Język armorycki

Język armorycki Lenfe aermourcine
Sposoby zapisu:	Łacińskie
Typologia:	Fleksyjny VSO
Faktycznie
Utworzenie:	Henryk Pruthenia w 2018
W Adnacie
Używany w :	brak
Klasyfikacja:	j. indoeuropejskie j. romańskie j. armorycki
Lista conlangów

Zobacz też słownik tego języka.

Język armorycki - język używany przez Armoryków zamieszkujących Adnatę.

Zapis

A a	Ae ae	Au au	B b	C c	CC cc	Ch ch	D d	Dh dh	E e
[a]	[aə]~[æ]	[aʊ]	[b]	[k]	[x]	[ʃ]	[d]	[ð]	[e]~[ə]
Eu eu	É é	F f	G g	GG gg	Gn gn	H h	I i	J j	K k
[eʊ]~[œ]	[ɛ]	[f]	[g]	[ɣ]	[ɲ]	[h], [x], ∅	[i], [j]	[ʒ]	[k]
L l	LL ll	M m	N n	O o	Ou ou	Ô ô	Œ œ	P p	Q q
[l]	[ʎ]	[m]	[n]	[o]	[u]	[ɔ]	[œ]	[p]	[kf]
R r	S s	SS ss	T t	Th th	U u	Ui ui	V v	W w	X x
[r]	[s], [z]	[s]	[t]	[θ]	[u]	[y]	[v]	[v]	[ks], [gz]
Y y	Z z
[j], [i], [y]	[z]

Dwuznaki ae i eu w zależności od dialektu mogą być wymawiane jako jedna samogłoska, lub jako dyftongi. Znaki h, k, q, w i x występują jedynie w zapożyczeniach.

Ortografia

Przeczenie nou z przymiotnikami piszemy przy pomocy łącznika ‐.

Zmiany fonetyczne

• iV, eV > jV
• a, ā > a
• e, ae > ɛ
• ē, oe > e
• i, y > ɪ > e
• ī, ȳ > i
• o > ɔ
• ō > o
• u > ʊ > o
• ū > u
• au > au
• -m > -0
• h > 0
• ns > s
• VrsV > ss
• LvV > LbV
• -er, -or > -re, -ro
• kj, gj > k', g' ?
• kt, ks > jt, js
• I dyfotngizajca (w akcentowanych sylabach otwartych i przed zmiękczonymi i Cj:
  • ɛ > ie
  • ɔ > uo > eu (reinterpretacja w nagłosie uo > vo)
• Lenicja (V_V, w wygłosie, przed /r/)
  • b, d, g > v, ð, ɣ
  • p, t, k > b, d, g
• gn, ng > ɲ
• kl, gl > ʎ
• upadek nieakcentowanych (nie w wygłosie)
• jC > jC'
• ssj, ss', js' > ʃ
• II dyftongizacja (w otwartej sylabie, nie przed palatalizowaną):
  • e > ei > oi
  • o > ou
  • a > ae
  • u > ue > ui
• ɣ_ > 0
• -Cs > -Cθ
• f, p, k > 0 (przed wygłosowym s, t, θ)
• p, t, k, g > f, θ, x, ɣ (R_V, Z_V, S_)
• VlC, VrC > VwC, VeC (przed zwartymi)
• p', b', m' VV > pʃ, bʒ, ɲʒ
• 'a > ɛ
• a (po nieakcentowanej, w sylabie otwartej) > ɛ (za wyjątkiem wygłosu)
• u > ɛ (w sylabie akcentowanej zamkniętej przed miękką)
• Cj > CC' (zwarte)
• akcent na pierwszą sylabę
• depalatalizacja spółgłosek w sylabach nieakcentowanych
• ttj, tt', ddj, dd' > th', dh'
• VsC, VɣC, > VC
• k', g', j- > ʃ, ʒ, dz-
• ɣ', x' > dʒ, tʃ > j, s
• ka-, ga- > ʃa, ʒa
• CC > C (zwarte)
• sc, sx > ʃ
• dz > z
• wypadnięcie nieakcentowanego ɛ, e (nieregularne, czasem zachowane, jeżeli powstaje trudna zbitka, czasem to zbitka jest uproszczana).
• wypadnięcie -s
• p, b, t, d, k, g V_SC > 0
• -i, -u, -a > -ə [e]
• -v, -dh, -ɣ, -z > -f [f], -dh [th], -x [gg], -z [ss]
• C' > C (za wyjątkiem /ʎ/, /ɲ/)
• oi > oe [œ]

Gramatyka

Zaimki

Zaimki osobowe

Cas.	Sg		Pl		Zwrotny
	1.	2.	1.	2.
Nom.	zœo	tui	nou	vou
Gen.	mieye	tuye	neuthro	véthro	soye
Dat.	mi	tœf	nove	vove	sœf
Acc.	mœ	tœ	nou	vou	sœ
	mie	tie	ne	ve	se
Loc.	mi	tœf	nove	vove	sœf
Poss.	mie	tou	nothér	véthér	sou

Odmiana III osoby

Cas.	Sg			Pl
	m	f	n
Nom.	œll	œlle	œllod	elle
Gen.	ello			oyor
Dat.	elle			ellef
Acc.	elle	œlle	œllod	œllo
	'(e)l	'le	'de	'lo
Loc.	œllo	œlle	œllo	ellef
Poss.	ellér	œllér	œllér	œllour

Zaimki wskazujące

Odmiana "e" ten

Cas.	Sg			Pl
	m	f	n
Nom.	e	zœe	ed	zee
Gen.	zeo			zœor
Dat.	zee			zeef
Acc.	zœo	zœe	ed	zœo
Loc.	zœo	zœe	zœo	zeef
Voc.	e	zœe	ed	zee

Rodzajnik

W języku armoryckim występuje jedynie rodzajnik nieokreślony. Częstym zjawiskiem jest ściąganie się przyimka i rodzajnika.

Cas.	Sg			Pl
	m	f	n
Nom.	un	ne	une	ugne
	n'	n'	n'	gn'
Gen.	ugne			unour
Dat.	ugne			ugne
Acc.	uno	ne	uno	ugne
	n'	n'	n'	n'
Abl.	uno	une	uno	ugne

Rzeczownik

Tablica Deklinacyjna

Cas.		I	II		III			IV		V
		f	m	n	m	f	n	m	n	f
Sg	Nom.	-e	-∅, -e	-o, -e	-∅	-e	-∅	-∅	-e	-e
	Voc.		e		e			e
	Acc.		o		∅			o	e
	Dat.	∅	o		e			oy		ey
	Loc.		e							e
	Gen.	∅	e		e			e	e	ey
Pl	Nom.	-∅	-e		-e			-fe		-e
	Voc.
	Acc.
	Dat.	ef	ef		ef			fef		œf
	Loc.
	Gen.	aer	or		o			fou		œr

Deklinacja I
acfe "woda"

Cas.	Sg	Pl
Nom.	acfe	acf
Gen.	acf	acfaer
Dat.	acf	acfef
Acc.	acfe	acf
Loc.	acf	acfef
Voc.	acfe	acf

Deklinacja II deumen "pan" Cas. Sg Pl Nom. deumen deumne Gen. deumne deumnor Dat. deumno deumnef Acc. deumno deumne Loc. deumne deumnef Voc. deumne deumne

Deklinacja II fille "syn" Cas. Sg Pl Nom. fille fille Gen. fille fillor Dat. fillo fillef Acc. fillo fille Loc. fille fillef Voc. fille fille

Deklinacja II bielo "wojna" Cas. Sg Pl Nom. bielo biele Gen. biele bielor Dat. bielo bielef Acc. bielo biele Loc. biele bielef Voc. biele biele

Deklinacja II eusello "pomoc" Cas. Sg Pl Nom. eusello euselle Gen. eusello eusellor Dat. eusello eusellef Acc. euselle euselle Loc. euselle eusellef Voc. eusello euselle

Deklinacja III
doy "dowódca"

Cas.	Sg	Pl
Nom.	doy	douge
Gen.	douge	dougo
Dat.	douge	dougef
Acc.	doug	douge
Loc.	douge	dougef
Voc.	douge	douge

Deklinacja IV pôeth "port" Cas. Sg Pl Nom. pôeth pôethfe Gen. pôethe pôethfou Dat. pôethoy pôethfef Acc. pôetho pôethfe Loc. pôethoy pôethfef Voc. pôeth pôethfe

Deklinacja IV côrne "róg" Cas. Sg Pl Nom. côrne côrnfe Gen. côrne côrnfou Dat. côrnoy côrnfef Acc. côrne côrnfe Loc. côrnoy côrnfef Voc. côrne côrnfe

Deklinacja V
dye "dzień"

Cas.	Sg	Pl
Nom.	dye	dye
Gen.	dyey	dyœr
Dat.	dyey	dyœf
Acc.	dye	dye
Loc.	dye	dyœf
Voc.	dye	dye

Czasownik

Wszystkie łacińskie koniugacje zachowały się we współczesnym języku armoryckim.

Bezokolicznik

W j. armoryckim bezokolicznik przyjmuje końcówki:

• -aer dla I koniugacji, np. aemaer "kochać"
• -œr dla II koniugacji, np. aevœr "mieć"
• -œr dla III koniugacji, np. lieyœr "czytać"
• -ir dla IV koniugacji, np. audhir "słyszeć"

Imiesłów czynny

W j. armoryckim imiesłów czynny przyjmuje końcówki:

• -as, dla I koniugacji, np. aemas "kochający"
• -es dla II koniugacji, np. aeves "posiadający"
• -os dla III koniugacji, np. lieyos "czytający"
• -(y)os dla IV koniugacji, np. audhyos "słyszący"

Odmieniają się one jak standardowe przymiotniki I deklinacji. Jedynym wyjątkiem jest rozszerzenie tematu o -nd-, np. aemas "kochający", ale aemande "kochająca.

Czas teraźniejszy prosty

Opisuje on zdarzenia mające miejsce w teraźniejszości.

Konstrukcja:

PRS

Pers.	I		II		III		IV
	Sg	Pl	Sg	Pl	Sg	Pl	Sg	Pl
1.	-∅	aem	e	œm	-∅	em	e	im
2.	th	aet	th	œt	th	et	th	it
3.	at	an	t	en	t	ont	t	yon

W formie 2. i 3. osoby liczby pojedynczej, gdzie występująca końcówka nie zawiera samogłoski, czasami, przy obecności trudnych do wymówienia zbitek, zostaje dodana samogłoska é.

Czas teraźniejszy złożony

Opisuje prawdy ogólne, zdarzenia powtarzalne.

Konstrukcja:

BYĆ-PRS + IMIESŁÓW TERAŹNIEJSZY CZYNNY

Czas przeszły niedokonany

Opisuje:

• zdarzenia przeszłe, które nie zostały zakończone;
• zdarzenia przeszłe, których trwanie było rozciągnięte w czasie;
• zdarzenia przeszłe, na tle których dochodziło do innych wydarzeń.

IMP

Czas przeszły dokonany prosty

Opisuje:

• zdarzenia przeszłe, które zostały zakończone
• zdarzenia przeszłe, które wydarzyły się tylko raz
• zdarzenia przeszłe, które miały miejsce kolejno po sobie

Konstrukcja:

PERF

Czas przeszły niedokonany złożony

Opisuje powtarzalne zdarzenia przeszłe, dawne zwyczaje.

Konstrukcja:

BYĆ-IMP + IMIESŁÓW TERAŹNIEJSZY CZYNNY

Czas przeszły dokonany złożony

Opisuje wykonane czynności, w wyniku których doszło do zmiany stanu.

Konstrukcja:

BYĆ-PERF + IMIESŁÓW PRZESZŁY CZYNNY

Czas zaprzeszły niedokonany

Opisuje zdarzenia przeszłe, które miały miejsce przed innym zdarzeniem przeszłym, przy czym, posiadające rozciągnięty w czasie charakter.

Konstrukcja:

BYĆ-PPERF + IMIESŁÓW TERAŹNIEJSZY CZYNNY

Czas zaprzeszły dokonany

Opisuje zdarzenia przeszłe, które miały miejsce przed innym zdarzeniem przeszłym.

Konstrukcja:

PPERF

Czas przyszły niedokonany

Opisuje:

• zdarzenia przyszłe, które nie mają ograniczonego czasu trwania;
• zdarzenia przyszłe, których zaistnienie nie jest pewne;
• plany przyszłych działań;
• chęci przyszłych działań.

Konstrukcja:

BYĆ-FUT + IMIESŁÓW TERAŹNIEJSZY CZYNNY

Czas przyszły dokonany

Opisuje zdarzenia przyszłe, które maja mieć jednokrotny charakter lub których prawdopodobieństwo wydarzenia się jest uznawane za pewne.

Konstrukcja:

BYĆ-FUTPERF + IMIESŁÓW TERAŹNIEJSZY CZYNNY

Tryb łączący prosty

Za jego pomocą wyraża się:

• rozkazy wobec osób starszych, a także nieznanych i wyżej postawionych;
• używany w zdaniach podrzędnych;
• używany w mowie zależnej.

Konstrukcja:

SUB

Czas łączący złożony

Za jego pomocą wyraża się chęci, życzenia, a także możliwe zdarzenia. Używany też jest w zdaniach warunkowych.

Konstrukcja:

BYĆ-SUB + IMIESŁÓW TERAŹNIEJSZY CZYNNY

Leksyka

Kalendarz

Nazwy miesięcy

Miesiąc	Armorycki
Styczeń	Zanoarie
Luty	Févroarie
Marzec	Marthe
Kwiecień	Abrile
Maj	Maeye
Czerwiec	Zuigne
Lipiec	Cfintile
Sierpień	Séchile
Wrzesień	Séténvrée
Październik	Ôdhovrée
Listopad	Neumvrée
Grudzień	Dhœmvrée

Dni tygodnia

Dzień tygodnia		Forma dzierżawcza
Poniedziałek	Lunée	lunaere
Wtorek	Maetée	maethaere
Środa	Méycre	méycriaele
Czwartek	Zeuve	zôviéle
Piątek	Viœnre	viœnriaele
Sobota	Sadoyne	sadoynaele
Niedziela	Soulée	soulére