Był synem Aúd (ciotki Faùta) i regenta Aìrtora. Jako potomek Tárolaùgra II w linii męskiej uchodził za ostatnią nadzieję zwolenników ścisłej sukcesji po mieczu w dynastii Tárolaùgrydów.
Po zabójstwie Faùta przez Aúd (7589EK ) jej władza załamała się; nawet własny syn wystąpił przeciwko niej. Po jej obaleniu (7591EK ) w 7592EK na czoło zmagań wysunęła się stronnictwo Tárolaùgra Aìrtorydy. Był on ostatnim żyjącym Tárolaùgrydą; pozostali potomkowie Założyciela wywodzili się z bocznych linii. Jednym z jego najbliższych dowódców został Meleín Lùtoryda, przyszły Hegemon.
Oblężenie stolicy i śmierć
Do 7600EK Aìrtoryda rozbił większość rywali. Opozycja utrzymała jednak stolicę, bez której zdobycia nie mógł nawet marzyć o wyborze na Hegemona. Zginął podczas długiego oblężenia miasta 7600EK , na progu zwycięstwa.
Dziedzictwo
Śmierć Tárolaùgra Aìrtorydy pozostawiła próżnię po głównej linii dynastii. Rozgorzały kolejne walki, aż w 7608EK władzę objął jego dawny oficer, Meleín II Odnowiciel. W pamięci kronikarzy Aìrtoryda jawi się jako tragiczny pretendent: legitymizowany pochodzeniem, wygrywający w polu, lecz powstrzymany przez przeznaczenie.
W epickiej poezji truskiej był bardzo ważną postacią tragiczną, wielkim bohaterem, którego śmierć ukazywała okrutne żniwo wojny i triumf przeznaczenia nad ludzką wolą.
