Język dacki (althist)
| dacki dac, limbă dacă | |
|---|---|
| Utworzenie: | Widsið w 2015 |
| Najnowsza wersja: | 1 |
| Sposoby zapisu: | alfabet łaciński |
| Typologia: | a posteriori VSO fleksyjny |
| Klasyfikacja: | języki romańskie
|
| Kody | |
| Conlanger–3 | nat.bur.dac |
| Lista conlangów | |
Język dacki (dac /dak/, limbă dacă /ˈlimbə ˈdakə/) to naturalistyczny język sztuczny typu a posteriori, opracowywany przez Widsiða od roku 2015 na potrzeby historii alternatywnej, w której Cesarstwo rzymskie przetrwało dłużej i wywarło większy wpływ na kulturę i języki ludów zamieszkujących rzeczywiste Bałkany, Kotlinę Panońską i Karpaty. Dacki rozwinął się na terenie zromanizowanej Dacji, przede wszystkim środkowej („właściwej”) Transylwanii i Oltenii i jest jedynym żyjącym przedstawicielem pontyjskiej podgrupy języków romańskich. Najbliżej spokrewnione z nim są: język panoński, język dalmacki, język wenecki oraz język włoski. Burgundzki, nowantyjski i konstantyński to inne języki sztuczne stosowane w tej historii alternatywnej.
Dacki jest alternatywną wersją języka rumuńskiego, z którym w dużej mierze dzieli obszar, na którym jest używany, a także większość zmian fonetycznych, chociaż nie morfologicznych ani składniowych. Leksykalnie ma charakter peryferyjny, podobnie jak języki Półwyspu Iberyjskiego i rzeczywisty rumuński. Rozwinął podobny system czasowo-aspektowy, jak zachodnie języki romańskie, zarzucił odmianę rodzajników przez przypadki. Dacki rodzajnik ma zarówno formy preponowane, jak i postponowane enklityczne, których użycie uzależnione jest od kontekstu składniowego.