Wojna qińsko-esmijska
|
| ||||||||||
| Ekspansja Qin | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wojna qińsko-esmijska | ||||||||||
| 9028 – 9036 | ||||||||||
| Dane podstawowe | ||||||||||
| ||||||||||
| Strony | ||||||||||
| Qin | Esmia, republiki kupieckie wschodniego Morza Słonego (częściowo) | |||||||||
| Przywódcy polityczni | ||||||||||
| Dowódcy wojskowi | ||||||||||
| Straty | ||||||||||
Wojna qińsko-esmijska (9028 EK –9036 EK ) była konfliktem między Qin a Esmią, którego stawką była kontrola nad handlem przez Przesmyk Esmijski. Wojna zakończyła się zwycięstwem Qin i włączeniem Esmii do strefy jego wpływów, co otworzyło drogę do dalszej ekspansji w basenie Morza Słonego.
Tło
W pierwszych dekadach X tysiąclecia ery Kyonu Republika Esmijska była jednym z najbogatszych państw kupieckich regionu. Jej dobrobyt opierał się na kontroli Przesmyku, przez który przechodziły towary między Morzem Wewnętrznym a Wszechoceanem.
Qin, które w tym czasie szybko rozszerzało swoje wpływy, uznało Esmię za przeszkodę w pełnej dominacji nad handlem północy Morza Słonego. W 9028 EK wybuchł konflikt, gdy flota Qin zablokowała porty esmijskie na Morzu Wewnętrznym.
Przebieg
W pierwszej fazie wojny Qin skoncentrował się na blokadzie morskiej. Flota qińska całkowicie sparaliżowała handel Esmów, odcinając ich od rynków wewnętrznych. Próby przełamania blokady przez flotę esmijską nie powiodły się – okręty Qin, liczniejsze i lepiej zorganizowane, rozbijały kolejne próby odsieczy.
Skutki odczuli nie tylko sami Esmowie, lecz również kupieckie republiki wschodniego Morza Słonego, których handel gwałtownie podupadł. Część z nich, mimo niechęci do Esmów, przyłączyła się do wojny po ich stronie, próbując wymusić zniesienie blokady. Inne republiki pozostały neutralne, a nawet lawirowały, by uzyskać przywileje od Qin.
Po kilku latach izolacji gospodarka Esmii załamała się. Wobec zagrożenia klęską głodową władze Esmów w 9036 EK poddały się, uznały zwierzchność Qin i zgodziły się na wprowadzenie qińskich garnizonów do swoich portów i twierdz.
Pokój
Traktat pokojowy nie tylko podporządkował Esmię, ale też zmienił układ sił w całym regionie. Qin potraktował zwyciężonych bardzo nierówno: Esmia została ukarana surowo, podczas gdy republiki kupieckie, które przyłączyły się do wojny w późniejszej fazie, otrzymały bardzo różne traktowanie.
Zgodnie z polityką „dziel i rządź” Qin przesuwał granice, ustanawiał nowe przywileje i wprowadzał garnizony tam, gdzie było to korzystne. W innych republikach potwierdzono niezależność, a jeszcze inne wyniesiono do rangi regionalnych graczy.
Skutki
Wojna qińsko-esmijska ugruntowała hegemonię Qin na północy Morza Słonego i uczyniła z Esmii państwo zależne. Po raz pierwszy Qin pokazał też, jak skutecznie potrafi wykorzystywać blokadę morską jako narzędzie polityczne i gospodarcze.
Zwycięstwo to otworzyło Qin drogę do dalszej ekspansji – najpierw na kupieckie republiki, a wkrótce potem na południe, ku Pojcji i Ajdynirowi, co doprowadziło bezpośrednio do wybuchu wojen pojckich.