Język pinuski klasyczny
| Język pinu (klasyczny) 𐑐𐑦𐑯𐑫 𐑥𐑦𐑮𐑮𐑫 :: ᥙᥥᥢᥨ ᥙᥬᥟᥨ | |
|---|---|
| Używany w: | Kyon: Pinu (Tangia (złoty wiek) |
| Liczba użytkowników | Kyon: ok. 50 tys. ludzi |
| Utworzenie: | Canis w 2013 |
| Sposoby zapisu: | grecki, koptyjski, łacina |
| Typologia: | SVO |
| Klasyfikacja: | Języki kaoryjsko-pinuskie - Kontinuum pinu-myami (klasyczne) -- pinuskie --- pinu |
| Język urzędowy : | brak |
| Kody | |
| Conlanger–1 | kl.pin. |
| Lista conlangów | |
Język pinu (klasyczny) (kl. pin. 𐑐𐑦𐑯𐑫 𐑥𐑦𐑮𐑮𐑫 lub ᥙᥥᥢᥨ ᥙᥬᥟᥨ, /'pi̝ːnu̥ mʲrːu/) - język z makrorodziny kaoryjsko-pinuskich, z rodziny pinu-myami, z grupy języków pinuskich. Stanowi snapshot kontinuum dialektalnego o bardzo szerokiej i rozmytej gamie języków sztucznych (pin., mym., etas-sai, vt-nui, kyn.), sam zresztą posiadał jeszcze w 2015 dwa silne dialekty (Pinu aya mirru, tzw. Pinu aktywowany) i Pinu imari lub imai (Pinu "krystalicznie" czysty). Posiadał oznaczenie kodowe objekt 630. Skodyfikowany kilkakrotnie, z czego 90% zapisków uległo zniszczeniu w 2019 roku. Znany z szeregu inskrypcji i jednego ubogiego słownika, opisywał rzeczywistość prostą, przyrodniczą, był najsilniej wykorzystywany w literaturze erotycznej, opisywał topografię, zwyczaje ludzi, skupiał się mocno na kolorach, choć nie do takiego stopnia jak Tajemnica.
Pinu klasyczny jest językiem apriorycznym, izolującym, o szyku nominatywno-akuzatywnym. Posiadał stosunkowo prostą fonetykę zawierającą też zwarcie krtaniowe /ʔ/ i w późniejszym etapie palatalizację. Szkice, które się zachowały, posiadają ślady spółgłosek prenazalizowanych, ale nie istnieje żadne słowo, które by to odzwierciedlało. Wiele dialektów rozróżniało długie i krótkie samogłoski, natomiast ani Pinu Aya ani Pinu Imari nie posiadało fonemicznego iloczasu.
Istnieje szereg śladów odległego związku między językami grupy kaoryjskiej, przede wszystkim ayu i mahan, a językami pinuskimi. Na przykład słowo "ma" w języku pinu jest przedimkiem dla rzeczowników nieżywotnych, podczas gdy w mahan jest to przedimek określony w ogóle, podobnie jak w ayu, gdzie występuje w ograniczonym stopniu. Tak samo "na" ("jest") jest czasownikiem posiłkowym w pinu, w ayu "no" oznacza tryb wysokiego priorytetu dla czasowników.
Na Kyonie wykorzystywany przez potomków ludów Pinu. Dokonano tu inwersji, gdzie później zaprojektowany (przez Henryka Pruthenię) język pinu jest uznany za istniejący wcześniej, język pinuski klasyczny jest formą, która przetrwała tangijskie ludobójstwo na ludności autochtonicznej półwyspu Pinu.