Język Vatihski
| Język vatihski Vatišen languaîen | |
|---|---|
| Utworzenie: | Rodryk (w 2023) |
| Cel utworzenia: | Na potrzeby kreatywne |
| Najnowsza wersja: | 1.0 |
| Liczba użytkowników | ponad 140 mln |
| Liczba użytkowników (faktyczna) | 1 |
| Sposoby zapisu: | romański z literami własnymi |
| Typologia: | z szykiem dowolnym, lecz preferowany SVO |
| Klasyfikacja: | Język praindoeuropejski(†)
|
| Kody | |
| Conlanger–1 | vt., vat. |
| Conlanger–3 | pos.vat.rod |
| Lista conlangów | |
(STRONA W TRAKCIE TWORZENIA!) Język vatihski (vat. Vatišen languaîen [va'tiʂen lan'guaʐen], ang. Vatish language [v'atiʃ ˈlæŋ.gwɪdʒ], fr. vatichen langue [vatiʃẽ lɑ̃ɡ] ger. vatischig Zunge ['vatiʃiç 't͡sunge) jest językiem z rodziny języków germańskich, lecz widać w nim wyraźne wpływy języka francuskiego, na przykład obecność spółgłoski [ʐ] czy samogłosek nosowych [õ] oraz [ẽ] oraz wolnym szyku zdania z preferencją do szyku SVO. Zalicza się go do rodziny języków germańsko-romańskich, którym jedynym jeszcze używanym przedstawicielem jest właśnie j. vatihski.
Wykształcił się przez ciągłe migracje i inwazje na teren Normandii oraz Bretanii, gdzie tym językiem posługiwali i posługują się Vatihczycy. Język ten był germanizowany przez Niemców oraz Niderlandczyków w średniowieczu, anglikanizowany przez Anglików w okresie późnego średniowiecza i renesansu oraz romanizowany przez Francuzów w erze rewolucji przemysłowej, aż osiagnął obecną formę. Widać również dużo zapożyczeń z języków takich jak polski czy ukraiński na przykład dwarin [dva'rin] (zwierzę) czy ludije [lu'dije] (kobieta).
Fonologia i fonetyka
Spółgłoski
| dwuwargowe | wargowo-zębowe | dziąsłowe | retrofleksyjne | podniebienne | miękkopodniebienne | języczkowe | krtaniowe | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| nosowe | [m] m | [n] n | [ŋ] n* | |||||
| zwarte | [p] p, [b] b | [t] t, [d] d | [k] k, [g] g | |||||
| syczące szczelinowe | [s] s, [z] z | [ʂ] š, [ʐ] î | [ɕ] ŝ | |||||
| niesyczące szczelinowe | [f] f, [v] w/v | [x] h | [ʁ] ř | [h] h | ||||
| drżące | [r] r | [ʀ̥] ř, [ʀ] ř | ||||||
| boczne aproksymanty | [l] l | |||||||
| aproksymanty | [j] j | [ʁ̞] ř | ||||||
| afrykaty | [t͡s] c | [ʈ͡ʂ] č |
- przed k i g
Samogłoski
| przednie | przednie scentralizowane | centralne | tylne | |
|---|---|---|---|---|
| przymknięte | [i] i | [ɨ] y, [ʉ:] ü | [u] u | |
| prawie przymknięte | [ɪ:] i*, [ʏ:] í | |||
| prawie przymknięte | [e] e, [ø:] í | |||
| półotwarte | [ɛ] e | |||
| prawie otwarte | [æ] a | |||
| otwarte | [a] a | [ɒ:] ö |
- spotykane przy końcówkach np. iv [ɪv], iš [ɪʂ] czy it [ɪt]
Samogłoski nosowe
[ã] ã [ẽ] ẽ [õ] õ
Akcent
Kładziony zwykle na przedostatnią sylabę z wyjąkiem wyrazów dwusylabowych na przykład beveř [bɛ'vɛʀ] (bóbr).
W czasownikach, przymiotnikach oraz przysłowkach akcent kładzie się na sylabę "-it-" [ɪ:t], "-iš-" [ɪ:ʂ] lub "-iv-" [ɪ:v]
Budowa sylaby
Struktura sylaby w języku vatihskim najwyżej osiąga CCVC, Najczęściej występują sylaby CVC i CV. Dyftongi samogłoskowe są liczone jako jedna samogłoska
Gramatyka
Rzeczownik i odmiana/deklinacja
Rzeczownik i odmiana/deklinacja
Deklinacja/Odmiana
Poprzez powolne izolowanie się i odporność na zaporzyczenia po romanizacji vatihskiego, wykrztałcił on osobne formuły deklinacji. Nie posiada on osobnych przypadków , głównie ze względu na identyczne końcówki w większości słów, a słowa przechodzą tą samą odmianę bez znaczenia jakiej płci gramatycznej są. Prawdopodobnie formy te zostały wytworzone poprzez pośpieszne zmiany tematyczne, które zostały spotęgowane popularyzacja owych form przez artystów oraz wykładowców. W XIX wieku rozpowszechnienie szkolnictwa ponownie zwiększyło przyswajanie nowych form deklinacji.
| Pre- i sufiksy | ||||
|---|---|---|---|---|
| Przypadek | I (maskuliniš) | I (femininiš) | I (nëtrališ) | I (pluřališ) |
| Nominatiwen (Mianownik) | -en | -e | -ø | -e |
| Akuzatiwen (Biernik) | ge' - -en | ge' - -e | ge' - -ø | ge' - -e |
| Datiwen (Biernik zaprzeczający) | te' - -en | te' - -e | te' - -ø | te' - -e |
| Îenitiwen (dopeƚniacz) | -ení | -eí | -í | -eí |
| Vokatiwen (woƚacz) | -ena | -ea | -a | -ea |
| Przyład | ||||
|---|---|---|---|---|
| Przypadek | I (maskuliniš) | I (femininiš) | I (nëtrališ) | I (pluřališ) |
| Nominatiwen (Mianownik) | kõteřien | toalete | kindeř | volke |
| Akuzatiwen (Biernik) | ge' kõteřien | ge' toalete | ge' kindeř | ge' volke |
| Datiwen (Biernik zaprzeczający) | te' kõteřien | te' toalete | te' kindeř | te' volke |
| Îenitiwen (dopeƚniacz) | kõteřiení | toaleteí | kindeří | volkeí |
| Vokatiwen (woƚacz) | kõteřiena | toaletea | kindeřa | volkea |