Sēqhahan

Anoret Pharrāuhatetah 𐦪𐦥𐦥𐦪𐦠𐦾𐦢 𐦥𐦾𐦲

Najważniejsze miasta: Gaurakah (GK) · Sēqhahan (NS) · Nekeharah (QS) Pozostałe stolice sepetów: Rataqes (WS) · Tengah Bēsantu (SS) · Baroqeti (PS) · Qēmkah (AS) Mniejsze ośrodki: Ndatang (WS) · Wielka Świątynia Yatina (SS) · Dāubkhahan (QS) · Anhkhatiš (NS) Całoroczne jeziora i oazy: Tēqra (NS) · Hasthath (QS) · Maujāht (PS) · Caqt Yejah (PS) Okresowe jeziora i oazy: Gaurakah Caqt (SS) · Sephterīšaun (SS) · Šedīt (SS) · Wadya (SS) · Ukryta Oaza (SS) · Tarrunaht (SS) · Andaht (AS) · Yamhad (AS) · Caqt Rašk (AS) Inne istotne: Kanały Khēmriego (QS) · Phaur Āmhat (PS) · Chēnu (AS) · Gundacahan (PS) · Góra Kaszrak (NS) · Sakhra (QS)

Zaekhan 𐦲𐦪𐦮𐧈𐦬 Sēqhahan {{{flaga}}} {{{herb}}} {{{motto}}} Położenie miasta Sēqhahan na tle Mhasalu Język urzędowy: ajdyniriański, mhasalski Języki używane: mhasalski, matalski, mnaryjski, nahradżyjski, inne Stolica {{{stolica}}} {{{stolica współrzędne}}} Ustrój imperialna prowincja Namiestnik Rhavanis Dashérakhishaīr Farxiryahaīr Likhāri {{{szef rządu}}} {{{premier}}} Powierzchnia - całkowita -% wody {{{powierzchnia całkowita}}} km² {{{procent wody}}}% Ludność na rok 5360 CE - całkowita do ustalenia Waluta 1 adrash = 100 zuvwarów (ADR) Strefa czasowa {{{czas}}} Powstanie: {{{utworzenie}}} Hymn {{{hymn}}} Przynależność do organizacji {{{organizacje}}} Domena internetowa {{{internet}}} Kod telefoniczny +{{{kod}}}

Sēqhahan (mha. 𐦲𐦪𐦮𐧈𐦬 Sēqhahan [se:qʰa'han], ajd. Zaekhan [zaɛ'χan]) — jedno z głównych miast Mhasalu, stolica Północnego Sepetu, a zarazem największy port rzeczny krainy, stanowiący istotny węzeł handlowy łączący Mhasal z Morzem Słonym. Miasto położone jest na wschodnim brzegu rzeki Ehwatri, na południe od miejsca w którym do Ehwatri wpada rzeka Jahab.

Historycznie, obszar Sēqhahanu stanowił terytorium sporne, o które wielokrotnie mhasalscy faraonowie walczyli z tanarami Mnaru i Mtalu. Samo miasto powstało natomiast wokół jednego z posterunków granicznych. W okolicy odbyło się wiele istotnych bitew, z których cześć jest niemal kompletnie zapomniana, cześć zaś upamiętniona posągami lub świątyniami. Sēqhahan stanowi też popularne miejsce handlu antykami, lokalni mieszkańcy często bowiem odnajdują w ziemi antyczną broń, którą sprzedają następnie na miejskich bazarach.

Miasto

Architektura

Przykład silnych ajdyniriańskich wpływów architektonicznych.

Sēqhahan jest prawdopodobnie najciekawszym miastem Mhasalu pod względem architektonicznym. Jako istotny punkt handlowy ten wielki port ma stały kontakt z wieloma obcymi ludami, co widać także w samej zabudowie miasta. Lokalny styl architektoniczny mocno wyróżnia się na tle raczej jednolitego, niezmiennego i unikającego obcych zapożyczeń stylu ogólnomhasalskiego. W architekturze Sēqhahanu zauważyć można wiele wpływów mnaryjskich, qińskich a przede wszystkim ajdyniriańskich. Wejścia zaś przyjmują postać charakterystycznych łuków, wiele budynków zdobią kopuły, chociaż w przeciwieństwie do ajdyniriańskich, jedynie niewielka ich ilość wyłożona jest jakimkolwiek metalem lub płytkami, nie są też malowane rożnymi kolorami.

Wpływy qińskie wiążą się z największą w Mhasalu społecznością Qińczyków, liczącą kilka tysięcy osób.

Populacja i religia

Większość mieszkańców miasta stanowią Mhasalowie, a konkretniej Rybacy, zamieszkujący tą część Pierwszego Sepetu. Mieszkańcy miasta znani są ze swej smykałki handlowej oraz miłości do wszelkich negocjacji i targowania się, targowanie się uchodzi wręcz za miejscowy sport. Mhasalska arystokracja nie słynie jednak z przychylnej opinii o mieszkańcach Sēqhahanu, podobnie jak co bardziej nacjonalistyczne części mhasalskiego społeczeństwa, miasto te znane jest bowiem ze swojej chętnej i korzystnej współpracy z imperialną władzą.

Sēqhahan jest najbardziej różnorodnym pod względem populacji miastem Mhasalu, prócz mhasalskiej większości zamieszkują je bowiem także liczne mniejszości etniczne, złożone głównie z obcych kupców oraz ich rodzin. Do najliczniejszych należą Ajdyniriańczycy, Qińczycy, Mnaryjczycy oraz różne ludy tahareńskie.

Około połowy populacji miasta wyznaje religię mhasalską. Sēqhahan posiada także swoją własną triadę bóstw, uważanych za najważniejszych i najbardziej istotnych spośród całego panteonu, a także za patronów miasta. Kult triady Sēqhahanu rozpowszechniony jest także na spory obszar Sepetu Północnego:

• Danhuš: uważany za dawcę wody bóg lata (pory deszczowej), a także opiekun rybaków
• Wāujēl: bogini stanowiąca uosobienie regionu Błękitnego Mhasalu, żona Danhuša
• Launat: córka Danhuša i Wāujēl, bogini szczęścia, handlu i bogactwa

Druga połowa wyznaje dżaryzm, bohenizm, keryzm, różnych bogów mnaryjskich lub jeden z wielu mniejszych kultów i religii synkretycznych.