Unia Socjalistyczna Akioka
| ||||
| Unia Socjalistyczna Akioka | ||||
|---|---|---|---|---|
| ΑΚΙΟΚΑ·ΠΟΛΕΠΑ·ΧΑΚΑΌΡΑ | ||||
| LATA 10000 - 10059 | ||||
 Flaga Akioki |
 Godło Akioki | |||
| {{{jedna flaga}}} | ||||
 Akioka na świecie | ||||
| Polityka | ||||
| Stolica | Hatlangao | |||
| Przywódca partii | Ken Akirome | |||
| Ustrój | jednopartyjna republika parlamentarna | |||
| Porządek prawny | prawo kazusowe | |||
| Ustawa zasadnicza | {{{ustawa zasadnicza}}} | |||
| Zbiory praw | {{{zbiory praw}}} | |||
| Język urzędowy: | ayu | |||
| Hymn narodowy: | {{{hymn narodowy}}} | |||
| Początek | Tangijska Wojna Domowa | |||
| Koniec państwa | Wojna neszyjsko-kaoryjska | |||
| Demografia | ||||
| Ludność ((rok 10059 EK)) | 24 900 000 | |||
| Narodowości | Tangijczycy Mniejszości: Buańczycy, Sechtońcycy, narody dewijskie, Szurowie, Neszowie, Murowie | |||
| Języki używane: | ayu | |||
| Średnia dł. życia | 48 lat | |||
| Wiara | ||||
| Religia państwowa | ścisły ateizm | |||
| Religia dominująca | {{{religia dominująca}}} | |||
| Typ religii | ||||
| Siła wyższa lub panteon | ||||
| Najważniejsze ośrodki kultu | ||||
| Poziom wolności wyznania | agresywnie zakazana | |||
| Inne religie | ||||
| Geografia i natura | ||||
| Położenie na świecie | Kanisja: wyspa Kaori | |||
| Powierzchnia | 1 014 748 km² | |||
| Strefy klimatyczne | wybrzeża, lasy deszczowe, lasy umiarkowane, wysokie góry, pustynie | |||
| Gospodarka | ||||
| Kraje eksportu | Wyspy Zachodnie, Cesarstwo Buańskie, Państwo Neszów, Secht, Szur | |||
| Towary eksportowe | ||||
| Kraje importu | Wyspy Zachodnie, Cesarstwo Buańskie, Państwo Neszów, Secht, Szur | |||
| Towary importowe | ||||
| System monetarny | kupony ludowe | |||
| Waluta | Akiocki Kupon Ludowy | |||
| Kod waluty | ||||
| Ewolucja | ||||
| ||||
Unia Socjalistyczna Akioka (ay. «Ακιοκα Πολεπα Χακαόρα» Akioka Polepa Hakaóra /'ʔaki.oka 'pʰoɫepa həka'oɾa/), skr. APH - pierwsze i krótkotrwałe państwo komunistyczne w Kyonie zachodnim, obejmujące w całości wyspę Kaori i okoliczne mniejsze archipelagi, istniejące w latach 1"00 EK - 1"59 EK, tj. 22 lat ziemskich. Powstało po zwycięstwie tangijskiego ruchu komunistycznego podczas Tangijskiej Wojny Domowej 9901 - 9999 EK wewnątrz dawnego Cesarstwa Tangijskiego i zostało zakończone przez wojnę neszyjsko-kaoryjską i okupację neszyjską. Graniczyło morzem z Unią Socjalistycznych Wysp Zachodnich od zachodu, Państwem Neszów od północy, Sechtem od wschodu i Cesarstwem Buanii od południa. Stolicą kraju było miasto Hatlangao na południowozachodnim brzegu, a walutą - akiocki kupon ludowy.
Charakteryzowało się nieudolnymi próbami prowadzenia gospodarki w myśl komunizmu opartego o wartości takie jak brak własności prywatnej, wspólność metod produkcji i przemysłu, dystrybucji dóbr, sprowadzając zniszczony wojną kraj do jeszcze głębszej nędzy i chaosu, który próbowano opanować silną centralizacją władzy ustrojowej w rękach partii komunistycznej i typowym terrorem oraz zbrodniami przeciwko ludzkości w imię walki z imperialistami, republikanami, separatystami i wszelką inną kontrrewolucją, co obejmowało też przymusowy laicyzm.
Po serii zamachów na przedstawicieli władzy, dyktator Ken Akirome rozpętał na wyspie fale masowego terroru, represji, głodu, akcji ludobójstwa i licznych innych zbrodni przeciwko ludności. Do roku 10052 EK gospodarka wyspy załamała się całkowicie. Populacja kraju zmniejszyła się z 36,5 mln ludzi w 9750 EK do 29 mln ludzi na koniec wojny domowej w 10000 EK i następnie do 24,5 mln ludzi w 10058 EK wskutek represji Kena Akirome. Po rozprzestrzenieniu represji na długo tolerowane mniejszości neszyjskie, sechtońskie i buańskie, Państwo Neszów rozpoczęło inwazję i wojnę neszyjsko-kaoryjską, a potem trwającą 260 lat Kyonu (98 lat ziemskich) wielką okupację Kaori.
Spis treści
Insygnia
Za insygnia państwa uznaje się jego pełną i skróconą nazwę, flagę i herb, barwy, hymn państwowy, i inne symbole.
Nazwy państwa
Po rewolucji wieńczącej wojnę domową, nazwę państwa zmieniono z "Tangua" czy "Kaori" na "Akioka". Słowo to pochodzi od komuny Hatlangao istniejącej w latach 9822 EK, ale właściwa etymologia to "ławica", por.: «ακιοκα ῡ κομο» "ławica ryb". Pełna nazwa państwa to «Ακιοκα, Πολεπα Χακαόρα», z dopuszczalnie pomijalnym przecinkiem, tłumaczone: "Akioka, Unia Socjalistyczna".
Poniższa tabela przedstawia nazwy Tangii w różnych językach.
| język | nazwa państwa | pełna nazwa państwa | nazwa mieszkańca |
|---|---|---|---|
| języki ziemskie | |||
| Polski | Akioka | Akioka, Unia Socjalistyczna | Tangijczyk |
| English | Akioka | Akioka, the Socialist Union | Tangian |
| języki kyońskie | |||
| Ayu | Ακιοκα Akioka /'ʔaki.oka/ |
Ακιοκα, Πολεπα Χακαόρα Akioka Polepa Hakaóra /'ʔaki.oka 'pʰoɫepa həka'oɾa/ |
Τανγυαραι Tanguarai /'taŋgwaɾai/ |
Barwy narodowe oraz flaga i herb państwa
Barwy narodowe to dominująca czerń oraz białe wzory.
Flaga Akioki
Flaga państwowa została zaprojektowana w roku 9997 EK przez Ko'ari Moten, artystkę z Orumilo i została przyjęta w 9998 EK jako oficjalna flaga nowego państwa w miejsce rewolucyjnego sztandaru, który jeszcze przedstawiał runy klinowe, które starano się zlikwidować.
Flaga Akioki jest czarna z białym godłem na środku. U podstawy jest rękojeść miecza, z której zamiast ostrza wyrasta symetryczna palma kokosowa o pięciu liściach z każdej strony i jednym na szczycie. Symbolizuje to wojenne korzenie ruchu z solidnym, bezpiecznym i dostatnim celem oraz stopniowym rozwojem kraju.
Po obu stronach rękojeści miecza stoją kłosy pszenicy wraz z niewielkimi toporkami, symbolizującymi kolektywizm, wydajność oraz pracę. Całość jest otoczona okręgiem symbolizującym wspólnotę oraz uniwersalny charakter ruchu socjalistycznego, a odpowiednie gałęzie palmy mają symbolizować narody i języki świata.
Herb Akioki
Herb jest znacznie prostszego wzoru i jest starszy, pochodzi jeszcze z czasów Komuny Hatlangao z 9822 EK. Był stworzony z run klinowych, i był interpretowany różnie:
- Dwa kłosy i lud robotniczy naokoło, bądź ideograficzne "objęcie" kłosów przez ramiona.
- Dwa miecze pośrodku. Ludność naokoło.
- Dwa symbole na słowo "człowiek", odwrócone do siebie plecami; aczkolwiek "głowa" w tych glifach powinna znajdować się na szczycie, nie pośrodku.
Oficjalnie, państwo komunistyczne przyjęło pierwszą tezę jako podstawową, choć nie była ona oczywista.
Herb Akioki był podstawowym symbolem frakcji komunistycznej w wojnie tangijskiej, ale był rzadko używany w samym państwie, które usiłowało zniszczyć używanie symboli ideograficznych pisanych klinowo.
Hymn Akioki
Hymnem państwowym była pieśń "Drżyj trzcino z podziwu". Została napisana w roku 1"02 EK przez Tunguna Mera'o na bazie melodii z czasów wojennych. Słowa pierwszej zwrotki brzmią:
| «Λυαλὰι ῡ ναννα, κορε‘έ! Αρυ κοραεῐ κυνακα. Χορανγλὰι καρακα ομελα‘έ! Αρυ Ακιοκα παλακα.» Lualài yu nanna, kore‘é! Aru koraeĭ kunaka. Horanglài karaka omela‘é! Aru Akioka palaka. |
Drżyj, trzcino, z podziwu! Jak lud pracuje. Bądź świadkiem, czarny sztandarze! Jak Akioka kwitnie. |
|---|
Inne symbole
Pozostałe symbole to flagi:
- Wszechkaoryjskiej Partii Ludowej,
- Armii Ludowej Akioki,
- Ludowej Floty Akioki,
- Ludowego Lotnictwa Akioki,
- Ludowych Partyzantów Buańskich,
- Ludowych Partyzantów Neszyjskich.
Flagi są przedstawione poniżej.
| Flaga Wszechkaoryjskiej Partii Ludowej | Flaga Armii Ludowej Akioki | Flaga Ludowej Floty Akioki | Flaga Ludowego Lotnictwa Akioki | Flaga Ludowych Partyzantów Buańskich | Flaga Ludowych Partyzantów Neszyjskich |
|---|---|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
|
(Namalowane dla Kyonu w AI Midjourney)
Historia i polityka
(Namalowane dla Kyonu w AI Midjourney)
Całkowita historia Tangii nie będzie opisywana w niniejszym artykule - obejmie on jedynie dzieje epizodu komunistycznego lat 1"00 EK - 1"59 EK, czyli od wydarzeń wieńczących Tangijską Wojnę Domową do wczesnej wojny neszyjsko-kaoryjskiej.
Tangijska wojna domowa kończyła się rewolucjami komunistycznymi w wielu miastach kraju, a skrajnie wyczerpane i niestabilne wewnętrznie frakcje Imperialistów i Republikanów nie były w stanie skutecznie przeciwdziałać masowemu przechodzeniu oddziałów wojskowych do oddziałów wpierw partyzanckich, a następnie otwarcie wojskowych Akioki. Żołnierze byli wyczerpani wieloletnią, często bezsensownie prowadzoną wojną w okopach między bratnimi narodami. Komuniści mieli pełne wsparcie ówcześnie niższych warstw społeczeństwa: chłopów, górników, robotników, byłych niewolników, i kobiet. Ponadto, imperialny sposób prowadzenia kraju i życia był pogardzany jako zepsuty i otwarcie zły, a republikańskie reformy uznano za zbyt małą zmianę. Pod sam koniec dziewiątego tysiąclecia, siły Akioki zdobyły ostatnie cesarskie Tau Rao oraz ostatnie republikańskie miasta Alfari, Tounarao i na końcu Naratai. W tym czasie, wyspy zachodnie Akeira i Hiranea ogłosiły niepodległość jako oddzielna unia komunistyczna, ale przy pełnym wsparciu wysiłków kaoryjskiej Akioki. Nie wszystkie starania zakończyły się sukcesem: Buania imperialna rozgromiła komunistów na swoim terytorium i na półwyspie Pinu, gdzie stoczono ostatnią bitwę tej wojny, w porcie Atla Apori. Mimo sukcesów, armia buańska nie była w stanie walczyć na Kaori, i podpisano rozejm i wzajemne uznanie stron. Należy zaznaczyć, że w wojnie siły imperialne były wspierane przez Państwo Neszów, a republikańskie - przez Secht, i żadne z tych krajów nie uznało legalności komunistów, ale uznano de facto ich kontrolę nad wyspą.
Po tym fakcie, natychmiast zdelegalizowano wszystkiego rodzaju oznaki i działalność z wyłączeniem komunistycznej. Ustanowiono Wszechkaoryjska Partię Ludową jako jedyną legalną. Zdelegalizowano własność prywatną. Zdelegalizowano pieniądz. Regionalne oddziały partii miały za zadanie zarządzać zasobami, tempem i rozmiarami produkcji. Stolicą pozostała kolebka kaoryjskiego komunizmu - Hatlangao. Zarządzono pełny egalitaryzm wszystkich grup społecznych, w tym kobiet. Ustanowiono Ludową Radę Państwa Akioka jako najwyższy urząd w kraju, gdzie obradami zarządzał najwyższy dowódca wojskowy, generał i państwowo uznany bohater (ale i zbrodniarz) wojenny Ken Akirome.
Podział historyczny
(Namalowane dla Kyonu w AI Midjourney)
Historię Akioki należy podzielić na trzy etapy:
- Faza początkowa - nadziei. Trwała od 1"00 EK do 1"13 EK (5 lat ziemskich).
- Faza kulminacyjna - strachu. Trwała od 1"13 EK do 1"52 EK (15 lat ziemskich).
- Faza terminalna - wielkiego terroru. Trwała od 1"52 EK do 1"59 EK (3 lata ziemskich).
Faza nadziei
Faza nadziei trwała od 10000 EK do 10013 EK. Faza ta nazywana jest etapem nadziei - na całej wyspie Kaori zapanowała euforia i wielka wiara w koniec nieszczęść. Plagi, kataklizmy i wojna domowa zredukowały liczbę populacji z 36 526 988 w roku 9750 EK do około 29 500 000 EK w 10000 EK. Z uwagi na śmierć i rany milionów chłopców i mężczyzn wskutek działań wojennych, w kraju panowała skrajna nierówność demograficzna. Ustanowienie Ludowej Rady Państwa Akioka jako najwyższego organu władzy i jedynej Wszechkaoryjskiej Partii Ludowej uznano za dowód skutecznego dążenia w stronę stabilności, szczególnie, że niemal religijne, fanatyczne podejście do ideologii komunizmu i egalitaryzmu zmazywało winy i urazy wobec dawnych wrogów wojennych. Od tej pory wszyscy byli członkami jednego ruchu ludowego.
W tym czasie wyznaczono następujące kierunki odbudowy i rozwoju państwa:
- Poczyniono wielkie starania odbudowy miast zgodnie z państwowymi planami.
- Na wsiach utworzono kolektywne gospodarstwa domowe, z gruntowną przebudową dawnych włości pańskich, które od teraz służyły partii.
- W miastach stawiano na edukację.
- W celu odbudowy populacji, w wielu regionach ustanowiono przymusową bigamię, gdzie dwie kobiety musiały wyjść za mąż za jednego mężczyznę. W innych regionach było to zakazane i panowała ścisła monogamia, wbrew dawnej tradycji tangijskiej zezwalającej na monogamię. Tego typu praktyki musiały być ściśle nadzorowane przez partię.
- Postawiono na przemysł i logistykę, szczególnie w produkcji stali, szkła i betonu. Budowano wielopiętrowe domy komunalne, ale też kolej, która miała łączyć miasta.
- Zarządzono przymusową edukację wszystkich warstw społecznych: każdy obywatel musiał umieć pisać i czytać.
- Kobietom nadano pełne prawo głosu i uczestnictwa we wszystkich obszarach działalności życia państwa, w szczególności zapewniono im szansę na edukację.
- Zakazano wyznawania jakiejkolwiek religii i oddawania czci: przodkom, duchom, bożkom; zdewastowano świątynie, zrabowano mienie i przywłaszczono partii.
Ten początkowy etap spotkał się z aprobatą Państwa Neszów i Konferedacji Państw Sechtu, a także Cesarstwa Buanii, którym pozwolono otworzyć ambasady w wielu miastach, pod warunkiem "ciszy religijnej". Uznano mniejszości narodowe. Pomimo walk trwających okazyjnie walk i działań zbrojnych ze strony tej czy innej strony, takie konflikty były spodziewane i zdawały się stopniowo wygasać.
Faza strachu
(Namalowane dla Kyonu w AI Midjourney)
Faza strachu trwała od 10013 EK do 10052 EK (15 lat ziemskich). Siatka partyzantów imperialnych dokonała w roku 1"13 spektakularnych ataków:
- Szturm na Pałac Władzy Ludu (dawniej pałac Temeteu) w Reitice przez rojalistów;
- Wysadzenie w powietrze okrętu "Generał Kehate No'ami" niedaleko portu w Naratai przez republikanów;
- Zamach na Kena Akirome w Hatlangao, w którym zginął jego zastępca Tane'ane ū Ma'uri (sam wódz narodu przeżył);
- Wpuszczenie trującego gazu do siedzib komitetów w dziewięciu miastach kraju, w którym zginęło dziewięćdziesiąt osób,.
Wszystko powyższe dokonało się w ciągu dwóch tygodni. Po tym wojsko ludowe całkowicie odwołało wszelkie pozostające wolności obywatelskie, ogłoszono, że wojna domowa nie doszła do końca. Ogłoszono wojnę z kontrrewolucją. W ramach tych postanowień:
- Wprowadzono godzinę policyjną we wszystkich miastach;
- Zaprowadzono czystki w najwyższych szczeblach władzy politycznej i sądowej;
- Ponad 25 000 przedstawicieli inteligencji wywieziono na pustynię takangaryjską i wymordowano;
- Ken Akirome stopniowo wprowadzał kult jednostki wokoło swojej osoby, uruchamiając złożoną propagandę wizerunkową z licznymi hasłami na swój temat i przeciwko zdrajcom narodu;
- Żona Kena Akirome, Fa'aru Akirome ps. "Czarny Rekin" (ay. «Κε‘α Οναρα») zorganizowała paramilitarną organizację wywiadowczą "Czarna Gorączka" (ay. «Κε‘α Χουραμ»), która mając władzę policyjną w całym kraju była bezpośrednio odpowiedzialna za okrutną pacyfikację ludności cywilnej;
- Władze przymusowo doprowadziły do licznych przesiedleń, zarówno z miast do kolektywnych gospodarstw, jak i mieszając ludność z różnych regionów;
- Założono ponad 150 obozów pracy przymusowej dla wrogów partii.
W szczytowym okresie terroru akiockiego na różne sposoby umierało 50 000 osób osób dziennie. Szczyt fali terroru przypadł na latach 1"19 - 1"26 EK. Istotne, że w tym okresie nie naruszano jeszcze nietykalności ambasad i przedstawicieli mniejszości, ponieważ Państwo Neszów w roku 1"15 EK wystosowało do władz Akioki ostrzeżenie przed represjami ich obywateli i neszyjskich mniejszości zamieszkujących Akiokę, których było w tym okresie 35 000 ludzi. Podobne ostrzeżenie wystosował Secht w 1"17 EK po aresztowaniu przedstawiciela sechtońskiej mniejszości w Akioce Besima Masmadōra pod zarzutem działalności kontrrewolucyjnej. Sechtończyków w tym okresie było 75 000. Przedstawiciele obu narodów jednak raczej migrowali z ogarniętej falą psychotycznych represji wyspy Kaori do swoich krajów.
Faza wielkiego terroru
Faza wielkiego terroru trwała od 1"52 EK do 1"59 EK. W tym czasie doszło do całkowitego załamania się gospodarki i demografii kaoryjskiej, choroby i głód dziesiątkowały naród równie intensywnie co jednostki wojskowe, które już nie zwracały uwagi na oryginalne założenia komunizmu tangijskiego. W zamachu wojskowym zginęła Fa'aru Akirome, a wódz narodu Ken Akirome stracił w eksplozji lewą nogę. Mordowano wszelkie osoby mające związek z poprzednim reżimem, ale też specjalistów, inteligencję (nawet za najdrobniejsze symbole takie jak okulary), zamknięto szpitale. Populacja kraju zmniejszyła się jeszcze z 29 milionów do 24 milionów osób wskutek głodu, chorób, migracji oraz akcji ludobójczych. Wiele osób zginęło w strasznych warunkach i w okrutny sposób.
W tym czasie represje dotknęły także wszystkie mniejszości narodowe. Osadzono i prawdopodobnie wymordowano między 25% - 50% mniejszości neszyjskich, sechtońskich i buańskich. W roku 1"57 EK, Secht i Buania wspólnie wystosowały kolejne ostrzeżenie przeciwko władzom Akioki, przez co oba państwa zostały publicznie uznane z wrogów rewolucji. W roku 1"59 EK armada neszyjska pojawiła się u północnozachodnich wybrzeży Kaori i przekazała władzom Akioki ultimatum wojskowe z żądaniami:
- Natychmiastowego oddania władzy w ręce własnego narodu tangijskiego.
- Wydania 32 zbrodniarzy wojennych, na czele z Kenem Akirome, w ręce neszyjskie.
- Natychmiastowego rozwiązania i delegalizacji wszelkich organizacji partyjnych.
- Podzielenia kraju na kontyngenty: neszyjski, sechtoński i buański celem stabilizacji regionu. Propozycja Neszów była nieustalona z wymienionymi państwami, ale zostały one poinformowane o tym, że takie żądanie przekazano reżimowi.
Akioka odmówiła i ogłosiła Państwo Neszów wrogiem rewolucji, po czym mniejszość neszyjską aresztowano i wywieziono w góry blisko granic pustyni takangaryjskiej. W roku 10059 EK Państwo Neszów dokonało zmasowanej inwazji na Kaori od północy i zachodu, Konfederacja Państw Sechtu od wschodu, a Cesarstwo Buanii - od południa w ramach Wielkiej Okupacji Kaori.
W niniejszym artykule przyjmuje się poniższe rozszerzenia i modyfikacje modelu standardowego (henrykowskiego) projektu Kyon:
|
Tabele kontekstowe
| Starożytność: prehistoria « Cywilizacja Marajska (1900-2600 « 2600-2900 « 2900-3300), państwa: Pongre · Lausza · Szok Su · Rangersze « Wieki Ciemne « Średniowiecze: « okres Kaori: [NA][TO][LU][NO][OU][RE][KN][MA][TK][AK][HI][TI] « WWKK « Nowożytność: « 6911-8843 « Rewolucja Kauczukowa « WS1 8843-8845 « Plan 30-letni « WS2 8877-8891 « 8891-8973 « 9000-9600 « 9600-9564 « WS3 9654-9662 « 9662-9750 « 9750-9867 « Impakt 9867 « ZWN 9867-9900 « WoN 9901-9999 (A) Nowoczesność: Akioka (1"00-1"59) « WNK 1"59-1"64 « Okupacja (1"59 - 1'319) « FTI (10.6k) « FTI (11k) |