Próba Ognia jest starannie wyreżyserowanym przedstawieniem teatralnym, z choreografią, bogatymi strojami i nastrojową muzyką.
Próby Królewskie (ajd. Kyarhiniya Khshāyaranęri [kjaʀiɲi'ja χʂa:ja'ɾanɛ̃ɾi]) — jeden z podstawowych elementów ajdyniriańskiej legitymizacji władzy. Jest to jednocześnie system edukacji członków panującej dynastii, przede wszystkim następcy tronu, oraz seria testów i egzaminów sprawdzających i oceniających jego lub jej potencjał do rządzenia państwem. System ten ma swoje źródło w praktykach religijnych[1].
Podstawy
Jednym z elementów legitymizacji władzy jest ukończenie przez następcę tronu Prób Królewskich, jeszcze przed koronacją na Imperatora. Składa się na nie siedem Prób, które sprawdzają przymioty ciała, umysłu i ducha. Są one wypełniane przez następcę przez cały okres jego nauki przy boku panującego władcy. Stanowią tak naprawdę system wychowania oraz edukacji następcy tronu. Niektóre są wymaganiem, które trzeba spełnić, inne kończą się natomiast specjalnym testem lub próbą, która świadczy o przyswojeniu nauk.
Próby
Na Próby Królewskie zakładają się:
Próba Formy
Próba Formy jest obowiązkiem objęcia tronu przez osobę o "idealnej formie", a więc taką bez żadnych wrodzonych defektów fizycznych, ułomności intelektualnych czy z pełni sprawnymi wszystkimi kończynami. Wynika ona z dżaryjskiego kultu piękna. Próba Formy rozpoczyna się od samych narodzin potencjalnego następcy tronu, kończy się zaś wraz z ukończeniem pozostałych Prób. Urazy fizyczne doznane po objęciu tronu nie negują Próby Formy i nie stanowią argumentu podważającego legitymizację sprawującego już władzę Imperatora. Wszelkie urazy doznane podczas sprawowania rządów czy kampanii wojennych (straszne blizny, utrata kończyn czy oczu etc.) stanowią poświęcenie oddane w służbie Świętej Racji Stanu. Permanentne urazy doznane przed ukończeniem Prób Królewskich mogą jednak przeszkodzić w koronacji.
Próba Ciała
Próba Ciała obejmuje aspekty wychowania fizycznego przyszłego władcy lub władczyni. Sprawdza siłę, kondycję i sylwetkę - Boski Władca nie powinien być otyły, urąga to bowiem jego majestatowi. Próba Ciała obejmuje także wymóg sprawności w jeździe konnej, polowaniu czy posługiwaniu się różnymi broniami. Stanowi dopełnienie Próby Formy.
Próba Inteligencji
Próba Inteligencji ćwiczy zdolności intelektualne następcy tronu poprzez różne zagadki logiczne, służy także odkryciu mocnych stron i naturalnych talentów. Obejmuje także formalną edukację w wielu dziedzinach, takich jak sztuka sprawowania władzy, historia, retoryka, strategia i taktyka, filozofia, religia czy logika. Jest ona wszechstronna lub dostosowana do mocnych i słabych stron następcy. Zapewniana jest przez najlepszych uczonych i mędrców jakich ma do zaoferowania Imperium.
Próba Medytacji
Próba Medytacji służy rozwojowi duchowemu następcy tronu, a także ćwiczeniu własnego umysłu. Jako taka stanowi więc dopełnienie Próby Inteligencji. Poprzez medytację ćwiczy się także cierpliwość, dyscyplinę oraz samoopanowanie. Zgodnie z dżaryjskimi praktykami, medytacja pomaga nawiązać także głębszy kontakt z Mocą (Ḱara), a więc duchową energią spajającą świat. Lekcje Próby Medytacji odbywają się w świątyniach poświęconych różnym bóstwom, na czele z tymi tworzącymi Trójcę.
Próba Obowiązku
Próba Obowiązku obejmuje wychowanie królewskich potomków w duchu sumienności i oddania wobec państwa. Ma również za zadanie wykształcenie w następcy poczucia troski i obowiązku za los swych poddanych i całego Imperium. Mimo, że Khshāyarowie są boskimi władcami, są oni także pierwszymi spośród sług państwa. Imperium jest bowiem dobrem wspólnym, spuścizną i dziedzictwem, które należy utrzymać, wzmacniać i przekazywać przyszłym pokoleniom, by mogło trwać i wzrastać przez kolejne wieki. Próba Obowiązku uczy działania, podejmowania decyzji w imię Świętej Racji Stanu, także tych trudnych i nieprzyjemnych.
Próba Konsekwencji
Próba Konsekwencji jest dopełnieniem Próby Obowiązku. Uczy, że każda podjęta decyzja ma swoje konsekwencje, często trudne do przewidzenia. Każdy wybór kształtuje bowiem rzeczywistość. Każdy ponosi zaś konsekwencje swoich decyzji, w przypadku władcy mogą zaś one dotyczyć nie jednej duszy, lecz milionów. Władca nie powinien być więc pochopny lecz rozważny, powinien wiedzieć kiedy działać, kiedy uderzać a kiedy się wycofać, tak by osiągnąć zamierzony efekt.
Próba Ognia
Pomyślne zakończenie wszystkich Prób Królewskich kończy Próba Ognia. Jest to wielka ceremonia odbywająca się w Złotej Świątyni w Djyazhoarze, będąca tak naprawdę pierwszą koronacją. W jej wyniku następca przybiera tytuł Ayńadātara. Próba Ognia często odbywa się jeszcze za życia poprzedniego władcy, rozpoczynając okres współwładzy Imperatora oraz jego następcy. Próba Ognia rozpoczyna się ceremonialnym przejściem następcy przez Plac Zwycięstwa do głównej komnaty Złotej Świątyni, podczas którego kapłani po kolei podsumowują poprzednie sześć Prób Królewskich oraz postępy w królewskiej edukacji. Podsumowaniu każdej z Prób towarzyszy inna modlitwa, śpiewana przez świątynne chóry. Punktem kulminacyjnym Próby Ognia jest przejście następcy tronu przez wielkie Święte Płomienie, rozpalone w Złotej Świątyni od samego Wiecznego Ognia. Następca musi przejść przez nie bez szwanku, wyłaniając się po drugiej stronie, co udowadnia jego odwagę, hart ducha oraz przychylność samych bogów. Temu również towarzyszy śpiew chóru i gra świątynnych muzyków, tworząc teatralny spektakl. Po przejściu przez Płomienie następca siada na tronie postawionym w Świątyni, gdzie kapłaństwo mianuje go Ayńadātarem. Siedem Prób Królewskich oraz siedem modlitw tworzą razem pełnię Prób Królewskich.
Zasady funkcjonowania systemu
Próby Królewskie stanowią więc wywodzący się z religii system edukacji królewskiej, przygotowujący następcę do sprawowania władzy. Inne dzieci władcy również przechodzą przez część Prób Królewskich. Dostępne są dla nich wszystkie, prócz Próby Ognia, do której przystąpić może jedynie następca tronu. Wynika to zarówno w ramach troski o edukację członków rodu panującego jak i zabezpieczenia na wypadek śmierci, kalectwa lub innej deformacji/upośledzenia następcy, najstarszego potomka władcy. W takiej sytuacji rolę następcy przejmuje drugie najstarsze dziecko. Mogłoby to doprowadzić do częstych walk o sukcesję, buntów wobec zasady absolutnej primogenitury i zabójstw. Bunt przeciw świętym zasadom jest jednak wielkim kulturowym tabu, a morderstwo lub jakiekolwiek przelanie Królewskiej Krwi stanowi akt świętokradztwa. Członkom rodziny królewskiej często nadaje się jednak wysokie pozycje w imperialnej administracji, co zmniejsza ryzyko walk dynastycznych. Mimo to na przestrzeni dziejów rządni władzy książęta i ambitne księżniczki znajdowali sposoby na obejście systemu. Szczególnie popularne zdaje się oślepianie pretendenta do tronu poprzez przystawienie do jego oczu rozżarzonego metalu. W ten sposób eliminuje się go z linii sukcesji poprzez uszkodzenie jego "idealnej formy", jednocześnie jednak nie przelewając Królewskiej Krwi. Taki sposób objęcia tronu, nie poprzez zwyczajne prawa sukcesji lecz eliminację pozostałych pretendentów, bardzo negatywnie wpływa jednak na legitymację nowego władcy. Haniebne czyny mogą się bowiem przyczynić do stracenia przez władcę boskiego charyzmatu (tak zwany hwennār).
Przypisy
- ↑ Wywodzących się przede wszystkim z dżaryzmu.
