Owca i konie w języku wzgórza Zatunj (II):
Jest to wersja testowa, tj.: bez zmian gramatycznych, ino ścisłe zmiany fonetyczne tego tłumaczenia:
Ovьca i konji
Ovьca kъja bez vьlny estь,
konję vidě,
edinъ tęžьkъ vozъ tęglъ,
i edinъ veliko bermę,
i ešče edinъ čolvěka nosilъ bъrzo.
Ovьca kǫnjemъ reče:
"Sьrdьce mę bolitь,
viděti konję že vozitь čolvěkъ".
Konji rekošę: "Slušaji, ovьce!
sьrdьca nasъ bolętь kogъda vidimъ:
možъ, gospodь, ovьčьjejǫ vьlnojǫ
sebě teplъ drabъ tvoritь.
A ovьca bez vьlny estь."
To slyšavъ, ovьca vъ dolъ poběže.
źródło: https://www.slavorum.org/forum/discussion/8234/schleichers-fable-in-proto-slavic-language
Pierw wyjaśnienie używanego sposobu zapisu (bardzo kulawego, przerysowanego, jednak oddającego to co chciałem przekazać):
1. Prasłowiańskie spółgłoski *n, *t, *d, *l dały trzy nowe rzędy spółgłosek w języku wzgórza zatuń
a) przed: *i, *j, *ь: [n, t, d, l] (zapis:
n̜, t̜, d̜, l̜)
b) przed: *ě, *e, *ę: [ɲ, c, ɟ, ʎ] (zapis:
ň, t´, d´, l´)
c) pozostałe pozycje: [nˠ, tˠ, dˠ, lˠ] (zapis:
n, t, d, l)
2. Prasłowiańskie *ě dało
œ [ʲɔi̯~ʲɔ], zaś *e dało
æ [ʲai̯~ʲa]
3. Prasłowiańskie *ę dało
į [i], zaś *ǫ dało
ą [a]
4. Reszta czytana jest jak w prawilnych językach słowiańskich (np.: czeskim)
5. Spółgłoski w nawiasach w najnowszej formie są opuszczane.
Uvňica ie konie
Uvňica kja bæy vňelny byla æst̜
kon̜į vňid´œ
ie æd̜in t´įžk vuz t´įgl
ie æd̜in vňæl̜ieko breimi
ie æššæ æd̜in klouvňœka nohil ba(r)zo
uvňica kon̜æ(m) rækæ:
sird̜cæ mňį bolit̜
vied´œtie konį že vozit klouvňœk
kon̜ie rækosį "slousaje, uvňice,
sird̜ca nes bol´it̜ kugda vňiedi(m)
"mąž, gospud̜, uvňičæją vňelnoją
hæbæ t´æpl deb tvorit̜
a uvňica bæz vňelny æst̜"
to slysev, uvňca vo dul pobœžæ
