Język mantycki
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Język mantycki mantükke keel мантюкке кеел | |
|---|---|
| Utworzenie: | Terrus w 2022 |
| Używany w : | Białoruś, Łotwa, Litwa |
| Regiony : | rejon miorski (Białoruś), południowa-wschodnia Łatgalia (Łotwa), północno-wschodnia Auksztota (Litwa) |
| Liczba użytkowników | ok. 15000 (2006) |
| Sposoby zapisu: | łacinka, rzadko cyrylica (na Białorusi) |
| Typologia: | SVO, język fleksyjny |
| Klasyfikacja: | Języki bałtofińskie
|
| Status urzędowy | |
| Język mniejszości : | Białoruś, Łotwa (Gmina Krasław) |
| Oficjalna regulacja: | brak |
| Kody | |
| Conlanger–1 | mtk. |
| Przykład | |
| Ojcze Nasz Itsa-ma, mika vuolõt Niibössa, Sventastü Nim-tsi, Tulõ Kunimuosut-tsi, Vuolõ Tuohtuo-tsi, kuitsi Niibössa, jo tamitsi Moollo. Anda meilda jokopövön jabe-ma, Jo üjanda meilda sindet-ma, Tuotso jo möö vübatsama velkajildö-ma. Jo et andada me veekaaspatüda, Ende paastade me selta pahütselda. Amen. | |
| Lista conlangów | |
Język mantycki (mtk. mantükke keel /ˈman.tʲuk.ke kʲeːl/) - język bałtofiński używany na pograniczu Białorusi, Łotwy oraz Litwy. Jako pierwszym językiem włada nim ok. 10000 ludzi, głównie na Białorusi w rejonie miorskim oraz w gminie Krasław na Łotwie.