Słownik języka astralogermańskiego

słownik języka astralogermańskiego
Nazwa:	język astralogermański
Nazwa własna:	ƨ̌ermanes šond
Informacje
Twórca:	Obcy
Rok:	2015
Sposoby zapisu:	łaciński
Klasyfikacja:	języki indoeuropejskie języki germańskie języki zachodniogermańskie języki astralskie język astralogermański
Liczba słów:	przypuszczalnie ok. 5000
Lista conlangów

Język astralogermański jest językiem z dość bogatym i zróżnicowanym etymologicznie zestawem słownictwa. Poza rodzimymi wyrazami ważne też są wpływy dolnoniemieckie, niderlandzkie i angielskie. Dużo jest też słów pochodzenia laryngijskego i leńchszańskiego (autochtoniczne języki Kontynentu Istanbudzkiego). W mniejszym stopniu swoje piętno odcisnęły języki romańskie i słowiańskie.

Słownik został ułożony alfabetycznie i obejmuje tłumaczenia z astralogermańszczyzny na język polski. Zapisano również wymowę i niezbędne formy gramatyczne.

A

and /ɑnt/ — 1. kaczka, 2. urząd

anderlich /ˈɑndɛɾlɪx/ — urzędowy

aflenden /afˈlɛndən/ (cz.przesz. -ncht) — pożyczać (od kogoś)

afsnid /ˈafsnɪt/ — wycinek, odcinek

aftäigen /ˈaftejgən/ — wulg. robić loda, obciągać (seks oralny), spierdalać (wynosić się skądś)

ahhäiren /axˈhejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — przyswajajać

anfaien /anˈfajən/ (cz.przesz. -ou-, im.przesz. -fijchten) — rozgrzewać, zagrzewać, kibicować

anlenden /anˈlɛndən/(cz.przesz. -ncht) — pożyczać (komuś)

anminen /anˈmɪnən/ (cz.przesz. -mäint) — sugerować, mieć na myśli, świadczyć (o czymś)

ansaien /anˈsajən/ — świadczyć, być świadkiem

ansaier /anˈsajɛr/ (r.m.) — świadek

anšricht /ˈanʃʁɪxt/ — adres

anuäilder /anˈweldɛr/ — prokurator

anuänd /ˈanwɛnt/ — pozew

Ä

ächten /ˈɛxtɛn/ — akta

äh /ɛ/ — ech (rozczarowanie)

ähä /ɛˈhɛ/ — aha (zrozumienie czegoś, przytaknięcie)

äiben /ˈejbən/ — wulg. jebać się (kopulować)

äiln /eln/ — wiąz

äip /ejp/ — małpa

äir /eχ/ — powietrze

äirð /eɾð/ — ziemia

äits /ejts/ — siekiera

äitel /ˈejtɛl/ — pacha

äiƨ /ejz/ (r.m.) — lód, lody (jedzenie)

äiƨer /ˈejzɛɾ/ — żelazo

äiƨeren /ˈejzɛɾɛn/ — żelazny

äpel /ˈɛpɛl/ — jabłko

äper /ˈɛpɛɾ/ — zapał

ärm /ɛɾm/ — ręka

äst /ɛst/ — gałąź (na drzewie)

ät /ɛt/ — w, na, u

ätðǝunsten /ɛtˈðɘnsən/ — chociaż

äuë /ɛˈwa/ — aua (ból)

B

bäilð /bej/ — pszczoła

bäiänser /ˈbejɛnsɛɾ/ (r.m.) — książka

bäidelen /ˈbejdɛlən/ (przesz. -ou-) — żebrać

bäideler /ˈbejdɛlɛɾ/ (r.m.) — żebrak

bäiden /ˈbejdən/ (przesz. -ou-) — oferować

bäigen /ˈbejgən/ (przesz. -ou-) — kręcić, skręcać

bäilð /belθ/ — budynek

bäilðen /ˈbelðən/ (przesz. bould) — budować

bäinden /ˈbɛndən/ (przesz. -ou-) — wiązać

bäinen /ˈbejnən/ — 1. wewnątrz, 2. (l.mn.) nogi (zbiorowo)

bäir — 1. /beχ/ piwo, 2. /beɾ/ (r.m.) niedźwiedź, 3. /bejχ/ (D.lp. -en) bar, pub

bäiren /ˈbejʁən/ (przesz. -ou-) — rodzić, wytrzymywać

bäiten /ˈbejtən/ (przesz. -ij-) — gryźć

bäiteren /ˈbejtɛʁən/ — polepszać (się)

bäiver /ˈbejvɛɾ/ (r.m.) — bóbr

bärch /bɛɾx/ — brzoza

bärt /beɾt/ — okoń

bäuter /ˈbɜjta/ — buty

bäuterent /ˈbɜjtʁɛnt/ — but

befäilen /bɛˈfejlən/ (przesz. -ou-) — rozkazywać

beginen /bɛˈgɪnən/(przesz. -ou-) — zaczynać (się)

bekänen /bɛˈkɛnən/ (+ säch; przesz. -kand) — przyznawać się

beläiðen /bɛˈlejðən/ (przesz. -lijd) — żałować

beläiðichen /bɛˈlejðɪxən/ — obrażać

benäiðen /bɛˈnejðən/ — zazdrościć

benødichen /bɛˈnodɪxən/ — potrzebować

berch /bɛɾx/ — góra

besøldichen /bɛˈsoldɪxən/ — obwiniać, oskarżać

besøldichter /bɛˈsoldɪxtɛɾ/ (r.m.) — oskarżony

blad /ˈblɑt/ — 1. (lm. -er) liść, 2. gazeta, arkusz

blant /ˈblɑnt/ — 1. próźnia, pustka, 2. (lm. blänter) joint, blant

blaten /ˈblɑtən/ (im.bier. = bezokol.) — dmuchać, dąć, wulg. robić loda

bläi /ˈblejvən/ — blacha

bläiänser /ˈblejɛnsɛɾ/ — krew

bläik /ˈblejk/ — blady

bläiven /ˈblejvən/ (przesz. -ij-) — zostawać (gdzieś)

bledüi /ˈblɛdy/ — czerń

bledüigesap /ˈblɛdyksɑp/ — smoła

blëch /bljɔx/ — czarny

blëchbräim /ˈbljɔxbʁejm/ — jeżyna

blǝuchänser /ˈblɜxɛnsɛɾ/ (r.m.) — kwiat

blǝuchen /ˈblɜxən/ — 1. bawić się, 2. kwitnąć

blǝuchenmën /ˈblɜxənmjɔn/ — playboy, kasanowa

blǝuðel /ˈblɜðɛl/ — pijawka

bluchen /ˈbluxɛn/ — niebieski

bou /bow/ — łuk, brzuch

bouch /bowx/ — buk

boucht /bowxt/ — zatoka, zakręt

boul /bowl/ (r.m.) — byk

boum /bowm/ — drzewo

bouldnis /ˈbowdnɪs/ — fort

boundenhed /ˈbowdənhɛt/ — naród

boundnis /ˈbowdnis/ — więź

bourendäi /ˈbowʁəndej/ — urodziny

bourenhed /ˈbowʁənhɛt/ — narodziny

bout /ˈbowt/ — pokuta

bouten /ˈbowtən/ — na zewnątrz

boutenland /ˈbowtənlɑnt/ — zagranica

børch /boɾx/ — zamek

børd /boɾt/ — pokład

børgen /ˈboɾgən/ (im.bier. = bezokol.) — pożyczać (pieniądze), gwarantować

børgensap /ˈboɾgənsap/ — pożyczka

bøter /ˈbotɛɾ/ — masło

brand /bʁɑnt/ (l.mn. bränder) — pożar

bräichen /ˈbʁejxən/ — 1. (przesz. -ou-) łamać, pękać, rozbijać, 2. brakować

bräiänser /ˈbʁejɛnsɛɾ/ — przerwa (ubytek)

bräilen /ˈbʁejlən/ (przesz. -ou-) — parzyć (np. pokrzywa)

bräingen /ˈbʁejnən/ (przesz. brächt) — przynosić, spędzać (np. czas)

bräitj /bʁejtx/ — most

bräuder /ˈbʁɜjda/ — szeroki

bräudesland /ˈbʁɜjtslɑnt/ — Stany Zjednoczone

bred /ˈbʁɛt/ — 1. (lm. breder) deska, 2. tablica, blat (stołu)

bresten /ˈbʁɛstən/ (przesz. -ø-) — wybuchać, nabrzmiewać, pęcznieć

brouchnis /ˈbʁowxnis/ — 1. rozpad, 2. ułamek

broud /bʁowt/ — chleb

brǝud /bʁɜt/ (lm. bräuder) — pisklę

brǝuden /ˈbʁɜdən/ — wysiadywać jaja

brouð /bʁowθ/ (r.m.) — brat

brouen /ˈbʁowən/ (przeszł. -d) — warzyć (piwo), zaparzać (np. herbatę)

broueren /ˈbʁowɛʁɛn/ — browar

broun /bʁown/ — 1. brązowy, 2. brąz

brounst /bʁownst/ — ruja, podniecenie

broust /bʁowst/ — klatka piersiowa

brøch /bʁox/ — małżeństwo

brüid /bʁyt/ — panna młoda

buən /ˈbuwən/ (cz.przesz. bəu) — buczeć, bzyczeć,pot. płakać

büir /byχ/ (r.m.) — rolnik

C

chanƨ̌en /ˈxaw̃ ʐən/ — zmieniać

chemišen /ˈxɛmiʃɛn/ — chemia

D

daršen /ˈdaχʃɛn/ — czarny

daum /ˈdawm/ (l.mn. däumer) — bazylika

daunen /ˈdɔnən/ — dziać się

däch /dɛx/ — 1. dwa, 2. cię, tobie, 3. twój

dächt’sdäi /ˈdɛxtsdej/ — wtorek

dächt’smaund /ˈdɛxtsmawn/ — luty

dächlailich /ˈdɛxlajlix/ — fałszywy, dwulicowy

dächrander /ˈdɛxʁɑndɛɾ/ — rower

däi /dej/ (l.mn. -er) — dzień

däich /dejx/ — wulg. kutas

däien /ˈdejən/ — widnieć

däierlai /ˈdejalaj/ (l.mn. -er) — światło dzienne

däigen /ˈdegən/ (cz.przesz. -ou-) — kopać

däiger /ˈdejgɛɾ/ (r.m.) — koparka

däik /dejk/ — staw

däil /dejl/ — część, odcinek

däilgen /ˈdejgən/ — oceniać

däim /dejl/ — tama

däip /dejp/ — 1. głęboki, 2. pot. heroina

däir /deχ/ — zwierzę

dämp /dɛmp/ — para (wodna)

dänken /ˈdɛnkən/ (cz.przesz. dächt) — myśleć

dären /ˈdɛʁən/ (cz.przesz. -d) — śmieć, ośmielać się

däuner /ˈdɜjna/ (cz.przesz. -d) — pokonany, upadły (niemoralny)

dei /dej/ (r.m.) — myśl

denim /ˈdinɘ/ — dżins

deprougenhed /dɛˈpʁowgənhɛt/ — depresja

despäiten /ˈdɛpjən/ — dyskutować

desperäiten /dɛsˈpʁejtən/ — 1. (im.bier. = bezokol.) desperować, pobudzać, 2. zdesperowany, pobudzony

deviant /dɛˈvjant/ (l.mn. deviänter) — 1. dewiant, wulg. osoba niepełnosprawna

deviäntersäin /dɛˈvjɛntasən/ — pot. prowokujący lub wulgarny mem internetowy (a la "demotywator")

dishäiren /disˈhejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — dyskwalifikować, eliminować

dou /dow/ — 1. ciasto (surowe), 2. odwilż

dounst /downst/ — dym

doupen /ˈdowpən/ — zanurzać, chrzić

doupenhed /ˈdowpənhɛd/ — chrzest

drachten /ˈdʁɑxtən/ — żądny, spragniony (chcący pić)

drauchen — 1. /ˈdʁawxɛn/ powódź, 2. /ˈdʁawxən/ (cz.przesz. dräucher) topić się

drächel /ˈdʁɛxɛl/ (l.mn. -n) — woda

drächelent /ˈdʁɛxlɛnt/ — kropla

dräichen /ˈdʁejxən/ (cz.przesz. -ou-) — pić

dräigen /ˈdʁejgən/ (cz.przesz. dracht) — przenosić, przesuwać

dräimen /ˈdʁemən/ (cz.przesz. drächt) — marzyć, śnić

dräiten /ˈdʁejtən/ (cz.przesz. -ij-) — oddawać kał

dräiven /ˈdʁejvən/ (cz.przesz. -ij-) — napędzać, pędzić

droch /dʁɔx/ — narkotyk

drochen /ˈdʁɔxən/ — suchy

drou /dʁow/ (r.m.) — picie (czynność)

drouchengesap /ˈdʁowxənksɑp/ — picie, napój

drou /dʁow/ — (+ häðen) picie (czynność)

düer /ˈdywɛɾ/ (r.m.) — wykonawca

düǝn /dyn/ (cz.przesz. düd) — robić

ð

ðäinen — 1. /ˈðenən/ (cz.przesz. duncht) wydawać się, 2. /ˈðejnən/ zarabiać, służyć, opłacać się

ðäinst /ˈðənst/ — służba, usługa

ðäinster /ˈðɛnstɛɾ/ (r.m.) — serwer

ðäist /ˈðejs/ (r.m.) — dusza

ðäls /ˈðɛs/ (l.mn. ðǝunen /ˈðɜnɛn/) — dług

ðärm /ðɛɾm/ — jelito

ðäronst /ðɛˈʁɔw̃z/ — natomiast, zaś

ðäš /ðɛʃ/ — ponieważ

ðenøld /ðɛˈno/ — właśnie, przecież

ðenai /ðɛˈnaj/ — wieczorem

ðener /ˈðɛnɛɾ/ — ten

ðer /ðɛɾ/ — rodzajnik określony

ðes /ðəs/ — to, ono

ðestäim /ˈðɛstejm/ — obecnie

'ðesdäi /ˈðɛsdej/ — dzisiaj

ðesoinern /ðɛˈzɔjnɛrn/ — wnętrze

ðesoutern /ðɛˈzowtɛrn/ — zewnętrze

ðestøld /ðɛsˈto/ — nawet

ðǝuner /ˈðɜnɛɾ/ — tamten

E

edišunal /eˈdiʃunɘ/ — wydanie, edycja

energišen /iˈnɛɾgiʃɛn/ — energia

Ë

ëëë /ɜ:/ — yyy (zastanawianie się)

ëi /aj/ — ajajaj (zdziwienie, rozczarowanie)

ënder /ˈandɛɾ/ (r.m.) — ojciec

ëntbäindänser /antˈbɛndɛnsɛɾ/ ('r.m.) — rodzina

ëntbäinden /antˈbɛndən/ (cz.przesz. -ou-) — rozwiązywać (np. sznur, umowę), (+säch) rozpuszczać się

ëntbäiren /antˈbejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — pozbywać się (czegoś), oburzać, bulwersować

ëntboundenhed /antˈbowdənhɛt/ — poród

ëntboundenlich /antˈbowdənlɪx/ — rodzinny

ëntbouren /antˈbowʁən/ — oburzony, zbulwersowany

ëntdärnen /antˈdɛɾnən/ (cz.przesz. -a-) — ukrywać, kryć

ëntðärmen /antˈðɛɾmən/ — (+säch) defekować, wypróżniać się

ëntfäiren /antˈfɛjʁən/ (cz.przesz. -ou-) — uciekać

ëntfäinden /antˈfɛndən/ (cz.przesz. -ou-) — unikać, znikać

ëntfäilen /antˈfɛjlən/ (cz.przesz. -ou-) — polecać, rekomendować

ëntfängen /antˈfɛɲən/ (cz.przesz. -ou-) — odbierać (coś od kogoś)

ëntfouden /antˈfowdən/ — kara

ënthäiven /antˈhejvən/ (cz.przesz. -ou-) — odwoływać, zawieszać, odrzucać

ënthoulden /antˈhodən/ (im.bier. = bezokol.) — powstrzymać, (+säch) powstrzymać się

ënthärnen /antˈhɛɾnən/ — (+säch) oddawać mocz

ënthiden /antˈhɪdən/ (cz.przesz. -ij-) — odkrywać, odsłaniać

ënthoulden /antˈhodən/ (im.bier. = bezokol.) — powstrzymać, (+säch) powstrzymać się

ëntläisten /antˈlejsən/ — pozbywać, odbierać (coś komuś)

ëntlästen /antˈlɛstən/ — odciążać

ëntmäilichen — 1. /antˈmejlɪxən/ uniemożliwiać, przeszkadzać, ubezwłasnowalniać, 2. /antˈmejlɪxɛn/ uprawomocnienie

ëntständen /antˈstɛndən/ — znosić, tolerować

ër /aχ/ — on

ërbäiden /aʁˈbejdən/ (cz.przesz. -ou-) — zabraniać, zakazywać

ërboudnis /aʁˈbowdnɪs/ — zakaz

ërdaien /aʁˈdajən/ (cz.przesz. -ou-) — więdnąć, usychać

ërdeilichen /aʁˈdejlɪxən/ (r.m.) — podejrzewać

ërdeilichter /aʁˈdejlɪxtɛɾ/ (r.m.) — podejrzany

ërhangenhed /aˈχ:aɲənhɛt/ — powieszenie

ërhängen /aˈχ:ɛɲən/ — 1. (cz.przesz. -ou-, im.bier. -a-) — zależeć (od czegoś), (+säch) powiesić się

ërhoungen /aˈχ:ownən/ — zależny

ërhoungenhed /aˈχ:ownənhɛt/ — zależność

ërkänen /aχˈkɛnən/ — 1. (cz.przesz. -kand) — rozpoznawać

ërlaien /aʁˈlajən/ — 1. (cz.przesz. -ou-) nagradzać, 2. (cz.przesz. -ou-, im.przesz. -lijten) oświetlać

ërläisten /aʁˈlejsən/ (cz.przesz. -ou-) — przegrywać

ërlei /ˈaʁlej/ (r.m.) — ulga

ërleien /ˈaʁlen/ — ulżyć, dawać ulgę

ërmäien /aʁˈmejɛn/ — majątek

ërmäigen /aʁˈmejgən/ (cz.przesz. -ou-) — być w stanie, umożliwiać, bogacić się, (+ säch) odważyć się, przełamać się

ërmäilichen /aʁˈmejlixən/ — umożliwiać

ërmäistelen /aʁˈmejstlən/ (cz.przesz. -ou-) — mieszać, bałaganić

ërmäistlänser /aʁˈmejslɛnsɛɾ/ (cz.przesz. -ou-) — bałagan, nieporządek

ërne /aʁnɛ/ — ona

ërnen /aʁnɛn/ — oni

ërräingen /aʁˈʁejnən/ (cz.przesz. -ou-) — podbijać, zdobywać, oblężać

ërsäinen /aʁˈsejnən/ (cz.przesz. -ou-) — przypominać (coś), (+säch C.) przypominać (sobie)

ërständen /aχˈstɛndən/ — kreować, (+säch) powstawać

ërþrouten /aχˈθʁowtən/ — przygnębiony

ëruäinen /aʁˈwejnən/ (cz.przesz. -voun) — wygrywać, zdobywać, wydobywać

ëruäirgen /aʁˈweʁgən/ (cz.przesz. -vørch) — dusić się, krztusić się, przewracać się

ërvørchenhed /aʁˈvoχ:ənhɛt/ — równowaga

ës /as/ — podmiot nieokreślony

ëšen — 1. /ˈjɔʃən/ (cz.przesz. ëuš) jeść, 2. /ˈjɔʃɛn/ jedzenie, pożywienie

ëu /aw/ — ała (ból)

F

fai /faj/ — 1. (r.m.) ogień, 2. wojna

faien /fajən/ (cz.przesz. -ou-, im.przesz. fijchten) — walczyć

fainden /ˈfajndən/ (cz.przesz. -äu-) — znajdować, sądzić

fäichen /ˈfejxən/ (cz.przesz. -ou-) — oszukiwać

fäiden /ˈfejdən/ (cz.przesz. -ou-) — gasnąć

fäil /fejl/ — przypadek, pilnik

fäilen /fejlən/ (cz.przesz. -ou-) — podobać się, spadać

fäind /fent/ (r.m.) — wróg

fäin /fejn/ — flaga (każda, zwłaszcza państwowa, wojskowa, morska)

fäingen /ˈfejnɛn/ (cz.przesz. -ou-) — łowić

fäir /feχ/ (r.m.) — strach, obawa

fäiränser /'fejʁɛnsɛɾ/ (r.m.) — samochód

fäiren — 1. /ˈfejʁən/ (cz.przesz. -ou-) prowadzić, jechać, 2. /ˈfejʁən/ przedstawiać, (+säch B.) obawiać się, 3. /ˈfejʁɛn/ seks

fäist /fejs/ — pięść

fäišǝ /ˈfejʂə/ — chuj, kutas (męski członek)

fäit /fejt/ — los (przeznaczenie)

fälden /fɛldən/ (im.bier. = bezokol.) — rozkładać, rozwijać

fälder /ˈfɛldɛr/ (r.m.) — motyl

feld /fɛlt/ (l.mn. -er) — pole

ferten /ˈfɛɾtən/ — wulg. pierdzieć (puszczać gazy)

fijchtenstränchel /ˈfixtənstʁɛw̃xɛl/ — policja

filen /ˈfɪlən/ — 1. (cz.przesz. fould) wypełniać, 2, (cz.przesz. -ou-) czuć (się)

fis /fɪs/ (r.m., l.mn. -er) — ryba

fisen /ˈfɪsən/ — wędkować, łowić ryby

fläich /flejx/ (D.lp. -en) — nasienie, sperma

fläicheren /ˈflejxɛɾɛn/ — wulg. burdel (dom publiczny, bałagan)

fläiðermüiƨ /ˈflejðɛɾmyz/ — nietoperz

fläien — 1. /ˈflejən/ (cz.przesz. -d-) prosić, błagać, 2. /flen/ (cz.przesz. -d-) uciekać

fläigen /ˈflejgən/ (cz.przesz. -ou-) — unosić się, lecieć (np. pyłek)

fläiten /ˈflejtən/ (cz.przesz. fløch) — pływać (o przedmiocie)

fløch /flox/ (r.m.) — rzeka

fløchenhed /'floxənhɛt/ (r.m.) — powierzchnia, rozlewisko

fod /fɔt/ (l.mn. -er) — wulg. cholera! (wykrzynienie), pizda (wagina), dupa (męski odbyt)

foderäien /'fɔdɛɾejɛn/ — wulg. pierdolenie (mówienie bez sensu, głupoty, seks)

forfäiren /fə'fejʁɛn/ — proces (przebieg zmian, rozprawa)

forgelden /fə'gɛldɛn/ (tylko l.mn.) — odszkodowanie

forhäien /fə'hen/ (cz.przesz. -ai-) — zapominać

forpiten /fə'pɪtən/ — wulg. szczać, (+säch) wypierdalać (kazać komuś iść)

fortäien /fə'tejən/ — przebaczać

føder /'fodɛɾ/ — pokarm

førd /foɾt/ — bród, mokradło

fou /fow/ — cztery

fouchen /'fowxən/ — wulg. kurwa!, cholera! (wykrzyknienie), (+ häðen) jebać się (uprawiać seks), pierdolony, cholerny (o czymś nacechowanym negatywnie)

fouchner /'fowxnɛɾ/ (r.m.) — wulg. dupek (pogardliwie o mężczyźnie)

fouden /fowdən/ — spalony (w sporcie)

fouel /'fowɛl/ — ptak

four /foɾ/ (r.m.) — podróż, jazda

fouränser /'fowʁɛnsɛɾ/ (r.m.) — telefon

fouränsen /'fowʁɛnsɛn/ — wolność

fouren — 1. /'fowʁən/ (cz.przesz. førch, im.bier. fouren) dzwonić, wołać, 2. /'fowʁɛn/ wolny, sprawiedliwy

fourenhed /'fowʁɛnhɛt/ — sprawiedliwość

fout’sdäi /ˈfowtsdej/ — czwartek

fout’smaund /ˈfowsmawn/ — kwiecień

fraien /ˈfʁajən/ — zadowolony, szczęśliwy

fräien /ˈfʁejɛn/ (cz.przesz. -ai-) — wierzyć, mieć nadzieję

fräiren /ˈfʁejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — zamrażać, mrozić (się)

frouþen /ˈfʁowθən/ — świeży

frøcht /fʁoxt/ — owoc

füint /fynt/ — 1. pięć, 2. funkcja

füint’sdäi /ˈfyntsdej/ — piątek

füint’smaund /ˈfyntsmawn/ — maj

füit /fyt/ — lis