrake) - conlang germańskoidalny, tworzony przez Mścisława Ruthenię podczas wakacji 2014.
Spis treści
Cel i założenia języka
Hokmański tworzony jest do użytku własnego. Większość poważnych językotwórców nie tknęłaby tego języka nawet patykiem przez wzgląd na domniemaną nóblangowość, ale to pomówienia i oszczerstwa. Pod tym kątem podobnie wygląda sytuacja Snuci. Z założenia ma być to zeskandynawizowany język niemiecki: "Zróbmy coś, żeby niemiecki nie był taki nazistowski, tylko trochę fajniejszy". Niektóre rozwiązania gramatyczne wzięte są więc wprost z języków skandynawskich, bądź mocno nimi inspirowane. W związku z powyższym, conlang ten można nawet uznać za dialekt niemieckiego.
Alfabet i fonologia
Alfabet
- Aa [a]
- Áá [a:]
- Cc [ʦ]
- Dd [d̪]
- Ðð [ð]
- Ee [ɛ]
- Éé [ɛ:]
- Ff [f]
- Hh [x]/[ħ]
- Ii [i]
- Íí [i:]
- Jj [j]
- Kk [k]
- Ll [l]
- Mm [m]
- Nn [n̪]
- Oo [ɔ]
- Óó [ɔ:]
- Qq [kf]
- Rr [r]
- Ss [s̻]
- Tt [t̪]
- Þþ [θ]
- Uu [u]
- Úú [u:]
- Vv [v]
Istnieje również możliwość zapisu á jako aa, é jako ee, í jako ii, ó jako oo, ú jako uu, ð jako dh oraz þ jako th.
Procesy fonetyczne
Wszystkie procesy podane są w kontekście języka niemieckiego.
g > h np. geben-heva [ħɛva]
ch > k np. ich-ik [ik]
s /z/ > z np. sieben-zeven, ale sprache-sfrake
sch /ʃ/ > sk /s̻k/ np. schiff-skiff
tsch > ck /ʦk/
b > w /v/ np. haben-hawa
p > f np. apfel-affel
d + i, e > ð + i, e np. gedicht-heðikþ
t + i, e > þ + i, e np. tante-tanþe
t, d w wygłosie > þ, ð np. unterschrift-unþerskrifþ
z /ʦ/ > t /t/ np. zwei-tví
w /v/ > v /v/
v /f/ > v /v/
ü > uj np. schüler-skujler
ö > oj
ä > aj
samogłoska + h (nieme bądź wymawiane /j/) > długa samogłoska np. gehen-héa, nehmen-néma, wohnen-vóna, wählen-vájla
ie > é np. wieder-véðer
ei > í np. mein-mín, dein-ðín
samogł. + u > samogł + v np. euro-evro, auge-avhe
Gramatyka
Gramatyka hokmańskiego czerpie z języków skandynawskich, chodź pod wieloma względami pozostaje wierna językom niemieckim i ogólnie zachodniogermańskim. Niejednokrotnie może przypominać język angielski (redukcja przypadków, jeden rodzajnik etc.).
Rzeczownik
Język hokmański nie rozróżnia rodzajów gramatycznych, a przypadki zachowały się jedynie w odmianie zaimków. Jakakolwiek odmiana rzeczowników dotyczy jedynie liczby i własności.
l. poj. | l. mn. | |
---|---|---|
Nom. | -0 | -ur |
II forma | -s | -urs |
II forma oznacza posiadanie, np.:
Zeszyt Kopsona - Kopsons hefþ
Lasy Europy - Evrofas valður
Dom synów - Zónurs havs
Używany może być również rodzajnik określony ðe, np.: ðe evrofa- ta Europa, ðe zón- ten syn, ðe hefþur- te zeszyty
Przymiotnik
Nie rozróżnia się rodzajów gramatycznych, liczby ani przypadków. Zawsze ma taką samą formę, np.:
huþ-dobry, dobra, dobre, dobrzy, dobrej, dobremu, dobrym, etc.
sklekt-zły, zła, złe, źli, złej, złemu, złym, złą, etc.
Stopień wyższy tworzy się poprzez dodanie mér, a najwyższy am mísþ, np.:
hok - wysoki
mér hok - wyższy
am mísþ hok - najwyższy
Przysłówek
Najczęściej tworzy się przy pomocy końcówki -lik dodawanej do przymiotników, np. hoklik-wysoko, huþlik-dobrze etc.
Czasownik
W hokmańskim występują cztery czasy (teraźniejszy, przeszły dokonany, przeszły niedokonany, przyszły). Formę podstawową czasownika charakteryzuje końcówka -a, np. héa-iść. Dla każdej osoby obu liczb czasownik ma tę samą formę, w związku z czym niezbędne jest użycie podmiotu przed orzeczeniem.
Przykładowa odmiana czasownika vájla (wyierać) w czasie teraźniejszym:
l. poj. | l. mn. | |
---|---|---|
pierwsza osoba | vájla | vájla |
druga osoba | vájla | vájla |
trzecia osoba | vájla | vájla |
Tabela form czasownika:
Strona czynna
l. poj. | |
---|---|
cz. teraź. | vájla |
cz. przyszły | vil vájla |
cz. przesz. n.dok. | vájlaþ |
cz. przesz. dok. | hava hevájla |
Strona bierna
l. poj. | |
---|---|
cz. teraź. | er vájlaþ |
cz. przyszły | vil er vájlaþ |
cz. przesz. n.dok. | er hevájlaþ |
cz. przesz. dok. | er hava hevájlaþ |
Tryb rozkazujący tworzy się przez opuszczenie końcówki charakterystycznej dla czasownika -a, np. hé- idź, vájl- wybierz
Tryb przypuszczający tworzy się przez dodanie ow przed czasownikiem w formie trybu rozkazującego, np. du ow hé- szedłbyś
Odmiana czasownika er- być: