Przejdź do zawartości

Cesarstwo Surandralskie

Z Conlanger
Wersja z dnia 15:07, 7 sie 2025 autorstwa Emilando (dyskusja | edycje) (→Podział w 9089)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
⚒️ Ten artykuł jest aktywnie rozwijany i autor prosi o cierpliwość. Jest to część projektu Kyon.
Czytasz artykuł z serii: Surandral

वेटौ षोहोङ्
Wecó Šooñ

Języki:

Główne miasta: Nawatal · Talszkawan · Waliha · Meã · Holask · Pinkut · Žoin

Religie: Ngelizm · Suryzm · Pharhi · Rümayi
Historia Surandralu:


  N1  
Państwo conworldu KYON.
   6  
Cesarstwo Surandralskie
Mejthaé Wecóšooñca
मेर᳭ठक् वेटौषोहोन्ङ᳭
9509 EK

Flaga
Herb
{{{jedna flaga}}}

Surandral na mapie Kyonu
Polityka
Stolica Nawatal
Hak Cesarz Bozá II?
Ustrój Monarchia absolutna
Porządek prawny prawo stanowione
Ustawa zasadnicza {{{ustawa zasadnicza}}}
Zbiory praw {{{zbiory praw}}}
Język urzędowy: surandralski, kejreński
Hymn narodowy: {{{hymn narodowy}}}
Początek koronacja Kelzã II Haé na cesarza, 9081 EK
Koniec państwa rewolucja surandralska, ?
Demografia
Ludność (9509 EK) 947 198+, do ustalenia
Narodowości Surandralczycy, Habecjanie, Czouzowie, Lecajowie, Ankorowie, Kejkë, Ołłuchowie, Kaalowie, Bengtamowie
oraz różne ludy tubylcze
Języki używane: surandralski, âng qo'or, czouski, lecaski, habecki, ołłuch, kaalpaq, inne
Średnia dł. życia 60 lat ziemskich
Wiara
Religia państwowa ngelizm
Religia dominująca {{{religia dominująca}}}
Typ religii politeizm
Siła wyższa lub panteon Panteon ngelistyczny
Najważniejsze ośrodki kultu
Talš Kaván
Poziom wolności wyznania duża dla nie-monoteistów
Inne religie suryzm, pharhi, rümayi
Geografia i natura
Położenie na świecie Góry Żelazne, Kyon Wschodni
Medengia, Kyon Środkowy
Powierzchnia 978 056+ km²
Strefy klimatyczne na północy: tropikalny równikowy
na pograniczu: górska odmiana umiarkowanego
w reszcie górski
Gospodarka
Kraje eksportu XXX
Towary eksportowe rzeźby, obsydian
Kraje importu XXX
Towary importowe XXX
System monetarny XXX
Waluta ñum (dzieli się na 27 hai)
Kod waluty NGM
{{{motto}}}
Ewolucja
◀ Mejtak Surandralu Republika Surandralska ▶
Uwaga: Niniejszy artykuł traktuje o czasach wybiegających daleko w przyszłość od roku 8973 EK. Należy traktować go jako apokryf, a treść jako spekulację.

Cesarstwo Surandralskie (sur. मेर्थहै वेटौषोहोङ्ट Mejthaé Wecóšooñca [ˈmɛjtʰae ˈvɛt͡soʃɔːŋt͡sa], kej.) — państwo istniejące od 9081 EK do momentu upadku przez rewolucję surandralską. Powstało w wyniku koronacji Kelzana II na cesarza (sur. हहै haé) jako wyraz wzmocnienia swej władzy.

W odróżnieniu od większości poprzednich wcieleń państwa, rządzone było przez warstwę arystokratyczną, spychając mnichów na dalszy plan. Powszechne były próby nawiązania bliskich kontaktów z Kejrenem oraz Kaalpasem.

Surandral w momencie zostania cesarstwem miał bardzo dobrą sytuację. Zawarł z Murią bardzo korzystny dla niego traktat związany z sferą morską, zaś Erutia nadal była w głębokim kryzysie po przegranej wojnie. W tych warunkach zaczął się interesować Ajdynirianą, będącą w chaosie po upadku Ajdyniru. Po długim cyklu wojen — I Čahë Gen — pokonał rywali i utworzył zależy od siebie Związek Surandralski, a czasowo zaanektował także spore połacie Ajdyniriany. W tym okresie Surandral osiągnął swą największą potęgę w historii.

Jednak hegemonię Surandralu postanowiła zakwestionować Wertynia, co spowodowało II Čahë Gen, w którym walki toczyły się z zmiennymi wynikami. Surandral utracił w tym cyklu zachodnie Phejdë — później się okazało, na bardzo wiele lat. Surandral zaczął być dodatkowo być targany problemami cesarskimi, będącymi skutkiem długotrwałego kazirodztwa w dynastii Bozáós. W końcu Kheles III zmarł bezpotomnie, a po śmierci jego żony-kuzynki Thuňasi, będącej de facto władcą, wybuchła wojna sukcesyjna między odłamami rodu Ñun oraz innymi rodami.

Tron przejął wtedy Sëľubá V z rodzimego rodu Čaklham, rozpoczynając panowanie dynastii Sëľubáós. Za jego panowania doszło do przezwyciężenia kryzysu, jednak Surandral nie miał już szans w Ajdynirianie. Wrócił więc do tradycyjnego kierunku austnego, czego punktem kuluminacyjnym była III Wojna o Szlak Gór z Erutią. Surandral był niemal bliski całkowitego podbicia Erutii, ale śmierć Syluby spowodowała załamanie się kampanii na Igrys i ostatecznie wycofano się z wojny. Wkrótce państwo znów wpadło w kryzys, jeszcze głębszy niż poprzedni, co spowodowało masowe niezadowolenie ludności i koniec końców rewolucję, która doprowadziła do upadku Cesarstwa. Utracił wtedy też większość zdobyczy uzyskanych po roku wspólnym z wyjątkiem Habecji oraz Kãsu, a także północny Kaalpas.

Od momentu wojny sukcesyjnej do końca rewolucji w Surandralu trwał nieustannie stan wojenny.

Najważniejszymi miastami tego okresu były przede wszystkim Nawatal, Talszkawan, Waliha, Ňiksán, Natybona, Tjacha oraz Kyènā (sur. Kotno).

Kynografia

Demografia

Miasta

Okres Cesarstwa charakteryzował się znacznym rozwojem tkanki miejskiej. Ulokowano 50 nowych miast, drugie tyle to stare osady, co otrzymały prawa miejskie. Chociaż wiele z tych miast pozostało małymi ośrodkami, niektóre silnie się rozwinęły. Nowymi miastami, które stały się znaczne, są przede wszystkim Ňiksán, Kotos, Džjažoar oraz Bozámajd. Wsie, które po otrzymaniu praw miejskich rozwinęły się, to przede wszystkim Inoňiksán, Bad Surándral oraz Tesloga.

Początkowo największym miastem Cesarstwa była Natybona, jednak po I powstaniu habeckim i jej wysiedleniu utraciła to miejsce na rzecz Nawatalu. Natybona z czasem jednak zajęła drugie miejsce w podium. Inne duże miasta przez cały okres cesarstwa stanowiły Talszkawan, Tjacha, Bendžën, Pinkut, Mitan oraz Hawa-Nagila.

Podział administracyjny

Początkowo Cesarstwo Surandralskie posiadało pochodzący z czasów arewskich podział na rejencje (sur. ऴी ľhi), których względem roku wspólnego było o 12 więcej – reaktywowano Kãs (pozostałe podbite od Erutii tereny włączono do innych jednostek) oraz utworzono 11 rejencji habeckich o dużym stopniu autonomii, a ich granice pokrywały się z dawnymi strefami wpływów. Jednak w celu wzmocnienia władzy centralnej i zmniejszenia wpływu przeciwników, faktycznych lub urojonych, w 9089 EK dokonano ogromnej reformy administracyjnej. Reforma nie objęła początkowo Habecji.

W miejsce 17 (z ogólnej liczby 28) starych rejencji powołano aż 77 małych rejencji. Zupełnie zmienił też się ich cel – dotychczas dość niezależne rejencje miały stać się jednostkami wykonawczymi władzy centralnej. Naczelną rolę objęli namiestnicy (sur. सोंहा sõá), a ich, jak i nowych jednostek, pozycja była zbyt słaba, by móc być konkurencją dla władzy cesarskiej, jednocześnie mieli większą kontrolę nad lokalną ludnością. W ten sposób spektakularnie pozbyto się potencjalnej opozycji w tym obszarze. Po dwóch kyońskich latach zmieniono nazwę tych jednostek na prowincje (sur. जाम् džám) – dotyczyło to też jednostek na terenie Habecji.

Wraz z kolejnymi podbojami tworzono nowe prowincje, z kolei po utracie części Phejdë dokonano skomasowania prowincji Thori. Jeszcze wcześniej zlikwidowano słabą jednostkę Teondañ. Po drugim powstaniu habeckim Habecja utraciła swą autonomię, a jej jednostki przeszły analogiczny proces co interior, tworząc z dawnych obszarów wpływu 11 miast 20 prowincji.

W 9102 EK roku Nawatal wywalczył status miasta wydzielonego, stając się osobną prowincję. Po pierwszym powstaniu habeckim ten status otrzymała też Natybona, w celu wprowadzenia tam wyjątkowego represyjnego prawa. Później jeszcze kilka miast zdołało uzyskać ten status.

W ostatni dzień przed rewolucją Surandral był podzielony na 102 prowincje oraz 7 miast wydzielonych: Nawatal, Talszkawan, Pinkut, Niksan, Natybona, Tjacha oraz Adwur.

Podział w 9089

(Uwaga: do oddania znaku घ w oznaczeniach użyto transkrypcji Gh w odróżnieniu do ह H).

WKRÓTCE WIĘCEJ DANYCH

Rejencja (sur.) Transkrypcja Stolica Oznaczenie (sur.) Oznaczenie (trans.) Uwagi
बल्गु Balgë Balga बग BG
बर्दौ Bardó Bardo बद BD
बेल्सू Belsu Belsu बल BL
बेन्जिन् Bendžën Bendžën बन BN
बेसी Besi Besi बस BS
टीन्सङ् Cinsañ Cinsañ टन CN
ठङ् दास् Čhañ Dás Čhañ Dás ठद ČhD
दो़ लोन् Dõ Lon Dõ Lon दल DL
जिस् Džës Džës जस DžS
जूक् Džuk Džuk बक DžK
गस्तौ Gastó Gastó गस GS
गीलीम्ळट् Gilimľac Gilimľac गल​ GL
घहं Haã Haã घह GhH
हंपूना Hãpuná Hãpuná हन HN
हव Hawa Hawa-Nagila हव HW
हेळे Heľë Elie हळ HĽ
घोम्गोल् Homgol Homgol घम GhM
हेपुतौयकि Hopëtójakë Optojak हप HP
हौळस्क् Hóľask Holask हस HS
घौहोभ् Hóov Hóov घभ GhV
ईल्मेक् Ilmek Ilmek ईल IL
यल्भहै Jalvaé Jalvaé यल JL
येशिक् Ješëk Ješëk यश JŠ
कके Kake Kacia कक KK
केहासीहाहिन् Keásiáën Kerasja कस​ KS
कोत्नो Kotno Kiena कत KT
कूद्डेल् Kudzel Kudzel कल KL
खेलक्ई Khelaki Khelaki खक​ KhK Później przekształcona w ञीक्सान् Ňiksán ze stolicą w Niksanie
खोल्गं Kholgõ Kholgõ खग KhG
खूल्सङ्ग् Khulsañg Khulsañg खस KhS
लैकीस् Lékis Lejkis लक LK
ल़हक् Lhaak Lhaak ल़क LhK
ल़ूड्ला Lhuzlá Lhuzlá ल़ड LhZ
ळीह़्तौ Ľixtó Ľixtó ळह़​ ĽX
ळून्कल् Ľunkal Ľunkal ळन ĽN
मय्षन् Majšan Majšan मय MJ
मेहं Meã Meã मह MH
मिद्लोभ् Mëdlov Mëdlov मद MD
मुसोड्गु Mësozgë Mësozgë मस MS
मीक्भि Mikvë Mikvë मक MK
मीस्फीम् Misphim Misphim मफ MPh
मीतन् Mitan Mitan मस MT
नगील Nagila Hawa-Nagila नग NG
नतीबोनु Natibonë Natybona नत NT
नथ्वा Nathwá Nathwá नव NW
नाचा मेभत् Náčá Mevat Náčá Mevat नम NM
नाव ल़ोहेस् Náwa Lhoes Náwa Lhoes नल़ NLh
नाव थल् Náwa Thal Nawatal नथ NTh
नैस्का Néská Néská नथ NK
ञहेम् Ňaem Ňaem ञम ŇM
ञेत्लूक्मर्द् Ňetlukmajd Ňetlukmajd ञत ŇT
णीगोन् Ňigon Nigum णग ŇG
ङली Ñali Ngalia ङल ÑL
ङेनीस् Ñenis Ñenis ङन ÑN
पिह़ोहुल् Pëxoul Pëxoul पह़ PX
पिडय् Pëzaj Pëzaj पड PZ
पीङ्खूत् Piñkhut Pinkut पङ PÑ
फोळीया Phoľijá Phoľijá फळ PhĽ
सेल्गु Selgë Selzgo सल SL
सैळ्मर्द् Séľmajd Séľmajd सम​ SM
तजीळाट् Tadžiľác Tadžiľác तज TDž
तय्ड्गु Tajzgë Tajzgo तय​ TJ
तल्ष् कभान् Talš Kaván Talszkawan तक TK
तेरेगोवि Tejgowë Tejgowë तग TG
तेहोन्दङ् Teondañ Teondañ तन TN Później zlikwidowana
तीहन्तौ Tiantó Tiantó तत TT
तीड्गु Tizgë Tizgë तड TZ
तीड्मर्द् Tizmajd Tizmajd तद TD
त्रठ Tjacha Ponta तठ TCh
थोरी Thori Thori थर​ ThR Połączona z ञीक्सान् Ňiksán po II Čahë Gen
ऊह़्तु Uxtë Uxtë ऊह़ UX
भल् चं Val Čã Val Čã भच VČ
भल् ईघा Val Ihá Waliha भई VI
भीमहै Vimaé Vimaé भम VM
ह़ोड्बम् Xozbam Xozbam ह़ड XZ
डोहाइ Zoái Zoái डह ZH
झोहीन् Žoin Žoin झह ŽN

Historia

Wojny

Stronnictwa pod koniec istnienia Cesarstwa

Kiedy Surandral był już w głębokim kryzysie, w kraju zaczęły się formować różne stronnictwa, dążące do przejęcia władzy z rąk cesarstwa. Jednak znacznie się różniły swoimi ideami – lista od najbliższych cesarstwu po najbardziej radykalne:

  • monarchiści – optujący za utrzymaniem Cesarstwa i monarchii absolutnej, ale dążący do dużych reform gospodarczych. Stanęli przeciw rewolucji;
  • hakowcy – od dawnego określenia Hak, dążyli do przywrócenia przedcesarskiej diarchii monarcha-parlament. Początkowo bardzo popularni, ale w czasie rewolucji większość członków przeszła do innych ruchów;
  • cenowcy – ich nazwa pochodzi od nazwy surandralskiego parlamentu Cénë dawniej istniejącego. Dążyli do zniesienia monarchii, ale bez represji wobec dynastii, zaś władza byłaby dostępna tylko dla wyższych warstw. Początkowo członkowie rewolucji, ale wraz z wzrostem znaczenia lidowców część członków obróciła się przeciwko niej;
  • lidowcy – ruch narodzony w mewackim miasteczku Ľidá, zakładali wprowadzenie demokratycznej republiki, ale z wieloma cenzusami. Mieli neutralny stosunek do monarchy po obaleniu jego władzy, nie zakładali wyrównania warstw, aczkolwiek one nie miały wpływać na rządzenie. Początkowo ze względu na wymieszanie poglądów ruch był dość pogardzany, ale wraz z czasem stał się główną siłą rewolucji przez uniwersalność. To oni utworzyli pierwszy rząd Republiki;
  • narodowcy – zbliżony do lidowców, ale zakładali silną redukcje znaczenia warstw społecznych (redukcja do funkcji honorowej). Dodatkowo wykreowali rozumowanie Surandralczykiem jest każdy wyznawca ngelizmu, tworząc pierwszą popularną, nowoczesną definicję narodu surandralskiego. Mimo braku dominacji narodowców w rewolucji ich definicja Surandralczyka przyjęła się u większości grup i obowiązywała aż do okolic ziemskiego ~1950. Oznaczało to możliwość ingerowania w wyznawców ngelizmu w innych krajach, a także stało się podwaliną pod asymilację kulturową ludu Ołłuch oraz Habecjan;
  • holmowcy – ruch, na którego czele stał kupiec Tapiáná Holmë (stąd nazwa). Zakładał zniesienie hierarchii społecznej, likwidacje monarchii i ukaranie cesarza, dążyli do wprowadzenia republiki, w której głosować mogłaby większość kraju. Nie określali się w kwestiach narodowych, ale byli za laicyzacją kraju (przy czym, religia miała być kwestią indywidualną i nie walczyli stricte z nią, w odróżnieniu od połskan). Był to ruch masowo popierany przez kupców i mający stałe poparcie przez całą rewolucje, będąc jednym z jej filarów. Po zwycięstwie oraz przejęciu władzy przez lidowców holmowcy stali się pierwszą surandralską opozycją parlamentarną;
  • połskanie – od (nowo)suradralskiej nazwy habeckiego miasta Polzgë, skąd wywodziło się stronnictwo. Najbardziej radykalny ruch, dążący do wprowadzenia demokratycznej republiki, z brakiem większości cenzusów (poza wiekiem i majątkiem), ale tylko dla prawdziwych Surandralczyków. Ich celem było zniesienie wszelkich przywilejów warstw, zrównanie praw oraz rozliczenie monarchy. Zakładali także likwidacje lub asymilacje wszystkich innych ludów, nawet wyznających ngelizm – więc także mieszkańców Phejdë, Banzyjczyków, a nawet Lecajów. Walczyli z religią jako relikt przeszłości i monarchii. W rewolucji walczyli jako osobna strona, zostali pokonani, a część przeszła do narodowców. Później od nich narodził się skrajny, szowinistyczny ruch ultrasów.

Dodatkowo w północnym Kaalpasie, Bengtamie oraz Habecji zaczęły się rozwijać ruchy separatystyczne. Tylko ta ostatnia nie zdołała zdobyć niepodległości/wrócić do ojczyzny, pośrednio przez istnienie w tym regionie także połskan.

Polityka

Gospodarka

Kultura

Źródło: „https://jezykotw.webd.pl/w/index.php?title=Cesarstwo_Surandralskie&oldid=62959”