Hokmanurs sfrake

Hokmański Hokmanurs Sfrake
Utworzenie:	Kopsön w 2014
Cel utworzenia:	Potrzeby autora i jego kolegi (czyt. dla zabawy)
Ilość mówiących	2
Sposoby zapisu:	łaciński
Klasyfikacja:	języki indoeuropejskie  germańskie   Hokmański
Status urzędowy
Oficjalna regulacja:	Mścisław Ruthenia
Przykład
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Alle manur eru hewajraþ frí unð hlík in ír vujrðe unð in ír rekþur. Ðe verstanð unð hevissen eru hewaþ tu ze unð ze zolla zik wenéma in hísþ von wrujðerlikkíþ.
Lista conlangów

Język hokmański (Hokmanurs sfrake) - conlang germańskoidalny, tworzony przez Mścisława Ruthenię podczas wakacji 2014.

Cel i założenia języka

Ðe fáne von hokmanurs sfrake.

Hokmański tworzony jest do użytku własnego. Większość poważnych językotwórców nie tknęłaby tego języka nawet patykiem przez wzgląd na domniemaną nóblangowość, ale to pomówienia i oszczerstwa. Pod tym kątem podobnie wygląda sytuacja Snuci. Z założenia ma być to zeskandynawizowany język niemiecki: "Zróbmy coś, żeby niemiecki nie był taki nazistowski, tylko trochę fajniejszy". Niektóre rozwiązania gramatyczne wzięte są więc wprost z języków skandynawskich, bądź mocno nimi inspirowane. W związku z powyższym, conlang ten można nawet uznać za dialekt niemieckiego.

Alfabet i fonologia

Alfabet

• Aa [a]
• Áá [a:]
• Cc [ʦ]
• Dd [d̪]
• Ðð [ð]
• Ee [ɛ]
• Éé [ɛ:]
• Ff [f]
• Hh [x]/[ħ]
• Ii [i]
• Íí [i:]
• Jj [j]
• Kk [k]
• Ll [l]
• Mm [m]
• Nn [n̪]
• Oo [ɔ]
• Óó [ɔ:]
• Qq [kf]
• Rr [r]
• Ss [s̻]
• Tt [t̪]
• Þþ [θ]
• Uu [u]
• Úú [u:]
• Vv [v]

Istnieje również możliwość zapisu á jako aa, é jako ee, í jako ii, ó jako oo, ú jako uu, ð jako dh oraz þ jako th.

Procesy fonetyczne

Wszystkie procesy podane są w kontekście języka niemieckiego.

"Lubię to" na hokmańskim facebooku

g > h np. geben-heva [ħɛva]
ch > k np. ich-ik [ik]
s /z/ > z np. sieben-zeven, ale sprache-sfrake
sch /ʃ/ > sk /s̻k/ np. schiff-skiff
tsch > ck /ʦk/
b > w /v/ np. haben-hawa
p > f np. apfel-affel
d + i, e > ð + i, e np. gedicht-heðikþ
t + i, e > þ + i, e np. tante-tanþe
t, d w wygłosie > þ, ð np. unterschrift-unþerskrifþ
z /ʦ/ > t /t/ np. zwei-tví
w /v/ > v /v/
v /f/ > v /v/
ü > uj np. schüler-skujler
ö > oj
ä > aj
samogłoska + h (nieme bądź wymawiane /j/) > długa samogłoska np. gehen-héa, nehmen-néma, wohnen-vóna, wählen-vájla
ie > é np. wieder-véðer
ei > í np. mein-mín, dein-ðín
samogł. + u > samogł + v np. euro-evro, auge-avhe

Gramatyka

Gramatyka hokmańskiego czerpie z języków skandynawskich, chodź pod wieloma względami pozostaje wierna językom niemieckim i ogólnie zachodniogermańskim. Niejednokrotnie może przypominać język angielski (redukcja przypadków, jeden rodzajnik etc.).

Rzeczownik

Ðe zvíþe fáne von hokmanurs sfrake.

Język hokmański nie rozróżnia rodzajów gramatycznych, a przypadki zachowały się jedynie w odmianie zaimków. Jakakolwiek odmiana rzeczowników dotyczy jedynie liczby i własności.

	l. poj.	l. mn.
Nom.	-0	-ur
II forma	-s	-urs

II forma oznacza posiadanie, np.:
Zeszyt Kopsona - Kopsons hefþ
Lasy Europy - Evrofas valður
Dom synów - Zónurs havs

Używany może być również rodzajnik określony ðe, np.: ðe evrofa- ta Europa, ðe zón- ten syn, ðe hefþur- te zeszyty

Przymiotnik

Nie rozróżnia się rodzajów gramatycznych, liczby ani przypadków. Zawsze ma taką samą formę, np.:
huþ-dobry, dobra, dobre, dobrzy, dobrej, dobremu, dobrym, etc.
sklekt-zły, zła, złe, źli, złej, złemu, złym, złą, etc.

Stopień wyższy tworzy się poprzez dodanie mér, a najwyższy am mísþ, np.:
hok - wysoki
mér hok - wyższy
am mísþ hok - najwyższy

Przysłówek

Najczęściej tworzy się przy pomocy końcówki -lik dodawanej do przymiotników, np. hoklik-wysoko, huþlik-dobrze etc.

Czasownik

W hokmańskim występują cztery czasy (teraźniejszy, przeszły dokonany, przeszły niedokonany, przyszły). Formę podstawową czasownika charakteryzuje końcówka -a, np. héa-iść. Dla każdej osoby obu liczb czasownik ma tę samą formę, w związku z czym niezbędne jest użycie podmiotu przed orzeczeniem.

Przykładowa odmiana czasownika vájla (wyierać) w czasie teraźniejszym:

	l. poj.	l. mn.
pierwsza osoba	vájla	vájla
druga osoba	vájla	vájla
trzecia osoba	vájla	vájla

Tabela form czasownika:

Strona czynna

	l. poj.
cz. teraź.	vájla
cz. przyszły	vil vájla
cz. przesz. n.dok.	vájlaþ
cz. przesz. dok.	hava hevájla

Strona bierna

	l. poj.
cz. teraź.	er vájlaþ
cz. przyszły	vil er vájlaþ
cz. przesz. n.dok.	er hevájlaþ
cz. przesz. dok.	er hava hevájlaþ

Tryb rozkazujący tworzy się przez opuszczenie końcówki charakterystycznej dla czasownika -a, np. hé- idź, vájl- wybierz
Tryb przypuszczający tworzy się przez dodanie ow przed czasownikiem w formie trybu rozkazującego, np. du ow hé- szedłbyś

Odmiana czasownika er- być: