Aer/Kiant

Karlbax d̗o Kjant Królestwo Kiantu "Us an suj an u's an" (Ludzie, z ludźmi, dla ludzi) Położenie na mapie Aeru. Język urzędowy: essat Języki używane: essat, kamalski Stolica Dzjenping   Ustrój monarchia konstytucyjna Król Junit II Premier Beka Kor Powierzchnia - całkowita -% wody 522 900 km² ok. 4% Ludność 799 - całkowita 81 142 332 Waluta gwiazda kiancka (KIA) Strefa czasowa +7 Powstanie: 20 gahāng 721 przez odłączenie się od Najtalu Hymn D̗us'ej Kjant Przynależność do organizacji Traktat Jeziora Najtalskiego Domena internetowa .kj Kod telefoniczny +55

Kiant, a właściwie Królestwo Kiantu (ess. Kjant, Karlbax d̗o Kjant) to państwo w Aerze, na kontynencie Dasunne. Powstało 20 gahānga 721 odzyskując niepodległość od sąsiedniego Najtalu. Jego ustrojem jest monarchia konstytucyjna, obecnie panuje Junit II, syn Junita I. Premierem jest za to Beka Kor.

Kontynentalna część państwa ma powierzchnię ok. 522 900 km², a według spisu ludności z roku 799 zamieszkują ją 81 142 332 osoby. Daje to gęstość zaludnienia ok. 155 os./km².

Od 13 stycznia 754 do Kiantu należy także wyspa Ziela (ess. Graje). Niedostępne są dane na temat jej powierzchni, ponieważ większość zajmuje puszcza, która to znacznie utrudnia. Niewiele też wiadomo o liczbie ludności, bo większość mieszkańców wciąż koczuje w dżungli. Na wyspie są tylko dwa miasta - Pjat i Glen. Mimo to są to główne źródła dochodu dla całego państwa, który pochodzi z eksportu drewna oraz ryb żyjących w tamtejszym morzu.

Mieszkańcy

Kiańczycy żyli na tym terenie od zawsze, dlatego od IV wieku, kiedy Najtal zajął między innymi te tereny, regularnie pojawiały się powstania i ruchy niepodległościowe. Sytuacja poprawiła się dopiero w VIII wieku, kiedy po zmianie ustroju nowe władze przyznały najpierw autonomię (w 712), aż w końcu uznały niepodległość Kiantu (w 721).

W Kiańcie mieszkają też inne narodowości, głównie Najtalczycy (ok. 4% ludności) oraz Kamalczycy (ok. 1,5%).

Język

W Kiańcie mówi się językiem essat. Sama nazwa oryginalnie znaczy mieszać, mieszanka. Nie wiadomo, dlaczego jest ona taka, istnieją jedynie przypuszczenia, że Kiańczycy to w rzeczywistości dwa pradawne plemiona, które z jakiegoś powodu się złączyły. Jest to tak zwana essat paraf - teoria mieszania.

Essat jest językiem natywnym dla 96% ludzi, reszta obowiązkowo uczy się go w szkole. Poza tym większość obywateli, zwłaszcza starszych, mówi językiem najtalskim. Obecnie jednak jego nauczanie jest negatywnie odbierane ze względu na stosunki między tymi państwami (podobnie jak polski-rosyjski w Polsce).

Religia

Podstawą religii kianckiej jest Dwadzieścia Punktów Zła (ess. us Lasjen Wejdzū d̗o Lās), czyli lista czynów niemoralnych. Każdy Kiańczyk ma obowiązek codziennie zaznaczać w swojej tabeli popełnienie danego czynu oraz jego natężenie - od czarnego koloru, przez brązowy, czerwony, pomarańczowy, aż do żółtego i białego, jeżeli danego grzechu się nie popełniło. Celem jest jak najszybsze osiągnięcie białego koloru we wszystkich punktach. Boga jako takiego nie ma, jednak wierzy się, że po śmierci jest się rozliczanym z tej tabeli przez Świat (moment ten jest określany Jēka S̗enūd e Lys̗ing - Ostatnia Rozmowa ze Światem).

Religię tę wyznaje ok. 97% populacji, Kamalczycy (1,5%) wyznają swoją, reszta to rozmaite religie popularne dookoła.

Galeria

• 
  Flaga Kiantu
• 
  Godło Kiantu
• 
  Położenie Kiantu na Aerze
• 
  Położenie Kiantu na kontynencie Dasunne
• 
  Podział administracyjny z zaznaczeniem stolicy, Najtalu i Jeziora Najtalskiego
• 
  Mapa wyspy Ziela