Habecja

⚒️	Ten artykuł jest aktywnie rozwijany i autor prosi o cierpliwość. Jest to część projektu Kyon.

Flaga Związku Miast Habeckich

Ogólna mapa Habecji z jedenastoma głównymi miastami

Habecja (hba. హబెకొర్ Habêkor /hàbékòr/, sur. हबैकी Habéki /ˈɦabeki/) — region znajdujący się w ciekim pasie między Wszechoceanem a Górami Żelaznymi. Tradycyjnie zaliczany jest do Medengii w Środkowym Kyonie. Powierzchnia Habecji wynosi 89817,59 km².

Na tym regionie nie ma jednego organizmu państwowego. Istnieje jednak jedność kulturowa, religijna i językowa, która właśnie tworzy region Habecji. Istnieje na tym terytorium jedenaście państw-miast, o charakterze zbliżonym do greckich polis. Sąsiadują one z Surandralem (na południu) oraz Murią, z którą region jest silnie związany.

Habecja charakteryzuje się mocno tropikalnym klimatem. Wynika to nie tylko z położenia blisko równika, ale także faktu, że położone na południe Góry Żelazne blokują przepływ powietrza na południe, przez co masy kumulują się w Habecji, przez co zwiększa się wilgotność i temperatura i tak już ciepłego miejsca. Lasy Habecji charakteryzują się bogactwem natury, a jedno z ich zwierząt – kot medengijski (మొఇదూఇన్ షూర్త mödün shurta) – jest uważany za zwierzę kraju i symbol narodowy.

W 9077 EK została włączona do Surandralu.

Nazwa

Istnieją następujące teorie związane z nazwą kraju.

• nazwa Habêkor ma pochodzenie rodzime i jest powiązana z słowami hõbôg "wybrzeże" oraz pochodnymi typu hõbôgjar "piasek". Połączenie z przyrostkiem —Cor dało by nazwę Habêkor, która dosłownie znaczy właśnie "teren wybrzeża". Biorąc pod uwagę, że przodkowie Habecjan prawdopodobnie przybyli z Gór Żelaznych (patrz na podobieństwa do Ngorów), gdzie to wybrzeże było w zasadzie jedynym znanym, ta teoria ma sporą popularność;
• nazwa Habêkor jest związana z rdzeniem hamb—, znaczącym "osiedlać się", czyli oznacza "kraj osiedlania się". To także może być związane z migracją ludów proto-habecko-ngorskich;
• nazwa Habêkor bierze się od prajolniockiego I rdzenia *sgappä, który może być rekonstruowany ze znaczeniem „ktoś wywyższający się” (porównaj np. sur. गप् gape „samozwaniec”, lec. स्गप्प zgappa „władca”), następnie trafił do habecko-ngorskich i został zepsuty do postaci *hapë, co dało początek nazwie Habêkor. Jako argument za tą możliwością przywołuje się powszechny patriarchat i mizoginię u Habecjan, jednak kontrą na nią jest pytanie, jak miało dojść do sytuacji, że trafiło w tak dawnych czasach do ludów habecko-ngorskich i na dodatek stać się endonimem;
• pochodzenie Habêkor jest nuweńskie, podobnie jak zauważono inne toponimy wyjątkowo zbliżone do nuweńskich, w tym miasta Mîtän czy Sêlsgö.

W ołłuchu Habecja jest znana jako Ôðwatałłac, czyli Zagórze. Dawniej nazwa ta funkcjonowała również (jako zapożyczenie) w starosurandralskim (Hodho Talas~Hodhotalas), niemniej obecnie zanikła. Nadal jest jednak spotykana (razem z nowoczesną formą Abek) w lecajskim w formie Oþotoc.

język	nazwa	nazwa mieszkańca
języki ziemskie
polski	Habecja	Habecjan
angielski	Habecia	Habecian
niemiecki	Habezien	Habezier
norweski	Habesia	Habesiar
języki kyońskie
habecki	Habêkor [hàbékòr]	Habêkorngma [hàbékòrŋ͡mà]
surandralski	Habéki हबैकी [ˈɦabeki]	Habékië हबैकीउ [ˈɦabekiə]
lecajski	Abek हबैकी [ˈapɛkʰ] albo Oþotoc ओधोतोट् [ˈɔθɔtʰɔt͡sʰ]	Dzomabek डोमबेक् [ˈt͡sɔmapɛkʰ] albo Dzomoþotoc ढोमोधोतोट् [ˈt͡sɔmɔθɔtʰɔt͡sʰ]
ołłuch	Ôðwatałłac [ˈɔðwataɮat͡s]	Ôðwatałłaca [ˈɔðwataɮat͡sa]

Miasta-państwa Habecji

Habecja dzieli się na organizmy państwowe zwane maîskõda, co można tłumaczyć jako miasto-państwo. W roku wspólnym, mimo częstego konkurowania z sobą, tworzą jeden związek – Związek Miast Habeckich, który ma na celu ochronę tego regionu przed wpływami obcymi.

Obecnie istnieje jedenaście organizmów, które mają centrum w głównym mieście, będącym stolicą i mające pod wpływem inne miejscowości. Przykładowo, miasto-państwo Kpônta prócz niej samej kontroluje także miasta Hõlsa, Kerten, Pôlsgo, Säîsmäîs oraz Uegä.

Miasto (hba.)	Miasto (sur.)	Polska nazwa	Ludność miasta (właściwego)	Ludność całkowita (organizmu)	Uwagi
Elhe	Heľe	Elie (dop. Elii)	8293	24042
Hâua	Hawa	Hawa	13841	34741
Kaca	Kake	Kacia	11238	35214
Cördäsgö Natibonõ (rzad.)	Natibonë	Natybona	73851	121740
Kpônta	Tjacha	Ponta	23182	70129
Leiküs	Lékis	Lejkis	13281	28541
Mîtän	Mitan	Mitan	33124	61273
Nagila	Nagila	Nagila	9841	28714
Ngali	Ñaľi	Ngalia	12381	20184
Nîgum	Ňigon	Nigum	7219	24814
Sêlsgö	Selgë	Selzgo	8973	35182
Taisgo	Tajsgë	Tajzgo	5112	21812

Kynografia

Klimat

Habecja charakteryzuje się dość dużą zmiennością klimatyczną w fazach Wielbłąda i Rekina. W obu okresach jednak posiada bardzo tropikalny klimat, gdzie temperatury potrafią osiągnąć ponad 40 stopni Celsjusza. W fazie Wielbłąda nierzadkie są podtopienia, a roślinność jest skromniejsza. Faza Rekina przynosi podwyższenie temperatury oraz wzrost bujności roślinności. Masy powietrza są hamowane cały rok na stokach Gór Żelaznych, co powoduje kumulację wilgotności i ciepła, podwyższając i tak już właściwości takiego klimatu. Tylko część powietrza na auście Habecji przedostaje się dalej na południe Bramą Habecką do Surandralu, mocno wpływając na tamtejszy klimat.

Wylewy fazy Wielbłąda i bujność fazy Rekina powodują, że w Habecji występuje pewien cykl funkcjonowania społeczności, który przyczynił się do powstania cywilizacji.

Demografia

Ludność Habecji szacuje się na ok. 400 tys. mieszkańców. Dokładna liczba jest niemożliwa do określenia, gdyż istnieją obszary (zwłaszcza na zachodzie), gdzie interior jest porośnięty dżunglą i zamieszkiwany przez odizolowane grupki plemienne, dodatkowo w spisach uwzględniani są tylko mężczyźni.

Największe miasto regionu w roku wspólnym stanowiła Natybona, licząc ok. 75 tys. mieszkańców. Była ona jednym z najważniejszych punktów handlowych w Medengii, prócz Habecjan zamieszkiwali w niej chociażby Murowie.

Habecja stanowi region dość jednolity językowo. Prócz prostych plemion w dżunglach oraz obcych kupców w miastach występuje praktycznie tylko ludność habeckojęzyczna. Przybyła ona ok. 4500 kyońskich lat temu z Gór Żelaznych do Habecji, zastępując większość ówczesnej ludności, której pozostałości pozostały w dżunglach. Przez pochodzenie Habecjanie stanowią przedstawicieli rasy zyneackiej, posiadają większość jej cech (niektóre elementy charakterystyczne się zmieniły przez warunki klimatyczne), nie wykazują elementów pomieszania z dawniejszą ludnością Habecji, będącą rasy medeńskiej.

Historia

Od dawnych lat Habecja była zamieszkiwana przez różne ludy rasy medeńskiej. Zakładały one osady w strategicznych punktach, wykształcono także system rolnictwa oraz obrony, tworząc na tym obszarze cywilizacje. Niewykluczone jest też to, że czasowo na fragmencie Habecji i/lub koegzystowała tu ludność nuweńska. Świadczyć może o tym obecność pojedynczych genów rasy białej u autochonów czy obecność wielu zbliżonych do nuweńskich toponimów. Dodatkowo Habecja mogła stanowić punkt pośredni w wędrówce ludności nuweńskiej do Tarum.

Sytuacja etniczna zupełnie się zmieniła w okolicach 4500 EK . Dochodzi wówczas do wypchnięcia części ludności ngorskiej z Gór Żelaznych w wyniku tamtejszych procesów migracyjnych właśnie do Habecji. Rozpoczęło to ekspansje zyneackich protohabecjan po całym obszarze i doprowadziło to do zepchnięcia dawnej ludności w głąb dżungli lub jej zniewolenia. Nad morzem i rzekami zaczęły powstawać pierwsze miasta, często z przekształcenia dawniejszych osad. Miasto మీతిన్ Mîtän symbolicznie jest uważane za najstarsze miasto obecnej cywilizacji. Wkrótce wokół miast zaczęły wyrastać organizmy మయ్స్కాద maîskõda. Ich ilość zmieniała się w historii.

Około 5200 EK ludność habecka nawiązuje ograniczone kontakty z Murami. Sugeruje to albo odkrycie wybrzeży Habecji przez Murów, albo zdobycie przez Habecjan wystarczającej wiedzy do budowy okrętów morskich, mimo śródlądowego pochodzenia. Wkrótce rozwinął się zamorski handel z Murią.

W okolicach 5800 EK miało miejsce Wielkie Powstanie Niewolników, w której czarnoskóra ludność wypowiedziała posłuszeństwo Habecjanom. Powstanie brutalnie stłumiono, a prawa niewolników praktycznie zlikwidowano. Dodatkowo, doszło do oskarżenia kobiet habeckich w większości majskod o wspieranie niewolników i w ramach represji zrównano ich status z niewolnikami. Od tego momentu w Habecji rozwijał się ultrapatriarchat, który w roku wspólnym jest traktowany jako norma, coś oczywistego, ale nienormalnego dla ludów sąsiednich.

W roku 6316 EK doszło do wtargnięcia Arewa Wielkiego do Habecji i próby jej podboju, ale jego wojska w większości odmawiały działania w tropikalnych warunkach. Dodatkowo majskody Habecji pierwszy raz się zjednoczyły, tworząc jeden związek 29 organizmów. Ostatecznie Kejren wycofał się z tego terenu, przyłączając jedynie w trakcie odwrotu majskodę సెల్స్గొఇ Sêlsgö. Po rozpadzie Imperium dzięki wsparciu reszty Habecji obszar ten odzyskał niezależność. Prawdopodobnie to wojska Arewa przyniosły do tego obszaru pismo surandralskie, które z czasem zostało zaadaptowane i zepsute do postaci pisma habeckiego.

Niezależność miast habeckich nie trwała jednak długo. W 6612 EK Cesarstwo Północnokejreńskie mocną siłą wtargnęło do Habecji, a jej miasta poprosiły Murię o pomoc. Wojska z Gór Żelaznych odparto, ale Habecja musiała zostać murskim protektoratem. Rządy murskie były nastawione na integracje tego obszaru z resztą kraju i byciem zapleczem do kolonizacji reszty Medengii. Murowie w 6631 EK nakazali skomasowanie obszaru Habecji do 10 majskod, zezwolono także na osiedlanie się Murów w miastach, z czasem wprowadozno także murskie zwyczaje. Wreszcie w 6803 EK roku doszło do faktycznej aneksji jako prowincji Murii, jednak ten stan nie trwał długo. Powstanie habeckie wybuchło 6817 EK jako odpowiedź na nadmierne osiedlanie się Murów w nienadmorskich miastach, dążenie do wyparcia kultury habeckiej oraz próbę wyłączenia kobiet z warstwy niewolników. Dzięki akurat występującym sztormom na morzu Murowie nie zdążyli na czas wysłać wszystkich jednostek do Habecji, co pozwoliło powstańcom odnieść sukces. Ostatecznie, w ramach porozumienia, status Habecji został cofnięty ponownie do murskiego protektoratu 11 majskod (pozwolono na reaktywację majskody ఙలీ Ngali) oraz zaprzestano procesów integracji z centrum.

W następnych latach doszło do kolonizacji przez południowego westu Habecji, który był jedynym obszarem zamieszkiwanym jeszcze zwarto przez czarnych autochtonów. Utworzono tam majskodę తయ్స్గొ Taisgo oraz ponownie rozprawiono się z czarną ludnością, w większości ją niewoląc. W ten sposób autochtoni zostali jedynie w środku dżungli, znacznie obniżając w większości swój poziom rozwoju w celu przystosowania się do nowego stylu życia. Za to Habecjanie zaczęli coraz bardziej się rozwijać technologicznie i gospodarcze dzięki bardziej równej współpracy z Murią.

Przez kryzys murski w 8023 EK doszło do załamania się zarówno handlu habecko-murskiego, jak i Muria nie była w stanie już utrzymać protektoratu w Habecji, powodując jej wyzwolenie. W efekcie powołano Związek Miast Habeckich i zaczęto próby nawiązania nowych kontaktów – z Surandralem na południu. Wkrótce w tym regionie rozwinął się habecko-surandralski szlak handlowy, jedna z odnóg Szlaku Gór. Muria wkrótce odzyskała część wpływów w tym regionie, ale ograniczyło to się do umieszczenia Habecji w swojej strefie wpływu, bez narzucenia protektoratu. W 8346 EK majskoda పొల్స్గొ Pôlsgo ze względu na upadek władzy i anarchię została podzielona, tworząc obecne na rok wspólny obszary majskod.

Polityka

Każda majskoda jest rządzona przez centralistyczną radę, zwaną ణస్తిలీ nhastäli. Jej liczebność zależy od majskody (od 8 osób w Nagili do 27 w Mitanie), ale we wszystkich wymogiem dołączenia do niej są: płeć męska, rodzime pochodzenie, wystarczający majątek i brak naruszenia wcześniej lokalnych zwyczai. Bycie członkiem rady jest dożywotnie, a po śmierci członka kolejny jest wybierany przez resztę rady.

Nhastäli jest główną siłą, która włada pozostałymi elementami majskody, decydując o głównym mieście i pozostałym obszarze, o wojsku, polityce, handlu. Zajmują się także tworzeniem prawa i jego egzekwowanie. Władze centralne odpowiadają też za kontrolę sądów (జస jasa), które w Habecji tylko rozwiązują spory, i mogą podważyć ich wyroki. W praktyce jednak sądy działają w dużym stopniu niezależnie.

Miasta centralne skupiają większość usług i są głównymi celami rozwoju, pozostawiając mniejsze ośrodki bez wsparcia i powodując ich marginalizację względem stolicy majskody. Wyjątkiem stanowią miasta majskody Tajzgo, gdzie ludność koncentruje się ogólnie w miastach, oraz miasto Polzgo w majskodzie Ponta, które dawniej też było stolicą majskody przed jej upadkiem, zachowując do dziś duże zaplecze społeczno-ekonomiczne.

Majskody między sobą rywalizują, ale Związek Habecki zabrania wojen wewnętrznych. Oznacza to, że rywalizacja odbywa się w osiąganiu celów politycznych, w handlu i rozwoju. Szczególnie zażarta jest rywalizacja majskod Hawa i Nagila oraz Natybony z Mitanem. W rywalizacjach zdarzają się publiczne obelgi, embarga, a nawet banicje poszczególnych ludzi. Z drugiej strony jednak, miasta Habecji dbają o to, by ta rywalizacja dotyczyła tylko tego regionu i współpracują z sobą w kwestii obrony tego obszaru przed obcymi zakusami. Są w stanie zawiesić wspólne konflikty, wystawiając wspólną armię, a nawet razem toczyć wojny handlowe z potencjalną konkurencją. Powoduje to pewien dualizm w relacjach między majskodami.

Symbole regionalne

Za flagę Habecji uznaje się flagę Związku Miast Habeckich. Przedstawia ona kontur kota medengijskiego na złotej, dwunastoramiennej gwieździe, symbolizujące dwanaście pierwotnych miast założycielskich (jedno maîskõda od tego czasu upadło, co symbolizowane jest przez zasłonięcie jednego ramienia gwiazdy przez kota). Wszystko umieszczono na cynobrowym płótnie. Gwiazda z kotem pełni także funkcję godła.

Religia

Państwa Kyonu (główna kategoria)

▶ W roku wspólnym 8973 EK ◀
Ajdynir – Ażerimowie – Âng Qo'or – Broci – Buania – Cesarstwo Poitów – Cywilizacja Enenków (Tuwwa - Futta - Ein - Ewan) – Czerachowie – Dynastia Aralezejska – Dżaszir – Dżaugria – Emnaegnir – Erutia – Esmia – Harenia – Harrun – Iszaria – Jalżpowie – Kauradowie – Kawelia – Kejren – Merawia – Mitenia – Mokucja – Monarchia Olsów (Olsenia – Surd – Rubania – Szyszenia) – Mugadir – Muria – Nuapaq – Nuaria – Państwo Neszów – Państwo Truskie – Pinu – Piri – Punyszowie – Raľuhhruş – Rikkadan – Sanżenia – Secht – Siedmiomieście¹ – Stojeziory – Sulimaq – Surandral – Północni Barbarzyńcy – Talonbat² – Tangia – Tarum – Taugrowie – Tjevangono – Unagurowie – Unia Lomarska – Wertynia – Wiraflycy – Wolne Księstwa – Zamb – Związek Bałaszasków – Związek Miast Habeckich – Związek Północny

---

▶ PRZESZŁOŚĆ: przed rokiem wspólnym ◀

Historia Surandralu (w 6292 (Państwo Lecajskie) · w 7240 · w 8214) – Historia Szuru (w 7973) – Historia Tangii (w 6911)

---

▶ PRZYSZŁOŚĆ: po roku wspólnym ◀
Przyszłość Tangii (w 9505 · w 9750 · w 10059, Akioka · w 11000, FTI) – Przyszłość Sechtu (w 9509 · w 9655, Kun Atla · w 10059, Kaori) – Przyszłość Surandralu (w 9081 · w 9509) – Państwa postszurskie (w 9505: Misava - Boate - Miote - Tanate - Aksayon)

---

¹ Siedmiomieście jest podmiotem prawa międzynarodowego równoważnym z państwami. ² Wszystkie miasta-państwa Talonbatu znajdują się de iure pod polityczną hegemonią miasta Tȝinur, jednak de facto każde z nich prowadzi niezależną politykę.

 

Medengia