Język starobornholmski: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Linia 49: | Linia 49: | ||
|} | |} | ||
+ prawiwaryjskie *ʍ po spółgłosce daje jej przydech | + prawiwaryjskie *ʍ po spółgłosce daje jej przydech | ||
+ | ==Samogłoski== | ||
+ | {| class="wikitable collapsible" | ||
+ | ! !! Przednie !! Centralne !! Tylne | ||
+ | |- | ||
+ | ! Przymknięte | ||
+ | | i || ʉ || u | ||
+ | |- | ||
+ | ! Półprzymknięte | ||
+ | | e || ə̝ || o | ||
+ | |- | ||
+ | ! Średnie | ||
+ | | || || | ||
+ | |- | ||
+ | ! Prawie otwarte | ||
+ | | || ɐ || | ||
+ | |} |
Wersja z 10:45, 26 lut 2021
język starobornholmski Va Aplunð Szan | |
---|---|
Typologia: | SOV, język fleksyjny |
Utworzenie: | Terrus (w 2021) |
Używany w : | Księstwo Bornholmskie |
Sposoby zapisu: | łacinka, czasem runy nordyckie |
Klasyfikacja: | Wiwaryjskie
|
Kody | |
Conlanger–1 | sbh. |
Lista conlangów |
Język starobornholmski - język z grupy południowej rodziny wiwaryjskiej, najstarsze stadium języka bornholmskiego jako takiego. Istniało od XI w. do mniej więcej połowy XVI w., od kiedy już raczej zaczyna się okres średniobornholmski (trwający do mniej więcej schyłku XVIII stulecia).
Fonologia
Fonologia ma trochę innowacji względem prawiwaryjskiej, jednak nie jest jakaś bardzo od niej inna.
Spółgłoski
Dwuwargowe | Wargowo-zębowe | Zębowe | Laminalne | Apikalne | Retrofleksyjne | Palatalne | Welarne | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nosowe | m | n | ŋ | |||||
Zwarte | p b | t d | c | k g | ||||
Afrykaty | p͡f b͡v | |||||||
Frykatywne | ɸ β | f v | ð | s | s̺ | ʐ | x | |
Aproksymanty | j | w | ||||||
Drżące | r | |||||||
Lateralne | ɬ | l |
+ prawiwaryjskie *ʍ po spółgłosce daje jej przydech
Samogłoski
Przednie | Centralne | Tylne | |
---|---|---|---|
Przymknięte | i | ʉ | u |
Półprzymknięte | e | ə̝ | o |
Średnie | |||
Prawie otwarte | ɐ |