W jeście zmiękczenie jest obowiązkowe. Poza tym w zachodniosłowiańskich w 3.os. były jako równoważne odnotowane formy z końcowym jerem twardym, stąd właściwie to może być i jest, i jeść (tyle że jeść szybko odpadło), forma je też jest odnotowana, ale w sensie zaprzeczenia nie je. Z sąć mam spore wątpliwości – chociaż to poświadczono, to jednak ma raczej znaczenie są + ci. W historii polszczyzny chyba było tylko są. Jesmy jest ok, bo było odnotowane, zanim się zmieniło na jeśmy. Natomiast co do form liczby podwójnej, to najstarsza odmiana to raczej jeswa, jesta, jesta. Co do byci, to chyba to -i odpadło jeszcze w epoce przedpiśmiennej, ale mimo to w najstarszej poezji ze względów rytmicznych występują formy z -ci.
