|system monetarny = scentralizowany, oparty na fioletowej pszenicy
|waluta = kedíks
|kod waluty = knk
}}
'''Wyspy Kunne''', '''Wyspy Dorzecza''' - nazwa obszaru kulturowo-geograficznego, obejmująca dwie wyspy znajdujące we [[Kyon Wschodni|Wschodnim Kyonie]], konkretnie na obszarze [[Dorzecze|Dorzecza]]. Większa wyspa nazywa się Tyru ([[Język kunne|knn.]] Téru), zaś mniejsza Maata (knn. Máata). Niniejszy artykuł dotyczy 9512 [[Nazewnictwo chronologiczne Kyonu|EK]], co odpowiada około 200 lat ziemskich '''po''' roku wspólnym (tj. 8973 EK). Wyspy Kunne w tym czasie przeżywają rozkwit po odzyskaniu niezależności od [[Monarchia Olsów|Olsenii]]. Powstają pierwsze maszyny parowe, rozwija się kultura, architektura, sztuka i muzyka. Rodzi się poczucie odrębności od okolicznych ludów, zarówno pod względem językowym ([[język kunne]] jest językiem izolowanym), jak i religijnym (na tym obszarze doszło do daleko posuniętego synkretyzmu religijnego). Artykuł ten dotyczy także państwa, które obejmuje wspomniany archipelag - '''Kunneskiego Państwa Máaty i Téru''', znanego także pod nazwą: '''Kunne''' oraz '''Máata i Téru'''.
=Nazwa kraju=
Archipelag, o którym traktuje niniejszy artykuł nazywany jest w języku polskim w dwójnasób:
*'''Wyspy Kunne''' - nazwa, która odnosi się do żywiołu etnicznego, zamieszkującego obie wyspy.
*'''Wyspy Dorzecza''' - nazwa, która wskazuje na obszar geograficzny tej części Kyonu. Wyspy te wchodzą w skład rozległej zatoko-cieśnino-delty rzeki
Oficjalną polską nazwą państwa, które obejmuje obie duże Wyspy Dorzecza brzmi: Kunneskie Państwo Máaty i Téru. Przymiotnik "kunneskie" odnosi się do czynnika etnicznego, zaś dwie nazwy własne wskazują odpowiednio na północno-zachodnią (mniejszą) wyspę oraz południowo-wschodnią (większą) wyspę. W stosunku do tego kraju używa się także następujących nazw skrótowych: '''Kunne''' oraz '''Máata i Téru'''.
W roku wspólnym 8973 EK obszar Wysp Dorzecza był politycznie rozbity, a poszczególnymi częściami wysp rządziły lokalne elity. Bardzo często elity te ulegały wpływom zagranicznym, w szczególności [[Rubania|rubańskim]] i [[Olsenia|olseskim]], w mniejszym stopniu [[Szyszenia|szyszeńskim]], [[Kauradowie|kauradzkim]] oraz [[Ajdynir|ajdynirskim]]. Rozwój wewnętrzny poszczególnych części Wysp był nierównomierny i odpowiadał [[Uniwersalne linie epok|poziomom]] od R1 (wczesnośredniowiecznych struktur społeczno-państwowych) po R3 (późnośredniowieczne struktury państwowe). Ostatnie ponad pięćset lat (dwieście lat ziemskich) to nieustanne i naprzemienne zdobywanie wysp przez Monarchię Olsów (gł. poprzez Ruban) oraz Kauradów. Ci ostatni odcisnęli szczególne piętno w czasie Inwazji Kauradzkiej na Wschód. W jego wyniku wpływ olseski na Kunne zmalał do minimum. Monarchia Olseska została rozbita, a poszczególne jej części wybiły się na niepodległość. Zmalała także presja rubańska w tym kierunku (alternatywny obszar ekspansji objął [[Felża|Felżę]]). Od Kauradów Kunnowie przejęli część praktyk religijnych, a także organizację państwa, skupioną wokół jednej osoby. Po upadku Kauradów na wschodzie Kunne uzyskało całkowitą niezależność od sąsiadów, a co za tym idzie okres prężnego rozwoju handlu, gospodarki, kultury i nauki.
=Geografia=
==Położenie==
Wyspy Kunne (zwane także
==Klimat==
==Ukształtowanie terenu==
==Flora==
==Fauna==
=System polityczny=
[[Plik:Parlament wnętrze.jpeg|thumb|400px|Główna sala obrad parlamentu, widok na mównicę i wielkie okno witrażowe.]]
[[Plik:Parlament_budynek.jpeg|thumb|left|600px|Budynek kunneckiego parlamentu. Na obrazku widać charakterystyczne kopuły, wieńczące wieże, wysokie okno witrażowe oraz niebieską cegłę.]]
==Wiece==
==Wiece regionalne==
===Podział administracyjny===
==Przewodniczący==
=Stosunki międzynarodowe=
=Gospodarka=
==Porty handlowe==
=Demografia=
=Religia=
==Synkretyzm==
===I religia===
===II religia===
===III religia===
==Święta i obrzędowość
=Język=
{{Główny artykuł|Język kunne}}
Język kunne należy do języków izolowanych i nie przynależy do żadnej rodziny językowej. Posiada on jednak wiele zapożyczeń z okolicznych języków, przede wszystkim z [[Język kauradzki|języka kauradzkiego]] oraz [[Język rubański|języka rubańskiego]].
=Kultura=
Wielowiekowe oddziaływanie różnych kultur na obszar Wysp Dorzecza doprowadził do wytworzenia się wyjątkowej mozaiki państw [[Kyon Wschodni|Wschodu]]. Elementy te można zauważyć zarówno w architekturze, jak i muzyce.
==Architektura==
Zarówno na Máacie, jak i Téru wykształcił się osobny styl architektoniczny, nazywany stylem ęttǫ́ [ɛt:ɔ˦]. Najbardziej charakterystyczną cechą murowanych budynków kunneckich jest ich granatowa bądź błękitna barwa. Uzyskiwana jest ona poprzez specjalną technikę wypalania błękitnej cegły. Związane jest to ze specyficzną glebą Wysp, która bogata jest w materiały ilaste oraz związki miedzi (głównie azuryt). Budynki kunneckie posiadają ponadto okazałe kopuły i strzeliste portale, nierzadko podpierane czarnymi kolumnami. Wysokie, łukowate przestrzenie często są wypełniane wielkimi witrażami. W odniesieniu do warunków ziemskich, architekturę Wysp Kunne można próbować scharakteryzować jako połączenie architektury szyickiej (w szczególności prostokątnych madrasów), weneckiej (Bazylika św. Marka) oraz architektury gotyckiej średniowiecznej europy (wysokie, witrażowe okna). Najpopularniejszym i jednym z najbadziej okazałych budynków, wybudowanych w tym stylu jest budynek kunneckiego parlamentu.
[[Plik:Wnętrze2.jpeg|thumb|400px|Przykład wnętrza wykończonego błękitną cegłą. Widoczne także charakterystyczne geometryczne złote zdobienia]]
[[Plik:Willa.jpeg|thumb|400px|Wieczorny widok na willę kupiecką w stolicy Bqùr]]
Zabudowa wiejska i podmiejska wykonana jest w znacznej części z drewna. Prowincję kunnecką wyróżniają drewniane domy umieszczane na wysokich palach. Domostwa są otoczone uprawami rolnymi, a do każdego z nich dobiega osobna odnoga wiejskiej lub podmiejskiej dróżki.
[[Plik:Dom wiejski.jpeg|thumb|left|300px|Zabudowa wiejska w polu fioletowej pszenicy.]]
==Sztuka==
==Rzeźbiarstwo==
==Muzyka==
==Dramat==
=Metadane=
=Mapy=
=Mapy=
[[Plik:KuniecyTeren.png]]
[[Plik:KuniecyTeren.png|thumb|800px|Mapa ukształtowania terenu Wysp Kunne]]
Wyspy Kunne, Wyspy Dorzecza - nazwa obszaru kulturowo-geograficznego, obejmująca dwie wyspy znajdujące we Wschodnim Kyonie, konkretnie na obszarze Dorzecza. Większa wyspa nazywa się Tyru (knn. Téru), zaś mniejsza Maata (knn. Máata). Niniejszy artykuł dotyczy 9512 EK, co odpowiada około 200 lat ziemskich po roku wspólnym (tj. 8973 EK). Wyspy Kunne w tym czasie przeżywają rozkwit po odzyskaniu niezależności od Olsenii. Powstają pierwsze maszyny parowe, rozwija się kultura, architektura, sztuka i muzyka. Rodzi się poczucie odrębności od okolicznych ludów, zarówno pod względem językowym (język kunne jest językiem izolowanym), jak i religijnym (na tym obszarze doszło do daleko posuniętego synkretyzmu religijnego). Artykuł ten dotyczy także państwa, które obejmuje wspomniany archipelag - Kunneskiego Państwa Máaty i Téru, znanego także pod nazwą: Kunne oraz Máata i Téru.
Nazwa kraju
Archipelag, o którym traktuje niniejszy artykuł nazywany jest w języku polskim w dwójnasób:
Wyspy Kunne - nazwa, która odnosi się do żywiołu etnicznego, zamieszkującego obie wyspy.
Wyspy Dorzecza - nazwa, która wskazuje na obszar geograficzny tej części Kyonu. Wyspy te wchodzą w skład rozległej zatoko-cieśnino-delty rzeki
Oficjalną polską nazwą państwa, które obejmuje obie duże Wyspy Dorzecza brzmi: Kunneskie Państwo Máaty i Téru. Przymiotnik "kunneskie" odnosi się do czynnika etnicznego, zaś dwie nazwy własne wskazują odpowiednio na północno-zachodnią (mniejszą) wyspę oraz południowo-wschodnią (większą) wyspę. W stosunku do tego kraju używa się także następujących nazw skrótowych: Kunne oraz Máata i Téru.
W roku wspólnym 8973 EK obszar Wysp Dorzecza był politycznie rozbity, a poszczególnymi częściami wysp rządziły lokalne elity. Bardzo często elity te ulegały wpływom zagranicznym, w szczególności rubańskim i olseskim, w mniejszym stopniu szyszeńskim, kauradzkim oraz ajdynirskim. Rozwój wewnętrzny poszczególnych części Wysp był nierównomierny i odpowiadał poziomom od R1 (wczesnośredniowiecznych struktur społeczno-państwowych) po R3 (późnośredniowieczne struktury państwowe). Ostatnie ponad pięćset lat (dwieście lat ziemskich) to nieustanne i naprzemienne zdobywanie wysp przez Monarchię Olsów (gł. poprzez Ruban) oraz Kauradów. Ci ostatni odcisnęli szczególne piętno w czasie Inwazji Kauradzkiej na Wschód. W jego wyniku wpływ olseski na Kunne zmalał do minimum. Monarchia Olseska została rozbita, a poszczególne jej części wybiły się na niepodległość. Zmalała także presja rubańska w tym kierunku (alternatywny obszar ekspansji objął Felżę). Od Kauradów Kunnowie przejęli część praktyk religijnych, a także organizację państwa, skupioną wokół jednej osoby. Po upadku Kauradów na wschodzie Kunne uzyskało całkowitą niezależność od sąsiadów, a co za tym idzie okres prężnego rozwoju handlu, gospodarki, kultury i nauki.
Geografia
Położenie
Wyspy Kunne (zwane także
Klimat
Ukształtowanie terenu
Flora
Fauna
System polityczny
Główna sala obrad parlamentu, widok na mównicę i wielkie okno witrażowe.Budynek kunneckiego parlamentu. Na obrazku widać charakterystyczne kopuły, wieńczące wieże, wysokie okno witrażowe oraz niebieską cegłę.
Język kunne należy do języków izolowanych i nie przynależy do żadnej rodziny językowej. Posiada on jednak wiele zapożyczeń z okolicznych języków, przede wszystkim z języka kauradzkiego oraz języka rubańskiego.
Kultura
Wielowiekowe oddziaływanie różnych kultur na obszar Wysp Dorzecza doprowadził do wytworzenia się wyjątkowej mozaiki państw Wschodu. Elementy te można zauważyć zarówno w architekturze, jak i muzyce.
Architektura
Zarówno na Máacie, jak i Téru wykształcił się osobny styl architektoniczny, nazywany stylem ęttǫ́ [ɛt:ɔ˦]. Najbardziej charakterystyczną cechą murowanych budynków kunneckich jest ich granatowa bądź błękitna barwa. Uzyskiwana jest ona poprzez specjalną technikę wypalania błękitnej cegły. Związane jest to ze specyficzną glebą Wysp, która bogata jest w materiały ilaste oraz związki miedzi (głównie azuryt). Budynki kunneckie posiadają ponadto okazałe kopuły i strzeliste portale, nierzadko podpierane czarnymi kolumnami. Wysokie, łukowate przestrzenie często są wypełniane wielkimi witrażami. W odniesieniu do warunków ziemskich, architekturę Wysp Kunne można próbować scharakteryzować jako połączenie architektury szyickiej (w szczególności prostokątnych madrasów), weneckiej (Bazylika św. Marka) oraz architektury gotyckiej średniowiecznej europy (wysokie, witrażowe okna). Najpopularniejszym i jednym z najbadziej okazałych budynków, wybudowanych w tym stylu jest budynek kunneckiego parlamentu.
Przykład wnętrza wykończonego błękitną cegłą. Widoczne także charakterystyczne geometryczne złote zdobieniaWieczorny widok na willę kupiecką w stolicy Bqùr
Zabudowa wiejska i podmiejska wykonana jest w znacznej części z drewna. Prowincję kunnecką wyróżniają drewniane domy umieszczane na wysokich palach. Domostwa są otoczone uprawami rolnymi, a do każdego z nich dobiega osobna odnoga wiejskiej lub podmiejskiej dróżki.
