Język kunne

Język kunne Kúnnę rè [ku˦n:ɛ ʕḛ˨]
Sposoby zapisu:	pismo bópwa zmodyfikowane ajniadzkze pismo linearne pismo olseskie łacinka (użytkowo)
Typologia:	tonalny trójdzielny aglutynacyjny z elementami analitycznymi OVS
Faktycznie
Utworzenie:	Pluur w 2024
Najnowsza wersja:	0.2
Kody
Conlanger–1	knn.
W Kyon
Używany w :	Wyspy Kunne
Klasyfikacja:	język izolowany
Przykład
Pięć lat temu żyłem w Kerę. Keręnǫs kęę́-bjǫ́tan xí-po. [kerɛnɔs kɛɛ̃˦-bʲɔ˦tan ʃi˦-po] Kerę-w PART.PAST-żyć1SING. pięć-PART.LAT DO TYŁU
Lista conlangów

Język kunne (knn. Kúnnę rè [ku˦n:ɛ ʕḛ˨]) - sztuczny język stworzony przez Pluura w 2024 roku na potrzeby Projektu Kyon używany w Dorzeczu na Wyspach Kunne.

Fonetyka

Język kunne jest językiem tonalnym o przybliżonym rozkładzie liczebności samogłosek (zaliczając wszystkie kombinacje tonów) i spółgłosek. Podstawową komórką sylaby jest samogłoska, zaś fonotaktyka przedstawia się następująco: (C)V(S)(C), gdzie:

• V - obowiązkowa samogłoskowa
• (C) - możliwa spółgłoska
• (S) - możliwa półsamogłoska, do których zalicza się trzy spółgłoski płynne: w, wj oraz j.

Najczęściej jednak struktura sylaby przedstawia się jako: CV.

Samogłoski

Język kunne posiada siedem podstawowych samogłosek, które przedstawione są w poniższej tabeli, pogrubionym fontem zaznaczono transliterację łacińską.

	Przednie	Centralne	Tylne
Przymknięte	i i		u u
Półprzymknięte	e e		o o
Półotwarte	ɛ ę		ɔ ǫ
Otwarte		a a

Język kunne wyróżnia się zaawansowanym systemem tonicznym, który przypomina system znany z języków oldyjskich. Występują trzy podstawowe tony:

• wysoki - jest wyraźnie wyższy od tonu neutralnego, a także trwa od niego dłużej, oznaczany w łacince poprzez akut (á, ę́, ǫ́, é, ó, í, ú), zaś w Międzynarodowym Alfabecie Fonetycznym (dalej: IPA) z wykorzystaniem oznaczenia tonu wysokiego (np.: a˦)
• neutralny - nieoznaczany w żadnym z systemów zapisu, pojmowany jako pozycja wyjściowa
• niski - jest wyraźnie niższy od tonu neutralnego, trwa od niego krócej z wyraźnym dodaniem krótkiego creaky voice; jest oznaczany w łacince przez grawis (à, ę̀, ǫ̀, è, ò, ì, ù), a w IPA'ie przez oznaczenie tonu niskiego wraz z oznaczeniem creaky voice (np.: a̰˨).

Każdy z tonów może tworzyć tony złożone na każdej sylabie, ton wysoki w połączeniu z tonem neutralnym oraz tonem niskim jest w dodatku nazalizowany:

Tony łączone	IPA	Transliteracja na łacinkę
wysoki→neutralny	ã˦a	áa
wysoki→niski	aa̰˨	áà
neutralny→wysoki	aã˦	aá
neutralny→niski	aa̰˨	aà
niski→wysoki	a̰˨ã˦	àá
niski→neutralny	a̰˨a	àa

Spółgłoski

Język kunne posiada system 36 spółgłosek. Charakterystyczną cechą tego systemu jest bogaty zasób spółgłosek wargowych i wargowo-zębowych, w której każda z nich posiada cztery warianty: ustny, faryngalizowany, palatalizowany oraz labializowany (jedynie spółgłoska płynna [w] posiada jedynie wariant ustny oraz palatalizowany). Powstały one jako efekt procesu zanikania dawnych samogłosek oraz rozbijania zbitek spółgłoskowych. Ciekawą cechą systemu fonetycznego jest także brak obecności dźwięku [d], który w procesie zmian fonetycznych zlał się z długim t - [t:]. Kolejnym oryginalnym fonemem jest połączenie [z͡ʒ] pomimo braku samodzielnych [z] oraz [ʒ]. Połączenie to efekt rozbijania zbitek spółgłoskowych oraz paletyzacji danego *z. Poniższa tabela przedstawia zasób dźwięków wraz z ich transliteracją na łacinkę (pogrubioną czcionką).

		Wargowe i wargowo-zębowe				Przedniojęzykowe			Podniebienne	Miękkopodniebienne	Gardłowe
						Dziąsłowe		Zadziąsłowe
		Ustne	Faryngalizowane	Palatalizowane	Labializowane	Krótkie	Długie
Nosowe		m m	mˤ mq	mʲ mj	mʷ mw	n n	n: nn
Zwarte	Bezdźwięczne	p p	pˤ pq	pʲ pj	pʷ pw	t t	t: tt			k k
	Dźwięczne	b b	bˤ bq	bʲ bj	bʷ bw
Zwarto-szczelinowe								d͡ʒ g
Szczelinowe	Bezdźwięczne	f f	fˤ fq	fʲ fj	fʷ fw	s s	s: ss	ʃ x		x h
	Dźwięczne	v v	vˤ vq	vʲ vj	vʷ vw			z͡ʒ z			ʕ r
Płynne		w w		wʲ wj		ɫ l			j j

Pismo

Tradycyjnym pismem języka kunne jest pismo bópwa, które jest sylabariuszem, powstałym na podstawie pisma oleskiego i ajniadzkiego. Dawniej oba pisma były wykorzystywane do zapisu języka. W celach użytkowych wykorzystuje się jednak transliterację łacińską, która przedstawiona została w tabelach fonetycznych.

Gramatyka

Rzeczownik

Język kunne jest językiem trójdzielnym, a więc takim który oznacza trzema różnymi przypadkami: podmiot zdania nieprzechodniego (intransitivus), podmiot zdania przechodniego (nominativus) oraz dopełnienie (absolutivus). Ponadto język ten posiada przypadki lokalizacyjne, które zastępują znane z języka polskiego wyrażenia przyimkowe.

Czasownik

Czasownik w języku kunne odmienia się tylko przez liczby i osoby. Poszczególne czasy, tryby, aspekty i negacje uzyskuje się poprzez wykorzystanie partykuł, poprzedzających dany czasownik.

Odmiana przez osoby i liczbę

	Liczba
Osoba	Pojedyńcza	Mnoga
1.	-n	-nnę
2.	-t	-ttę
3.	∅