Język pomerański
pomerański pommeranês | |
---|---|
Utworzenie: | Widsið w 2003 |
Najnowsza wersja: | 8 |
Sposoby zapisu: | alfabet łaciński |
Typologia: | a posteriori SVO analityczno-fleksyjny |
Klasyfikacja: | języki italskie romańskie zachodnie galloiberyjskie galloromańskie oksytano-romańskie pomerański |
Kody | |
Conlanger–3 | nat.pom.wid |
Lista conlangów |
Język pomerański (lengua pommeranesa [ˈlengʷəpomeraˈnɛsə], pommeranês [pomeraˈnɛs]) to naturalistyczny język sztuczny typu a posteriori, opracowywany przez Widsiða od roku 2003. Jest to najstarszy i największy projekt języka sztucznego tego autora. Genetycznie jest to język zachodnioromański, spokrewniony przede wszystkim z oksytańskim, katalońskim i francuskim, oparty na celtyckim substracie i posiadający kilka cech niespotykanych na obszarze romańskojęzycznym: obecność akcentu tonicznego jako pozostałości po nieakcentowanych sylabach, które uległy synkopie, zachowanie labializowanych spółgłosek /kʷ/ i /gʷ/ czy tendencja do unikania peryfraz czasownikowych. Nazwa języka, pierwotnie nawiązująca do regionu pochodzenia autora, przyczyniła się do dobudowania tła historycznego, w którym pomerański mógłby się rozwinąć.
Słownik pomerański liczy ponad 5 000 słów, pozwalających na przeprowadzenie różnego rodzaju konwersacji, język posiada też rozbudowaną składnię. Obecnie autor pracuje nad siatką dialektalną pomerańszczyzny.