Język średniozongepajcki: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m |
||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
===Spółgłoski === | ===Spółgłoski === | ||
| + | ==== Przed palatalizacją ==== | ||
{| class="wikitable" style=text-align:center | {| class="wikitable" style=text-align:center | ||
! colspan="2" | | ! colspan="2" | | ||
Aktualna wersja na dzień 22:18, 4 paź 2020
| Język średniozongepajcki żongápaizaiz aigoslă | |
|---|---|
| Typologia: | analityczno-aglutynacyjny z elementami fleksji, z szykiem SOV |
| Utworzenie: | Emil (w 2020) |
| Cel utworzenia: | Na potrzeby projektu/konwerldu |
| Sposoby zapisu: | wczesny atšzif, łacińska transkrypcja |
| Klasyfikacja: | Gamajskie
|
| Kody | |
| Conlanger–1 | zon. |
| Lista conlangów | |
Język średniozongepajcki (żongápaizaiz aigoslă /'zo̞nɣɞ̜paɪ̯t͡saɪ̯t͡s 'aɪ̯ɣoslə/ "język zachodni"), alternatywnie także dopuszczalne język prazongepajcki – forma zongepajszczyzny używana od do w świecie Gammaji, po oddzieleniu się djalektu zachodniego. Uważa się, że był używany w podobnych czasach co inne prajęzyki wywodzące się z pragammajskiego.
Jest to język głównie rekonstruowany, ale istnieją pierwsze zapisy pismem ideograficznym.
System fonetyczny
Samogłoski
Samogłoski zaczynają nabierać obecnych barw. Jednakże á nadal jest labjalizowane. Stopień labjalizacji był prawdopodobnie mniejszy niż w starozongepajckim, a samogłoska mogła być przesunięta bardziej ku przodowi ([œ]). Szwa powstała z "naprawiania sylab" po procesie *łł > sl była osobnym fonemem.
| Przednie | Środkowe | Tylne | |
|---|---|---|---|
| Przymknięte | *i (i) | *u (u) | |
| Półprzymknięte | *e (e) | *ə (ă) | *o (o) |
| Półotwarte | *ɞ~œ (á) [1] | ||
| Otwarte | *ɑ~ɐ̱ (a) [2] | ||
Istniały ponadto dwa dychwtongi *ai *au, powstałe z obniżenia *ei *ou.
Spółgłoski
Przed palatalizacją
| Wargowe | Zębowe | Dziąsłowe | Podniebienne | Welarne | Języczkowe | Krtaniowe | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nosowe | m (m) | n (n) | ||||||
| Zwarte | bezdźwięczne | p (p) | t (t) | k (k) | ||||
| dźwięczne | b (b) | d (d) | ||||||
| Afrykaty | pf (pf) | tθ (ƶ), ts (z) | kx (x) | |||||
| Szczelinowe | bezdźwięczne | f (f) | s (s) | x (ch) | χ (kh) | h (h) | ||
| dźwięczne | ð (ð), z (ż) | ɣ (g) | ||||||
| Drżące | r (r) | |||||||
| Boczne, Półsamogłoski | ɫ̪ (ł) | l (l) | j (j) | w (w) | ||||
Spółgłoska /tθ/ posiadała allofona [θ] przed innym obstruentem (prócz sl < *łł oraz h). Ta allofonia zostanie później zerwana w większości późniejszych języków poprzez ƶ > z, ale allofon [θ] pozostanie bez zmian, stając się osobnym fonemem, importowanym w innych pozycjach przez zapożyczenia.