Pojcja Dalsza

To jest tylko szkic artykułu. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.

Pojcja Dalsza – pojckie kolonie położone po drugiej stronie Morza Słonego, stanowiące zamorskie zaplecze Pojtów.

Charakterystyka i położenie

Określenie obejmuje terytoria „za morzem”, pozostające w zależności od Pojtów i funkcjonujące jako ich kolonie. W źródłach truskich Pojcja Dalsza przeciwstawiana jest ziemiom pojckim na południe od Wielkiej Rzeki, znanym jako Pojcja albo Pojcja Bliższa.

Dzieje

W 7624 EK , po zwycięskiej kampanii Meleína II na południowym brzegu Wielkiej Rzeki, panujący król Poitów uciekł „za morze, do kolonii”, gdzie objął władzę. Na tronie w kraju osadzono wówczas księcia popieranego przez Trugów, a Poitowie oddali Trugom zagrabione wcześniej ziemie wraz z pasem umocnień przygranicznych.

W 8391 EK doszło do przewrotu: książę pojcki władający koloniami wezwał na pomoc Ajdynir, obiecując uzależnienie państwa pojckiego. Z jego wsparciem przejął władzę na lądzie jako król Pojtów i rozpoczął przygotowania do wojny z Trugami. Kampania ajdynirsko-pojcka zakończyła się jednak klęską i rozłamem między sojusznikami: elitarne oddziały ajdynirskie poniosły ciężkie straty, część Pojtów zbuntowała się przeciw ajdynirskim oficerom, a wojska truskie pod wodzą Klèndora rozbiły armię i zadały przeciwnikom decydujące ciosy.

Znaczenie

Pojcja Dalsza pełniła w kluczowych momentach rolę alternatywnego ośrodka władzy pojckiej: najpierw jako miejsce schronienia i rządów wygnanego króla po wydarzeniach roku 7624 EK , następnie jako baza polityczna księcia, który przy wsparciu Ajdyniru odzyskał koronę w roku 8391 EK . Z perspektywy Trugii kolonie „za Morzem Wewnętrznym” były istotnym czynnikiem w równowadze sił na południu – źródłem kolejnych interwencji i zagrożeń, które wielokrotnie wpływały na przebieg wojen z Pojtami.

Zobacz też

• Pojcja
• Ajdynir

Medengia