Wersja z dnia 23:50, 18 sie 2025 autorstwa Todsmer(dyskusja | edycje)(Utworzono nową stronę "'''Faùt''' (ur. {{RokEryKyonu|7547}}, zm. {{RokEryKyonu|7589}}) – HegemonPaństwa Truskiego z dynastii Tárolaùgrydów, formalnie panujący w latach {{RokEryKyonu|7555}}–{{RokEryKyonu|7589}}. Ostatni panujący Tárolaùgryda. Osobiste rządy sprawował od uzyskania pełnoletniości w {{RokEryKyonu|7587}} do śmierci w {{RokEryKyonu|7589}}. ==Pochodzenie== Syn Meleína I i [[Reul|Reùl]…")
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Faùt (ur. 7547EK , zm. 7589EK ) – HegemonPaństwa Truskiego z dynastii Tárolaùgrydów, formalnie panujący w latach 7555EK –7589EK . Ostatni panujący Tárolaùgryda. Osobiste rządy sprawował od uzyskania pełnoletniości w 7587EK do śmierci w 7589EK .
Pochodzenie
Syn Meleína I i Reùl z kraju Pojtów (stąd pojckie imię). Urodzony w 7547EK , objął tron po śmierci ojca w 7555EK , mając zaledwie 8 lat; pełnoletniość w Trugii osiągano w wieku 40 lat.
Pierwszą regentką była jego matka, Reùl, dążąca do pełni władzy i głęboko niepopularna wśród Trugów. W 7558EK zbuntował się stryj władcy, Álaìrkor, domagając się regencji dla siebie; zginął w zasadzce w 7563EK . Po wyniszczających walkach doszło do przewrotu pałacowego: w 7568EK Reùl stracono, a regentem został Aìrtor, mąż ciotki Faùta.
Regencja Aìrtora rozpoczęła się spokojnie, lecz w 7576EK zbuntował się Aùdor z Kraju Południowego, a w ślad za nim Meís, księżna Prowincji Północno-Wschodniej. Aìrtor pokonał Meís i kazał w 7579EK ściąć ją oraz jej syna Lùtora. Aùdor przyzwał jednak na pomoc Cesarza. W 7584EK połączone wojska Południa i Cesarstwa przekroczyły Wielką Rzekę (Aùdor utonął podczas przeprawy). Po ciężkich walkach regent, stojąc na przegranej pozycji, podpisał w 7587EK upokarzający pokój: Pojtowie zagarnęli cały południowy brzeg Wielkiej Rzeki i nałożyli doroczny trybut.
Objęcie pełni władzy i rządy
Faùt osiągnął pełnoletniość w 7587EK , przejął rządy i kazał stracić Aìrtora za klęski. Podjął próbę sanacji państwa i cofnięcia decyzji podjętych w okresie regencji, napotkał jednak silny opór dworskiej biurokracji; czystki kadrowe poszerzały obóz przeciwników.
Śmierć
W 7589EK został otruty przez swoją ciotkę Aúd, która mściła śmierć męża, Aìrtora. Jej czyn nie zyskał poparcia – przeciwstawił się jej nawet własny syn – lecz zabójstwo Faùta wywołało długotrwałe bezkrólewie i serię wojen domowych. Faùt „panował” 34 lata, „rządził” niespełna trzy; żył 42 lata.
Ocena
W tradycji truskiej jawi się jako tragiczny władca zbyt późno dopuszczony do realnej władzy. Próba odwrócenia strat i wzmocnienia centrum zderzyła się z rozbiciem elit, wyczerpaniem po wojnach regencyjnych i presją zewnętrzną Pojtów. Jego śmierć zamknęła epokę Tárolaùgrydów i otworzyła najgłębszy kryzys sukcesyjny w dziejach państwa - bezkrólewie Okresu Zamętu.
