Benakasemmemii: Różnice pomiędzy wersjami
Uzupełnienie |
Poprawa |
||
Linia 121: | Linia 121: | ||
* W wyrazach pochodzenia sanskryckiego występuje dodatkowa struktura [ɾɯ], np. '''Krsna''' [kɾɯ.sna]. | * W wyrazach pochodzenia sanskryckiego występuje dodatkowa struktura [ɾɯ], np. '''Krsna''' [kɾɯ.sna]. | ||
* Istnieją też samogłoski nosowe, tworzone są za pomocą dwuznaku '''-ng''', np. '''Sangskrta Bhaasaa''' [sã.skɾɯ.ta bʱaː.saː]. | * Istnieją też samogłoski nosowe, tworzone są za pomocą dwuznaku '''-ng''', np. '''Sangskrta Bhaasaa''' [sã.skɾɯ.ta bʱaː.saː]. | ||
* Odpowiednikiem angielskiego [ɔː] w zapożyczonych wyrazach z angielskiego jest [ɒː] '''oo''' (zaokrąglony odpowiednik '''aa''', np. '''Oostreiliyaa''' - Australia | * Odpowiednikiem angielskiego [ɔː] w zapożyczonych wyrazach z angielskiego jest [ɒː] '''oo''' (zaokrąglony odpowiednik '''aa'''), np. '''Oostreiliyaa''' - Australia | ||
* Akcent jest zazwyczaj na pierwszą sylabę, ale nie wyróżnia się mocno w wyrazie; sylaby są wymawiane z podobnym naciskiem. | * Akcent jest zazwyczaj na pierwszą sylabę, ale nie wyróżnia się mocno w wyrazie; sylaby są wymawiane z podobnym naciskiem. | ||
** Jednak gdy jest przynajmniej jedna samogłoska długa, to właśnie ją się akcentuje, ale gdy jest więcej ich, to pierwszą z nich się akcentuje. | ** Jednak gdy jest przynajmniej jedna samogłoska długa, to właśnie ją się akcentuje, ale gdy jest więcej ich, to pierwszą z nich się akcentuje. |
Wersja z 18:03, 12 maj 2023
Benakasemmem'ii - język sztuczny pomocniczy.
Fonologia
Spółgłoski
wargowe | wargowo-zębowe | dziąsłowe/zębowe | podniebienne/palatalne | tylnojęzykowe | krtaniowe | |
---|---|---|---|---|---|---|
nosowe | [m] m | [n] n | [ɲ] ny / przed "j"/"c" jako "n" | [ŋ] (n przed głoskami zwartymi tylnojęzykowymi) | ||
zwarte dźwięczne nieprzydechowe | [b] b | [d] d | [d͡ʑ] j | [g] g | ||
zwarte dźwięczne przydechowe | [bʱ] bh | [dʱ] dh | [d͡ʑʱ] jh | [gʱ] gh | ||
zwarte bezdźwięczne nieprzydechowe | [p] p | [t] t | [t͡ɕ] c | [k] k | [ʔ] ' | |
zwarte bezdźwięczne przydechowe | [pʰ] ph | [tʰ] th | [t͡ɕʰ] ch | [kʰ] kh | ||
szczelinowe | ([f] f) | [s] s, dźwięczny odpowiednik ([z] z ) | ([ɕ] sh) | [h] h | ||
drżące | [ɾ] r | |||||
boczne | [l] l | |||||
płynne | [w] w | [j] y |
- te głoski w nawiasach nie są typowe dla tego języka, więc nie wystąpią w onomatopejach
- sh występuje w wyrazach pochodzenia sanskryckiego
- f i z występują w wyrazach pochodzenia zachodnioeuropejskiego i arabskiego, rodzimymi odpowiednikami tych głosek będą kolejno ph i j/s, więc te z kolei mogą wystąpić w onomatopejach czy odruchowych wykrzyknikach, np. phei! - fuj!, sisi - zimny/zimno
Samogłoski
przednie krótkie | przednie długie | centralne | tylne krótkie | tylne długie | |
---|---|---|---|---|---|
przymknięte | [i] i | [iː] ii | [u] u | [u] uu | |
półprzymknięte | [e] e | [eː] ei | ([ə]) | [o] o | [oː] ou |
otwarte | [a] a | [aː] aa |
- W wyrazach pochodzenia sanskryckiego występuje dodatkowa struktura [ɾɯ], np. Krsna [kɾɯ.sna].
- Istnieją też samogłoski nosowe, tworzone są za pomocą dwuznaku -ng, np. Sangskrta Bhaasaa [sã.skɾɯ.ta bʱaː.saː].
- Odpowiednikiem angielskiego [ɔː] w zapożyczonych wyrazach z angielskiego jest [ɒː] oo (zaokrąglony odpowiednik aa), np. Oostreiliyaa - Australia
- Akcent jest zazwyczaj na pierwszą sylabę, ale nie wyróżnia się mocno w wyrazie; sylaby są wymawiane z podobnym naciskiem.
- Jednak gdy jest przynajmniej jedna samogłoska długa, to właśnie ją się akcentuje, ale gdy jest więcej ich, to pierwszą z nich się akcentuje.
Gramatyka
Składnia
Domyślny szyk zdania to: podmiot-dopełnienie-orzeczenie, tak jak w językach hindi, sanskryckim, japońskim, tureckim, łacińskim, tamilskim czy koreańskim. Przydawka zawsze występuje przed słowem określanym, np. iyii nyen - dobry człowiek, bambas-ke khapakii - żywność dla dzieci. Żeby zmienić pozycję przydawki z przedrzeczownikowej na porzeczownikową, to trzeba użyć słowa ya, np. nyen ya iyii (thaare) - dobry człowiek / człowiek, który jest dobry.
Czasowniki
Mają:
- 5 stron (czynną, bierną, zwrotną, wzajemną, statyczną)
- 3 tryby (oznajmujący, rozkazujący, przypuszczający)
- 3 czasy
- 3 aspekty
Formy podstawowe
- czas teraźniejszy prosty: -re
- czas przeszły prosty (historyczny): e--re
- czas przyszły prosty: -issare
- tryb przypuszczający: e--issare
- tryb rozkazujący: -∅
- bezokolicznik/odsłownik: -meng
- imiesłów czynny: -∅
- imiesłów bierny teraźniejszy: -laa
- imiesłów bierny perfectum: -kiya
Czasowniki czynne
Czasy gramatyczne
aspekt prosty | aspekt ciągły | aspekt perfectum | |
---|---|---|---|
czas teraźniejszy | -re | -∅ thaare | -kiyapun (thaare) |
czas przeszły | e--re | -∅ thiya | -kiyapun thiya |
czas przyszły | -issare | -∅ thaayissare | -kiyapun thaayissare |
Czasowniki bierne
- -laa
- -kiya
Czasowniki statyczne
Tworzy się je za pomocą konstrukcji rzeczownik uczucia/stanu + thaare lub za pomocą zwykłego przymiotnika. thaare odmienia się przez czasy, ale przez aspekt prosty. One wyrażają stany, uczucia, emocje, doświadczenia. Podmiot poddawany stanowi jest w celowniku. Np.
- Naal-ke jer thaare. - Słońce się świeci.
- Men-ke uwan umi (thaare). - Lubię go/ją. (dosłownie: Dla mnie on(a) przyjemn(y/a).)
- Bamba-ke bel-se arga thaare. - Dziecku boli brzuch. (dosłownie: Dziecku brzucha ból jest.)
- "Leonardo da Vinci" ityaya-ke di-se aawiskaaras-se wisaya-de baguun mem thiya. (Leonardo da Vinci rozmyślał nad swoimi wynalazkami.)
Rzeczowniki
Odmieniają się przez 8 przypadków i 2 liczby. Liczbę mnogą tworzy się końcówką -s.
Przypadki
nazwa przypadka | końcówka/partykuła | znaczenie |
---|---|---|
mianownik | -∅ | podmiot |
dopełniacz | -se | posiadanie, powiązanie |
celownik | -ke | dopełnienie dalsze, przeznaczenie/cel, (w stronie statycznej) podmiot doświadczający |
biernik | -ong | dopełnienie bliższe, kierunek, długość trwania |
narzędnik/ergatyw | -nei | narzędzie, sposób, wykonawca w stronie biernej |
miejscownik | -de | miejsce, położenie (w przestrzeni lub w czasie) |
ablatyw | -dou/-doro | punkt wyjścia, pochodzenie, przyczyna |
wołacz | -hei | bezpośredni zwrot (z rzeczownikiem ożywionym) |
Rodzaj/płeć
Podobnie jak w językach angielskim, esperanckim, japońskim czy indonezyjskim nie ma płci gramatycznej, ale zaimki trzeciej osoby dzielą się na te ożywione (odnoszące się do ludzi, zwierząt i duchów) oraz te nieożywione (odnoszące się do całej reszty).
- kin/kiin - kto/co (ożywione)
- ki/kii - co (nieożywione)
- uwan - on/ona/ono (ożywione)
- uwa - on/ona/ono (nieożywione)
Strona jest w budowie...