Reul

Reùl – królowa pochodząca z kraju Pojtów, matka Faùta i pierwsza regentka w okresie jego małoletniości (7555 EK –7568 EK ). Skrajnie niepopularna wśród Trugów, dążyła do pełni władzy – najpewniej przez dziedziczenie – co wywołało otwarty bunt elit i doprowadziło do jej obalenia oraz egzekucji.

Pochodzenie i pozycja

Pochodziła z rodu pojckiego; z jej pochodzeniem łączy się pojckie imię syna, Faùta. Jako wdowa po Meleínie I objęła regencję po jego śmierci (7555 EK ), gdy dziedzic miał zaledwie 8 lat (pełnoletniość w Trugii osiągano w wieku 40 lat).

Regencja

Główny artykuł: Okres Zamętu (Trugia)

Jej rządy spotkały się z gwałtowną opozycją. W 7558 EK zbuntował się Álaìrkor, stryj Faùta, żądając regencji dla siebie. Zginął w zasadzce w 7563 EK , lecz pochód jego stronników – w tym zwerbowanych Brotów z Kraju Zachodniego – spustoszył Prowincję Północno-Zachodnią. Choć zostali odparci, kraj został ciężko zdewastowany, a odpadli także ważni sojusznicy potrzebni w nadchodzących wojnach.

Upadek i śmierć

W 7568 EK doszło do przewrotu pałacowego: Reùl została pojmana i stracona, a wielu Pojtów zginęło tej nocy w pogromach. Regencję objął Aìrtor, mąż ciotki Faùta.

Ocena

Kroniki opisują ją jako władczynię ambitną, lecz politycznie odizolowaną. Próby skupienia władzy w ręku obcej władczyni, brak oparcia w elitach truskich, oraz instrumentalne i pogardliwe traktowanie sojuszników (zwłaszcza Brotów) przyspieszyły eskalację konfliktu, inaugurując ciąg kryzysów, które przerodziły się w długotrwały zamęt epoki regencyjnej.