Pragamajowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
m
Linia 30: Linia 30:
 
Istnieją poszlaki sugerujące popularność tatuaży w protogamajskim społeczeństwie. Tatuaże wykonane z użyciem niebieskiej lub czerwonej ochry na rękach oraz nogach były prawdopodobnie elementem rytuałów przejścia w przypadku obu płci.
 
Istnieją poszlaki sugerujące popularność tatuaży w protogamajskim społeczeństwie. Tatuaże wykonane z użyciem niebieskiej lub czerwonej ochry na rękach oraz nogach były prawdopodobnie elementem rytuałów przejścia w przypadku obu płci.
 
====Hierarchiczność====
 
====Hierarchiczność====
 +
====Pokrewieństwo====
 
====Prawo gościnności====
 
====Prawo gościnności====
 
====Poezja====
 
====Poezja====
Linia 36: Linia 37:
 
===Imiona===
 
===Imiona===
 
===Pochówki i zwyczaje pogrzebowe===
 
===Pochówki i zwyczaje pogrzebowe===
 +
 
==Religia i mitologia==
 
==Religia i mitologia==
 
{{Główny artykuł|Mitologia pragamajska}}
 
{{Główny artykuł|Mitologia pragamajska}}

Wersja z 19:36, 8 lip 2020

Raħ Ghammarasa Czytasz artykuł z serii Pragamajowie. | Język protogamajski (Słownik · Lista Swadesha · Rodzina języków gamajskich) · Mitologia · Nuzaarghis · Step Gamajski

Pragamajowie (pgm. Raħ Ghammarasa ['raħ ɣa'm:arasa]), alternatywnie również Protogamajowie lub Gamajowie — hipotetyczna grupa etnolingwistyczna zamieszkująca conworld Gammaji. Gamajowie posługiwali się rekonstruowanym językiem protogamajskim, będącym wspólnym przodkiem wszystkich późniejszych języków gamajskich. Zarówno język, kultura oraz mitologia Pragamajów nie są poświadczone w żadnych źródłach pisanych, wszelką wiedzę o nich pozyskano z badań archeologicznych, genetycznych oraz poprzez próby rekonstrukcji w wyniku porównań z ludami potomnymi.

Pragamajowie żyli najprawdopodobniej w okresie późnego neolitu[1] oraz/lub wczesnego chalkolitu[2] na obszarze Stepu Gamajskiego. Klasycznie na okres ich istnienia jako zwartej grupy etnolingwistycznej przyjmuje się okres między 1500 a 0 AG, chociaż jest to kwestia sporna. Niektórzy badacze postulują istnienie Pragamajów w czasach jeszcze wcześniejszych lub alternatywne miejsca lokalizacji ich praojczyzny, również data rozpadu wspólnoty protogamajskiej jest symboliczna.

W wyniku rozpadu wspólnoty protogamajskiej potomkowie Pragamajów rozprzestrzenili się w każdym kierunku od ich postulowanej praojczyzny, w roku ~1500 PG zasiedlając obszary: (Etap I do uzupełnienia).

Etymologia

Etymologia

Sami Pragamajowie określali się najprawdopodobniej terminem Raħ Ghammarasa ['raħ ɣa'm:arasa], oznaczającym najprawdopodobniej po prostu tyle "ludzie". Użycie tego terminu jest poświadczone u wielu ludów potomnych, albo jako określenie swojego własnego etnosu, albo jako zwyczajny rzeczownik. Do pierwszej kategorii należą między innymi: Onowie (on. hąn [ʔaw̃n][3]), Chamowie (pch. qāma [xaːma][4]) oraz Ńanowie (nan. ńanna [ɲan:a][5]). Do drugiej kategorii natomiast należą między innymi: Zongepajczycy (zon. gaba [ˈɣɐbɐ[6]] oraz Pralejhamowie (plh. ħama [ħama][7][8]).

Raħ ghamma (człowiek) oraz raħ ghammarasa (ludzie) to jedne z najbardziej rozpoznawalnych protogamajskich słów. Porównywanie wywodzących się z nich słów oraz kognatów występujących w językach wywodzących się z języka Pragamajów w znacznym stopniu przyczyniło się do rekonstrukcji ewolucji rodziny języków gamajskich.

Genetyka

Badania genetyczne protogamajskich szczątków i szkieletów pozwoliły rekonstruować typowe cechy wyglądu przedstawicieli tej społeczności. Pragamajowie byli najprawdopodobniej znacznego wzrostu[9], dobrze zbudowani, o opalonej, śniadej skórze (czasami również nieco jaśniejszej). Oczy duże, okrągłe, koloru brązowego lub - częściej - niebieskiego. Włosy natomiast w różnych odcieniach brązowego, od ciemnobrązowego do mysiego.

Historia

Urheimat protogamajski

Okres wczesnogamajski

Okres środkowogamajski

Okres późnogamajski

Rozpad wspólnoty protogamajskiej

Kultura i osiągnięcia

Zwyczaje i struktura społeczna

Wygląd i rytuały przejścia

W społeczeństwie Pragamajów mężczyźni nosili bujny zarost, łącznie z długimi brodami, wąsami oraz bokobrodami. W brodach często pleciono warkocze, a samo zapuszczenie zarostu było wymagane by chłopiec mógł stać się mężczyzną. Jednocześnie praktykowano rytualne postrzyżyny, podczas których chłopcu (zwykle w okolicy 7 roku życia) obcinano włosy, jednocześnie nadając mu imię. Rytuału postrzyżyn dokonywał ojciec lub osoba obca, wchodząca w ten sposób w sztuczne pokrewieństwo z dzieckiem. Od obcięcia włosów syn stawał się pełnoprawnym członkiem rodziny i przechodził spod opieki matki pod zwierzchnictwo ojca. Mężczyźni oraz chłopcy po rytuale postrzyżyn zobowiązani byli nosić krótko przystrzyżone włosy.

Kobiety nosiły włosy przeważnie rozpuszczone, z niewielkimi warkoczykami wplecionymi we włosy, lub rzadziej zgarnięte w jednego prostego kucyka. Podobnie jak w przypadku postrzyżyn u chłopców, dziewczętom regularnie obcinano włosy aż do ok. 7 roku życia wierząc, że zapewni wzrost bujnych i zdrowych włosów w przyszłości. Wiek 7 lat był więc pierwszym krokiem w dorosłość dla obu płci.

Istnieją poszlaki sugerujące popularność tatuaży w protogamajskim społeczeństwie. Tatuaże wykonane z użyciem niebieskiej lub czerwonej ochry na rękach oraz nogach były prawdopodobnie elementem rytuałów przejścia w przypadku obu płci.

Hierarchiczność

Pokrewieństwo

Prawo gościnności

Poezja

Wojna

Lupa2.gif
Główny artykuł: Nuzaarghis

Imiona

Pochówki i zwyczaje pogrzebowe

Religia i mitologia

Lupa2.gif
Główny artykuł: Mitologia pragamajska

Przypisy

  1. epoka kamienia
  2. epoka miedzi
  3. język grupy peryferyjnej
  4. język grupy peryferyjnej
  5. język grupy centralnej
  6. język grupy peryferyjnej
  7. język grupy peryferyjnej
  8. warto zauważyć, że w pralejhamskim występuje również pochodna tego rzeczownika, będąca nazwą własną tego ludu (Łeiħama [ɬˀeiħama])
  9. wzrost fenotypiczny jest determinowany zarówno przez genetykę jak i warunki środowiskowe