Przejdź do zawartości

Melein II

Z Conlanger
Wersja z dnia 00:08, 19 sie 2025 autorstwa Todsmer (dyskusja | edycje) (Utworzono nową stronę "'''Meleín II Odnowiciel''' (ur. {{RokEryKyonu|7531}}, zm. {{RokEryKyonu|7641}}) – Hegemon Państwa Truskiego z dynastii Indákidów (albo Nélidów), panujący w latach {{RokEryKyonu|7608}}–{{RokEryKyonu|7641}}. ''Odnowiciel'' państwa po długim bezkrólewiu: scalił rozbite ziemie, przeprowadził centralizację i rozgromił wrogów na południu, definitywnie łamiąc potęgę Cesarstwo Pojtów|Poitów…")
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Meleín II Odnowiciel (ur. 7531 EK , zm. 7641 EK ) – Hegemon Państwa Truskiego z dynastii Indákidów (albo Nélidów), panujący w latach 7608 EK 7641 EK . Odnowiciel państwa po długim bezkrólewiu: scalił rozbite ziemie, przeprowadził centralizację i rozgromił wrogów na południu, definitywnie łamiąc potęgę Poitów.

Pochodzenie i młodość

Wnuk Indák, córki Tárolaùgra I; syn Lùtora i Meís. Po ich egzekucji (7579 EK ) ukrywał się, następnie zaciągnął się do służby na dworze Faùta, dochodząc do dowództwa straży pałacowej. Po zabójstwie Hegemona przez Aúd musiał opuścić stolicę, wkrótce jednak wrócił jako jeden z uczestników oblężenia miasta.

Droga do władzy

Główny artykuł: Okres Zamętu (Trugia)

Po śmierci Tárolaùgra Aìrtorydy (7600 EK ) zgłosił pretensje do tronu. Przez osiem lat prowadził kampanie i rokowania przeciw pozostałym pretendentom, aż w 7608 EK zajął stolicę i został obrany Hegemonem.

Panowanie

Objął kraj zrujnowany ponad dwudziestoletnimi wojnami. Najpierw opanował głód i rozbójnictwo, przywrócił ściągalność podatków i żeglugę na rzekach, odbudował garnizony oraz flotę w Delcie. Równolegle rozpoczął konsolidację ustroju.

Reforma administracyjna

Główny artykuł: Reformy Meleina II Odnowiciela

Lokalną samowolę klanów zastąpił hierarchią namiestniczą zależną od centrum. Resztki wpływów Związku Truskiego uległy likwidacji: miasta utraciły prawo wyboru własnych władz, a obsada urzędów prowincjonalnych stała się domeną dworu i armii. Elity wojskowe wyniesiono ponad dawny patrycjat, choć element dziedziczności zasług i majątków nie został całkiem usunięty, co w przyszłości wymagało dokończenia reform przez Tárolaùgra IV Starego.

Wojny południowe: Ajdynir i Poitowie

Około 7621 EK ) armie Ajdyniru wraz z wasalnymi oddziałami pojckimi ruszyły na północ. Meleín uderzył wyprzedzająco na południowym brzegu Wielkiej Rzeki, jednocześnie zasadzając flotę w delcie. Wielkie okręty ajdynirskie, niezdolne do walki rzecznej, zostały zniszczone; na lądzie Trugowie ponieśli straty, lecz zorganizowany odwrót za rzekę ocalił wojsko. Pozbawiony wsparcia floty przeciwnik odstąpił od dalszych działań.

W 7624 EK Meleín ponownie przekroczył Wielką Rzekę, instalując sprzymierzonego księcia na tronie Poitów i odzyskując szeroki pas ziem wraz z twierdzami. Trugowie „przetrącili kręgosłup” państwu pojckiemu, które odtąd nie podniosło się już do dawnej potęgi.

Śmierć

Zmarł w 7641 EK po 33 latach panowania. Opuścił państwo większe, spokojniejsze i lepiej zorganizowane niż w dniu koronacji.

Dziedzictwo

Zapamiętany jako drugi założyciel: odnowił aparat państwowy, przywrócił bezpieczeństwo i skuteczność armii oraz floty, a ustrojowo przygotował grunt pod ostateczną centralizację i biurokratyzację w następnym stuleciu. W historii wojen uchodzi za pogromcę ajdynirskiej floty w delcie i architekta pojckiej rekonfiguracji politycznej.