X Sztafeta językowa

Conlang relayPolski Conlang Relay – Polski Conlanger Relay II – Polish Conlanging Relay III – Polish Conlang Relay IV - Polish Conlanger Relay V - Polski Conlanging Relay VI - Polska Językotwórcza Sztafeta VII - Polski Kąłądzerski Rilej VIII - Czjoński kąlężerski rzylej - IX Sztafeta Językowa - X Sztafeta językowa - XI Polska Sztafeta Językowa, NOWA EDYCJA - obcojęzyczne

Wyniki

Autor i język	Tekst polski	Tekst w conlangu
HP Język bez nazwy	Likurg prawodawca zamierzał zmienić ówczesny sposób życia obywateli na skromniejszy i uczynić ich pięknymi i dobrymi. Wziął na wychowanie dwa szczenięta pochodzące od tego samego ojca i tej samej matki. Jedno z nich przyzwyczaił do przysmaków i pozwolił mu pozostawać w domu, drugie uczył polować. Później przyprowadził je na Zgromadzenie. Wyłożył kości oraz przysmaki, jednocześnie wypuszczając zająca. Każdy z psów rzucił się do tego, do czego był przyzwyczajony, więc kiedy ten drugi pochwycił zająca, on zapytał: "Czy widzicie, obywatele, że te psy, pochodzące z tego samego miotu, bardzo różnią się od siebie za sprawą wychowania,. i że w kwestii szlachetności, ćwiczenie ma większą moc oddziaływania, niż natura?"	Licorgo sanegathion coe vêlt ffadse weid imen in oes leig synerioni'm gwe salitenne ei reisse ien deble ei syene. Ie coe hyemms dya byryenne w'oyasse, quale oes oede se's ei moede se yi. Ie oen in mien coe qualls gwe pedien ei rîht hau w'auleisse auso, reig in reis au beyrsse. Iq ie coe veus y Iopinokon in. Vâlt hesyen ei pedien, eich quitts peibe. Er oes heutyen mien cyen yiâus gwe sui, gwe qei coe yes quallt, lue ye reig ie coe geus peibe o, ôpt: Sien ien, gwe', synerioni, qei heutyen ien, quale ien oes hyema se, yetier sien yusse oes hen y w'oyasse, ei qei y iumira au yesse ysgoi, au gidsse coe aurenne miera, ye yne?”
Krewet Rybrycki	Licorgo prawodawca miał zamiar zmienić ówczesny rodzaj tego życia obywateli ku skormniejszemu i uczynić ich pięknymi i dobrymi. Wziął dwa szczenięta, pochodzące od tego samego ojca i tej samej matki, aby je wychować. Jednego z nich przyzwyczaił do przysmaków i pozwolił mu przebywać w domu, drugiego nauczył polować. Później przyprowadził zgromadzenie. Kładąc kości i przysmaki, jednocześnie puścił zająca. Każdy z psów rzucił się na to, na co był przyzwyczajony, więc gdy drugi złapał zająca, zapytał: ,,jesteśmy my, tacy, obywatele, jak te psy, które od jednego miotu są, bardzo różnimy się w wychowaniu, i że w kwestji wychowania szlachetni, bardziej ćwiczymy duże siły, niż naturę?	Li·ko·r·ko - ɸeioa meu βeeua heuă kou ea βiu ea neaă tiŭ a-niŏ mee ho xu xu i xĕ ho kŏ teii. O meu nouu xo rio, ɸŭ meuu ae uă roa ho uă moia, to xu xu i iaa. O koou xe xe mo ae i tiŭ leoii ho o ooa o iă xeo naa, o peuu ɸŭ xu βii. O nie keeu ɸio. O nŭa uua toaă ho leoiĭ, o toua moo xu hiua. Xeă ae rieĕ teii xu xa, tiŭ ro kooŭ oa mu xŏ βii xu hiua. Li·ko·r·ko tuua: „Tua - neaă, reŏ rieĕ, ɸŭ meuu ae mo βiua, ɸoă liaa xu tua, iă ioa, ho iă loa ea ioa, tua βeeo xu a-ɸoă reoă beiĭ, ŏ neioa?”
Korejec		Kaasaixuna xure tima niikuru ra sellaqaqun, alu meyikee tan xikee ra suru. Takana venikek ki, qepekee haru yu nene alu nenekee ra tem. Saparana melini ri tap ikak tan saterexekee sang exeni. Saquhirukakke tap iki. Karumina ri kuve sang peruk ra tem. Karumina ri kuve sang peruk ra tem. Yaluna qaqu yu melini tan satumena tirip. Sarana suru ra venikek. Parakee tap suru ra kuve, kem avu uruna hirukassey ra iki. Ukarana ra Likorko, nan, niikuru, sivukee veni, qepekee langnii ra kuve, xurasakkee ra neneni nan, emitasakkee ruika nan ra nan aku maan
Borlach	Ten, kto jest prowotwórcą, ma zamiar sprawić, by obywatel prowadził skromne życie, by było ono piękne i dobre moralnie. Przygarnięto 2 szczeniaki, by oswoić je i wychować, niczym matka i ojciec wychowują dzieci. Pierwszego szczeniaka przyzwyczajono do przysmaków i puszczano go wolno po domu. Zadbano, by drugi pies był w stanie sam polować. Wkrótce potem gromadził im on pod nogi zapasy zapasy. Pierwszy szczeniak zaś kładł się na kościach i przysmakach a zające biegały wolno. Tako czyniły szczeniaki. One przyzwyczaiły się to tych rzeczy, więc kiedy ten drugi zaczął polować, Likorko powiedziała: My obywatele, niczym psy, różnimy się bardzo naszym wychowaniem. Bowiem czyż to nie my sami doskonalimy nasze umiejętności bardziej niżli natura?	Zé arṕashwōz'eŝe ain aiŝoquegōn éycıané rahetān rahetétho, akhé ain qua amané o cahtiyané ŝumé, taḥarae ḥealthīm darās. Xiťatiyanam ṕaeḥṣōsīwest, ain ťandi aḥṣyarae akhé djıōząmae, qūndā mıaskha o quiskha dō bazdīrai djıōząmaerą. Aizrāsé xiťatiya āspharṣyāthi zīrdāsīwest akhé quari īrané dawrā nébarāyashe gıārīwest. Ain lāwāsé xiťa elqai dhrawzhae ḥṣeaṣrīwthro chandrīwest. Wali wiŝa qua ťān kıenōronos firıa borisiya zıarhīwthro. Aizrāsé xiťatiya ama ťénas korkhōnobīr o āspharṣyālchā qaṣrīwthro akhé djıaradai īrané sanrhaerą. Aťeaji xiťatiyayai taḥarīwest. Tha pafri cirishud zīrdāsīwest, yāsnā aeṣtā lāwāsé dhrawzhae cūzharnīwthro, Lıaqorhen ōḥirıyīwthra: Ṕef aiŝoquegōnai, qūndā xiťayai, kıar pęrędi djıōząmast ŝagıąmaez. Aťeaji ūrti ṕef elqai pęrędi erhsataḱe enekıar lūne tiya patqadjhraez?
Cywil Ziamański	Kto tworzy prawo żeby obywatel skromnie żył, i żeby on piękny, prawny był, by czynił z zamiarem posiadania, dwa pieski przygarnie, by je oswajać, wychować, tak jak matka i ojciec swoje dzieci wychowują. Pierwszy piesek przyzwyczaji się do przysmaków i będzie dookoła domu wolno puszczany. Drugi pies sam będzie polować i samodzielnie będzie mógł o siebie zadbać. Wkrótce on im zapasy pod nogi przynosił. Pierwszemu psu zaś po kości i przysmaki leżące i zające wolno będzie chodzić, bowiem piesek to uczyni. Oni się do tych rzeczy przyzwyczają, więc gdy drugi polować zacznie, Liakoren stwierdzi: My, obywatele, niczym psy, bardzo różnimy się naszym wychowaniem. Czyż sami bowiem swoich umiejętności nad naturę nie stawiamy?	Khaś wärśathe reź, wäl tźäman bedie kewathe, wäl pharśa khä reźa äśthe, wäl warśthe wäl sa nämś, tvē šwūa äśe kpärhe a wäl saēa reś kaj mäther khä phatär swēs dēa rene. Priwaś šwan äśe mägthe gätś ät khä äśe äśthe khäkhla tūnä letś ethe. Antharäś šwan śen äśe khänthe khä śen ouś śä äśe phathe. Atēn anś äśe anenä phlä lekhä anäšethe. Ēu priwaśnä šwana äśe mägthe aphś aśthēa khä lēarēa khä khärgušēa känthe, wäl šwan śa äśe dethe. Ane śä ta śa thänk lēme, khä kigäd äntharaś khantś gädthe, Läkourēn äśe šakhthe: We, tźämana kaj šwana, wä antharūthe śa wē reśänūa. Kha wäl śaa weä mänä ne śtäne?
Obcy Astralogermanski	Kto tworzy prawo, aby ktoś skromnie żył i aby żyć zgodnie z prawem oraz przestrzegać porządku i przepisów, by móc pracować, ten dostanie dwa psy, aby je wychować tak samo, jak ojciec i matka wychowują własne dzieci. Pierwszy pies będzie mógł dostawać jedzenie i krążyć wokół domu. Drugi pies będzie sam polował i o siebie troszczył. Nagle on nie będzie miał nogi. W tym czasie pierwszy z psów będzie mógł przynosić pyszne zajęcze kości i pies tak uczyni. One się do tego przyzwyczajają i gdy drugi z psów zacznie polować, właściciel powie: my, ludzie podobni do psów, różnimy się wychowaniem. One nie pasują do nas i mnie, prawda?	Houer ëntstäilt ðes rai ðǝn sai sǝumen lüvt šijdenhap'suäi ät täilǝ seënen raifouren ond ërhoulden ranchenhed ond raišrichten ðǝn sai seënen rachtäns, ðener ërhäiet dächen häunderen ðǝn sai ërnǝn ërhäiven hamansäiuäis ënder ond moder ërhäiven ounen kindänsen. Oršt haund konðet ërhäi ðes ëšen ond häi ðǝm häimen räunder. Dächt haund fäinget lounlich ond säch tøchþ lounlich. Mǝumentäin ër häðet noun's nou. ðǝun'stäim oršter ðens häunders konðet bräingen smäichhapne knäucher härs ond ðer haund mäichtet sǝu. ërnen mäiken säch ërhoungen ðenes säins ond ðer dächter begint fäingen, ðer houlder säit: Ounens, liderǝn hou häunderǝn, onderšið uoð ðǝm ërhäivnis. ërnen ounǝn ond min nouen päiten, jë?
Kazimierz Kv	Hovôr tworzy prawa aby ktoś żył skromnie, proworządnie i przestrzegał przepisy. Aby pracowitym być, on pozwala dwóm psom razem się wychować. Ojciec i matka wychowują swoje młode. Pierwszy pies może dawać jedzenie i okrążać dom. Drugi pies łowi sam i sam o siebie dba. On natychmiast nie ma nóg. Tymczasem pierwszego psa może przynosić smaczengo zająca kość i pies tak robi. Oni psami przejmują się, a syn i córka zaczynają łowić. Właściciel mówi: „My, ludzie, jak psy, przejmujemy się wychowaniem. Oni nam i mi nie podobają się, prawda?“.	Hovôr xiđe syvmons seq suko vije morku, syvmomiqasnu a riga panfryšins. Seq mekaci set, il slegne duv čnyv piniji mižepnu. Isôh a mavʹ piniji soji mälʹa. Arby čên mose faje šumôs a ombreqa numôns. Dovty čên šinđe kävu a kävu om so đeva. Il gi nä mabe levans. Tetenčêm arby čnys mose kroreže mlučis läbis pišis a čên tap pera. Li čefä ramani, de kyrʹ a talʹa čefä šinđi. Halʹmabaj kala: „Na, tixe, kapôt čny, ramani pinyjim. Li nam a pam nä katrä, näx?“.