Słownik języka astralogermańskiego
| słownik języka astralogermańskiego | |
|---|---|
| Nazwa: | język astralogermański |
| Nazwa własna: | ƨ̌ermanes šond |
| Informacje | |
| Twórca: | Obcy |
| Rok: | 2015 |
| Sposoby zapisu: | łaciński |
| Klasyfikacja: | języki indoeuropejskie
|
| Liczba słów: | przypuszczalnie ok. 5000 |
| Lista conlangów | |
Język astralogermański jest językiem z dość bogatym i zróżnicowanym etymologicznie zestawem słownictwa. Poza rodzimymi wyrazami ważne też są wpływy dolnoniemieckie, niderlandzkie i angielskie. Dużo jest też słów pochodzenia laryngijskego i leńchszańskiego (autochtoniczne języki Kontynentu Istanbudzkiego). W mniejszym stopniu swoje piętno odcisnęły języki romańskie i słowiańskie.
Słownik został ułożony alfabetycznie i obejmuje tłumaczenia z astralogermańszczyzny na język polski. Zapisano również wymowę i niezbędne formy gramatyczne.
A
and /ɑnt/ — 1. kaczka, 2. urząd
anderlich /ˈɑndɛɾlɪx/ — urzędowy
aflenden /afˈlɛndən/ (cz.przesz. -ncht) — pożyczać (od kogoś)
afsnid /ˈafsnɪt/ — wycinek, odcinek
aftäigen /ˈaftejgən/ — wulg. robić loda, obciągać (seks oralny), spierdalać (wynosić się skądś)
ahhäiren /axˈhejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — przyswajajać
anfaien /anˈfajən/ (cz.przesz. -ou-, im.przesz. -fijchten) — rozgrzewać, zagrzewać, kibicować
anlenden /anˈlɛndən/(cz.przesz. -ncht) — pożyczać (komuś)
anminen /anˈmɪnən/ (cz.przesz. -mäint) — sugerować, mieć na myśli, świadczyć (o czymś)
ansaien /anˈsajən/ — świadczyć, być świadkiem
ansaier /anˈsajɛr/ (r.m.) — świadek
anšricht /ˈanʃʁɪxt/ — adres
anuäilder /anˈweldɛr/ — prokurator
anuänd /ˈanwɛnt/ — pozew
Ä
ächten /ˈɛxtɛn/ — akta
äh /ɛ/ — ech (rozczarowanie)
ähä /ɛˈhɛ/ – aha (zrozumienie czegoś, przytaknięcie)
äiben /ˈejbən/ — wulg. jebać się (kopulować)
äiln /eln/ – wiąz
äip /ejp/ — małpa
äir /eχ/ — powietrze
äirð /eɾð/ — ziemia
äits /ejts/ — siekiera
äitel /ˈejtɛl/ — pacha
äiƨ /ejz/ (r.m.) – lód, lody (jedzenie)
äiƨer /ˈejzɛɾ/ — żelazo
äiƨeren /ˈejzɛɾɛn/ — żelazny
äpel /ˈɛpɛl/ — jabłko
äper /ˈɛpɛɾ/ — zapał
ärm /ɛɾm/ — ręka
äst /ɛst/ — gałąź (na drzewie)
ät /ɛt/ — w, na, u
ätðǝunsten /ɛtˈðɘnsən/ — chociaż
äuë /ɛˈwa/ – aua (ból)
B
bäilð /bej/ – pszczoła
bäiänser /ˈbejɛnsɛɾ/ (r.m.) – książka
bäidelen /ˈbejdɛlən/ (przesz. -ou-) – żebrać
bäideler /ˈbejdɛlɛɾ/ (r.m.) – żebrak
bäiden /ˈbejdən/ (przesz. -ou-) – oferować
bäigen /ˈbejgən/ (przesz. -ou-) – kręcić, skręcać
bäilð /belθ/ – budynek
bäilðen /ˈbelðən/ (przesz. bould) – budować
bäinden /ˈbɛndən/ (przesz. -ou-) – wiązać
bäinen /ˈbejnən/ – 1. wewnątrz, 2. (l.mn.) nogi (zbiorowo)
bäir – 1. /beχ/ piwo, 2. /beɾ/ (r.m.) niedźwiedź, 3. /bejχ/ (D.lp. -en) bar, pub
bäiren /ˈbejʁən/ (przesz. -ou-) – rodzić, wytrzymywać
bäiten /ˈbejtən/ (przesz. -ij-) – gryźć
bäiteren /ˈbejtɛʁən/ – polepszać (się)
bäiver /ˈbejvɛɾ/ (r.m.) – bóbr
bärch /bɛɾx/ – brzoza
bärt /beɾt/ – okoń
bäuter /ˈbɜjta/ – buty
bäuterent /ˈbɜjtʁɛnt/ – but
befäilen /bɛˈfejlən/ (przesz. -ou-) – rozkazywać
beginen /bɛˈgɪnən/(przesz. -ou-) – zaczynać (się)
bekänen /bɛˈkɛnən/ (+ säch; przesz. -kand) – przyznawać się
beläiðen /bɛˈlejðən/ (przesz. -lijd) – żałować
beläiðichen /bɛˈlejðɪxən/ – obrażać
benäiðen /bɛˈnejðən/ – zazdrościć
benødichen /bɛˈnodɪxən/ – potrzebować
berch /bɛɾx/ – góra
besøldichen /bɛˈsoldɪxən/ – obwiniać, oskarżać
besøldichter /bɛˈsoldɪxtɛɾ/ (r.m.) – oskarżony
blad /ˈblɑt/ – 1. (lm. -er) liść, 2. gazeta, arkusz
blant /ˈblɑnt/ – 1. próźnia, pustka, 2. (lm. blänter) joint, blant
blaten /ˈblɑtən/ (im.bier. = bezokol.) – dmuchać, dąć, wulg. robić loda
bläi /ˈblejvən/ – blacha
bläiänser /ˈblejɛnsɛɾ/ – krew
bläik /ˈblejk/ – blady
bläiven /ˈblejvən/ (przesz. -ij-) – zostawać (gdzieś)
bledüi /ˈblɛdy/ – czerń
bledüigesap /ˈblɛdyksɑp/ – smoła
blëch /bljɔx/ – czarny
blëchbräim /ˈbljɔxbʁejm/ – jeżyna
blǝuchänser /ˈblɜxɛnsɛɾ/ (r.m.) – kwiat
blǝuchen /ˈblɜxən/ – 1. bawić się, 2. kwitnąć
blǝuchenmën /ˈblɜxənmjɔn/ – playboy, kasanowa
blǝuðel /ˈblɜðɛl/ – pijawka
bluchen /ˈbluxɛn/ – niebieski
bou /bow/ – łuk, brzuch
bouch /bowx/ – buk
boucht /bowxt/ – zatoka, zakręt
boul /bowl/ (r.m.) – byk
boum /bowm/ – drzewo
bouldnis /ˈbowdnɪs/ – fort
boundenhed /ˈbowdənhɛt/ – naród
boundnis /ˈbowdnis/ – więź
bourendäi /ˈbowʁəndej/ – urodziny
bourenhed /ˈbowʁənhɛt/ – narodziny
bout /ˈbowt/ – pokuta
bouten /ˈbowtən/ – na zewnątrz
boutenland /ˈbowtənlɑnt/ – zagranica
børch /boɾx/ – zamek
børd /boɾt/ – pokład
børgen /ˈboɾgən/ (im.bier. = bezokol.) – pożyczać (pieniądze), gwarantować
børgensap /ˈboɾgənsap/ – pożyczka
bøter /ˈbotɛɾ/ – masło
brand /bʁɑnt/ (l.mn. bränder) – pożar
bräichen /ˈbʁejxən/ – 1. (przesz. -ou-) łamać, pękać, rozbijać, 2. brakować
bräiänser /ˈbʁejɛnsɛɾ/ – przerwa (ubytek)
bräilen /ˈbʁejlən/ (przesz. -ou-) – parzyć (np. pokrzywa)
bräingen /ˈbʁejnən/ (przesz. brächt) – przynosić, spędzać (np. czas)
bräitj /bʁejtx/ – most
bräuder /ˈbʁɜjda/ – szeroki
bräudesland /ˈbʁɜjtslɑnt/ – Stany Zjednoczone
bred /ˈbʁɛt/ – 1. (lm. breder) deska, 2. tablica, blat (stołu)
bresten /ˈbʁɛstən/ (przesz. -ø-) – wybuchać, nabrzmiewać, pęcznieć
brouchnis /ˈbʁowxnis/ – 1. rozpad, 2. ułamek
broud /bʁowt/ – chleb
brǝud /bʁɜt/ (lm. bräuder) – pisklę
brǝuden /ˈbʁɜdən/ – wysiadywać jaja
brouð /bʁowθ/ (r.m.) – brat
brouen /ˈbʁowən/ (przeszł. -d) – warzyć (piwo), zaparzać (np. herbatę)
broueren /ˈbʁowɛʁɛn/ – browar
broun /bʁown/ – 1. brązowy, 2. brąz
brounst /bʁownst/ – ruja, podniecenie
broust /bʁowst/ – klatka piersiowa
brøch /bʁox/ – małżeństwo
brüid /bʁyt/ – panna młoda
buən /ˈbuwən/ (cz.przesz. bəu) – buczeć, bzyczeć,pot. płakać
büir /byχ/ (r.m.) – rolnik
C
chanƨ̌en /ˈxaw̃ ʐən/ – zmieniać
chemišen /ˈxɛmiʃɛn/ – chemia
D
daršen /ˈdaχʃɛn/ – czarny
daum /ˈdawm/ (l.mn. däumer) – bazylika
daunen /ˈdɔnən/ – dziać się
däch /dɛx/ – 1. dwa, 2. cię, tobie, 3. twój
dächt’sdäi /ˈdɛxtsdej/ – wtorek
dächt’smaund /ˈdɛxtsmawn/ – luty
dächlailich /ˈdɛxlajlix/ – fałszywy, dwulicowy
dächrander /ˈdɛxʁɑndɛɾ/ – rower
däi /dej/ (l.mn. -er) – dzień
däich /dejx/ – wulg. kutas
däien /ˈdejən/ – widnieć
däierlai /ˈdejalaj/ (l.mn. -er) – światło dzienne
däigen /ˈdegən/ (cz.przesz. -ou-) – kopać
däiger /ˈdejgɛɾ/ (r.m.) – koparka
däik /dejk/ – staw
däil /dejl/ – część, odcinek
däilgen /ˈdejgən/ – oceniać
däim /dejl/ – tama
däip /dejp/ – 1. głęboki, 2. pot. heroina
däir /deχ/ – zwierzę
dämp /dɛmp/ – para (wodna)
dänken /ˈdɛnkən/ (cz.przesz. dächt) – myśleć
dären /ˈdɛʁən/ (cz.przesz. -d) – śmieć, ośmielać się
däuner /ˈdɜjna/ (cz.przesz. -d) – pokonany, upadły (niemoralny)
dei /dej/ (r.m.) – myśl
denim /ˈdinɘ/ – dżins
deprougenhed /dɛˈpʁowgənhɛt/ — depresja
despäiten /ˈdɛpjən/ — dyskutować
desperäiten /dɛsˈpʁejtən/ — 1. (im.bier. = bezokol.) desperować, pobudzać, 2. zdesperowany, pobudzony
deviant /dɛˈvjant/ (l.mn. deviänter) — 1. dewiant, wulg. osoba niepełnosprawna
deviäntersäin /dɛˈvjɛntasən/ — pot. prowokujący lub wulgarny mem internetowy (a la "demotywator")
dishäiren /disˈhejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — dyskwalifikować, eliminować
dou /dow/ – 1. ciasto (surowe), 2. odwilż
dounst /downst/ – dym
doupen /ˈdowpən/ – zanurzać, chrzić
doupenhed /ˈdowpənhɛd/ – chrzest
drachten /ˈdʁɑxtən/ – żądny, spragniony (chcący pić)
drauchen – 1. /ˈdʁawxɛn/ powódź, 2. /ˈdʁawxən/ (cz.przesz. dräucher) topić się
drächel /ˈdʁɛxɛl/ (l.mn. -n) – woda
drächelent /ˈdʁɛxlɛnt/ – kropla
dräichen /ˈdʁejxən/ (cz.przesz. -ou-) – pić
dräigen /ˈdʁejgən/ (cz.przesz. dracht) – przenosić, przesuwać
dräimen /ˈdʁemən/ (cz.przesz. drächt) – marzyć, śnić
dräiten /ˈdʁejtən/ (cz.przesz. -ij-) – oddawać kał
dräiven /ˈdʁejvən/ (cz.przesz. -ij-) – napędzać, pędzić
droch /dʁɔx/ – narkotyk
drochen /ˈdʁɔxən/ – suchy
drou /dʁow/ (r.m.) – picie (czynność)
drouchengesap /ˈdʁowxənksɑp/ – picie, napój
drou /dʁow/ – (+ häðen) picie (czynność)
düer /ˈdywɛɾ/ (r.m.) – wykonawca
düǝn /dyn/ (cz.przesz. düd) – robić
ð
ðäinen – 1. /ˈðenən/ (cz.przesz. duncht) wydawać się, 2. /ˈðejnən/ zarabiać, służyć, opłacać się
ðäinst /ˈðənst/ – służba, usługa
ðäinster /ˈðɛnstɛɾ/ (r.m.) – serwer
ðäist /ˈðejs/ (r.m.) – dusza
ðäls /ˈðɛs/ (l.mn. ðǝunen /ˈðɜnɛn/) – dług
ðärm /ðɛɾm/ – jelito
ðäronst /ðɛˈʁɔw̃z/ – natomiast, zaś
ðäš /ðɛʃ/ – ponieważ
ðenøld /ðɛˈno/ – właśnie, przecież
ðenai /ðɛˈnaj/ – wieczorem
ðener /ˈðɛnɛɾ/ – ten
ðer /ðɛɾ/ – rodzajnik określony
ðes /ðəs/ – to, ono
ðestäim /ˈðɛstejm/ – obecnie
'ðesdäi /ˈðɛsdej/ – dzisiaj
ðesoinern /ðɛˈzɔjnɛrn/ – wnętrze
ðesoutern /ðɛˈzowtɛrn/ – zewnętrze
ðestøld /ðɛsˈto/ – nawet
ðǝuner /ˈðɜnɛɾ/ – tamten
E
edišunal /eˈdiʃunɘ/ – wydanie, edycja
energišen /iˈnɛɾgiʃɛn/ – energia
Ë
ëëë /ɜ:/ – yyy (zastanawianie się)
ëi /aj/ – ajajaj (zdziwienie, rozczarowanie)
ënder /ˈandɛɾ/ (r.m.) – ojciec
ëntbäindänser /antˈbɛndɛnsɛɾ/ ('r.m.) – rodzina
ëntbäinden /antˈbɛndən/ (cz.przesz. -ou-) – rozwiązywać (np. sznur, umowę), (+säch) rozpuszczać się
ëntbäiren /antˈbejʁən/ (cz.przesz. -ou-) – pozbywać się (czegoś), oburzać, bulwersować
ëntboundenhed /antˈbowdənhɛt/ – poród
ëntboundenlich /antˈbowdənlɪx/ – rodzinny
ëntbouren /antˈbowʁən/ – oburzony, zbulwersowany
ëntdärnen /antˈdɛɾnən/ (cz.przesz. -a-) – ukrywać, kryć
ëntðärmen /antˈðɛɾmən/ – (+säch) defekować, wypróżniać się
ëntfäiren /antˈfɛjʁən/ (cz.przesz. -ou-) – uciekać
ëntfäinden /antˈfɛndən/ (cz.przesz. -ou-) – unikać, znikać
ëntfäilen /antˈfɛjlən/ (cz.przesz. -ou-) – polecać, rekomendować
ëntfängen /antˈfɛɲən/ (cz.przesz. -ou-) – odbierać (coś od kogoś)
ëntfouden /antˈfowdən/ – kara
ënthäiven /antˈhejvən/ (cz.przesz. -ou-) – odwoływać, zawieszać, odrzucać
ënthoulden /antˈhodən/ (im.bier. = bezokol.) – powstrzymać, (+säch) powstrzymać się
ënthärnen /antˈhɛɾnən/ – (+säch) oddawać mocz
ënthiden /antˈhɪdən/ (cz.przesz. -ij-) – odkrywać, odsłaniać
ënthoulden /antˈhodən/ (im.bier. = bezokol.) – powstrzymać, (+säch) powstrzymać się
ëntläisten /antˈlejsən/ – pozbywać, odbierać (coś komuś)
ëntlästen /antˈlɛstən/ – odciążać
ëntmäilichen – 1. /antˈmejlɪxən/ uniemożliwiać, przeszkadzać, ubezwłasnowalniać, 2. /antˈmejlɪxɛn/ uprawomocnienie
ëntständen /antˈstɛndən/ – znosić, tolerować
ër /aχ/ – on
ërbäiden /aʁˈbejdən/ (cz.przesz. -ou-) – zabraniać, zakazywać
ërboudnis /aʁˈbowdnɪs/ – zakaz
ërdaien /aʁˈdajən/ (cz.przesz. -ou-) – więdnąć, usychać
ërdeilichen /aʁˈdejlɪxən/ (r.m.) – podejrzewać
ërdeilichter /aʁˈdejlɪxtɛɾ/ (r.m.) – podejrzany
ërhangenhed /aˈχ:aɲənhɛt/ – powieszenie
ërhängen /aˈχ:ɛɲən/ – 1. (cz.przesz. -ou-, im.bier. -a-) – zależeć (od czegoś), (+säch) powiesić się
ërhoungen /aˈχ:ownən/ – zależny
ërhoungenhed /aˈχ:ownənhɛt/ – zależność
ërkänen /aχˈkɛnən/ – 1. (cz.przesz. -kand) – rozpoznawać
ërlaien /aʁˈlajən/ – 1. (cz.przesz. -ou-) nagradzać, 2. (cz.przesz. -ou-, im.przesz. -lijten) oświetlać
ërläisten /aʁˈlejsən/ (cz.przesz. -ou-) – przegrywać
ërlei /ˈaʁlej/ (r.m.) – ulga
ërleien /ˈaʁlen/ – ulżyć, dawać ulgę
ërmäien /aʁˈmejɛn/ – majątek
ërmäigen /aʁˈmejgən/ (cz.przesz. -ou-) – być w stanie, umożliwiać, bogacić się, (+ säch) odważyć się, przełamać się
ërmäilichen /aʁˈmejlixən/ – umożliwiać
ërmäistelen /aʁˈmejstlən/ (cz.przesz. -ou-) – mieszać, bałaganić
ërmäistlänser /aʁˈmejslɛnsɛɾ/ (cz.przesz. -ou-) – bałagan, nieporządek
ërne /aʁnɛ/ – ona
ërnen /aʁnɛn/ – oni
ërräingen /aʁˈʁejnən/ (cz.przesz. -ou-) – podbijać, zdobywać, oblężać
ërsäinen /aʁˈsejnən/ (cz.przesz. -ou-) – przypominać (coś), (+säch C.) przypominać (sobie)
ërständen /aχˈstɛndən/ – kreować, (+säch) powstawać
ërþrouten /aχˈθʁowtən/ – przygnębiony
ëruäinen /aʁˈwejnən/ (cz.przesz. -voun) – wygrywać, zdobywać, wydobywać
ëruäirgen /aʁˈweʁgən/ (cz.przesz. -vørch) – dusić się, krztusić się, przewracać się
ërvørchenhed /aʁˈvoχ:ənhɛt/ – równowaga
ës /as/ – podmiot nieokreślony
ëšen – 1. /ˈjɔʃən/ (cz.przesz. ëuš) jeść, 2. /ˈjɔʃɛn/ jedzenie, pożywienie
ëu /aw/ – ała (ból)
F
fai /faj/ – 1. (r.m.) ogień, 2. wojna
faien /fajən/ (cz.przesz. -ou-, im.przesz. fijchten) – walczyć
fainden /ˈfajndən/ (cz.przesz. -äu-) – znajdować, sądzić
fäichen /ˈfejxən/ (cz.przesz. -ou-) – oszukiwać
fäiden /ˈfejdən/ (cz.przesz. -ou-) – gasnąć
fäil /fejl/ – przypadek, pilnik
fäilen /fejlən/ (cz.przesz. -ou-) – podobać się, spadać
fäind /fent/ (r.m.) – wróg
fäin /fejn/ – flaga (każda, zwłaszcza państwowa, wojskowa, morska)
fäingen /ˈfejnɛn/ (cz.przesz. -ou-) – łowić
fäir /feχ/ (r.m.) – strach, obawa
fäiränser /'fejʁɛnsɛɾ/ (r.m.) – samochód
fäiren – 1. /ˈfejʁən/ (cz.przesz. -ou-) prowadzić, jechać, 2. /ˈfejʁən/ przedstawiać, (+säch B.) obawiać się, 3. /ˈfejʁɛn/ seks
fäist /fejs/ – pięść
fäišǝ /ˈfejʂə/ – chuj, kutas (męski członek)
fäit /fejt/ – los (przeznaczenie)
fälden /fɛldən/ (im.bier. = bezokol.) – rozkładać, rozwijać
fälder /ˈfɛldɛr/ (r.m.) – motyl
feld /fɛlt/ (l.mn. -er) – pole
ferten /ˈfɛɾtən/ – wulg. pierdzieć (puszczać gazy)
fijchtenstränchel /ˈfixtənstʁɛw̃xɛl/ – policja
filen /ˈfɪlən/ – 1. (cz.przesz. fould) wypełniać, 2, (cz.przesz. -ou-) czuć (się)
fis /fɪs/ (r.m., l.mn. -er) – ryba
fisen /ˈfɪsən/ – wędkować, łowić ryby
fläich /flejx/ (D.lp. -en) – nasienie, sperma
fläicheren /ˈflejxɛɾɛn/ – wulg. burdel (dom publiczny, bałagan)
fläiðermüiƨ /ˈflejðɛɾmyz/ – nietoperz
fläien – 1. /ˈflejən/ (cz.przesz. -d-) prosić, błagać, 2. /flen/ (cz.przesz. -d-) uciekać
fläigen /ˈflejgən/ (cz.przesz. -ou-) – unosić się, lecieć (np. pyłek)
fläiten /ˈflejtən/ (cz.przesz. fløch) – pływać (o przedmiocie)
fløch /flox/ (r.m.) – rzeka
fløchenhed /'floxənhɛt/ (r.m.) – powierzchnia, rozlewisko
fod /fɔt/ (l.mn. -er) – wulg. cholera! (wykrzynienie), pizda (wagina), dupa (męski odbyt)
foderäien /'fɔdɛɾejɛn/ – wulg. pierdolenie (mówienie bez sensu, głupoty, seks)
forfäiren /fə'fejʁɛn/ – proces (przebieg zmian, rozprawa)
forgelden /fə'gɛldɛn/ (tylko l.mn.) – odszkodowanie
forhäien /fə'hen/ (cz.przesz. -ai-) – zapominać
forpiten /fə'pɪtən/ – wulg. szczać, (+säch) wypierdalać (kazać komuś iść)
fortäien /fə'tejən/ – przebaczać
føder /'fodɛɾ/ – pokarm
førd /foɾt/ – bród, mokradło
fou /fow/ – cztery
fouchen /'fowxən/ – wulg. kurwa!, cholera! (wykrzyknienie), (+ häðen) jebać się (uprawiać seks), pierdolony, cholerny (o czymś nacechowanym negatywnie)
fouchner /'fowxnɛɾ/ (r.m.) – wulg. dupek (pogardliwie o mężczyźnie)
fouden /fowdən/ – spalony (w sporcie)
fouel /'fowɛl/ – ptak
four /foɾ/ (r.m.) – podróż, jazda
fouränser /'fowʁɛnsɛɾ/ (r.m.) – telefon
fouränsen /'fowʁɛnsɛn/ – wolność
fouren – 1. /'fowʁən/ (cz.przesz. førch, im.bier. fouren) dzwonić, wołać, 2. /'fowʁɛn/ wolny, sprawiedliwy
fourenhed /'fowʁɛnhɛt/ – sprawiedliwość
fout’sdäi /ˈfowtsdej/ – czwartek
fout’smaund /ˈfowsmawn/ – kwiecień
fraien /ˈfʁajən/ – zadowolony, szczęśliwy
fräien /ˈfʁejɛn/ (cz.przesz. -ai-) – wierzyć, mieć nadzieję
fräiren /ˈfʁejʁən/ (cz.przesz. -ou-) – zamrażać, mrozić (się)
frouþen /ˈfʁowθən/ – świeży
frøcht /fʁoxt/ – owoc
füint /fynt/ – 1. pięć, 2. funkcja
füint’sdäi /ˈfyntsdej/ – piątek
füint’smaund /ˈfyntsmawn/ – maj
'füit /fyt/ – lis