Co was wkurza w kwestiach językowych [s/z/wi/]

[Feles]

Ahm, a brak zapisków w praindoeuropejskim dowodzi, że Indoeuropejczycy żyli w silentio zupełnej... :-P

[Feles]

A co było, Kwadraciku, pomiędzy etapem ie. a bałtosłow.? Sonanty losowo rozpadały się raz to na "ur ul", raz to na "ir il" czy skąd to rozróżnienie? Czy też sonanty ie. i bałtosłow. pochodzą z zupełnie różnych bajek?

[spitygniew]

Dlatego, że ta opozycja w słowiańskich powstała na skutek redukcji krótkich /i u/ (zachowanych w innych językach) do jerów...? Czy ja tu czegoś nie rozumiem?

Nie nie, sonanty w późnym prasłowiańskim powstały wtórnie (zresztą na nie całym obszarze, we wschodniosłow. masz tam regularne kontynuanty jerów)  z grup ъR ьR, a te z kolei z uR iR, na które przeszły odpowiednio sonanty twarde i miękkie.

[Wedyowisz]

Może to pierdół, ale naprawde mnie zirytował. Przy okazji omawiania fonetyki historycznej prasłowiańskiego na zajęciach, zadałem wykładowcy pytanie, dlaczego twierdzi się, jakoby pie. nie posiadał sonantów twardych i miękkich, które to rozróżnienie powstało dopiero w bałtosłowiańskich, mimo że nie ma żadnych sensownych tego powodów. Nie prościej założyć, że istniało już w pie., a w pozostałych językach zanikło? Wykładowca przyznał że rzeczywiście, ale jest to dowód ex silencio, czyli może istniało tam uwarunkowanie fonologiczne, którego jeszcze nie odkryliśmy.

Ktoś tu chyba nie słyszał o brzytwie Ockhama...

A jest jakiś współczesny język z sonantami twardymi i miękkimi?

[BartekChom]

http://en.wikipedia.org/wiki/Indo-European_sound_laws
A wersja z labiowelarnymi to błąd na Wikipedii?

Po drugie: do takiego rozróżnienia w spółgłoskach sylabicznych PIE musiałby najpierw mieć je w spółgłoskach niesylabicznych

Dlaczego? Tradycyjnie rekonstruowany prasłowiański ma rozróżnienie tylko dla zgłoskotwórczych.

[Dynozaur]

Czy tylko mnie wkurwia konstrukcja "każdy jeden"? Co to za potworek syntaktyczny?

[kmitko]

Pewnie kalka z angielskiego.

[Feles]

Ja słyszałem, że z niemieckiego, a cóż...

Nie widzę, co w tym potwornego.

[zavadzky]

Myśl jak Dynozaur.

[Dynozaur]

Pewnie kalka z angielskiego.

Że niby od "everyone"? Nie sądzę, pełni innę funkcję składniową.

Nie widzę, co w tym potwornego.

Bo po chuj ten "jeden"?

[varpho :Ɔ(X)И4M:]

Ja słyszałem, że z niemieckiego

hm, czyli fonetycznie zapożyczone "jeder" 'każdy', które to słowo w części przypadków ma formę "jeden"?
ciekawe by to było...

[Feles]

Bo po chuj ten "jeden"?

Bo tak. Bo języki niekoniecznie działają "logicznie". Bo języki lubią nadmiarowość.

Aż przypomniał mi się żart o pewnym Semicie, który zamierzał napisać telegraf do swej żony. I z racji oszczędności skracał ów telegraf, aż w końcu nie wysłał go wcale.

hm, czyli fonetycznie zapożyczone "jeder" 'każdy', które to słowo w części przypadków ma formę "jeden"?
ciekawe by to było...

Częściowo fonetycznie, częściowo semantycznie: ein^sem. jeder^fon. -> każdy jeden^fon.+sem..

[Dynozaur]

Bo tak. Bo języki niekoniecznie działają "logicznie".

Oczywiście, ale po co kurwa mnożyć byty. Już jest opozycja wszyscy vs. każdy - wprowadzenie tu jakiegoś "jednego" tak naprawdę nic nie wnosi.

Bo języki lubią nadmiarowość.

To nie reguła. Równie często języki pozbywają się redundantnych element.

[Feles]

No, widzisz, polski jakoś ma nadmiarowości bez liku - poczynając od tych standardowo europejskich ("wczoraj byłem", "teraz widzę"; "dwie ręce", "trzy domy"), na tych rzadszych (uzgadnianie formy przymiotnika z rzeczownikiem, wielokrotne przeczenie), więc nie mów mi, że nie jest to regułą chociażby dla naszego języka.

A tak odbiegając od tematu, czy częste korzystanie z redundancji może wynikać ze złożonego systemu fonologicznego (to, co może umknąć z dźwięku, morfologią się nadrabia)?

[spitygniew]

Takie rzeczy powstają przez dążność do wyrazistości - dlatego też końcówka celownika męskich -owi wyparła -u, w gwarach powstały przyimki popo i popod, a nawet formy bosso czy do lassa.