Język podwodny

Język podwodny

Faktycznie
Utworzenie:	Wirczę w 2024
Najnowsza wersja:	1.0
W
Lista conlangów

Język podwodny —

Fonologia

Samogłoski

W języku podwodnym występują 3 samogłoski krótkie oraz ich długie odpowiedniki.

	Przednie		Centralne		Tylne
	Krótkie	Długie	Krótkie	Długie	Krótkie	Długie
Przymknięte	i	iː			u	uː
Otwarte			a	aː

Głoska /i/ po spółgłoskach /k g/ wymawia się jako [ɪ].

Dwugłoski

W języku podwodnym występują 2 dwugłoski krótkie oraz ich długie odpowiedniki.

ai - [ai̯] jak w...
āi - [aːi̯] jak w...
au - [au̯] jak w...
āu - [aːu̯] jak w...

Spółgłoski

W języku podwodnym występuje 16 spółgłosek.

		Wargowe	Zębowe	Welarne	Krtaniowe
Nosowe		m	n
Zwarte	bezdźwięczne	p	t	k	ʔ
Zwarte	dźwięczne	b		ɡ
Szczelinowe			θ • s		h
Aproksymanty		ʙ	ɬ	w

Struktura sylaby

W języku podwodnym dopuszczalna największa sylaba to (C)V(N), gdzie:

C – dowolna spółgłoska.
V – dowolna samogłoska lub dyftong.
N – spółgłoska nosowa.

(N) nie występuje w śródgłosie, jedynie w wygłosie.

Pismo

Do zapisu języka podwodnego wykorzystuje się rodzime pismo zwane jako [...], oraz łacinkę.

Zapis łaciński

W zapisie łacińskim języka podwodnego stosuje się 20 znaków.

a	ā	b	c	g	h	i	ī	l	m
[a]	[aː]	[b]	[k]	[ɡ]	[h]	[i]	[iː]	[ɬ]	[m]
n	p	q	r	s	t	u	ū	þ	w
[n]	[p]	[ʔ]	[ʙ]	[s]	[t]	[u]	[uː]	[θ]	[w]

Gramatyka

Rzeczowniki

W języku podwodnym nie występuje odmiana przez przypadki.

Zdrobnienia

Zdrobnienia w języku podwodnym dzielą się na zdrobnienia I i II stopnia. Zdrobnienia I stopnia tworzy się poprzez dodanie przyrostka "-lu"

sā (ryba) → sālu (rybka)

II stopień zdrobnień może być odebrany jako przesadnie, czy też czasami pogardliwie. Zdrobnienia II stopnia tworzy się poprzez dodanie przyrostka "-lāna"

uta (kamień) → utalāna (kamyczek)

Liczba

W języku podwodnym liczbę tworzy się poprzez dodanie przyrostka "-n".

sā (ryba) → sān (ryby)

Powszechnie można także podwoić słowo. Ilość danej rzeczy zależy od zastosowania przyrostka.

sā-sā (trochę ryb), uta-uta (trochę kamieni)
sā-sān (wiele ryb), uta-utan (wiele kamieni)

W przypadku słów zakończonych przyrostkiem "-um", liczbę mnogą tworzy się poprzez zastąpienie go przyrostkiem "-ān".

Określność

Rzeczownik w języku podwodnym może przybrać dwie postacie — określoną oraz nieokreśloną. Postać nieokreślona jest jednoznaczna z podstawowym wyglądem rzeczownika. Postać określoną natomiast tworzy się poprzez dodanie "a" przed rzeczownikiem.

sā (jakaś ryba) → a sā (ta ryba)

Jeżeli słowo zaczyna się od samogłoski, to przed nią pojawia się zwarcie krtaniowe.

uta (jakiś kamień) → a quta (ten kamień)

Czasowniki

W języku podwodnym odmiana czasownika jest wyjątkowo prosta. Nie występuje bezokolicznik, więc w przypadku, kiedy po odmienionym czasowniku występuje bezokolicznik, np. "kocham jeść", to ten drugi czasownik odmieniany jest przez osobę i stawiana jest pomiędzy nimi partykuła pomocnicza "þai".

sān wi huca qām þai sa qām (Kocham jeść ryby)

W innych wypadkach można postawić po prostu nieodmieniony czasownik.

Odmiana i czas

Do określenia liczby i osoby w czasowniku należy postawić przed nim odpowiedni zaimek. Określenie czasu natomiast następuje poprzez postawienie odpowiedniej partykuły po czasowniku. W języku podwodnym występują jedynie trzy czasy — przeszły, teraźniejszy i przyszły.

Czas	Partykuła	Przykład	Znaczenie
Przeszły	camī	wi sa camī	jadłem
Teraźniejszy	qām	wi sa qām	jem
Przyszły	tutu	wi sa tutu	będę jadł

W zdaniach pytających szyk zdania ulega zmianie, a partykułę czasu stawia się przed czasownikiem.

sā-sān wi sa qām (jem wiele ryb) → sā-sān wi qām sa? (czy jem wiele ryb?)

Strony

Występują trzy strony czasownika — strona czynna, bierna oraz sprawcza. Strona czynna jest stroną podstawową, zawartą w rdzeniu czasownika. Stronę bierną natomiast tworzy się poprzez dodanie przyrostka "-wā", a stronę sprawczą poprzez przyrostek "-pu". W stronie sprawczej podmiot jest sprawcą czynności, jedno z dopełnień jest wykonawcą czynności, drugie natomiast jest odbiorcą tejże czynności.

Strona czynna:

wati
(widzieć)

Strona sprawcza:

watiwā
(pokazywać)

Strona bierna:

watipu
([...] widziany)

Aspekty

Występują w języku podwodnym dwa aspekty — niedokonany oraz dokonany. Aspekt niedokonany jest równoznaczny z podstawowym wyglądem czasownika. Aspekt dokonany natomiast tworzy się poprzez dodanie do czasownika przedrostka "gi-".

Aspekt niedokonany:

nabu
(niszczyć)

Aspekt dokonany:

ginabu
(zniszczyć)

Istnieje też oboczny przedrostek "gai-", który występuje przed głoską /ʔ/, pojawiającą się po przedrostku, kiedy rdzeń zaczyna się od samogłoski.

Aspekt niedokonany:

uca
(śpiewać)

Aspekt dokonany:

gaiquca
(zaśpiewać)

Przeczenie

W języku podwodnym przeczenie czasownika tworzy się poprzez postawienie partykuły "gu" za czasownikiem.

wi huca camī (kochałem) → wi huca gu camī (nie kochałem)

Przymiotniki

Przymiotniki są tworzone poprzez dodanie...