Na końcu tej epoki żył ostatni cesarz w historii Tangii. Tangia epoki późnocesarskiej charakteryzowała się wyjątkową falą katastrof zwanych później Wielkimi Plagami: od nieurodzaju i fal głodu, przez trzy powstania niewolników i dwa powstania chłopskie - w sumie pięć potężnych powstań, dwie fale epidemii aż po uderzenie dużego meteorytu w samą stolicę cesarstwa. Przez kraj przetaczała się fala gwałtownego wyzysku charakterystycznego dla wczesnych form industrializacji, spotęgowanego przez rywalizację prywatnej magnaterii z warstwą szlachecką. Różnice w podejściu do niewolnictwa bardzo ostro podzieliły kraj na regiony i doprowadzały do napięć pohamowanych wyłącznie przez cesarzy. Choć Tangia zdołała osiągnąć kilka osiągnięć, takich jak zbudowanie piewszych odcinków kolei tangijskiej (Tangwana Falanglera), to zagłada miasta [[Kun Atla (złoty wiek)|Kun Atla]] spowodowała, że kraj stoczył się do wojny domowej, po której nadeszła krótka epoka komunizmu tangijskiego.
Na końcu tej epoki żył ostatni cesarz w historii Tangii. Tangia epoki późnocesarskiej charakteryzowała się wyjątkową falą katastrof zwanych później Wielkimi Plagami: od nieurodzaju i fal głodu, przez trzy powstania niewolników i dwa powstania chłopskie - w sumie pięć potężnych powstań, dwie fale epidemii aż po uderzenie dużego meteorytu w samą stolicę cesarstwa. Przez kraj przetaczała się fala gwałtownego wyzysku charakterystycznego dla wczesnych form industrializacji, spotęgowanego przez rywalizację prywatnej magnaterii z warstwą szlachecką. Różnice w podejściu do niewolnictwa bardzo ostro podzieliły kraj na regiony i doprowadzały do napięć pohamowanych wyłącznie przez cesarzy. Choć Tangia zdołała osiągnąć kilka osiągnięć, takich jak zbudowanie piewszych odcinków kolei tangijskiej (Tangwana Falanglera), to zagłada miasta [[Kun Atla (złoty wiek)|Kun Atla]] spowodowała, że kraj stoczył się do wojny domowej, po której nadeszła krótka epoka komunizmu tangijskiego.
Był to też pierwszy rozdział rewolucji przemysłowej w historii Tangii.
3 620 604 km² - 1 014 748 km² wyspa Kaori - 900 087 km² Buania- 1 058 701 km² Pinu - 109 tys. km² wyspa Atirai - 38,9 tys. km² wyspa Ma'uri - 7,6 tys. km² wyspa nowocesarska
Strefy klimatyczne
wybrzeża, lasy deszczowe, lasy umiarkowane, wysokie góry, pustynie
Tangia (ay. "Τανγυα" Tangua, bu. "Tañu", mhn. "Τανὲμά" Tanèmá), pełna nazwa: Cesarstwo Wielkiej Tangii (klinowo: ; ay. "Ταυ Τανγυανα Τηλανλερα" Tau Tanguana Teilanlera, bu. "Tañusy", mhn. "μα Τήλάν-μὰλι Τήλεά υ Τάο Τανὲμά" ma Teélán-màli Teéleá iu Táo Tanèmá) - rozległe państwo Kyonu Zachodniego, położone na wyspach Kaori, Akeira, Hiranea, Atirai, Ma'uri, Teilan Ahari oraz na kontynencie w Buanii oraz Pinu.
Niniejszy artykuł opisuje wyłącznie czasy późnocesarskie, czyli lata 9750 EK - 9867 EK. Przedstawia zagadnienia charakterystyczne wyłącznie dla tej epoki. Wszystkie pozostałe tematy, takie jak demografia, kultura, zwyczaje czy demografia, i wiele innych, opisuje artykuł Złoty Wiek Tangii.
Na końcu tej epoki żył ostatni cesarz w historii Tangii. Tangia epoki późnocesarskiej charakteryzowała się wyjątkową falą katastrof zwanych później Wielkimi Plagami: od nieurodzaju i fal głodu, przez trzy powstania niewolników i dwa powstania chłopskie - w sumie pięć potężnych powstań, dwie fale epidemii aż po uderzenie dużego meteorytu w samą stolicę cesarstwa. Przez kraj przetaczała się fala gwałtownego wyzysku charakterystycznego dla wczesnych form industrializacji, spotęgowanego przez rywalizację prywatnej magnaterii z warstwą szlachecką. Różnice w podejściu do niewolnictwa bardzo ostro podzieliły kraj na regiony i doprowadzały do napięć pohamowanych wyłącznie przez cesarzy. Choć Tangia zdołała osiągnąć kilka osiągnięć, takich jak zbudowanie piewszych odcinków kolei tangijskiej (Tangwana Falanglera), to zagłada miasta Kun Atla spowodowała, że kraj stoczył się do wojny domowej, po której nadeszła krótka epoka komunizmu tangijskiego.
Był to też pierwszy rozdział rewolucji przemysłowej w historii Tangii.
Uwaga:Niniejszy artykuł traktuje o czasach wybiegających daleko w przyszłość od roku 8973 EK. Należy traktować go jako apokryf, a treść jako spekulację.
W niniejszym artykule i wszystkich artykułach powiązanych mają zastosowanie poniższe modyfikacje modelu standardowego (henrykowskiego).
ANCIENT FLORA.Niniejszy artykuł zakłada dużą dostępność paliw kopalnych na Kyonie i zajście rewolucji przemysłowej w stylu ziemskim.
ANCIENT FLORA+.Niniejszy artykuł dodaje do starożytnego życia na Kyonie organizmy produkujące wapień i marmur.
DYNAMIC FLORA.Rośliny Kyonu są zdolne do nagłego zakwitu oraz mogą szybko tworzyć formy przetrwalnikowe. Niniejszy artykuł zakłada zatem przystosowanie się roślin do cech planety.
Wielkie Plagi
W okresie późnocesarskim, pomimo że trwał zaledwie nieco ponad czterdziestu lat ziemskich, doszło do aż dwunastu katastrof, zwanych plagami. W późniejszych czasach wyróżniono następujące:
Kryzys gospodarczy Komu'ole - kryzys wywołany przez bańkę spekulacyjną wokół akcji akejryjskiej spółki akcyjnej Komu'ole ("Krab i Harpun"). Spółka pompowała swoje akcje zadłużeniem państwowym i w rzeczywistości nie posiadała dostatecznych realnych wyników finansowych. Sytuację pogorszyły powiązania spółki z bankami kaoryjskimi. Opublikowanie wyników audytu spółki doprowadziło do paniki spekulantów, których wycofanie aktywów nie tylko doprowadziło do bankructwa spółki, ale też do gwałtownego wycofywania aktywów z banków tangijskich, co doprowadziło do silnego, choć lokalnego kryzysu finansowego.
Epidemia dżumy (9751 EK - 9754 EK) - epidemia dżumy, która przeszła od wybrzeży Pinu po całym regionie.
Drugie powstanie niewolników (9784 EK - 9787 EK) - olbrzymie powstanie niewolników, którzy przez krótki czas okupowali część terytorium tangijskiego, wzmocnione przez odbywające się w tym samym czasie powstanie chłopów.
Pierwsze powstanie chłopów (9785 EK - 9787 EK) - ogromne powstanie chłopów w całej Tangii i Buanii, które odbywało się równocześnie z powstaniem niewolników. Zakończone rozejmem z warstwą szlachecką i cesarską, złagodzeniem wielu praw.
Trzecie powstanie niewolników (9801 EK - 9802 EK) - małe powstanie niewolników w kilku prowincjach imperium w efekcie zignorowania polityki rozejmu w części pro-niewolniczych prowincji.
Epidemia grypy (9803 EK - 9807 EK) - najgorsza epidemia w historii Tangii.
Komuna Hatlangao (9822 EK) - epizod przejęcia części struktur państwowych przez komunistów z Hatlangao (Nomeurai), zakończony zakazaniem ideologii socjalistycznych i komunistycznych całkowicie, kluczowe osoby wywieziono na statkach na antarktykę.
Drugie powstanie chłopów (9842 EK - 9844 EK) - buańskie powstanie chłopów, stłumione głównie przez potężną w Buanii prywatną magnaterię.
Palma i Rak (9860 EK - 9865 EK) - delegalizacja niewolnictwa w części prowincji i jednocześnie zaostrzenie traktowanie niewolnictwa w innych prowincjach, gwałtowne niepokoje międzyregionalne podsycone ambicjami poszczególnych kaoritanu. Ideologiczna polaryzacja lokalnych dowódców armii i floty. Interwencja cesarza powstrzymuje wybuch wojny domowej.
Kryzys gospodarczy Pakoli (9865 EK - 9866 EK) - nieudolna zmiana polityki monetarnej w połączeniu z próbami udowodnienia wciąż jakiejś dozy wierności cesarzowi i wiary w dobro, które przychodzi wraz z posłuszeństwem cesarzowi, doprowadza do hiperinflacji i potężnego kryzysu gospodarczego w momencie zaraz ryżu i ziemniaków.
Impakt Kunatlyjski (9866 EK) - meteoryt uderza w stolicę kraju, unicestwiając ją, wraz z cesarzem i jego rodziną.
Po dwunastu plagach, Tangia pogrążyła się w wojnie domowej.
Pierwsza tangijska linia kolejowa, ΦαλανγΛερα-1, lub ΦΛ-1.
Pierwsze próby położenia linii kolejowych podejmowano jeszcze w latach 9700-ych, a nawet teoretycznie dużo wcześniej. Obejmowały one powozy ciągnięte konno lub przez wielbłądy przy torach. Dopiero jednak upowszechnienie się w Kanisji, a w szczególności w Sechcie, silnika parowego po latach 9800-ych, pozwoliło na zwiększenie ciągniętej masy i zarazem na powstanie lokomotywy. Pierwsza prawdziwa tangijska linia kolejowa powstała w roku 9833 EK i połączyła miasta Orumilo i Reitika, po kolei łącząc mniejsze miejscowości. Budowa trwała ponad 20 lat, a kolej miała nieco ponad 200 km. Dla jej powstania wybudowano aż dziewięć specjalnych mostów kolejowych na kolejnych rzekach uchodzących do oceanu u archipelagu Milo w pobliżu Orumilo aż po zatokę rejtycką. Kolej cieszyła się dużym zainteresowaniem, jeździł nią także cesarz. Podobne linie kolejowe budowano w następnych latach wraz z rozwojem postępu technologicznego.
; ay. "Ταυ Τανγυανα Τηλανλερα" Tau Tanguana Teilanlera, bu. "Tañusy", mhn. "μα Τήλάν-μὰλι Τήλεά υ Τάο Τανὲμά" ma Teélán-màli Teéleá iu Táo Tanèmá) - rozległe państwo Kyonu Zachodniego, położone na wyspach Kaori, Akeira, Hiranea, Atirai, Ma'uri, Teilan Ahari oraz na kontynencie w Buanii oraz Pinu.
