Język miteński
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Język miteński, zwany także językiem staromiteńskim - język używany na terenie Białego Półksiężyca oraz wzdłuż południowych wybrzeży Morza Miteńskiego. Był głównym językiem Państw Lähinów. Wywodził się z języka proto-miteńskiego.
Dźwięki
Samogłoski
- i ī y ȳ u ū
- e ē o ō
- a ā
Dyftongi
- oi ei
- ou
Samogłoska /ä/
Samogłoska /ä/ była początkowo alofonem samogłoski /a/ przed /i/, /e/, /j/ oraz /y/ ale w wyniku wyrównania tematów część czasowników mogło mieć zawsze /a/, lub zawsze /ä/.
Spółgłoski
- m n
- p b t d k g ʔ
- s z š ž h
- w l r j
Akcent
Akcent pada na pierwszą sylabę.
Budowa sylaby
Dominuje sylaba otwarta o prostej strukturze (C)V. W wygłosie nie mogą występować spółgłoski zwarte ani spółgłoski /h/ i /j/.
Zapis
Język był zapisywany za pomocą sylabariusza miteńskiego. Większość znaków przedstawiała sobą sylabę CV, za wyjątkiem znaków dla spółgłosek mogących znajdować się w wygłosie.