Monarchini Amaksusu

Choć Nuaryjczycy są czarnowłosi, królowe nuaryjskie noszą perukę z prostych, pozłacanych włosów, nadającą im kolor blond.

        Monarchini Amaksusu (nuar. Ινυϝάρνα Άμα /inu'warna 'ama/ oraz yuk. Nuarvherotonama /nʷarʷherodonama/, dla obu - "matka z miechu nuaryjskiego") - głowa sfeniscjańskiego państwa Amaxus Nuaria, zawsze kobieta, odpowiedzialna za ład gospodarczy i centralne planowanie całego kraju dzięki wybieranemu przez nią rządowi, urzędująca w stolicy Kuru, mieście zawierającym około 60% populacji kraju.

Nuarią przewodzi zawsze kobieta. Królową najczęściej zostaje księżniczka z mianowania jeszcze żyjącej królowej. Nie musi ona być jej córką, choć często tak się działo. W przeciwnym wypadku, gdy królowa nie zostaje mianowana, ministrowie wybierają kobietę, które reprezentuje ojczyznę, i która ma prawo kierować radą i narodem.

Królowa ma prawo do układania ustroju politycznego państwa jak chce, ale ma obowiązek wobec narodu kierować nim tak, by zapewnić jego przetrwanie. Nuaria posiada specyficzny system, w którym królowa ma prawo więzić i wybijać wszystkich wrogów politycznych, ale co wiosnę sama jest oceniana z kierowania narodem podczas zimy i za przygotowania do niej. Doprowadzenie do katastrofy ekonomicznej może się w skrajnych sytuacjach zakończyć straceniem królowej przez podanie trucizny, do czego doszło kilka razy w historii.

Tron królowej jest wyjątkowo ozdobny, monarchini zasiada na rozległym, szerokim tronie ze srebra i lapis lazuli, hojnie pozłacanego. Nosi najdroższe futra okraszone licznymi oszlifowanymi kamieniami szlachetnymi, szczególnie diamentami. Pomimo ubóstwa narodu, nuaryjskie monarchinie żyją otoczone ogromnymi ilościami drogich materiałów, które mają w Nuarii ćwierć znaczenia gospodarczego w porównaniu z innymi krajami. Królowe mogą mieć tylu mężów, ile chcą. Rekordzistka miała ich szesnastu i zrobiła z nich osobistą gwardię. Zdarzało się, że królowa obsadzała swoimi mężczyznami radę królewską. Ponieważ małżonkowie królowej mają pewne prawa polityczne ponad nawet najwyżej postawionymi politykami, większość wybiera jednego lub dwóch mężczyzn. Potomstwo jest całkowicie jej, choć linia "dziedziczna" jest w Nuarii z mianowania i nepotyzm jest raczej efektem wtórnym mianowania niż mianowanie odstępstwem od dziedziczenia. Zdarza się zatem, że królowa bez dzieci może mianować księżniczką córkę swojej siostry i uznać ją za swoją, zgodnie z królewskim tytułem "Ama" (matka).

Królowa jest deifikowana. Po koronacji jest zaliczana do panteonu niższej rangi bóstw i obejmuje swój urząd i ten status dożywotnio. Ta religia nazywana jest amaiksyminizmem lub po prostu ksiminem "wiarą". Obelga czy przejaw niewiary wobec królowej jest karalny, próba przeszkodzenia jej w sprawowaniu władzy, szczególnie skuteczna, karalna torturami kończącymi się śmiercią. Królowa otrzymuje dwa festiwale w roku, na koniec lata, gdzie zdaje ona sprawozdanie z przygotowań do zimy i jaką zimę przewiduje. Festiwal letni nie ma uczt, ponieważ zapasy muszą być przetrzymane na zimę, ale celebracje są kulturowe. Wiosną jest rozliczana ze swoich działań. Najczęściej wiosenna uroczystość kończy się krótkim sprawozdaniem i świętowaniem (tańce, śpiewy, uczty - jeżeli jest z czego je przygotować), ale jeżeli próba przetrwania zimy kończy się katastrofą humanitarną, to królowa może zostać skazana na śmierć przez radę państwa popartą wynikiem obowiązkowego głosowania powszechnego. Wypija wtedy truciznę i umiera. Następczyni tronu jest wskazywana przez nią, zazwyczaj wybierana z jej rodziny. Jeżeli nie wskaże tej osoby, arystokracja wybiera inną kobietę.