Laurea
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Laurea, własc. Rebulika Laurei (laur. Republica ti Laurea) – państwo wyspiarskie położone na Oceanie Atlantyckim na zachód od Madery.
Historia
Barcy
W drugiej połowie I tysiąclecia p.n.e., plemię Barków (laur. Barcae), które charakteryzowało się wyjątkową na tle innych Słowian skłonnością do podbojów (stąd nazwa plemienia, od czasownika tei bar - walczyć), odłączyło się od reszty Słowian i podążyło na zachód i usadowiło na terenach dzisiejszego Śląska i Moraw, gdzie przez następne wieki graniczyli z plemionami germańskimi. Razem z nimi, nieraz brali udział w atakach na Rzym. Podczas Wielkiej Wędrówki Ludów, razem z plemionami germańskimi i Alanami przekroczyli Ren i dotarli na półwysep Iberyjski, gdzie osiedlili się na terenach dzisiejszej Galicji (mniej więcej dzisiejsza prowincja Lugo). Założyli tam swoje państwo, które niecałe 100 lat później zostało podbite przez Swebów. Barcy byli zorganizowani na wzór demokracji wojennej, podobnie jak inne plemiona, decyzje podejmowali przez wiec, jak również mieli swoją starszyznę, będącą elitą plemienia. W drugiej połowie VI wieku Barcy przyjęli chrzest w obrządku katolickim. Na przełomie VI i VII wieku, gdy Swebowie zdecydowali się osiedlać przybywających na ich tereny Bretonów na terenach Barków, pojawiła się potrzeba znalezienia sobie większej przestrzeni. Żył wówczas Damir, znany później jako Damir Odkrywca (Dumeir Colonur), jednostka wybitna, syn ważnego człowieka, zajmował się żeglarstwem i handlem morskim. Podczas jednej ze swoich wypraw, wiatr skierował jego ekipę wgłąb Atlantyku; rozbili się na nieznanym im lądzie porośniętym lasami wawrzynolistnymi. Od tych formacji roślinnych nazwali wyspę Laureą. W ciągu kolejnych lat/dekad spora część Borysów przesiedliła się na nową wyspę – jednak nie wszyscy. Ówczesna wiedza i stan statków czynił taką wyprawę niebezpieczną i część osób zdecydowało się pozostać na swoich ziemiach galicyjskich, gdzie następnie ulegli asymilacji. Historia Barków dobiegła końca.
I Republika
Barcy, którzy dotarli na nowy, dziewiczy ląd, z czasem zaczęli nazywać się Laurami. Założyli tam struktury państwowe, co później będzie nazywane Republiką Laurei. Była to jedna z nielicznych republik średniowiecznych. Z wiecu wyewoluował Senat, inspirowany tym rzymskim, który składał się z ludowej starszyzny, a który wybierał wodza na dożywotnią kadencję – wódz (laur. vad [vad]) ten pełnił funkcję głowy państwa. Pierwszym wodzem został Damir Odkrywca, który zapoczątkował proces latynizacji Laurów. Łacina od początku przez całe istnienie I Republiki była językiem urzędowym i liturgicznym, była kluczowa w nazewnictwie geograficznym - skutkiem tego język laurejski przejął bardzo duże zasoby słownictwa łacińskiego.
Kolejne kilkaset lat to dla Laurei dość stabilny okres – dalekie położenie i trudna droga morska powodowały, że Laurea pozostawała we względnej izolacji, a kontakty z Europą były rzadkie – głównie ze Stolicą Apostolską i okazjonalny handel. Wraz z rozwojem żeglugi europejskiej, kontakty się zintensyfikowały. W XIV-XV wieku Portugalia zaczęła interesować się tym regionem. Na tym etapie demokracja laurejska była już w znacznym rozkładzie ze względy na konflikty posiadaczy ziemskich, co zostało wykorzystane przez Portugalczyków, którzy zwiększali swoje wpływy wśród laurejskich klanów. Ostatecznie w połowie XV wieku, kiedy większość regionów i arystokracji była pod wpływem Portugalii, (już mocno marionetkowy) Senat Republiki podjął decyzję o rozwiązaniu Republiki Laurei i ustanowieniu Królestwa Laurei połączonego unią personalną z Królestwem Portugalii.
Królestwo Laurei
Obszar Królestwa Laurei został pomniejszony o Maderę, należącą wcześniej do Laurei, a która została wcielona do Portugalii. W ramach Królestwa, Senat miał być zwoływany już nie przez Wodza, a przez Króla Portugalii, który jednak nie robił tego zbyt często, znacznie zmniejszając wagę Senatu, od teraz nazywanego Senatem Królewskim. Gdy w 1580 Hiszpania narzuciła Portugalii unię personalną, król Hiszpanii został także królem Laurei. Podporządkował Laureę bezpośrednio sobie i gdy w 1640 Portugalia odzyskała niezależność, Laurea pozostała w rękach hiszpańskich. Królowi Hiszpanii również nie zależało na zwoływaniu Senatu. W ciągu rządów portugalskich i hiszpańskich Senat Królewski był zwoływany niezwykle sporadycznie, tak samo jak jego odpowiedniki w Portugalii i Hiszpanii. Laurejskie elity już długo pozostawały bez realnej władzy.
Warto tu nadmienić, że w czasach wielkich odkryć geograficznych porty laurejskie były o dużym znaczeniu handlowym, dzięki czemu nastąpił znaczący rozwój miast, które były budowane na wzór miast iberyjskich. Laurea stanowiła też ważny ośrodek w handlu trójkątnym, w tym pełniła funkcję pośrednika w handlu niewolnikami. Zależność od Portugalii i Hiszpanii ograniczała jednak wzrost zamożności Laurów, co powodowało niechęć do królów. Frustrację elit i narodu, a także słabość Hiszpanii po wygaśnięciu dynastii Habsburgów, wykorzystała Anglia, która chciała przejąć wpływy nad wyspą. Anglicy dogadali się z elitami Laurów, że jeśli rozpoczną powstanie, Anglicy je wesprą militarnie, co miało mieć decydujący wpływ na powodzenie rebelii. Tak też się stało; od tego czasu Królestwo Laurei było związane unią personalną z Anglią (ca. 1704), a chwilę później z Wielką Brytanią. Lekkiej zmianie uległy stosunki władzy – zgodnie z obietnicą, Senat Królewski był zwoływany regularnie przez gubernatora, który reprezentował Króla Anglii / Wielkiej Brytanii w Laurei. Sprawował on władzę wykonawczą, a Senat ustawodawczą. Zmiana umożliwiła również korzystną dla Laurei wymianę handlową z coraz bardziej prosperującą Wielką Brytanią. Stan ten utrzymywał się do Wiosny Ludów. Wówczas wybuchły niepokoje społeczne; lud domagał się zrzucenia jarzma Brytyjczyków i wyborów powszechnych. Wskutek tego, wprowadzono zmiany. Rola gubernatora została znacznie ograniczona do funkcji reprezentacyjnych i decydowaniu o polityce zagranicznej. Większość jego dotychczasowych uprawnień przejął nowy urząd – Prezydent Ministrów, wybierany przez Senat i będący odpowiednikiem premiera. Wprowadzono również wybory, rozbijając nieco dotychczasowe układy i zmuszając elity do szukania poparcia w narodzie. Ustrój po 1848 przypominał ustrój dominiów brytyjskich. Laurowie sami decydowali o polityce wewnętrznej, ale Brytyjczycy kontrolowali politykę zagraniczną i wojsko. Wieki zależności od innych mocarstw doprowadziły do tego, że Laurea nie posiadła żadnej kolonii mimo dogodnego położenia geograficznego. Z drugiej strony, XIX wiek to okres rozkwitu industrializacji i znaczącego rozwoju gospodarczego. Nie bez znaczenia pozostaje wpływ Wielkiej Brytanii na kulturę i architekturę Laurei w czasie zależności od tego mocarstwa.
Niepodległość i II Republika
Brytyjczycy wciągnęli Laureę do I wojny światowej, co było bardzo niepopularne wśród Laurów. Znaczne straty wzmożyły ruchy niepodległościowe (idea niepodległości była jednak obecna w debacie publicznej już przez cały XIX wiek). Po wojnie wybuchły działania zbrojne przeciw Brytyjczykom, zakończone referendum w którym Laurowie zagłosowali za niepodległością od WB i ustanowieniem Republiki Laurei w 1922 roku. Nowo uchwalona konstytucja przemianowała Senat Królewski na Senat Republiki, będący dalej jednoizbowym parlamentem, sprawującym władzę ustawodawczą. Prezydent Ministrów został przemianowany na Prezydenta Laurei, będącego głową państwa, wybieranego przez Senat. Prezydent łączył więc funkcję głowy państwa i szefa rządu. Konstytucja wprowadziła także organ kontrolny – Radę Departamentów, składającą się z prezydentów departamentów, mającą prawo weta i rozwiązującą ustrojowe spory.
Geografia
Laurea obejmuje wyspę o tej samej nazwie, rozciągającej się między 36°88'N, a 31°06'S oraz między 21°53'W, a 15°84'W. Jest położona w całości na Płycie Afrykańskiej, z odległościami 650 km od Europy kontynentalnej, 673 km od Afryki kontynentalnej, 58 km od Madery i 317 km od Wysp Kanaryjskich. Całkowita powierzchnia wyspy wynosi 114 042 km².
Rzeźba terenu
Większość obszaru Laurei stanowią wzgórza, przy czym rzeźba terenu rośnie w kierunku południowym i wschodnim. Na północnym zachodzie rozpościera się Nizina Maraudzka (Maraudin Lang, dosł. szamaragdowa nizina), będąca najlepiej przystosowanym do rolnictwa terenem. Na południu kraju znajdują się pasmo górskie Azury (Azurae), zaś na wschodzie Milany (Milanae, od milin - mglisty, slan - zasłona). Oba pasma górskie przecina Nizina Dalcyńska (Dalcin Lang), przez którą płynie rzeka Dalcu, u ujścia której zlokalizowane jest miasto Laeval.
Klimat
Klimat Laurei kształtowany jest przez ciepły Prąd Zatokowy na zachodzie oraz zimny Prąd Kanaryjski na wschodzie. Przeważają wiatry północne. Z tych względów, większość wyspy znajduje się w strefie klimatu śródziemnomorskiego z gorącym latem (Köppen Csa), a obszar północno-zachodni (głównie departament Neisa) jest pod wpływem gorącego klimatu podzwrotnikowego (Köppen Cfa). W górach temperatury są chłodniejsze i występuje więcej opadów.
Ze względu na specyfikę położenia, temperatury Laurei są bardzo umiarkowane. Średnia temperatura roczna w większości kraju (poza górami) waha się od 17°C do 20°C. Latem średnia dzienna temperatura wynosi 21-24°C, praktycznie nie występują temperatury powyżej 30°C. Zimą średnia dzienna temperatura waha się od 15°C do 18°C, rzadko spadając poniżej 13°C. Również dobowe amplitudy temperatur przez cały rok są niewielkie, wynosząc 2-4°C, co jest charakterystyczne dla całego regionu Makaronezji.
Opady występują głównie zimą (140 mm/msc na północnym zachodzie; 90 mm/msc na południu i wschodzie). Na północy i zachodzie kraju, latem opady są niewielkie (10-50 mm/msc), na południu i wschodzie skąpe (0-10 mm/msc).
Średnia temperatura i opady dla Caval, stolicy Laurei
| Miesiąc | Sty | Lut | Mar | Kwi | Maj | Cze | Lip | Sie | Wrz | Paź | Lis | Gru | Roczna |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Średnie temperatury w dzień [°C] | 19.7 | 19.7 | 20.4 | 20.6 | 21.6 | 23.4 | 25.1 | 26.4 | 26.4 | 24.9 | 22.6 | 20.7 | 22.6 |
| Średnie dobowe temperatury [°C] | 16.7 | 16.6 | 17.2 | 17.5 | 18.6 | 20.6 | 22.2 | 23.2 | 23.2 | 21.8 | 19.6 | 17.9 | 19.6 |
| Średnie temperatury w nocy [°C] | 13.7 | 13.4 | 13.9 | 14.4 | 15.6 | 17.7 | 19.2 | 20.0 | 20.0 | 18.6 | 16.6 | 15.0 | 16.5 |
| Opady [mm] | 74.1 | 83.0 | 60.2 | 44.0 | 28.9 | 7.2 | 1.6 | 2.0 | 32.9 | 89.5 | 88.8 | 115.0 | 627.2 |
Podział administracyjny
W Laurei obowiązują trzy stopnie podziału administracyjnego: departament (departament), kraj (crui) i gmina (municipa).
Departamenty
W Laurei jest 9 departamentów, których obszar pokrywa się z dziewięcioma krainami historycznymi na obszarze wyspy.
| Lp | Nazwa | Stolica | Charakterystyka | Etymologia nazwy |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Verdana | Meircaster | Obszar wzgórzysty, najbardziej na północny wschód wysunięty obszar wyspy. Pierwszy region, do którego dotarli Barcy, przez wieki najbardziej rozwinięty region. | łac. virdis - zielony |
| 2. | Neisa | Vaedam | Obejmuje północno-zachodnie wybrzeże Laurei, obszar nizinny, najbardziej wilgotny, główny ośrodek rolnictwa. | neis - niż |
| 3. | Palcapae | Balmeir | Pagórkowaty obszar w północno-centralnej Laurei, rozciągający się pomiędzy niziną, a wschodnimi górami. Wilgotny. | paln - płaski; capicae - wzgórza |
| 4. | Ferter | Urcaem | Nizinno-wzgórzysty obszar na zachodzie. Wilgotny. | fertil - płodny; łac. terra - ziemia |
| 5. | Sierna | Moncaem | Wzgórzysto-górski obszar w centralnej Laurei. Wilgotny. | sier - serce |
| 6. | Bielea | Sylter | Górzysty obszar na wschodnim wybrzeżu z wąską linią brzegową. Suchy, słoneczny klimat. Wybrzeże jest jednym z głównych ośrodków wczasowych. | biel - biały (od białych fal oraz czasem białych szczytów gór) |
| 7. | Calain | Aumont | Pagórkowato-górzysty region na południowym zachodzie, wilgotny. | calc - wapień |
| 8. | Bagana | Laeval | Dolinno-górzysty obszar na południowym wschodzie, obejmujący Nizinę Bagańską położoną pomiędzy górami wschodnimi i południowymi. | bag - bogactwo, urodzaj |
| 9. | Canea | Scaent | Obejmuje południową część wyspy wraz z górami południowymi. Klimat suchy, duży ośrodek wczasowy. | can - koniec |
Miasta
- Meircaster – największe miasto Laurei i stolica Departamentu Verdany, posiadające ok. 1 mln mieszkańców. Pierwsza osada założona na wyspie, jak również pierwsza stolica I Republiki (do ok. XI w.), następnie ponownie w czasach Królestwa Laurei, ze względu na położenie najbliżej Europy. Stolica także przez większość XX wieku, do momentu przeniesienia jej do Caval. Przez wieki największy ośrodek handlu z Europą. Nazwa pochodzi od meir (spokój) oraz caster (osada; z łac. castra - obóz).
- Vaedam – drugie największe miasto Laurei, stolica Departamentu Neisy. Przez wieki stanowiła bardzo ważny ośrodek handlowy pomiędzy Ameryką, a Europą i Afryką. Nazwa pochodzi od vaet (kwiat) i dam (dom).
- Balmeir – stolica Departamentu Palcapae. W drugiej połowie średniowiecza stolica I Republiki, przeniesiona tam ze względu na bardziej centralne położenie. Nazwa oznacza "błogi spokój" (balg meir).
- Caval – stolica Laurei położona niedalko Balmeir w Departamencie Palcapae. Bardzo młode miasto zbudowane pod koniec XX wieku w miejsce małej wsi, małe powierzchnią i ludnościowo, pełni funkcje typowo administracyjne. Nazwa oznacza "dolinę koni" (cab - koń; valu - dolina).
- Urcaem – stolica Departamentu Ferter. Nazwa oznacza "wioskę radości" (urd - rad, szczęśliwy; caem - wioska, wieś).
- Moncaem – stolica Departamentu Sierna. Nazwa oznacza "wioskę mnichów" (monc - mnich).
- Sylter – miasto na wschodnim wybrzeżu, stolica Departamentu Bielea. Nazwa oznacza "słoneczną ziemię" (syl - słońce).
- Aumont – stolica Departamentu Calain, nazwa oznacza "górę owiec" (au - owca)
- Laeval – trzecie największe miasto Laurei, stolica Departamentu Bagany. Nazwa oznacza "piękną dolinę" (laep - piękny).
- Scaent – czwarte co do wielkości miasto Laurei, zlokalizowane na najbardziej na południowy zachód wyspy cyplu, stolica Departamentu Canea. Nazwa pochodzi od klanu rządzącego regionem w średniowieczu.
-
Meircaster -
Vaedam -
Balmeir -
Caval -
Urcaem -
Moncaem -
Sylter -
Aumont -
Laeval -
Scaent
Ustrój polityczny
Laurea jest demokratyczną republiką. Ustrój reguluje Konstytucja Republiki Laurei. Jest to państwo unitarne, zdecentralizowane, z silną władzą samorządów.
Władza ustawodawcza
W Laurei jest jednoizbowy parlament – Senat Republiki, składający się ze 150 senatorów. Kadencja Senatu trwa 4 lata. Senat wybiera Przewodniczącego Senatu, który prowadzi posiedzenia oraz zaprzysiężą prezydenta. Jest wybierany większością 2/3 głosów.
Władza wykonawcza
Składa się z prezydenta, wiceprezydenta oraz rady ministrów. Prezydent i wiceprezydent są wybierani przez Senat większością zwykłą (76 senatorów)
Dodatkowym organem pełniącym konstytucyjną funkcję kontrolną jest Rada Departamentów, składająca się z Prezydentów Departamentów, których jest nieparzysta liczba (9). Na jej czele stoi przewodniczący, wybierany spośród członków Rady. Przewodniczący zaprzysięża Prezydenta Republiki oraz jest czwartą osobą w państwie – po prezydencie, wiceprezydencie i marszałku senatu. Rada ma prawo złożyć weto do dowolnej ustawy w ciągu 30 dni od jej uchwalenia przez Senat, bez względu na to, czy ustawa została podpisana przez prezydenta. Wówczas Senat musi rozpatrzyć weto.
Wybory
Wybory są powszechne, z ordynacją proporcjonalną i pojedynczym głosem przechodnim. Okręgi wielomandatowe. Próg wyborczy wynosi 2,5%.
Samorząd terytorialny
Każdy z departamentów ma swój własny parlament i rząd, na czele którego stoi Prezydent Departamentu, wybierany przez lokalny parlament.
Partie polityczne
| Nazwa | Pozycja | Ideologia | Grupa w PE | Wynik wyborczy | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| LNP | Laurejska Partia Narodowa Lauresc Nuradin Partia |
Centrolewica | Laurejski nacjonalizm Socjaldemokracja Proeuropeizm |
S&D | 23% | |
| A | Naprzód Avant |
Centrum – centrolewica | Socjalliberalizm Progresywizm Zielona polityka Proeuropeizm |
RE | 23% | |
| CDP | Partia Chrześcijańsko-Demokratyczna Cristian-Democratisc Partia |
Centroprawica | Chrześcijańska demokracja Liberalny konserwatyzm Proeuropeizm |
EPP | 23% | |
| NCA | Nowy Sojusz Konserwatywny Nau Conservativin Alians |
Prawica | Konserwatyzm Liberalizm gospodarczy Eurosceptycyzm Anty-imigracja Mniejszość: Prawicowy populizm |
ECR | 12% | |
| GPF | Forum Zielono-Progresywne Grien-Progresivin Forum |
Centrolewica – lewica | Zielona polityka Progresywizm Proeuropeizm Mniejszość: Eko-socjalizm |
G/EFA | 9% | |
| PL | Partia Wolności Partia ti Liberta |
Centroprawica | Klasyczny liberalizm | RE | 7% | |
| PARTIE POZAPARLAMENTARNE | ||||||
| LSP | Laurejska Partia Socjalistyczna Lauresc Socialistin Partia |
Lewica | Demokratyczny socjalizm Lewicowy populizm Eurosceptycyzm |
GUE/NGL | 1% | |
| PF | Front Patriotyczny Patriotisc Front |
Prawica – skrajna prawica | Narodowy konserwatyzm Prawicowy populizm |
- | 1% | |
Charakterystyka partii
- LNP – mainstreamowa partia centrolewicowa łącząca elementy laurejskiego nacjonalizmu z socjaldemokracją. Jej elektorat obejmuje głównie tzw. klasę ludową i tradycyjnie robotniczą. Jest silnie związana ze związkami zawodowymi i reprezentuje prawa pracownicze. Od niepodległości Laurei jest jedną z głównych partii politycznych z poparciem zawsze powyżej 20%. Co do zasady jej członkowie mają liberalny/progresywny światopogląd, ale w miękki sposób – prędzej poprą progresywny projekt, niż wyjdą z inicjatywą. Popiera członkostwo Laurei w Unii Europejskiej, ale również jest to poparcie miękkie. Cechuje ją umiarkowany bądź lekko negatywny stosunek do imigracji. Preferowany dla niej model gospodarczy to państwo opiekuńcze.
- Avant – główna partia ze spektrum (socjal)liberalizmu. Kładzie nacisk na pracę, dostęp do usług publicznych oraz zieloną politykę. Jest najbardziej proeuropejską partią Laurei. Jej elektorat jest głównie miejski-wielkomiejski. Hołduje społecznej gospodarce rynkowej.
- CDP – klasyczna partia chadecka będąca lekko konserwatywna i w zależności od przywództwa, balansująca między bardziej liberalnym, a bardziej socjalnym podejściem do gospodarki. Ma wysokie poparcie na prowincji, ale także w dużych ośrodkach miejskich. Ważną wartością jest dla niej rodzina, więc jeśli postuluje programy socjalne, to są one ukierunkowane głównie prorodzinnie.
- NCA – partia hołdująca konserwatyzmowi w rozumieniu anglosaskim. Kładzie bardzo silny nacisk na wolność gospodarczą i jest główną siłą konserwatywną dla tych, dla których CDP jest niewystarczająco konserwatywna. Jest przeciwna imigracji, głównie z niedalekich krajów islamskich. Jej stosunek do Unii Europejskiej jest umiarkowanie negatywny, nie postuluje natomiast opuszczenia wspólnoty. W drugiej dekadzie XXI pojawiła się w niej frakcja prawicowo-populistyczna by uniknąć zagrożenia ze strony Frontu Patriotycznego, natomiast główny nurt partii nie reprezentuje tej idei.
- GPF – partia zielono-lewicowa, która urosła na popularności na początku XXI wieku zastępując w parlamencie Laurejską Partię Socjalistyczną, która od tamtej pory znajduje się trwale pod progiem wyborczym. Jej pozycje gospodarcze są nieco na lewo od LNP, natomiast jej filozofia nie jest oparta na marksizmie i nie wywodzi się z ruchu robotniczego. Jest najbardziej progresywną światopoglądowo partią Laurei, wychodzącą z nowymi inicjatywami w tym zakresie. Jej elektorat jest głównie wielkomiejski. Jej główną osią różnicy od LNP, poza elektoratem, jest sprzeciw wobec nacjonalizmu LNP. Popiera członkostwo w Unii Europejskiej, pragnie ją reformować by była bardziej sprawiedliwa społecznie. Jest stowarzyszona z europejską partią DiEM25.
- PL – partia liberalna gospodarczo i światopoglądowo, starająca się być głównym reprezentantem przedsiębiorców. W jej szeregach znajdują się także libertarianie. Ma umiarkowanie pozytywny stosunek do członkostwa w Unii Europejskiej.
- LNP – tradycyjna partia demokratycznego socjalizmu. Do początku XXI wieku stały członek Senatu, obecnie partia pozaparlamentarna. Zdarza jej się mieć pojedynczych reprezentantów w samorządzie lokalnym. Populistyczna i eurosceptyczna.
- PF – partia prawicowego populizmu, pozostająca poza Senatem, choć mająca czasem pojedynczych reprezentantów w samorządzie. Pomimo tendencji w Europie w początkach XXI wieku, nie udało jej się przebić do mainstreamu, głównie za sprawą charakteru laurejskiego nacjonalizmu (który jest centrolewicowy) oraz kontrowersyjnego przywództwa.
Historia polityki
W XIX i na początku XX wieku, we wczesnym stadium współczesnego parlamentaryzmu Laurei (1848-1922), funkcjonowały następujące bloki polityczne:
- Narodowy
- Robotniczy
- Konserwatywny
- Liberalny
- Radykalny
- Chadecki
W początkach XX wieku, bloki narodowy i robotniczy dokonały połączenia, tworząc socjaldemokratyczną Laurejską Partię Narodową (LNP), która dążyła do pełnej niepodległości Laurei od Wielkiej Brytanii oraz do sprawiedliwości społecznej. Część obozu robotnicznego nie zgodziła się na to, powołując do życia nową, Laurejską Partię Socjalistyczną (LSP), która pozostawała internacjonalistyczna i dążyła do socjalizmu. LSP pozostawała do końca XX wieku mniejszą partią lewicową, z poparciem jednocyfrowym, ale ze stałą obecnością w Senacie.
Blok konserwatywny był jednym z największych obozów w XIX wieku, popierał unię z Wielką Brytanią, był monarchistyczny oraz hołdował konserwatywnej polityce gospodarczej, czyli XIX-wiecznej wersji kapitalizmu. Reprezentował posiadaczy majątku w największym stopniu. Gwałtownie stracił poparcie po I WŚ na fali antybrytyjskich nastrojów, był wówczas przeciwny niepodległości Laurei. Znaczna część elektoratu przeszła wówczas do chrześcijańskich demokratów. Po uzyskaniu niepodległości, część działaczy założyła nową partię, Nowy Sojusz Konserwatywny (NCA), która do dziś jest średniej-małej wielkości partią prawicową.
Blok liberalny był również jedną z głównych sił w XIX wieku aż do Wielkiego Kryzysu 1929 roku. Jeszcze w XIX wieku, doszło w nim do podziału, w wyniku którego wyodrębnił się blok radykalny. Blok liberalny dał początek dzisiejszej Partii Wolności (PL), niewielkiej partii klasyczno-liberalnej. Z bloku radykalnego wyłoniła się Partia Wolności i Postępu, która dziś funkcjonuje pod nazwą Naprzód (Avant). Jest to partia socjalliberalna i progresywna, będąca główną partią myśli liberalnej. Podczas przemian społecznych z lat 60. XX wieku, urosła na znaczeniu i dziś jest jedną z trzech największych partii politycznych. Regularnie bierze udział w tworzeniu rządu. Współcześnie kładzie dodatkowo silny nacisk na kwestie ekologiczne.
Blok chadecki to Partia Chrześcijańskiej Demokracji (CDP).
W latach 60. XX wieku doszło do przemian społecznych. Na fali ruchu hippisowskiego oraz rewolucji 1968 r., powstała hippisowska Partia Pokoju i Miłości, która zdobyła reprezentację w Senacie. Ze względu na antysystemowy i nieprofesjonalny charakter, pierwsza kadencja w Senacie była jednocześnie jej ostatnią. Natomiast bardziej profesjonalna część jej działaczy w kolejnych latach dołączyła do nowoformującego się bloku zielonego, kładącego nacisk na ekologizm i sprawiedliwość społeczną. Powstała wówczas partia Forum Zielono-Progresywne (GPF). W przeciwieństwie do partii socjalistycznej, nie bazowała swojej filozofii na marksizmie. Do końca XX wieku pozostawała partią raczej małą, balansującą wokół progu wyborczego. Początek XXI wieku przyniósł jej wzrost popularności i od lat 10. zastąpiła na scenie politycznej LSP, która od tego czasu pozostaje partią pozaparlamentarną.
Gospodarka
Laurea charakteryzuje się społeczną gospodarką rynkową z dominującym sektorem prywatnym oraz szerokim wachlarzem usług publicznych zarządzanych przez samorządy. Około 81% mieszkańców Laurei jest zatrudniona w usługach, 15% w przemyśle, zaś 4% w rolnictwie i innych.
PKB per capita (PPP) w 2023 wyniosło 53 753 USD, plasując Laureę na 34. miejscu na świecie pod względem tego wskaźnika. Obowiązującą walutą jest euro.
Główne centra biznesowe to aglomeracje Vaedam, Meircaster, Laeval i stołeczny Caval. Najbogatszym departamentem jest Neisa, zaś najbogatszym miastem - jej stolica Vaedam (drugie najludniejsze miasto kraju).
Surowce naturalne
Wśród zasobów naturalnych Laurei należy wymienić:
- fosforany (eksporter nawozów, detergentów)
- minerały (m.in. cynk, ołów, miedź, żelazo)
- metale szlachetne (złoto i srebro)
- granit, wapień, marmur
Energia
Ze względu na wyspiarskie położenie na Oceanie Atlantyckim, w Laurei energia pozyskiwana jest głównie z OZE (wiele farm wiatrowych na praktycznie wszystkich wybrzeżach, liczne farmy solarne oraz energia geotermiczna ze względu na położenie na terenie sejsmicznym). Z tych względów Laurea jest eksporterem energetycznym.
Rolnictwo
GłównymI rolniczymI produktami eksportowymi są zboże, cytrusy, wino, banany, owoce tropikalne (papaja, mango, marakuja), pomidory, kwiaty, sery, ananas i herbata.
Turystyka
Laurea jest popularną destynacją turystyczną. Wybrzeża Canei, Bagany i Bielei cieszą się szczególnym zainteresowaniem ze względu na słoneczny klimat, bliskość gór oraz mnogość kurortów.
Demografia
Laureę zamieszkuje 20 671 543 osób (2023). 82% z nich to Laurowie. Pozostałe narodowości to m.in. Hiszpanie, Anglicy, Portugalczycy, Marokańczycy. Około 6% stanowi ludność czarnoskóra będąca głównie potomkami niewolników afrykańskiego pochodzenia, sprowadzonych w czasach królewskich, kiedy Laurea była istotnym elementem w łańcuchu dostaw na rynku niewolniczym. Część z nich pracowała na laurejskich farmach do czasu wyzwolenia w początkach XIX wieku.
Laurea jest także popularnym celem wśród ekspatów ze względu na liczne celowe ułatwienia stosowane przez niektóre departamenty, jak Bagana, Verdana czy Neisa. Regiony te są czasem określane mianem Expatea (ekspata + Laurea), szczególnie Bagana, na terenie której język angielski jest traktowany na równi z laurejskim. Z szacunków wynika, że 27% mieszkańców Laeval stanowią ekspaci, głównie z krajów Pierwszego Świata. Spośród wszystkich miast, Laeval szczególnie przyciąga międzynarodową społeczność ze względu na najbardziej słoneczny klimat spośród "topowej trójki" miast Laurei (Meircaster, Vaedam, Laeval). Zaraz po nim, w wysoko-zarobkowej imigracji przoduje Vaedam ze względu na bycie częścią największego centrum biznesowego Laurei.
Religia
Laurea była tradycyjnie katolickim krajem od przyjęcia chrztu przez Barków jeszcze w drugiej połowie VI wieku. Obecnie jest krajem silnie sekularnym z większością populacji deklarującą brak wyznawanej religii.
- 61% - osoby niereligijne i ateiści
- 27% - katolicy
- 7% - kościoły protestanckie
- 2% - islam
- 3% - inni