|
|
| Linia 37: |
Linia 37: |
| | |{{subnetbox|{{IPA|/ə/}}|{{Unicode|ܐ݇|Serto}}<br/>ə}} | | |{{subnetbox|{{IPA|/ə/}}|{{Unicode|ܐ݇|Serto}}<br/>ə}} |
| | |- | | |- |
| − | |{{subnetbox|{{IPA|/a/}}|{{Unicode|ܐܵ|Serto}}<br/>Ā ā}} | + | |{{subnetbox|{{IPA|/aː/}}|{{Unicode|ܐܵ|Serto}}<br/>Ā ā}} |
| − | |{{subnetbox|{{IPA|/e/}}|{{Unicode|ܐܹ|Serto}}<br/>Ē ē}} | + | |{{subnetbox|{{IPA|/eː/}}|{{Unicode|ܐܹ|Serto}}<br/>Ē ē}} |
| − | |{{subnetbox|{{IPA|/i/}}|{{Unicode|ܐ݄|Serto}}<br/>Ī ī}} | + | |{{subnetbox|{{IPA|/iː/}}|{{Unicode|ܐ݄|Serto}}<br/>Ī ī}} |
| − | |{{subnetbox|{{IPA|/o/}}|{{Unicode|ܐ݄|Serto}}<br/>Ō ō}} | + | |{{subnetbox|{{IPA|/oː/}}|{{Unicode|ܐ݄|Serto}}<br/>Ō ō}} |
| − | |{{subnetbox|{{IPA|/u/}}|{{Unicode|ܐ݅|Serto}}<br/>Ū ū}} | + | |{{subnetbox|{{IPA|/uː/}}|{{Unicode|ܐ݅|Serto}}<br/>Ū ū}} |
| | | | | | |
| | |- | | |- |
| | |} | | |} |
| | </center> | | </center> |
| | + | |
| | ==Spółgłoski== | | ==Spółgłoski== |
| | Nowosechtoński nie posiada głosek emfatycznych ani zwarcia krtaniowego. | | Nowosechtoński nie posiada głosek emfatycznych ani zwarcia krtaniowego. |
Wersja z 09:38, 26 paź 2020
|
|
Język nowosechtoński
ܣ݇ܚܬܬ݁ܢ ܐܲܒ݆ܢ ܟ݇ܢ݆ܟ
/səħ'ton a'bun kə'nuk/
|
| Sposoby zapisu:
|
syryjskie
|
| Faktycznie
|
| Utworzenie:
|
Canis w 10.2020
|
| W Kyon
|
| Używany w :
|
Secht
|
| Klasyfikacja:
|
J. sechtońskie
|
| Lista conlangów
|
Diamentowe oko, flaga języka nowosechtońskiego. Język nowosechtoński (ܣ݇ܚܬܬ݁ܢ ܐܲܒ݆ܢ ܟ݇ܢ݆ܟ /səħ'ton a'bun kə'nuk/ Sechtton abun knuk "Nowy język Sechtu") - conlang Canisa zapoczątkowany w październiku 2020 roku, zaprojektowany pod państwo Secht świata Kyon. Język jest następcą języków starosechtońskich archaicznego i klasycznego, a także języka średniosechtońskiego autorstwa Henryka Pruthenii. Choć czerpie on wyraźną inspirację z poprzednich projektów (m.in. z części rdzeni słów), jest zarówno rebootem projektu, a zatem nie jest genetycznie spokrewniony z poprzednikami, jak i podejściem do języków semickich w znacznie luźniejszy sposób niż język średniosechtoński, tak jak język ayu jest jedynie powierzchownie spokrewniony z językami polinezyjskimi i greckim. Nowosechtoński przedłuża jednak tradycję poprzednich projektów posiadając w dużej mierze semicką fonetykę, stosując zapis alfabetem syryjskim kroju Serto, i korzystając z rdzeni spółgłoskowych, choć czyni to na swój sposób. W świecie Kyon, języki starosechtońskie (tak archaiczny jak i klasyczny) są wymarłe, średniosechtoński (zwany też magnackim czy literackim) jest ważnym językiem małej części populacji, a nowosechtoński jest językiem religijnym, kontraktowym i powszechnym.
Fonetyka i ortografia
Fonetyka jest delikatnie inspirowana językami semickimi, choć z wielu charakterystycznych cech zrezygnowano. Zatem bliżej jej np. do prostej fonetyki języka akadyjskiego czy nowohebrajskiego, niż do fonetyki arabskiej czy aramejskiej. Do zapisu prowizorycznie stosuje się pismo syryjskie. Literacko nie powinno zapisywać się samogłosek (abżad), jednak w trosce o jednoznacznosć, w większości materiałów są one zapisywane (abugida). Jest to także uprawomocnione w Sechcie, gdzie jest to element prawa kontraktowego.
Samogłoski
Charakterystyczny dla języka nowosechtońskiego jest zanik zwarcia krtaniowego (alefu) i moc samogłoski /a/ do tworzenia części rdzeni, np. ܟܠܐ /ka'la/, ܟܠܐܝܪ /kəla'ir/, nie /kə'lir/. Jest to jedyna samogłoska posiadająca takie właściwości. Nie każde "a" posiada takie właściwości.
Spółgłoski
Nowosechtoński nie posiada głosek emfatycznych ani zwarcia krtaniowego.
Gramatyka
SZKIC.
Deklinacja
Deklinacja
| Przypadek
|
CVCC
|
CVCuC
|
CVCiC
|
| Mianownik
|
ܣ݇ܚܬ Səħt
|
ܟܲܕ݆ܢ Kadun
|
ܝܲܣ݂ܡ Yasim
|
| Dopełniacz
|
ܣ݇ܚܬܐ Səħta
|
ܟܲܕܐܲܢ Kadan
|
ܝܲܣܲܡ Yasam
|
| Biernik
|
ܣ݇ܚܬܘ݆ Səħtū
|
ܟ݆ܕܘ݅ܢ Kudūn
|
ܝܲܣܘ݅ܡ Yasūm
|
| Celownik
|
ܣ݇ܚܬܝ݄ Səħtī
|
ܟܲܕܝ݄ܢ Kadīn
|
ܝ݆ܣܝ݄ܡ Yusīm
|
