Język pomerański

pomerański pommeranês
Utworzenie:	Widsið w 2003
Najnowsza wersja:	8
Sposoby zapisu:	alfabet łaciński
Typologia:	a posteriori SVO analityczno-fleksyjny
Klasyfikacja:	języki italskie   romańskie     zachodnie       galloiberyjskie         galloromańskie           oksytano-romańskie               pomerański
Kody
Conlanger–3	nat.pom.wid
Lista conlangów

Język pomerański (lengua pommeranesa [ˈlengʷəpomeraˈnɛsə], pommeranês [pomeraˈnɛs]) to naturalistyczny język sztuczny typu a posteriori, opracowywany przez Widsiða od roku 2003. Jest to najstarszy i największy projekt języka sztucznego tego autora. Genetycznie jest to język zachodnioromański, spokrewniony przede wszystkim z oksytańskim, katalońskim i francuskim, oparty na celtyckim substracie i posiadający kilka cech niespotykanych na obszarze romańskojęzycznym: obecność akcentu tonicznego jako pozostałości po nieakcentowanych sylabach, które uległy synkopie, zachowanie labializowanych spółgłosek /kʷ/ i /gʷ/ czy tendencja do unikania peryfraz czasownikowych. Nazwa języka, pierwotnie nawiązująca do regionu pochodzenia autora, przyczyniła się do dobudowania tła historycznego, w którym pomerański mógłby się rozwinąć.

Słownik pomerański liczy ponad 5 000 słów, pozwalających na przeprowadzenie różnego rodzaju konwersacji, język posiada też rozbudowaną składnię. Obecnie autor pracuje nad siatką dialektalną pomerańszczyzny.