|
|
starotruski
staɣdap trudakiz
|
| Utworzenie:
|
Todsmer w 2016
|
| Liczba użytkowników
|
???
|
| Sposoby zapisu:
|
łacinka
|
| Typologia:
|
SVO
|
| Klasyfikacja:
|
trusko-taugryjskie
|
| Kody
|
| Conlanger–1
|
stg
|
| Conlanger–3
|
kyn.stg.tqr
|
| Przykład
|
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka
Eɣador ljaɣrur s'poʔm daʔ mgaɣr rʔopko daʔ xekko wæp'ilmo. Eʔe hirm daʔ powgækl s'ilmoɣo, daʔ eʔe ajardo ʔæsxi xas'mekjas zɣes'ilmo pʔa.
|
| Lista conlangów
|
Staɣdap trudakiz, język starotruski, znany także jako język pratruskobrocki, to język z grupy trusko-taugryjskiej. Jest językiem używanym kiedyś w okolicach obecnego Państwa Truskiego. Jest przodkiem zarówno języka truskiego jak i języka brockiego. Status języka starotruskiego jest niepewny. Jest to głównie język rekonstruowany, ale język zbliżony do pratruskobrockiego zaświadczony jest w kilku inskrypcjach i innych źródłach, takich jak imiona, co upodabnia go nieco do statusu języka pranordyjskiego.
Fonologia starotruska
Samogłoski
Zestaw fonemów samogłoskowych starotruskiego jest dość prosty, jest sześć samogłosek, nie rozróżnia się długości.
Spółgłoski
Spółgłoski w starotruskim dzielą się tradycyjnie na dwie grupy: na tzw spółgłoski rzędowe /p t k s x/, czyli mające odpowiedniki w postaci spółgłosek palatalizowanych i faryngalizowanych, i pozostałe, wśród których /r l m n/ mogą być sylabiczne, natomiast /ʔ h j w/ mają ograniczone występowanie.
Gramatyka
Rzeczowniki
Rzeczowniki truskie nie mają rodzaju ani liczby, odmieniają się przez przypadki według poniższego wzoru:
| Przypadek |
Forma
|
| Nominativus |
staɣdur (-ʔur)
|
| Accusativus |
staɣd
|
| Genetivus |
stæxt'as (-jas)
|
| Adessivus |
stæxke (-k'e)
|
| Inessivus |
staɣgo (-ko)
|
| Allativus |
staɣdun (-dun)
|
| Illativus |
staɣdo (-do)
|
| Ablativus |
stæxpær (-p'ær)
|
| Elativus |
staɣza (-za)
|
| Instrumentalis |
staxi (-xi)
|
| Intransitivus |
staɣrak (-rak)
|
Liczebniki
|
|
główne
|
porządkowe
|
| 1
|
hraʔ [hrɒʔ]
|
ihra [ihrɒ]
|
| 2
|
zam [sˤɒm]
|
isam [iˈsɒm]
|
| 3
|
k'iw [kʲiw]
|
ik'iw [iˈkʲiw]
|
| 4
|
zazam [sˤɒˈsˤɒm]
|
sisam [siˈsɒm]
|
| 5
|
wem [wem]
|
iwem [iˈwem]
|
| 6
|
gukiw [kˤuˈkiw]
|
kik'iw [kiˈkʲiw]
|
| 7
|
tloʔ [tloʔ]
|
itlo [ˈitlo]
|
| 8
|
zasʔ [sˤɒs]
|
sis' [sisʲ]
|
| 9
|
gwom [kˤom]
|
gujom [kˤuˈjom]
|
| 10
|
uwem [uˈwem]
|
jiʔwem [ˈjiʔwem]
|
Czasowniki
Czasowniki truskie odmieniają się przez osoby i aspekt, występują również partykuły trybów. Tryb pytający może się łączyć z dowolnym z pozostałych.
| Tryb |
Partykuła
|
| oznajmujący |
-
|
| łączący |
mwe
|
| życzący |
pʔa
|
| dezyderatyw |
xʔpm
|
| rozkazujący |
gu
|
| pytający |
ki
|
Aspekty są trzy: niedokonany, dokonany i iteratywny. Formę aspektu dokonanego tworzy się poprzez dodanie sufiksu -ɣo, natomiast iteratywum - przez reduplikację pierwszej sylaby.
Odmiana czasownika dumga ("iść") przez osoby przedstawia poniższa tabela.
| Osoba |
Forma
|
| 1 |
dumgaksa
|
| 2 |
dumgaksa
|
| 2 |
dumga
|
Zaimki
Starotruski posiada zaimki, odróżnia "my" ekskluzywne od inkluzywnego, oraz rozróżnia między rodzajami ożywionymi i nieożywionymi:
- ʔum - ja/my
- ʔumbo - my (ekskluzywne)
- ham - ty/wy
- hamra - ty/wy (nieoż)
- wa - on/oni
- wara - ono/one
Występują także końcówki posesywne:
- -jums - moje/nasze
- -jumbos - nasze ekskluzywne
- -hams - twoje/wasze
- -jæw - jego/ich
