Wertynizm
| Wertynizm
{{{Zdjęcie}}} Hymn: {{{tytuł}}} | |
| Liczba wyznawców: | {{{liczba wyznawców}}} |
| Odłamy: | {{{odłamy}}} |
| Pełna nazwa: | {{{pełna nazwa}}} |
| Przywódca: | {{{przywódca}}} |
| Rodzaj religii: | {{{rodzaj}}} |
| Ustrój: | {{{ustrój}}} |
Wertynizm — zbiór wierzeń, obrzędów i opowiadań obecnych na wertyńskich ziemiach.
Świętym językiem jest język waracki, który wykorzystywany jest podczas modłów i obrzędów. Pierwotnym świętym językiem był język znany na tych ziemiach jako starowaracki, jednak z biegiem lat został wyparty przez swojego potomka. Ostateczne zastąpienie starowarackiego nastąpiło ponad pięćset ziemskich lat temu, koło roku 7595 EK podczas najwyższego zgromadzenia duchownych w Tuthāsháken. W mniej istotnych obrzędach dopuszczalne jest wykorzystywanie języków miejscowych zamiast warackiego, choć i tak nie całkowicie, gdyż niezbędny jest do wypowiadania niektórych z modlitw.
Bogowie
Wierzenia
Świątynie
Pokój czystości
Pomieszczenie znajdujące się w niedostępnej dla wiernych części świątyni, do której wstęp mają jedynie duchowne. Jest to sześciokątne pomieszczenie, na ścianach którego widnieją podobizny najwyższych bogów w postaci obrazów bądź płaskorzeźb, których oczy zwrócone są na środek pokoju, gdzie to znajduje się niewielkie podwyższenie w postaci okręgu, na którym zasiada duchowna. Kamienna posadzka pomieszczenia przyozdobiona jest świętymi znakami. Istnieją dokładne zasady odnośnie wchodzenia i przebywania w pomieszczeniu:
- W pokoju może przebywać jeno jedna osoba w jednym czasie. Niedopuszczalne jest naruszanie spokoju osoby będącej w środku.
- Do pokoju można wejść jedynie nago, pozostawiając ubrania za drzwiami, gdyż nie należy kryć przed bogami swego ciała.
- Aby wejść należy wcześniej obmyć całe swe ciało wodą i zgolić wszystkie włosy z ciała, aby pozbyć się wszystkich swoich nieczystości.
- Zabronione jest wnoszenie do środka rzeczy, które nie są w tej chwili konieczne. Nie wolno wnosić jedzenia bądź napojów.
- Nie wolno postawić stopy na znakach znajdujących się na posadzce, gdyż będzie uznane za obrazę dla patrzących ze ścian bogów.
Przed wejściem znajduje się przedsionek, w którym duchowna rozbiera się do naga, zmywa z siebie wszystkie nieczystości i goli swoje ciało. Po wejściu do środka ustawia we wszystkich sześciu kątach pomieszczenia świece, które rozpala. Następnie staje na podwyższeniu na środku i padając na kolana, kłania się przed każdą z podobizn, całując posadzkę przed nimi. Wszystko to robi w całkowitym milczeniu i dopiero po zakończeniu może usiąść, zaczynając swą modlitwę. Bogowie w tym czasie wstępują w odpowiadające im podobizny i patrzą ich oczami na znajdującą się przed nimi osobę w modlitwie. Osoba ta w tym czasie uniżona i rozebrana, siedząc przed bogami otaczającymi ją i spoglądającymi się na nią, zaczyna prosić, błagać, przepraszać, czy też dziękować za dary. Następnie po podziękowaniu za jej wysłuchanie, kłania się jeszcze raz każdemu z bogów, po czym gasi każdą ze świec w odwrotnej kolejności, w jakie je zapalała. Przed ostatecznym opuszczeniem pomieszczenia przemywa posadzkę, po której stąpała, aby mieć pewność, że nie zostawi po sobie żadnych nieczystości.
Jeżeli osoba wkraczająca do pokoju złamie którąś z panujących zasad bądź dokona innego czynu urażającego bogów, to może spaść na nią ich gniew, który objawi się w postaci chorób, dzikich węży, czy także nieprzychylnych duchów, które będą dręczyć grzesznicę aż do jej śmierci. Pozbyć się piętna można przez pokorną modlitwę i pokutę, podczas których składane są dary, mające ułaskawić bogów.