Słownik języka astralogermańskiego
słownik języka astralogermańskiego | |
---|---|
Nazwa: | język astralogermański |
Nazwa własna: | ƨ̌ermanes šond |
Informacje | |
Twórca: | Obcy |
Rok: | 2015 |
Sposoby zapisu: | łaciński |
Klasyfikacja: | języki indoeuropejskie
|
Liczba słów: | łącznie z nieopublikowanymi przypuszczalnie ok. 5000 |
Lista conlangów |
Przeczytaj też artykuł o tym języku. |
Język astralogermański jest językiem z dość bogatym i zróżnicowanym etymologicznie zestawem słownictwa. Poza rodzimymi wyrazami ważne też są wpływy dolnoniemieckie, niderlandzkie i angielskie. Dużo jest też słów pochodzenia laryngijskego i leńchszańskiego (autochtoniczne języki Kontynentu Istanbudzkiego). W mniejszym stopniu swoje piętno odcisnęły języki romańskie i słowiańskie.
Słownik został ułożony alfabetycznie i obejmuje tłumaczenia z astralogermańszczyzny na język polski. Zapisano również wymowę i niezbędne formy gramatyczne.
A
aflenden /afˈlɛndən/ (cz.przesz. -ncht) — pożyczać (od kogoś)
afsnid /ˈafsnɪt/ — wycinek, odcinek
aftäigen /ˈaftejgən/ — wulg. robić loda, obciągać (seks oralny), spierdalać (wynosić się skądś)
ahhäiren /axˈhejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — przyswajajać
alkohol /ˈɔkəxɘ/ — alkohol
and /ɑnt/ — 1. kaczka, 2. urząd
anderlich /ˈɑndɛɾlɪx/ — urzędowy
anfaien /anˈfajən/ (cz.przesz. -ou-, im.przesz. -fijchten) — rozgrzewać, zagrzewać, kibicować
anhand /anˈhɑnt/ — według
anlenden /anˈlɛndən/ (cz.przesz. -ncht) — pożyczać (komuś)
anminen /anˈmɪnən/ (cz.przesz. -mäint) — sugerować, mieć na myśli, świadczyć (o czymś)
ansaien /anˈsajən/ — świadczyć, być świadkiem
ansaier /anˈsajɛr/ (r.m.) — świadek
anšinlich /anˈʃɪnlɪx/ — przypuszczalny
anšricht /ˈanʃʁɪxt/ — adres
anuäilder /anˈweldɛr/ — prokurator
anuänd /ˈanwɛnt/ — pozew
astralesland /asˈtʁalɛslɑnt/ — Astral
Ä
ächsaid /ɛkˈsaj/ (l.mn. -er) — narzędzie
ächten /ˈɛxtɛn/ — akta
äh /ɛ/ — ech (rozczarowanie)
ähä /ɛˈhɛ/ — aha (zrozumienie czegoś, przytaknięcie)
äiben /ˈejbən/ — wulg. jebać się (kopulować)
äiln /eln/ — wiąz
äip /ejp/ — małpa
äir /eχ/ — powietrze
äird /eɾt/ — rodzaj, przedmiot (szkolny), mowa
äirð /eɾð/ — ziemia
äits /ejts/ — siekiera
äitel /ˈejtɛl/ — pacha
äiƨ /ejz/ (r.m.) — lód, lody (jedzenie)
äiƨer /ˈejzɛɾ/ — żelazo
äiƨeren /ˈejzɛɾɛn/ — żelazny
ängsten /ˈɛɲstɛn/ — gniew
äpel /ˈɛpɛl/ — jabłko
äper /ˈɛpɛɾ/ — zapał
ärm /ɛɾm/ — ręka
äst /ɛst/ — gałąź (na drzewie)
ät /ɛt/ — w, na, u
ätðǝunsten /ɛtˈðɘstən/ — chociaż
äuë /ɛˈwa/ — aua (ból)
B
bäi /bej/ — pszczoła
bäiänser /ˈbejɛnsɛɾ/ (r.m.) — książka
bäidelen /ˈbejdlən/ (przesz. -ou-) — żebrać
bäideler /ˈbejd(ɛ)lɛɾ/ (r.m.) — żebrak
bäiden /ˈbejdən/ (przesz. -ou-) — oferować
bäigen /ˈbejgən/ (przesz. -ou-) — kręcić, skręcać
bäilð /belθ/ — budynek
bäilðen /ˈbelðən/ (przesz. bould) — budować
bäinden /ˈbɛndən/ (przesz. -ou-) — wiązać
bäinen /ˈbejnən/ — 1. wewnątrz, 2. (tylko l.mn.) nogi (zbiorowo)
bäir — 1. /beχ/ piwo, 2. /beɾ/ (r.m.) niedźwiedź, 3. /bejχ/ (D.lp. -en) bar, pub
bäiren /ˈbejʁən/ (przesz. -ou-) — rodzić, wytrzymywać
bäiten /ˈbejtən/ (przesz. -ij-) — gryźć
bäiteren /ˈbejtɛʁən/ — polepszać (się)
bäiver /ˈbejvɛɾ/ (r.m.) — bóbr
bärch /bɛɾx/ — brzoza
bärt /beɾt/ — okoń
bäuter /ˈbɜjta/ (tylko l.mn.) — buty
bäuterent /ˈbɜjtʁɛnt/ — but
befäilen /bəˈfejlən/ (cz.przesz. -ou-) — rozkazywać
beginen /bəˈgɪnən/ (cz.przesz. -ou-) — zaczynać (się)
bekänen /bəˈkɛnən/ (cz.przesz. -kand) — (+säch) przyznawać się
beläiðen /bəˈlejðən/ (cz.przesz. -lijd) — żałować
beläiðichen /bəˈlejðɪxən/ — obrażać
benäiðen /bəˈnejðən/ — zazdrościć
benødichen /bəˈnodɪxən/ — potrzebować
beräik /bəˈʁejk/ — obszar, gałąż, specjalizacja
berch /bɛɾx/ — góra
besäiden /bəˈsejdɛn/ — skromny
besøldichen /bəˈsoldɪxən/ — obwiniać, oskarżać
besøldichter /bəˈsoldɪxtɛɾ/ (r.m.) — oskarżony
blad /blɑt/ — 1. (l.mn. -er) liść, 2. gazeta, arkusz
blant /blɑnt/ — 1. próźnia, pustka, 2. (l.mn. blänter) joint, blant
blaten /ˈblɑtən/ (im.bier. = bezokol.) — dmuchać, dąć, wulg. robić loda
bläi /ˈblejvən/ — blacha
bläiänser /ˈblejɛnsɛɾ/ — krew
bläik /blejk/ — blady
bläiven /ˈblejvən/ (przesz. -ij-) — zostawać (gdzieś)
bledüi /ˈblɛdy/ — czerń
bledüigesap /ˈblɛdyksɑp/ — smoła
blëch /bljɔx/ — czarny
blëchbräim /ˈbljɔxbʁejm/ — jeżyna
blǝuchänser /ˈblɜxɛnsɛɾ/ (r.m.) — kwiat
blǝuchen /ˈblɜxən/ — 1. bawić się, 2. kwitnąć
blǝuchenmën /ˈblɜxənmjɔn/ — playboy, kasanowa
blǝuðel /ˈblɜðɛl/ — pijawka
bluchen /ˈbluxɛn/ — niebieski
bou /bow/ — łuk, brzuch
bouch /bowx/ — buk
boucht /bowxt/ — zatoka, zakręt
bouker /ˈbowkɛɾ/ (r.m.) — kozioł
boukǝ /ˈbowkə/ (r.ż.) — koza
boul /bowl/ (r.m.) — byk
boum /bowm/ — drzewo
bouldnis /ˈbowdnɪs/ — fort
boundenhed /ˈbowdənhɛt/ — naród
boundnis /ˈbowdnɪs/ — więź
bourendäi /ˈbowʁəndej/ — urodziny
bourenhed /ˈbowʁənhɛt/ — narodziny
bout /ˈbowt/ — pokuta
bouten /ˈbowtən/ — na zewnątrz
boutenland /ˈbowtənlɑnt/ — zagranica
børch /boɾx/ (l.mn. bǝurcher) — zamek
børd /boɾt/ — pokład
børgen /ˈboɾgən/ (im.bier. = bezokol.) — pożyczać (pieniądze), gwarantować
børgensap /ˈboɾgənsap/ — pożyczka
bøter /ˈbotɛɾ/ — masło
brand /bʁɑnt/ (l.mn. bränder) — pożar
bräichen /ˈbʁejxən/ — 1. (przesz. -ou-) łamać, pękać, rozbijać, 2. brakować
bräiänser /ˈbʁejɛnsɛɾ/ — przerwa (ubytek)
bräilen /ˈbʁejlən/ (przesz. -ou-) — parzyć (np. pokrzywa)
bräingen /ˈbʁejnən/ (przesz. brächt) — przynosić, spędzać (np. czas)
bräitj /bʁejtx/ — most
bräuder /ˈbʁɜjda/ — szeroki
bräudesland /ˈbʁɜjtslɑnt/ — Stany Zjednoczone
bräuster /ˈbʁɜjsta/ (tylko l.mn.) — piersi
bräusterent /ˈbʁɜjstʁɛnt/ — pierś
bred /ˈbʁɛt/ — 1. (l.mn. breder, też normalnie) deska, 2. tablica, blat (stołu)
bresten /ˈbʁɛstən/ (przesz. -ø-) — wybuchać, nabrzmiewać, pęcznieć
brouchnis /ˈbʁowxnis/ — 1. rozpad, 2. ułamek
broud /bʁowt/ — chleb
brǝud /bʁɜt/ (l.mn. bräuder) — pisklę
brǝuden /ˈbʁɜdən/ — wysiadywać jaja
brouð /bʁowθ/ (r.m.) — brat
brouen /ˈbʁowən/ (przeszł. -d) — warzyć (piwo), zaparzać (np. herbatę)
broueren /ˈbʁowɛʁɛn/ — browar
broun /bʁown/ — 1. brązowy, 2. brąz
brounst /bʁownst/ — ruja, podniecenie
broust /bʁowst/ — klatka piersiowa
brøch /bʁox/ — małżeństwo
brüid /bʁyt/ — panna młoda
buǝn /ˈbuwən/ (cz.przesz. bǝu) — buczeć, bzyczeć,pot. płakać
büir /byχ/ (r.m.) — rolnik
C
chanƨ̌en /ˈxaw̃ʐən/ — zmieniać
chemišen /ˈxɛmiʃɛn/ — chemia
D
daršen /ˈdaχʃɛn/ — czarny
daum /ˈdawm/ (l.mn. däumer) — bazylika
daunen /ˈdɔnən/ — dziać się
däch /dɛx/ — 1. dwa, 2. cię, tobie, 3. twój
dächlai /ˈdɛxlaj/ — hipokryzja, fałszywość
dächlailich /ˈdɛxlajlɪx/ — fałszywy, dwulicowy
dächläin /ˈdɛxlən/ — bliźniak
dächrander /ˈdɛxʁɑndɛɾ/ — rower
dächsäienlich /dɛxˈsejnlɪx/ — biseksualny
dächtesdäi /ˈdɛxtsdej/ — wtorek
dächtäch /ˈdɛxtəx/ — dwadzieścia
dächtesmaund /ˈdɛxtsmawn/ — luty
dächtün /ˈdɛxtyn/ — dwanaście
dächtüntesmaund /ˈdɛxtyntsmawn/ — grudzień
däi /dej/ (l.mn. -er) — dzień
däich /dejx/ — wulg. kutas
däien /ˈdejən/ — widnieć
däierlai /ˈdejalaj/ (l.mn. -er) — światło dzienne
däigen /ˈdegən/ (cz.przesz. -ou-) — kopać
däiger /ˈdejgɛɾ/ (r.m.) — koparka
däik /dejk/ — staw
däil /dejl/ — część, odcinek
däilgen /ˈdejgən/ — oceniać
däim /dejm/ — tama
däip /dejp/ — 1. głęboki, 2. pot. heroina
däir /deχ/ — zwierzę
däirǝ /ˈdejʁə/ — dziurka
dämp /dɛmp/ — para (wodna)
dänken /ˈdɛnkən/ (cz.przesz. dächt) — myśleć
dänker /ˈdɛnkɛɾ/ (r.m.) — pamiątka, pot. mem
dären /ˈdɛʁən/ (cz.przesz. -d) — śmieć, ośmielać się
däuner /ˈdɜjna/ — pokonany, upadły (niemoralny)
däurer /ˈdɜjʁa/ (r.m., tylko l.mn.) — drzwi
dei /dej/ (r.m.) — myśl
denim /ˈdinɘ/ — dżins
derpüi /ˈdɛrpy/ — paproć
deprougenhed /dɛˈpʁowgənhɛt/ — depresja
despäiten /ˈdɛpjən/ — dyskutować
desperäiten /dɛsˈpʁejtən/ — 1. (im.bier. = bezokol.) desperować, pobudzać, 2. zdesperowany, pobudzony
deviant /dɛˈvjant/ (l.mn. deviänter) — 1. dewiant, wulg. osoba niepełnosprawna
deviäntersäin /dɛˈvjɛntasən/ — pot. prowokujący lub wulgarny mem internetowy (a la "demotywator")
diräit /diˈʁejt/ — bezpośredni
dishäiren /disˈhejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — dyskwalifikować, eliminować
dou /dow/ — 1. ciasto (surowe), 2. odwilż
dounst /downst/ — dym
doupen /ˈdowpən/ — zanurzać, chrzić
doupenhed /ˈdowpənhɛd/ — chrzest
drachten /ˈdʁɑxtən/ — żądny, spragniony (chcący pić)
drauchen — 1. /ˈdʁawxən/ (cz.przesz. dräucher) topić się, 2. /-ɛn/ powódź
drächel /ˈdʁɛxɛl/ (l.mn. -n) — woda
drächelent /ˈdʁɛxlɛnt/ — kropla
dräichen /ˈdʁejxən/ (cz.przesz. -ou-) — pić
dräigen /ˈdʁejgən/ (cz.przesz. dracht) — przenosić, przesuwać
dräimen /ˈdʁemən/ (cz.przesz. drächt) — marzyć, śnić
dräiten /ˈdʁejtən/ (cz.przesz. -ij-) — oddawać kał
dräiven /ˈdʁejvən/ (cz.przesz. -ij-) — napędzać, pędzić
droch /dʁɔx/ — narkotyk
drochen /ˈdʁɔxən/ — suchy
drou /dʁow/ (r.m.) — picie (czynność)
drouchengesap /ˈdʁowxənksɑp/ — picie, napój
drou /dʁow/ — (+häðen) picie (czynność)
drøchen /ˈdʁoxən/ — głodny, spragniony
düer /ˈdywɛɾ/ (r.m.) — wykonawca
düǝn /dyn/ (cz.przesz. düd) — robić
ð
ðäinen — 1. /ˈðenən/ (cz.przesz. duncht) wydawać się, 2. /ˈðejnən/ zarabiać, służyć, opłacać się
ðäinst /ˈðənst/ — służba, usługa
ðäinster /ˈðɛnstɛɾ/ (r.m.) — serwer
ðäist /ˈðejs/ (r.m.) — dusza
ðäls /ˈðɛs/ (l.mn. ðǝunen /ˈðɜnɛn/) — dług
ðärm /ðɛɾm/ — jelito
ðäronst /ðɛˈʁɔw̃z/ — natomiast, zaś
ðäš /ðɛʃ/ — ponieważ
ðenøld /ðəˈno/ — właśnie, przecież
ðenai /ðəˈnaj/ — wieczorem
ðener /ˈðɛnɛɾ/ — ten
ðer /ðɛɾ/ — rodzajnik określony
ðes /ðəs/ — to, ono
ðestäim /ˈðɛstejm/ — obecnie
ðesdäi /ˈðɛsdej/ — dzisiaj
ðesoinern /ðɛˈzɔjnɛɾn/ — wnętrze
ðesoutern /ðɛˈzowtɛɾn/ — zewnętrze
ðestøld /ðəsˈto/ — nawet
ðǝuner /ˈðɜnɛɾ/ — tamten
E
edišunal /ɛˈdiʃunɘ/ — wydanie, edycja
energišen /iˈnɛɾgiʃɛn/ — energia
Ë
ëëë /ɜ:/ — yyy (zastanawianie się)
ëi /aj/ — ajajaj (zdziwienie, rozczarowanie)
ëmpouren /amˈpowʁən/ — oburzony, zbulwersowany
ënder /ˈandɛɾ/ (r.m.) — ojciec
ëntbäindänser /antˈbɛndɛnsɛɾ/ (r.m.) — rodzina
ëntbäinden /antˈbɛndən/ (cz.przesz. -ou-) — rozwiązywać (np. sznur, umowę), (+säch) rozpuszczać się
ëntbäiren /antˈbejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — pozbywać się (czegoś), oburzać, bulwersować
ëntboundenhed /antˈbowdənhɛt/ — poród
ëntboundenlich /antˈbowdənlɪx/ — rodzinny
ëntdärnen /antˈdɛɾnən/ (cz.przesz. -a-) — ukrywać, kryć
ëntðärmen /antˈðɛɾmən/ — (+säch) defekować, wypróżniać się
ëntfäiren /antˈfɛjʁən/ (cz.przesz. -ou-) — uciekać
ëntfäinden /antˈfɛndən/ (cz.przesz. -ou-) — unikać, znikać
ëntfäilen /antˈfɛjlən/ (cz.przesz. -ou-) — polecać, rekomendować
ëntfängen /antˈfɛɲən/ (cz.przesz. -ou-) — odbierać (coś od kogoś)
ëntfoudener /antˈfowdnɛr/ (r.m.) — kara
ënthäiven /antˈhejvən/ (cz.przesz. -ou-) — odwoływać, zawieszać, odrzucać
ënthoulden /antˈhodən/ (im.bier. = bezokol.) — powstrzymać, (+säch) powstrzymać się
ënthärnen /antˈhɛɾnən/ — (+säch) oddawać mocz
ënthiden /antˈhɪdən/ (cz.przesz. -ij-) — odkrywać, odsłaniać
ënthoulden /antˈhodən/ (im.bier. = bezokol.) — powstrzymać, (+säch) powstrzymać się
ëntläisten /antˈlejsən/ — pozbywać, odbierać (coś komuś)
ëntlästen /antˈlɛstən/ — odciążać
ëntmäilichen — 1. /antˈmejlɪxən/ uniemożliwiać, przeszkadzać, ubezwłasnowalniać, 2. /-ɛn/ uprawomocnienie
ëntsäinen /antˈsejnən/ — pogodzić się, wybaczyć
ëntständen /antˈstɛndən/ — znosić, tolerować
ër /aχ/ — on
ërbäiden /aʁˈbejdən/ (cz.przesz. -ou-) — zabraniać, zakazywać
ërboudnis /aʁˈbowdnɪs/ — zakaz
ërbouren /aʁˈbowʁən/ — oburzony, zbulwersowany
ërdaien /aʁˈdajən/ (cz.przesz. -ou-) — więdnąć, usychać
ërdeilichen /aʁˈdejlɪxən/ (r.m.) — podejrzewać
ërdeilichter /aʁˈdejlɪxtɛɾ/ (r.m.) — podejrzany
ërglichen /aʁˈglɪxən/ (cz.przesz. -ij-) — porównywać
ërhäiren /aˈχ:ejʁən/ (cz.przesz. -ij-) — chronić, bronić
ërhängen /aˈχ:ɛɲən/ — 1. (cz.przesz. -ou-, im.bier. -a-) — zależeć (od czegoś), (+säch) powiesić się
ërhangenhed /aˈχ:aɲənhɛt/ — powieszenie
ërhougnis /aˈχ:ownɪs/ — wspomnienie
ërhoungen /aˈχ:ownən/ — zależny
ërhoungenhed /aˈχ:ownənhɛt/ — zależność
ërkänen /aχˈkɛnən/ — 1. (cz.przesz. -kand) — rozpoznawać
ërlaien /aʁˈlajən/ — 1. (cz.przesz. -ou-) nagradzać, 2. (cz.przesz. -ou-, im.bier. -lijten) oświetlać
ërläiden /aʁˈlejdən/ — uwodzić, kusić
ërläisten /aʁˈlejsən/ (cz.przesz. -ou-) — przegrywać
ërlei /ˈaʁlej/ (r.m.) — ulga
ërleien /ˈaʁlen/ — ulżyć, dawać ulgę
ërmäien /aʁˈmejɛn/ — majątek
ërmäigen /aʁˈmejgən/ (cz.przesz. ërmocht /aʁˈmɔxt/) — być w stanie, umożliwiać, bogacić się, (+ säch) odważyć się, przełamać się
ërmäilichen /aʁˈmejlɪxən/ — umożliwiać
ërmäistelen /aʁˈmejstlən/ (cz.przesz. -ou-) — mieszać, bałaganić
ërmäistlänser /aʁˈmejslɛnsɛɾ/ — bałagan, nieporządek
ërnäiren /aʁˈnejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — (+säch) odżywiać się
ërne /ˈaʁnɛ/ — ona
ërnen /ˈaʁnɛn/ — oni
ërräingen /aʁˈʁejnən/ (cz.przesz. -ou-) — podbijać, zdobywać, oblężać
ërsäinen /aʁˈsejnən/ (cz.przesz. -ou-) — przypominać (coś), (+säch C.) przypominać (sobie)
ërständen /aχˈstɛndən/ — kreować, (+säch) powstawać
ërþrouten /aχˈθʁowtən/ — przygnębiony
ëruäinen /aʁˈwejnən/ (cz.przesz. -voun) — wygrywać, zdobywać, wydobywać
ëruäirgen /aʁˈweʁgən/ (cz.przesz. -vørch) — dusić się, krztusić się, przewracać się
ërvørchenhed /aʁˈvoχ:ənhɛt/ — równowaga
ës /as/ — podmiot nieokreślony
ëšen — 1. /ˈjɔʃən/ (cz.przesz. ëuš) jeść, 2. /-ɛn/ jedzenie, pożywienie
ëu /aw/ — ała (ból)
F
fai /faj/ — 1. (r.m.) ogień, 2. wojna
faien /ˈfajən/ (cz.przesz. -ou-, im.przesz. fijchten) — walczyć
fainden /ˈfajndən/ (cz.przesz. -äu-) — znajdować, sądzić
fäichen /ˈfejxən/ (cz.przesz. -ou-) — oszukiwać
fäiden — 1. /ˈfejdən/ (cz.przesz. -ou-) gasnąć, 2. /ˈfedən/ (cz.przesz. -ou-) karmić
fäil /fejl/ — przypadek, pilnik
fäilen /fejlən/ (cz.przesz. -ou-) — podobać się, spadać
fäind /fent/ (r.m.) — wróg
fäin /fejn/ — 1. flaga (każda, zwłaszcza państwowa, wojskowa, morska), 2. delikatny
fäingen /ˈfejnɛn/ (cz.przesz. -ou-) — łowić
fäingänser /ˈfejnɛnsɛɾ/ (r.m.) — palec (u ręki)
fäingnis /ˈfejnɪs/ — łowy
fäir /feχ/ (r.m.) — strach, obawa
fäiränser /ˈfejʁɛnsɛɾ/ (r.m.) — samochód
fäiren — 1. /ˈfejʁən/ (cz.przesz. -ou-) prowadzić, jechać, 2. przedstawiać, (+säch) obawiać się, 3. /-ɛn/ seks
fäirƨäm /ˈfeʁzəm/ — straszny, bojaźliwy
fäist /fejst/ — pięść
fäišǝ /ˈfejʂə/ — chuj, kutas (męski członek)
fäit /fejt/ — los (przeznaczenie)
fäitel /ˈfejtɛl/ — kajdany, pęta
fäiƨel /ˈfejtɛl/ — tłuszcz
fälden /fɛldən/ (im.bier. = bezokol.) — rozkładać, rozwijać
fälder /ˈfɛldɛɾ/ (r.m.) — motyl
fänch /fɛnx/ — zięba
fäuster /ˈfɜjsta/ (tylko l.mn.) — pięści (zbiorowo)
fäusterent /ˈfɜjstʁɛnt/ — pięść
feld /fɛlt/ (l.mn. -er, też normalnie) — pole
ferten /ˈfɛɾtən/ — wulg. pierdzieć (puszczać gazy)
fǝuder /ˈfɜdɛɾ/ — pokarm
fǝut /fɜt/ (l.mn. fäuter) — stopa
fǝutäns /ˈfɜtɛns/ — pieszo
fijchtenstränchel /ˈfixtənstʁɛw̃xɛl/ — policja
filen /ˈfɪlən/ — 1. (cz.przesz. fould) wypełniać, 2, (cz.przesz. -ou-) czuć (się)
fis /fɪs/ (r.m., l.mn. -er) — ryba
fisen /ˈfɪsən/ — wędkować, łowić ryby
fiser /ˈfɪsɛɾ/ — wędkarz, troll (osoba prowokująca w Internecie)
fiseren — 1. /ˈfɪsɛɾən/ trollować (prowokować w Internecie), 2. /-ɛn/ trolling (prowokowanie w Internecie)
fläich /flejx/ (r.m.) — nasienie, sperma
fläicheren /ˈflejxɛɾɛn/ — wulg. burdel (dom publiczny, bałagan)
fläiðermüiƨ /ˈflejðɛɾmyz/ — nietoperz
fläien — 1. /ˈflejən/ (cz.przesz. -d-) prosić, błagać, 2. /flen/ (cz.przesz. -d-) uciekać
fläigen /ˈflejgən/ (cz.przesz. -ou-) — unosić się, lecieć (np. pyłek)
fläiten /ˈflejtən/ (cz.przesz. fløch) — pływać (o przedmiocie)
fläiƨ /ˈflejz/ — len
fläiƨen /ˈflejzɛn/ — lniany
fløch /flox/ (r.m.) — rzeka
fløchenhed /ˈfloxənhɛt/ (r.m.) — powierzchnia, rozlewisko
fod /fɔt/ (l.mn. -er) — wulg. cholera (wykrzynienie), pizda (wagina), dupa (męski odbyt)
foderäien /ˈfɔdɛɾejɛn/ — wulg. pierdolenie (mówienie bez sensu, głupoty, seks)
forfäiren — 1. /fəˈfejʁən/ (cz.przesz. -ou-) uwodzić, nęcić, 2. /-ɛn/ proces (przebieg zmian, rozprawa)
forgelden /fəˈgɛldɛn/ (r.m., tylko l.mn.) — odszkodowanie
forhäien /fəˈhen/ (cz.przesz. -ai-) — zapominać
forpiten /fəˈpɪtən/ — wulg. szczać, (+säch) wypierdalać (kazać komuś iść)
fortäien /fəˈtejən/ — przebaczać
førd /foɾt/ — bród, mokradło
fou /fow/ — cztery
fouchen /ˈfowxən/ — wulg. kurwa (wykrzyknienie), (+häðen) jebać się (uprawiać seks), pierdolony, cholerny (o czymś nacechowanym negatywnie)
fouchlich /ˈfowxlɪx/ — wulg. zajebisty (wspaniały)
fouchling /ˈfowxlɛw̃/ — wulg. bękart, skurwysyn (pogardliwie o osobie, zwłaszcza pochodzącej z niższej warstwy społecznej)
fouchner /ˈfowxnɛɾ/ (r.m.) — wulg. dupek (pogardliwie o mężczyźnie)
fouden /ˈfowdən/ — spalony (w sporcie)
fouel /ˈfowɛl/ — ptak
four /foɾ/ (r.m.) — podróż, jazda
fouränser /ˈfowʁɛnsɛɾ/ (r.m.) — telefon
fouränsen /ˈfowʁɛnsɛn/ — wolność
fouren — 1. /ˈfowʁən/ (cz.przesz. førch, im.bier. = bezokol.) dzwonić, wołać, 2. /-ɛn/ wolny, sprawiedliwy
fourenhed /ˈfowʁɛnhɛt/ — sprawiedliwość
fourentäim /ˈfowʁɛntejm/ — wakacje (zazwyczaj letnie)
foutesdäi /ˈfowtsdej/ — czwartek
foutesmaund /ˈfowtsmawn/ — kwiecień
foutäch /ˈfowtəx/ — czterdzieści
foutün /ˈfowtyn/ — czternaście
frai /fʁaj/ (r.m.) — religia
fraien /ˈfʁajən/ — zadowolony, szczęśliwy
fraienlich /ˈfʁajɛnlɪx/ — religijny
fräich /fʁejx/ — skąpy, bezczelny
fräichen /ˈfʁejxən/ (cz.przesz. -ij-) — odświeżać
fräichent /ˈfʁejxɛnt/ — częsty
fräien /ˈfʁejən/ (cz.przesz. -ai-) — wierzyć, mieć nadzieję
fräiren /ˈfʁejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — zamrażać, mrozić (się)
frouþen /ˈfʁowθən/ — świeży
frøcht /fʁoxt/ — owoc
füi /fy/ — sosna
füint /fynt/ — 1. pięć, 2. funkcja
füintesdäi /ˈfyntsdej/ — piątek
füintesmaund /ˈfyntsmawn/ — maj
füinttäch /ˈfyntəx/ — pięćdziesiąt
füinttün /ˈfyntyn/ — piętnaście
füit /fyt/ (r.m.) — lis
G
gächt /gɛxt/ — trucizna
gäinet /ˈgejnɛ/ (cz.przesz. -ou-) — (+ës) nie ma (negacja od "być")
gäir /geɾ/ — gotowy (nie surowy)
gäiren /ˈgejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — fermentować
gäirn /geɾn/ — przędza
gäist /gejs/ — drożdże
gäit /gejt/ — ścieżka
gäisten /ˈgejsən/ (cz.przesz. -ou-) — fermentować
gäiten /ˈgejtən/ (cz.przesz. -ou-) — rozlewać, podlewać
gänƨ /gɛnz/ — gęś
gärden /ˈgeɾdɛn/ — ogród
gäuder /ˈgɜjda/ (r.m., tylko l.mn.) — towar, dobra
gäuderdom /ˈgɜjdadɔm/ (l.mn. -dǝumer) — dobro
gedaier /gəˈdajɛɾ/ — pomnik, pot. mem
gedainis /gəˈdajnɪs/ — pamięć
gefouchen /gəˈfowxɛn/ — wulg. gówno, spierdolina (bezwartościowa rzecz)
gefoulen /gəˈfowlɛn/ — (r.m., tylko l.mn.) zgnilizna
gefour /gəˈfowχ/ — (r.m.) przodek
gehougen /gəˈhowgən/ — miły, przyjemny, przywiązany (do kogoś)
gehøren /gəˈhoʁən/ — wierny, pobożny
gelden — 1. /ˈgɛldən/ (cz.przesz. -ø-) odpowiadać (za coś), opłacać (coś), obowiązywać, 2. /-ɛn/ (r.m., tylko l.mn.) podatki
gerai /gəˈʁaj/ — prawo (jako całość)
gesai /gəˈsaj/ (l.mn. -er) — twarz
gesap /gəˈsɑp/ — zakład, instytucja
gesäid /gəˈsejt/ — 1. obszar, region, 2. (l.mn. -er) zadanie
gesäiden /gəˈsejdɛn/ (r.m., tylko l.mn.) — historia, dzieje
gǝud /gɜt/ — dobry
gǝuden /ˈgɜdɛn/ — dobro
gǝudenai /gɜdəˈnaj/ — dobranoc
gǝudenuäis /ˈgɜdənwejs/ — w sumie, właściwie
gǝudǝnfour /gɜdənˈfoɾ/ — do widzenia
gǝudesdäi /gɜtsˈdej/ — dzień dobry
gǝudesnaien /gɜtsˈnajɛn/ — dobry wieczór
gläich /ˈglejx/ — równy
gläiden /ˈglejdən/ (cz.przesz. -ij-) — ślizgać się
gläimen /ˈglejmən/ (cz.przesz. -ou-) — świecić, mienić się
glichen /ˈglɪxən/ (cz.przesz. -ij-) — być podobnym, przyrównywać, równać się
gluchen /ˈgluxən/ — żarzyć się
gluchengesap /ˈgluxənksɑp/ — żar
gould /gowt/ — złoto
goulden /ˈgowdɛn/ — złoty
grainden /ˈgʁajndən/ (cz.przesz. gräunder) — mleć
grat /gʁɑt/ — trawa
graund /gʁawn/ (l.mn. gräunder) — podłoga, ziemia (jako podłoże)
gräipen /ˈgʁejpən/ — zrywać, ogarniać (coś)
H
haienþ /ˈhajɛnθ/ — wysokość
hamänsäier /ˈhamənsejɛɾ/ — taki sam, podobny
hamänsäisäienlich /hamənsejˈsejnlɪx/ — homoseksualny
hamänsäitäim /ˈhamənsejtejm/ — tymczasem
hap /hɑp/ — pot. więzienie
haräntäin /ˈhaɾɛntejn/ — kwarantanna
hard /haɾt/ — ciężki, twardy
harð /haɾ/ — trudny
harðen /ˈhaɾðɛn/ — zło
harðer /ˈhaɾðɛɾ/ — gorszy
hart /a/ — serce
hartenlich /ˈanlɪx/ — serdeczny
hast /hɑst/ — nienawiść
hatänsen — 1. /ˈhɑtɛnsən/ hejtować (pisać obraźliwe treści), 2. /-ɛn/ hejt (obraźliwe treści)
haten /ˈhɑtən/ (cz.przesz. hast) — nienawidzić
hatenspouch /ˈhɑtənspowx/ — nienawiść, uprzedzenia (do grupy społecznej, np. na tle rasowym)
hauen /ˈhawɛn/ — dość
haump /(h)awm/ (l.mn. häumper) — biodro
haun /awn/ (l.mn. häuner) — godzina
haund /hawn/ (r.m., l.mn. häunder) — pies
hauner /ˈhawnɛɾ/ — gotowy
haupt /aw/ (l.mn. häupter) — głowa
haurenesland /ˈhɔʁɛnɛslɑnt/ — Haurenia
häðen /ˈhɛðən/ — mieć
häich /hejx/ — żwawy, ruchliwy
häichel /ˈhejxɛl/ — gardło, koło
häichelrand /ˈhejxɛlʁɑnt/ (l.mn. -ränder) — opona
häichsølver /ˈhejxsolvɛɾ/ — rtęć
häicht /hejxt/ — ciasny
häichten /ˈhejxtən/ — przytwierdzać, zapinać (np. guzik)
häiden /ˈhejdɛn/ — obecny
häidendäi /ˈhejdɛndej/ (l.mn. -er) — dzień roboczy
häiel /ˈhejɛl/ — grad
häielen /ˈhejɛlən/ — padać (o gradzie)
häien — 1. /hen/ (cz.przesz. hai) iść, 2. /ˈhejən/ (cz.przesz. hai) dostawać
häiensäienlich /hejɛnˈsejnlɪx/ — heteroseksualny
häienst /ˈhejɛnst/ — przeciw, naprzeciwko
häienuärd /ˈhejɛnwɛɾt/ — teraźniejszość
häil /hejl/ — jasny
häilänsen /ˈhejlɛnsɛn/ — lekarstwo
häilänser /ˈhejlɛnsɛɾ/ — lekarz
häilen /ˈhejlən/ (cz.przesz. -ou-, im.bier. -ij-) — leczyć, goić się, zdrowieć
häimen — 1. /ˈhejmən/ w domu, 2. /-ɛn/ dom
häinst /ˈhənst/ — ogier
häiren — 1. /ˈheχən/ (cz.przesz. härd) słyszeć, należeć, 2. /ˈhejʁən/ chronić, 3. /ˈhejʁɛn/ (r.m., tylko l.mn.) włosy
häirent /ˈhejʁɛnt/ — włos
häist /hejst/ (l.mn. -er) — misja, wyzwanie, sprzeczka
häister /ˈhejstɛr/ (r.m.) — krzak
häit /het/ (cz.przesz. hai) — (+ës) powodzić się, lecieć (o sytuacji)
häitj /hejtx/ — żywopłot
häiþ /ˈhejθ/ — wrzosowisko
häiþørn /ˈhejθoɾn/ (l.mn. häiþǝurner) — głóg
häivel /ˈhejvɛl/ — dźwignia
häiven /ˈhejvən/ (cz.przesz. -ou-) — podnosić (się)
häiver /ˈhejvɛɾ/ — owies
häivet /ˈhejvɛ/ (cz.przesz. -ou-) — (+ës) udawać się
hälm /hɛlm/ — słoma
hälþ /hɛθ/ — 1. (D.lp. -ens) pomoc, 2. (D.lp. -en) połowa
hälþen/ˈhɛθən/ — pomagać
hämel /ˈhɛmɛl/ — książ. niebo, niebiosa
hämer /ˈhɛmɛɾ/ — młot, młotek
hämp /hɛmp/ — konopie
händelen — 1. /ˈhɛndlən/ handlować 2. /-ɛn/ handel
händelmën /ˈhɛndɛlmjɔn/ — handlarz
händelsäinǝ /ˈhɛndɛlsejnə/ — handlarka
hängen /ˈhɛɲən/ (cz.przesz. -ou-, im.bier. -a-) — wieszać, wisieć
här /heɾ/ (r.m.) — zając
härch /hɛɾx/ — świątynia, gaj, święte miejsce
härn /hɛɾn/ — mocz
härt /hɛɾt/ — jeleń
häudänsen /ˈhɜjdɛnsɛn/ — zdrowie
häuder /ˈhɜjdɛɾ/ — zdrowy, dojrzały
häudmën /hɜjdˈmjɔn/ — kawaler
häudsäinǝ /hɜjdˈsejnə/ — panna
häunder /ˈhɜjnda/ — za (przyimek miejsca)
häunderküit /ˈhɜjndakyt/ — buda
häunänsen /ˈhɜjnɛnsən/ — przygotowywać, gotować
hävt /hɛft/ (r.m.) — jastrząb
heën /ˈhɔjɔn/ — daleki
hënel /ˈhanɛl/ (l.mn. hänel) — koń
hërdestel /ˈhaɾdɛstɛl/ — jaszczurka
hërǝ /ˈxjɔʁɘ/ — (+zaim.os. w C.) chcieć
hëšen /ˈxjɔʃən/ (cz.przesz. -ëu-) — podgrzewać
hëunden /ˈxjowdən/ — 1. (im.bier. = bezokol.) zadowalać, cieszyć, 2. ucieszony, zadowolony
hǝud /hɜd/ (l.mn. häuder) — czapka, kapelusz
hǝuk /hɜk/ (l.mn. häuker) — hak
hǝuken /ˈhɜkən/ — zahaczać
hǝun /hɜn/ (l.mn. -er) — kura
hiden /ˈhɪdən/ (cz.przesz. -ij-) — ukrywać
hiten /xjejn/ (cz.przesz. hour /howɾ/) — uderzać, bić, wybijać
hlaud /xlaw/ (l.mn. hläuder) — chmura
hläi /xlej/ — koniczyna
hläiver /ˈxlejvɛɾ/ — koniczyna
hläuden /ˈxlɜjdən/ (cz.przesz. hläuder) — zamykać
hlenden /ˈxlɛndən/ (cz.przesz. hlucht) — oglądać
hnüi /hny/ — żółty
hnüien /ˈhnyjɛn/ — żółcień
hod /hɔt/ — duży, cały
hoden /ˈhɔdɛn/ — biały
hodenvrändesland /ˈhɔdɛnvʁɛndɛslɑnt/ — Białoruś
hoder /ˈhɔdɛɾ/ — 1. studnia, 2. (r.m., D.lp. -er : -en) całka, 3. (r.m.) pan
hodeshoulden — 1. /hɔdˈzowdən/ skończony, 2. /-ɛn/ koniec
hodeshouldlich /hɔdˈzowdlɪx/ — końcowy, nareszcie, wreszcie
hodesmäi /ˈhɔtsmej/ — pełnosprawność, pełnoprawność
hodesmäichlichhed /hɔdzˈmejxlɪxhɛt/ — pełnomocnictwo
holt /hɔlt/ — drewno
holteren /ˈhɔltʁɛn/ — drewniany
hondärð /ˈhɔndɛɾθ/ (l.mn. -er) — sto
honder /ˈhɔndɛɾ/ — lepszy
hou /how/ — wysoki, jak (zaimek, spójnik, partykuła), kto
houch /howx/ (D.lp. -en) — pycha
houder /ˈhowdɛɾ/ — cały
houer /ˈhowɛɾ/ — jaki, ile
houestland /ˈhowɛstlɑnt/ — Litwa
houl /howl/ — dziura, piekło
hould /howt/ (D.lp. -en) — korytarz
houlden /ˈhodən/ — 1. (im.bier. = bezokol.) trzymać, 2. (im.bier. hølden) zatrzymywać (się)
houlen /ˈhowlən/ — szczekać, wyć
houlich /ˈhowlɪx/ — ważny, istotny
houmel /ˈhowmɛl/ — trzmiel
houndracht /ˈhowndʁɑxt/ (r.m.) — przesada
houndräigen /hownˈdʁejgən/ (cz.przesz. -dracht) — przenosić, tłumaczyć, przesadzać
hounelaier /hownɛˈlaja/ — urywki, przegląd
hounëšen /hownˈjɔʃən/ (cz.przesz. -ëuš) — nadgryźć, skosztować
hounhäiven /hownˈhejvən/ (cz.przesz. -ou-) — podnosić
hounesuäi /ˈhownswej/ — jak
hounestäim /ˈhownstejm/ — kiedy
hounšriven /hownˈʃʁɪvən/ — zapisywać, nadpisywać
houren — 1. /ˈhowʁən/ (+seënen) słyszeć, 2. /ˈhowɾən/ nieheteronormatywny, queerowy
hourener /ˈhowɾənɛɾ/ (r.m.) — osoba nieheteronormatywna, osoba queer
hourǝ /ˈhowʁə/ (r.ż.) — wulg. dziwka, kurwa (prostytutka)
hournis /ˈhowɾnɪs/ — przesłuchanie
houš, Houš /howʂ/ (r.m.) — bóg, Bóg (w chrześcijaństwie)
houšänsen — 1. /ˈhowʂɛnsən/ (+ës) być gorąco, grzać, 2. /-ɛn/ gorąco (uczucie gorąca)
houšen /ˈhowʂən/ — 1. gorący, 2. (im.bier. = bezokol.) ogrzewać, (+ës) być gorąco
houtäim /ˈhowtejm/ — wesele
høðen /ˈhoðən/ (l.mn. hǝuðen) — jądro
hølden /ˈholdən/ — trwać
høldenþ /ˈholdɛnθ/ — trwałość
hørn /hoɾn/ (l.mn. hǝurner) — róg
høven /ˈhovən/ (l.mn. hǝuven) — port
hrant /xɾɑnt/ — granica, margines
hräiven /ˈxɾejvən/ (im.bier. = bezokol.) — kopać, grzebać
hroun /xɾown/ — zielony, zieleń
hrout /xɾowt/ — dużo
hroutich /ˈxɾowtɪx/ — duży
hšejen /ˈxʃejən/ — tamten
hšond /xʃɔnt/ — ręka
htenüi /ˈxtɛny/ — wiedza
hüid /hyd/ — skóra
hüiv /hyf/ — ul
I
ichs /ˈiks/ — ja
ideal /ˈidjɘ/ — 1. (r.m.) ideał (osoba), 2. ideał
iǝn /ijən/ (cz.przesz. id) — jęczeć
impoudenhed /imˈpowdənhɛd/ — impedancja, utrudnienie
impräisen /imˈpʁejsən/ (cz.przesz. improug /imˈpʁow/) — zadziwiać, natchnąć
improugenhed /imˈpʁowgənhɛd/ — wrażenie, natchnienie
indougen /inˈdowgən/ — rodzimy, naturalny
informäišänser /infɔɾˈmejʃɛnsɛɾ/ — informacja
instalaten /aw̃taˈlatən/ (cz.przesz. instalächt /aw̃taˈlɛxt/) — instalować
intereseënen /aw̃tɛʁɛˈsjɔjnən/ — (+säch) interesować się
interest /aw̃tɛˈʁɛst/ — interes
internet /ɛw̃tɛʁˈnej/ — Internet
J
jäber /ˈjɛbɛɾ/ — każdy
jäbesdäi /ˈjɛpsdej/ — codziennie
jäbesdäier /jɛbɛsˈdeja/ — codzienny
jäich /jejx/ — jarzmo
jäir /jeɾ/ — rok
K
kander /ˈkɑndɛɾ/ (r.m.) — znajomy, kolega, przyjaciel
kaum /kawm/ (l.mn. käumer, też normalnie) — grzebień
käichen /ˈkejxən/ (cz.przesz. -ij-) — łapać
käil /kejl/ — łysy
käiren /ˈkejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — kierować, losować, myć (o powierzchni)
käivel /ˈkejvɛl/ — szczęka
kälen /ˈkɛlən/ — zabijać
kälv /kɛlf/ (l.mn. -er) — cielę
kämen /ˈkɛmən/ — czesać
kärchen /ˈkɛɾxən/ — kościół, świątynia (budynek), Kościół (instytucja)
kärn /kɛɾn/ — pestka (m.in. od jabłka, gruszki, pomarańczy)
kǝuster /ˈkɜsta/ — koszt, koszty
kindänser /ˈkɛw̃dɛnsɛɾ/ (r.m.) — dziecko
king /kɛɲ/ (r.m.) — król, królowa
klat /klɑt/ — klasa
klošt /klaʂt/ — szczelina, przepaść
klouster /ˈklowstɛɾ/ — klasztor
knauch /knawx/ (l.mn. knäucher) — kość
knäi /knej/ — kolano
knäiden /ˈknejdən/ (cz.przesz. -ij-) — gnieść
knäipen /ˈknejpən/ (cz.przesz. -ij-) — swędzieć, szczypać, piec
knäiv /knejf/ — rycerz, bojownik
kond /kɔnt/ (l.mn. -er) — wulg. dziwka (prostytutka)
konðen /ˈkɔw̃ðən/ — 1. (cz.przesz. kond) umieć, móc, potrafić, 2. (cz.przesz. kound) znać
konstrüišen /kɔw̃ˈtʁyʃən/ (cz.przesz. konstrucht) — konstruować
kouchen /ˈkowxən/ — ciasto, ciastko
koucheren /ˈkowxɛɾɛn/ — kuchnia
kou /kow/ (r.ż.) — krowa
koul /kowl/ — węgiel
kounden /ˈkowdən/ — znany
koundensap /ˈkowdənsap/ — znajomość, koleżeństwo, przyjaźń
kouþen /ˈkowθən/ — całować
krachten /ˈkʁɑxtən/ (cz.przesz. krächter) — piec, wypiekać
krachteren /ˈkʁɑxtɛɾɛn/ — piekarnia
krant /kʁɑnt/ — wianek
kraum /kʁawm/ (l.mn. kräumer) — okruch
kraumpen /ˈkʁawmpən/ (cz.przesz. kräumper) — kurczyć się
kraust /kʁaws/ (l.mn. kräuster) — krzyż
kräien /ˈkʁejən/ (cz.przesz. -ou-) — krakać
kräipen /ˈkʁejpən/ (cz.przesz. krächt) — skradać się, czołgać się, raczkować
kräiten /ˈkʁejtən/ (cz.przesz. -ij-) — płakać
krystal /ˈkʁajtɘ/ — kryształ