Język onski
Język onski (Rai Hąunazai eihor, IPA: /ˈɾaj ˈʔaw̃nazaj ˈejʔor/) to język z rodziny języków gamajskich, używany na północy stepu gammaji.
Fonologia
Samogłoski
Przednie | Tylne | |
---|---|---|
Wysokie | i ⟨i⟩ | u ⟨u⟩ |
Średnie | e ⟨e⟩ | o ⟨o⟩ |
Niskie | a ⟨a⟩ |
Dyftongi
W języku onskim występują liczne dyftongi. Jest ich łącznie 16: 8 ustnych, a każdy z nich ma swój nosowy odpowiednik. Ponadto, istnieje u nosowe, które jednak jest zwykle uznawane za monoftong.
Występujące syftongi to /aj/ ⟨ai⟩, /aw/ ⟨au⟩, /oj/ ⟨oi⟩, /ow/ ⟨ou⟩, /ej/ ⟨ei⟩, /ew/ ⟨eu⟩, /iw/ ⟨iu⟩ i /uj/ ⟨ui⟩. W odpowiednikach nosowych nazalizację otrzymuje tylko drugi człon. /w̃/ jest oddawane w zapisie jako ogonek dodany do litery reprezentującej poprzedzającą samogłoskę, a /j̃/ jako
Spółgłoski
Wargowe | Zębowe | Dziąsłowe | Podniebienne | Welarne | Krtaniowe | |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwarte | p ⟨p⟩; b ⟨b⟩ | t ⟨t⟩; d ⟨d⟩ | k ⟨k⟩; g ⟨g⟩ | ʔ ⟨h⟩ | ||
Nosowe | m ⟨m⟩ | n ⟨n⟩ | ŋ ⟨ng⟩ | |||
Szczelinowe | f ⟨f⟩; v ⟨v⟩ | θ ⟨þ⟩; ð ⟨ð⟩ | s ⟨s⟩; z ⟨z⟩ | ɣ ⟨ğ⟩ | ||
Sonoranty | w ⟨w⟩ | ɾ ⟨r⟩; r ⟨rr⟩; ɫ ⟨l⟩ | j ⟨j⟩; ʎ ⟨ll⟩ |
Akcent i struktura sylaby
Akcent w języku onskim pada zawsze na pierwszą sylabę, której maksymalna struktura to CCVCC. Drugi element dyftongu nie jest liczony jako spółgłoska, mimo, że jest zwykle transkrybowany /j/, /w/, /j̃/ lub /w̃/.
Alofonia
Spółgłoski zwarte i szczelinowe na końcu wyrazu, choć zapisywane jak dźwięczne, aby oddać ich zachowanie przy odmianie, są ubezdźwięczniane. /e/ i /o/ są zwykle wymawiane jako [ɛ] i [ɔ], a podnoszone w dyftongach. Podobnie, /aj/ i /aw/ są często wymawiane jako [æj] i [ɑw]