Spalsko

Flaga Konfederacji Spalskiej	Godło Konfederacji Spalskiej
Flaga	(Godło)

Motto: "Idu pa gałaso Otčestinu"
Idę za głosem Ojczyzny

Konfederacja Spalska na mapie

Język(i) urzędowy(e) spalski

Stolica Pimenovgrad (do 1982 pod nazwą Belograd)

Największe miasto {{{największe miasto}}}

Ustrój

według Akt Konfederacji z 1972 konfederacja autonomicznych republik

Powierzchnia
- całkowita
- woda (%) km²

Populacja
-
- gęstość zal. os./km²

Waluta srebren (SRE)

Strefa czasowa
- lato UTC
UTC

Strefa czasowa
- lato {{{scz1}}}
UTC{{{scz2}}}

Powołanie Konfederacji Spalskiej 1968

Hymn Kvała Mihailovu! (od 1984, poprzednio 1870-1917)

Kod ISO SP

Nr kierunkowy +

Etnonim
- polski
- lokalny Spalak, Spalka
Spalec, Spalička

Konfederacja Spalska (spal. Spalska Konfederacija) - państwo słowiańskie.

Nazwa

Plik:Drazin noc.jpg

Drażin nocą

Pochodzenie nazwy jest nie jasne. Wiadomo tylko, że pochodzi od wczesnośredniowiecznego plemienia Spalów, bytującego prawdopodobnie od VIII w. n.e. na terytorium obecnego Starospalska (także Gnazdovstiny). Według niektórych językoznawców ta plemienna nazwa ma swój początek w językach irańskich, którymi w starożytności (aż gdzieś do VI-VII w. n.e.) posługiwano się na całym terytorium obecnego Spalska. Etnonim Spal miałby wtedy znaczyć tyle, co olbrzym, osoba charakteryzująca się wysokim wzrostem. Takie rozważanie jest uzasadnione, gdy weźmie się pod uwagę ważny fakt antropologiczny, że na terenie Spalska przewagę posiadają zakorzenione tam od głębokiej starożytności wysokorosłe typy śródziemnomorskie, tj. atlantycko-śródziemnomorski, corded oraz irano-afgański. Z tegoż powodu mogli wydać się przybyłym ludom słowiańskim (prawdopodobnie już wtedy podtypu neo-danubian) wyższymi od nich.

W różnych językach

Język	Krótka nazwa	Pełna nazwa	Nazwa języka	Nazwa stolicy
angielski	Spaland	The Confederation of Spaland	spalish	Pimenovgrad
gardneński	Spálsku	Spálská Zájøðnica	spálskú jǿsyk	Pímenúvgráði
grecki	Σπαλια	Σπαλικί Σινομοσπονδία	Σπαλικί γλóσσα	Πιμενοβγραδ
gronlandzki	Spaland	Confederation av Spaland	spaliske spreke	Vythburg/Pimenovsburg
gwandalijski	Espalia	Confederacion Espalica	lengua espalica	Cidad de Pimenov
hiszpański	Espalia	Confederación de Espalia	idioma espalaco	Pimenovgrad
macedoński (magedonego)	Ispalha	Confederaçion d'Ispalha	lengua ispalega	Pimenovgrad
mantryjski	Shpalńyha	Fedralôm Shpalńyhum	Shaplska lenga	Pimnograd
nahuatl	Ispallān	Nawatilsemāxkātlatkiyōtl Ispallān	Ispallahtolli	Pimenowaltepetl
niemiecki	Spalen	Spalnische Konfederation	spalnische Sprache	Pimenovgrad
polski	Spalska	Konfederacja Spalska	spalski	Pimenowgrad
rodzki	Spalska	Spalsku Spolusåjuz	spalsku jezuk	Bilugård
romański	Spărenia	Cufederaţiune Spărenă	linyua spărenă	Cetatea Pimenou
rzemski (klasyczny)	Spalia	Confederatio Spalica	lingua Spalica	Civitas Alba
rzemski (współczesny)	Spalia	Confederatio Spalica	lingua spalica	Civitas Pimenovi
spalski	Spalsko	Spalska Konfederacija	spalsken jazik	Pimenovgrad
turecki	Ispalya	Ispal Konfederasyonu	spalça	Pimenovgrad
wiatycki	Спальско	Конфедереция Спальско	Спальский Языкъ	Пименовьгородъ
wielkopolski	Spalskò	Spalyẑ Kònfederacjon	spalyẑ ŝproch	Pimenowgrad
worani	Spalastan	Da Spalastan Konfederacije	spali żebe	Pimenaszar
Lubaczski	Spalko	Panstvo Poludnove	Spalki Jezyk	Bialy Grod / Pimenovy Grod

Ustrój

Plik:Astana.jpg

Ministerstwo Komunikacji w Pimenovgradzie

Według Akt Konfederacji Spalsko stanowi konfederację republik autonomicznych o statusach podmiotów, mających szerokie uprawnienia. Posiadają oddzielne konstytucje, ustawodawstwo, milicje, hymny. Nadal wspólne pozostają Armia Spalska, polityka i prawo gospodarcze, policja centralna (Centralne Biuro Śledcze), polityka zagraniczna, waluta, system szkolnictwa, polityka i gospodarka morska, badania naukowe i Spalska Akademia Nauk.

Na mocy Akt szefem państwa jest Prezydent Konfederacji, którym zostaje automatycznie każdy nowowybrany Przewodniczący Rady Państwa, który wybierany jest przez jej członków (prezydentów podmiotów i miast na prawie podmiotów) spośród siebie. Władzę ustawodawczą na poziomie federalnym stanowi ograniczone do jednej izby Zgromadzenie Narodowe, częściowo wybierane w wyborach powszechnych, zaś częściowo desygnowane przez Radę Państwa, na kadencję 4 lat, z uzupełnieniem składu o jedną trzecią co 2 lata (desygnacja).Szefem rządu jest kanclerz, powoływany przez Prezydenta Konfederacji spośród wąskiego grona dwóch kandydatów parlamentu i Rady Państwa. Rada Państwa posiada niemal nieograniczone prawa: ratyfikuje układy międzynarodowe, zatwierdza ustawy Zgromadzenia Narodowego i propozycje Rady Ministrów, decyduje o rozpoczęciu działań wojennych i zawarciu pokoju, posiada prawo rozwiązywania innych organów władzy. Oprócz prezydentów lokalnych do Rady Państwa wchodzi trzech przedstawicieli wojska i jeden przedstawiciel policji federalnej.

Do samodzielnych uprawnień Prezydenta Konfederacji zaliczają się funkcje reprezentacyjne, desygnowanie głównych urzędników państwowych, ponadto sędziów i dowódców wojskowych oraz policji.

Władze Konfederacji Spalskiej

Plik:Flaga spalska 1925-43.png

Flaga spalska w latach 1925-43

Główny artykuł: Władze Konfederacji Spalskiej

Partie polityczne

Na mocy dodatkowego wpisu w Aktach Konfederacji w 1991 roku, przywrócono pluralizm polityczny.

Partia Jedności Narodowej (umiarkowani nacjonaliści)
Partia Pracy Konfederacji Spalskiej (lewicowi szachwiryści)
Spalska Partia Komunistyczna (komuniści, janghiści)
Partia Ludowa (centrolewicowa)
Ruch Obrony Konfederacji Spalskiej (lewica ludowa)
Partia Prawa (centroprawicowa)
Chrześcijańska Partia Wolności (prawica konserwatywna)
Spalska Akcja Narodowa (zdelegalizowany ruch neofaszystowski)

Podział administracyjny

Plik:Kremlin z miasta Murova.jpg

Kreml w mieście Murova, widziany z Czarnego Mostu

Konfederacja Spalska składa się z 16 republik autonomicznych o statusach podmiotów oraz 3 miast wydzielonych na prawach podmiotów.

Republiki autonomiczne

Starospalska RA, Murova
Novospalska RA, Radogosti
Szacka RA, Ivanovsk
Tadżycka RA, Vlasovakon (Vlasovgrad)
Zachodnioakbuszańska RA, Sabakul
Primorska RA, Velikov
Drażinska RA, Drażin
Pachszyrska RA, Pahšir
Kumycka RA, Orlinov
Namirska RA, Qarabag (Karabah)
Carovska RA, Carovo
Radowszczyńska RA, Radovi
Belobreżska RA, Belobreżo
Kusańska RA, Nova Stajnica
Ażdarska RA, Isfohon
Mingrelska RA (na północno-zachodnim skraju, przy granicy z Worestanem), Ahmeta

Miasta o statusach podmiotów

Pimenovgrad
Drażin
Katerinograd

Ludność

Według najnowszego spisu narodowości z 2007, główne grupy etniczne Spalska to:

Spalcy (ok. 78%)
Ivanovcy (4%) (część Płw. Szackiego)
Saparcy (4%)
Tadżycy (4%)
Namircy (3%)
Mingrelcy (2%)
Parjacy (1%) (niezaasymilowani powojenni imigranci (częściowo repatrianci) z Dżaranu)
Ażdarcy (1%)
Kumycy (1%)
Belobreżacy (1%)
Wiatycze (ok. 1%) (głównie osoby pracujące w handlu lub w rybactwie, w znacznej części okresowi mieszkańcy)

Udaremniono próbę legalizacji narodowości Primorskiej i Kusańskiej.

Historia

Plik:Kranica.jpg

Widok miasta Kranica

Główny artykuł: Historia Spalska

Kultura

Literatura

Plik:Katechizm.jpg

Katechizm o. Piotra w Muzeum Literatury Spalskiej

Literatura spalska powstała w średniowieczu. Najwybitniejszymi pisarzami tej epoki byli Ivan Jordanov i Vladislav ze Svarena. Do 1609 pisano głównie w języku cerkiewnym (staropołudniowosłowiańskim), który dla przeciętnych mieszkańców był już wtedy zupełnie niezrozumiały. W tym roku została opublikowana pierwsza praca w języku spalskim. Był to katechizm prawosławny przeznaczony do nauki szkolnej opracowany przez ojca Piotra (mnicha z monastyru Svjata Suepka (pol.: Święta Sopka) 50 km od Drażina). Od tego czasu pojawiają się inne prace literackie, zapisywane już po spalsku.

Ostatecznie pisownia spalska ukształtowała się ok. roku 1845 w efekcie prac prowadzonych przez językoznawców, związanych z oczyszczaniem języka z większości leksykalnych naleciałości turkijskich i irańskich. Nie udało się wyrzucić niektórych obcych części słownictwa, gdyż ciągle utrzymywały się w mowie potocznej ludności. Obecnie jedną z niewielu pozostałości tej częściowo udanej reformy języka jest dzisiejsza forma pisowni i kilkanaście neologizmów.

W Spalsku za wieszcza narodowego uchodzi Ivan Vjaceslav Jurovic Kosinov, twórca poematu narodowego "Car Mihailov".

Filozofia

Spalsko słynie z trzech światowej sławy filozofów. Wszyscy żyli w XIX bądź na przełomie XIX/XX wieku:

Mihail Bahtarov (1804-1879) - twórca anarchizmu
Svabodan Ničkov (1854-1902) - twórca anihilacjonizmu
Konstantin Turov (1798-1855) - jeden z głównych przedstawicieli racjonalizmu w historii

Muzyka

Najwybitniejszymi kompozytorami spalskimi są Jura Saramov (twórca melodii hymnu narodowego) oraz Miroslav Stanislavovic Jarov. Obecnie najbardziej znanymi muzykami ze Spalska są: piosenkarz popowy Kvalen Karadenov (występujący za granicą), Petar Zugdi (DJ Peto), Korina (Korina Suepkova; megagwiazda na scenie krajowej), Jura Muranov (skrzypek), Vladivoj Dočkov (dyrygent operowy), Jaroslava Sakova (piosenkarka popowa, solistka), Mihailina Kračina (śpiewaczka operowa).

Media

W Spalsku istnieją trzy kanały telewizji państwowej (STV) - STV1, STV2 (telewizja regionalna) oraz STV24, wszystkie dostępne z nadajników naziemnych i satelitarnych. Poważną i zarazem jedyną konkurencję stanowi NSat, jedyna niezależna, legalna stacja telewizyjno-radiowa w kraju, działająca od 1992. Obecnie NSat jest częścią większego, prywatnego przedsiębiorstwa SMP (spal. Spalsken Medial Platform), które m.in. skupia także:

NRadijo (niezależna stacja radiowa o charakterze informacyjnym),
MNR (stacja radiowa o charakterze muzycznym),
E-Spalia (spalski portal internetowy)
Prosto (tygodnik o charakterze polityczno-ekonomicznym)

Sport

Plik:Spalsko small 503.jpg

Reprezentacja Spalska w piłce nożnej - MŚ 2006

Najwięcej zwolenników posiadają kolejno: piłka nożna, siatkówka, piłka ręczna, hokej na trawie i boks. Bogate kluby piłkarskie Primoligi (jedna z pięciu najlepszych lig piłkarskich) skupują dobrych piłkarzy zagranicznych, by regularnie każdego roku rywalizować o najwyższe cele. Najsilniejszymi obecnie zespołami w 20-miejscowej lidze są SSKA Pimenovgrad, Spalsko Drażin, Atletičen Carovo, Pabjada Katerinograd oraz Slavjan Katerinograd. Największe emocje w całym kraju każdorazowo budzą rywalizacje SSKA i Pabedy (tzw. "derby kraju"), a także słynne "derby Katerinogradu", czyli wspólne mecze obu drużyn z tegoż miasta. Największą gwiazdą ligi jest reprezentant kraju, napastnik Marko Kazacenko, pochodzący z położonej po stronie wiatyckiej Gnazdovstiny.

Religia

Plik:Katedra drażińska.jpg

Katedra Świętego Aleksego w Drażinie

Ruch reformacyjny w prawosławiu ominął Spalsko tak samo jak Kugulstan (z powodu skutecznych przeciwdziałań ze strony carskich służb), dzięki czemu w obu krajach istnieje jeden Ortodoksyjny Kościół Prawosławny z metropolią w Drażinie.

Oprócz tego istnieje w Spalsku kłopotliwa wspólnota muzułmańska, skupiona głównie w przedmieściach największych miast, spośród której rekrutuje się najwięcej złodziei i kryminalistów. Rząd publicznie zastanawia się nad ewentualnymi deportacjami tej mniejszości do Dżaranu, który w efekcie zamroził kontakty dyplomatyczne ze Spalskiem, zapowiadając jednocześnie, że przyjmie wszystkich "prześladowanych braci i siostry".

Plik:Sopka.jpeg

Monastyr Svjata Suepka

Ta mała mniejszość religijna ma swoje korzenie w XIV, gdy ówczesny władca Dżaranu, sułtan Umar II wysłał do Spalska misję mającą nawrócić mieszkańców całego kraju na islam. Ponadto w ciągu kilku wieków wielu muzułmańskich kupców dżarańskich na stałe osiedlało się na wybrzeżach spalskich. Na początku XX wieku coraz większą popularność zyskiwała wśród tej grupy ideologia wahabicka (jako reakcja na antymuzułmańskie nastroje i ogólnokrajowy zamęt).

Silna nazistowska polityka walki z religią (reaktywowana 1968-1980 przez autorytarne władze Konfederacji) pozostawiła po sobie znaczący ślad w postaci ogromnego procentu ateistów.

Procentowy udział poszczególnych religii:

Prawosławie (ortodoksi) - 50%
Ateiści (wliczywszy agnostyków) - 40%
Muzułmanie (głównie kłopotliwi wahabici) - 5%
inne (w tym animizm, zoroastryzm, itp.) - 5%

Kuchnia spalska

W odżywianiu Spalców dużą rolę pełni chleb. Uważa się, że Spalsko jest krajem, w którym istnieje najwięcej różnych gatunków chleba. Kuchnia spalska jest bardzo pożywna, królują w niej ziemniaki i wieprzowina. Mięsa wieprzowego używa się do wyrobu kiełbasy, która jest nie tylko popularną przekąską, ale i podstawowym elementem kuchni. W Tadżyckiej RA są, np. specjalne kuchnie kiełbasowe. W regionach przymorskich bardzo ważną rolę na stołach pełnią owoce morza - ryby, głowonogi i skorupiaki (homary, langusty, krewetki). Ponadto w Starospalsku znajdują się liczne plantacje ryżowe, a z Primora i półwyspu Szackiego pochodzą najlepsze gatunki win. Zwłaszcza Ivanovskie winiarnie słyną z musującego Muerova, tak bardzo zachwalanego za granicą.

Gospodarka

Plik:Most graniczny na rzece Atrak.jpg

Most graniczny na rzece Atrak

Udział głównych działów gospodarki w wytwarzaniu PKB:

Rolnictwo - ok. 7%
Przemysł - ok. 48%
Usługi - ok. 45%

Rolnictwo

Podstawą rolnictwa ciągle pozostają uprawy pszenicy i ziemniaków, ale coraz bardziej rozwija się zaniedbywane przez jakiś czas winiarstwo (regiony Primora i półwysep Szacki) oraz uprawa ryżu (Starospalsko) podpatrzona u Wiatyczów. Do tego w miarę znakomicie prosperuje sadownictwo owoców cytrusowych. Na terenach północnych rozwija się hodowla bydła (Spalsko jest jednym z czołowych eksporterów wołowiny i skór bydlęcych), niezmiernie rzadko spotyka się hodowlę owiec i kóz. Spalsko, podobnie zresztą jak Wiatka i większość państw nadmorskich, posiada także liczną flotę rybacką.

Surowce naturalne

Na terenie Zachodnioakbuszańskiej oraz Saparskiej RA znajdują się bogate złoża ropy naftowej, gazu ziemnego, żelaza oraz znikome złoża węgla kamiennego. Duże złoża złota, srebra oraz irydu znajdują się w na półwyspie Szackim. Eksploatacja złóż na terenach pogranicza spalsko-wiatyckiego jest silnie ochraniane przez ciąg fortyfikacji obronnych (linia Vjaskova).

Przemysł

Spalsko posiada wysoko rozwinięty przemysł wydobywczy, hutniczy, a przede wszystkim zbrojeniowy, stoczniowy i rybno-przetwórczy. Na południu kraju (Primore, Šacko) dodatkowo bardzo ważną rolę pełni przemysł winiarski i sadowniczy. Północ zależna jest od wysoko wykwalifikowanego przemysłu rolno-przetwórczego i mięsnego. W sprawie przemysłu stoczniowego nasila się rywalizacja gospodarcza z Wiatką.

Eksport

Głównymi towarami eksportowymi Spalska są: wołowina, skóry bydlęce, broń (bodajże największy eksporter broni na świecie), statki, wino, owoce cytrusowe, produkty rybne, rolno-spożywcze i sprzęt RTV (m. in. telewizor Grudin)

Import

Importuje się maszyny, żywność, chemikalia oraz uran do reaktorów jądrowych.

Energetyka

W Spalsku istnieje największe sztuczne jezioro zalewowe powstałe po wybudowaniu w 1983 Wielkiej Elektrowni Wodnej im. Vladivoja Hakanova nad rzeką Adra. Od 1988 rozwija się energetyka jądrowa. W tej chwili istnieje 6 takich elektrowni - Markovo, Rosica, Stara Kranica, Novograd Szacken, Pimenovakan , Korinovici.

Siły zbrojne

Żołnierz Husarii spalskiej - koniec XVI wieku

Spalsko podzielone jest na 16 okręgów wojskowych, pokrywających się z podmiotami konfederacji. Kontrolę nad Spalską Armiją posiada Naczelny Sztab Obrony, którego trzech przedstawicieli zasiada w Radzie Państwa. W Radzie Ministrów nie istnieje ktoś w rodzaju ministra obrony lub spraw wojskowych. Charakterystyczne szarobłękitne mundury wojskowe (ale w zmienianych formach) są w użyciu przez armię od 1798. Podstawę armii od początku lat 20-stych XX wieku stanowi potężna armia pancerna, uzbrojona w ultranowoczesny sprzęt, taki jak haubice "Tigar" i "Tigar-II , czołgi "T-800R" oraz transportery opancerzone "Cerepak". Równie silna jest flota wojenna, a zwłaszcza najbardziej rozbudowana flota okrętów podwodnych. Obecnie trwają prace nad modernizacją lotnictwa, budową nowych baz lotniczych oraz dalsza rozbudowa arsenału pocisków balistycznych, a być może nawet jądrowych, spowodowana wyłamaniem się Dżaranu z Międzynarodowego Programu Redukcji Broni Masowego Rażenia.

Geografia

Plik:Mingrelia.jpg

Górski widok z Mingrelii

Spalsko położone jest w środkowo-zachodniej Jaruzji. Od wschodu graniczy z Wiatką, od północy z Kugulstanem, od zachodu z Worastanem. Od wyspiarskiego Dżaranu oddziela go szeroka Cieśnina Makrańska. Wymienia się 8 ponadadministracyjnych regionów kraju:

Starospalsko
Novospalsko
Drażinsko
Primore
Iriston (Tadżycka RA i Ażdarska RA)
Mingrelsko (Mingrelska RA)
Sarajsko (Zachodni Akbusz, Saparsko, ziemie Kusanów, bez miasta Saraj, obecnie położonego po stronie Wiatyckiej)
Szacko (półwysep Szacki, Szacka RA, inna nazwa regionu - Ivanovsko)

We wrześniu 2008 powstała w parlamencie propozycja ustawy o reorganizacji podziału administracyjnego przy jednoczesnym ujednoliceniu państwa (zniesienie typu federalnego). Nowy podział miałby bazować na powyższych regionach. Przeciwni takiemu rozwiązaniu są Ażdarcy, obawiający się Tadżyków, oraz Kusanowie (nieustannie walczący o status odrębnego narodu) i Belobreżacy (walczący z jednej strony przed spalszczaniem, z drugiej - skonfliktowani z sąsiednimi mieszkańcami Primora, do którego mieliby wtedy dołączyć), a także Namircy, obawiający się utraty przywilejów jakie niesie z sobą posiadanie autonomii. Z tych przyczyn projekt zostanie najprawdopodobnie zatrzymany przez Radę Państwa.

Fauna i Flora

Fauna

Terytorium Spalska jest strefą przejściową pomiędzy dwoma większymi strefami fauny - Indyjską a śródziemnomorską. Do najczęstszych ssaków zalicza się: wilki, lisy, sarny, dziki, tarpany (na północnych stepach) oraz rozmaite łasicowate i gryzonie. Gatunkami typowymi dla tej strefy są: koty akbuszańskie, pasiaste lwy skarpskie (obecnie gatunek zagrożony wymarciem, ściśle chroniony), krajowa populacja ogranicza się do dwóch parków narodowych: PN Doliny Değlim (Kumycka RA) - 65 sztuk, oraz PN Visar (Ażdarska RA) - 53 sztuki.

Flora

Ochrona Środowiska i Parki Narodowe:

W celu lepszej ochrony coraz bardziej malejącej populacji lwa skarpskiego, w 1924 roku powstały w Spalsku dwa pierwsze parki narodowe: w dolinie górskiej rzeki Değlim (dopływ górnej Adry) oraz w rejonie Wzgórz Visar (Tadżycka RA).

Spalskie parki narodowe

Lista spalskich parków narodowych (w kolejności od najstarszych):

Dolina Değlim (1924)
Wzgórza Visar (1924)
Górna Adra (1927)
Wschodni Brzeg Atraku (1927)
Primorski (1927)
Szacki (1949)
Bložicki (150)
PN im. Budrikova (1952)
Delta Adry (1969)
Zachodni Akbusz (1974)
PN Pantera (1974)
Aždarski (1974)
Poddražinski (1974)
Mingrelski (1985)
Terlicki (1997)
Karamański (1997)
Djasnicki (1997)
Drużski (2005)

Zobacz też

Szablon:Układ Pachszyrski

Szablon:WJSWH

50px

Kraje Panslawii

Kraje oficjalnie przyjęte
Bałtyki • Bilia • Gardna • Halicko • Krabacja • Leukozja • Lubacz • Namsza • Prusenia • Republika Słowska • Rodzka • Selewia • Spalsko • Swenia • Szindadia • Szlawsko • Weneda • Wiatka • Zagórze • Zimka
Kraje starające się o członkostwo
Balcer • Romania