Druga bitwa o Dairaishzin
Druga bitwa o Dairaishzin (9070 EK ) była przełomowym starciem Pierwszej wojny pojckiej. Po kilku latach blokady i działań dywersyjnych Ajdynir, wsparty przez Ligę Srebrnych Miast, zdobył wyspę-miasto Dairaishzin, zmuszając garnizon Qin do kapitulacji. Bitwa ta złamała qińską dominację morską w południowej części Morza Słonego i przesądziła o wyniku wojny.
Tło
Po klęsce sprzymierzonych w pierwszej bitwie o Dairaishzin (9046 EK ), Dairaishzin przez blisko ćwierć wieku pozostawał w rękach Qin. Wyspa, otoczona potężnymi murami i posiadająca tylko nieliczne plaże możliwe do lądowania, była niezwykle trudna do zdobycia.
Ajdynir, po sukcesach w kampanii pojckiej i kampanii truskiej, zdecydował się na systematyczne przygotowanie operacji. Kluczową rolę odegrał sojusz z Ligą Srebrnych Miast (9066 EK ), której flota handlowa i znajomość wybrzeży umożliwiły skuteczne zamknięcie miasta w pierścieniu blokady.
Blokada i działania dywersyjne
W latach 9066 EK –9070 EK Dairaishzin był systematycznie izolowany. Flota ajdynirsko–pojcka, wsparta przez jednostki Ligi, przechwytywała wszelki handel i posiłki kierowane do miasta. Jednocześnie agenci Ajdyniru prowadzili działania dywersyjne: przekupywano oficerów, podsycano niezadowolenie mieszczan, organizowano sabotaże w magazynach i dokach.
Garnizon qiński wytrzymywał oblężenie dzięki zapasom i fortyfikacjom, lecz morale zaczęło spadać, gdy głód i epidemie dotknęły ludność cywilną.
Przebieg bitwy
Na początku 9070 EK Ajdynir zdecydował się na ostateczny atak. Flota sprzymierzonych uderzyła na eskadrę qińską w zatoce i, korzystając z przewagi liczebnej oraz doświadczenia zdobytego w latach blokady, rozbiła przeciwnika, zatapiając lub zdobywając większość okrętów. Po przełamaniu obrony morskiej rozpoczęto desant. Oddziały ajdynirskie i pojckie, osłaniane przez artylerię okrętową, wylądowały na jednym z niewielu dostępnych odcinków wybrzeża i po ciężkich walkach zdołały przebić się przez mury przedmieść. Garnizon qiński, pozbawiony nadziei na odsiecz, wycofał się do cytadeli portowej i bronił się jeszcze przez kilka dni. Ostatecznie, w obliczu głodu i zniszczeń, komendant zgodził się na kapitulację, co zakończyło oblężenie.
Skutki
Zdobycie Dairaishzinu oznaczało koniec qińskiej dominacji na południu Morza Słonego. Wyspa-miasto formalnie zachowała status niezależny, lecz de facto weszła do strefy wpływów Ajdyniru.
Zwycięstwo było wielkim sukcesem propagandowym i strategicznym Ajdyniru: odzyskano prestiż po porażce sprzed 24 lat i zapewniono sobie kluczowy punkt handlowy. Dla Qin utrata Dairaishzinu była ciosem gospodarczym i politycznym, który przyczynił się do ich ostatecznej klęski w wojnie.