Benakasemmemii

Benakasemmem'ii / Benakasemmemii (skrótowo: Benakii) - język sztuczny pomocniczy, który charakteryzuje się przede wszystkim szykiem zdania podmiot-dopełnienie-orzeczenie, reduplikacją (całkowitym lub częściowym podwojeniem rdzenia czasownika, przymiotnika lub przysłówka), umieszczaniem przydawki przed słowo określane, brakiem rodzaju gramatycznego, stosunkowo regularnym odmienianiem wyrazów oraz prostą budową sylab głównie w obrębie najbardziej podstawowych i najczęściej używanych wyrazów.

Pochodzenie

Słownictwo i elementy gramatyki tego języka ogólnie wywodzą się z:

• symbolizmu dźwięków
• języka tamilskiego
• języka fińskiego
• języka perskiego
• języka tureckiego
• sanskrytu
• języka hindi/pendżabskiego
• języka indonezyjskiego
• języków romańskich
• języka koreańskiego
• języka japońskiego
• języka angielskiego

Fonologia

Spółgłoski

	wargowe	wargowo-zębowe	dziąsłowe/zębowe	podniebienne/palatalne	tylnojęzykowe	krtaniowe
nosowe	[m] m		[n] n	[ɲ] ny / przed "j"/"c" jako "n"	[ŋ] (n przed głoskami zwartymi tylnojęzykowymi)
zwarte dźwięczne nieprzydechowe	[b] b		[d] d	[d͡ʑ] j	[g] g
zwarte dźwięczne przydechowe	([bʱ] bh)		([dʱ] dh)	([d͡ʑʱ] jh)	([gʱ] gh)
zwarte bezdźwięczne nieprzydechowe	[p] p		[t] t	[t͡ɕ] c	[k] k	[ʔ] '
zwarte bezdźwięczne przydechowe	[pʰ] ph		[tʰ] th	[t͡ɕʰ] ch	[kʰ] kh
szczelinowe		([f] f)	[s] s, dźwięczny odpowiednik ([z] z )	([ɕ] sh)		[h] h
drżące			[ɾ] r
boczne			[l] l
płynne	[w] w			[j] y

• te głoski w nawiasach nie są typowe dla tego języka, więc nie wystąpią w onomatopejach
  • bh, dh, gh i jh występują prawie jedynie w wyrazach pochodzenia sanskryckiego.
  • sh występuje głównie w wyrazach pochodzenia sanskryckiego i angielskiego
  • f i z występują w wyrazach pochodzenia zachodnioeuropejskiego i arabskiego, rodzimymi odpowiednikami tych głosek będą kolejno ph i j/s, więc te z kolei mogą wystąpić w onomatopejach czy odruchowych wykrzyknikach, np. phei! - fuj!, sisi - zimny/zimno

Samogłoski

	przednie krótkie	przednie długie	centralne krótkie	centralne długie	tylne krótkie	tylne długie
przymknięte	[i] i	[iː] ii			[u] u	[u] uu
półprzymknięte	[e] e	[eː] ei	([ə])		[o] o	[oː] ou
otwarte			[a] a	[aː] aa

• Akcent pada zazwyczaj na pierwszą sylabę z trzech od końca (zaś gdy przedostatnia sylaba z trzech od końca ma długą samogłoskę lub jest zamknięta, to wypada na niej akurat), ale nie wyróżnia się mocno w wyrazie; sylaby są wymawiane z podobnym naciskiem, podobnie jak w językach hiszpańskim lub hindi. Na przykład: WA-li, GE-ta-re, sem-MOL-te, ap-pli-kaas-YOU-ni.
• ai się czyta jako dyftong aj.
• au się czyta jako dyftong aw.
• Końcówka biernika -ong jest czytana jako nosowa forma głoski o czyli jak polskie ą.

Układ sylab

Sylaby typowe dla tego języka wyglądają tak: CV, CV(n), CV(l), CV(m), CV(r), CV2×C+V, CVV gdzie:

• C to spółgłoska
• V to samogłoska
• 2×C to podwojona spółgłoska.

Przykładowe wyrazy: mu - woda, rukkha - drzewo, getate - iść / poruszać się, wisate - rzucać, mutti - błoto, phala - owoc, wali - droga. W wyrazach zapożyczonych z sanskrytu czy języków zachodnioeuropejskich mogą występować sylaby o dość skomplikowanej budowie.

Składnia

Domyślny szyk zdania to: podmiot-dopełnienie-orzeczenie, tak jak w językach hindi, sanskryckim, japońskim, tureckim, łacińskim, tamilskim czy koreańskim. Przydawka zawsze występuje przed słowem określanym, np. nalla kun - dobry człowiek, baccas-ke khapakii - żywność dla dzieci. Żeby zmienić pozycję przydawki z przedrzeczownikowej na porzeczownikową, trzeba użyć słowa ya, np. kun ya nalla (thaare) - dobry człowiek / człowiek, który jest dobry.

Czasowniki

Mają:

• 3 strony (czynną, bierną, statyczną)
• 6 trybów (oznajmujący, rozkazujący, zakazujący, przypuszczający, potencjalny, wolitywny)
• 3 czasy
• 4 aspekty.

Nie odmieniają się przez osoby, liczby i rodzaje.

Formy podstawowe

• czas teraźniejszy nawykowy: -re
• czas przeszły nawykowy: -ye
• czas przyszły prosty: -ge
• tryb przypuszczający: -we
• tryb rozkazujący: -
• tryb zakazujący: -me
• tryb potencjalny: -bile
• tryb wolitywny: -mako
• bezokolicznik/odsłownik: -te
• imiesłów czynny: -∅
• imiesłów bierny: -ii

Uwagi

To jest tylko zalążek. Ta strona to zabytek niniejszego języka. Obecną wersję tej strony zobaczysz na stronie [1] oraz na stronie [2].