Shebad Qaishani Sūbekh Sephet Sepet Południowy
|
{{{flaga}}}
|
{{{herb}}}
|
|
Sepet Południowy na tle Mhasalu
|
Język urzędowy:
|
ajdyniriański, mhasalski
|
Języki używane:
|
mhasalski, inne
|
Stolica
|
Myarbān
|
Ustrój
|
prowincja imperialna
|
Namiestnik
|
Akhefarus Xiryariyushaīr Fraecifeshaīr Kaiyani
|
{{{szef rządu}}}
|
{{{premier}}}
|
Powierzchnia - całkowita -% wody
|
{{{powierzchnia całkowita}}} km² {{{procent wody}}}%
|
Ludność na rok 5360 CE[1] - całkowita
|
do oszacowania
|
Waluta
|
1 adrash = 100 zuvwarów (ADR)
|
Strefa czasowa
|
{{{czas}}}
|
Powstanie:
|
{{{utworzenie}}}
|
Hymn
|
{{{hymn}}}
|
Przynależność do organizacji
|
{{{organizacje}}}
|
Domena internetowa
|
{{{internet}}}
|
Kod telefoniczny
|
+{{{kod}}}
|
|
Sepet Południowy (ajd. Shebad Qaishani [ʂɛ'bad qaɪ'ʂaɲi], mhs. Sūbekh Sephet [su:'bekʰ se'pʰet]) — jeden z sepetów (prowincji) składających się na Mhasal, znajdujący się na samym południu krainy, od czego bierze swoją nazwę. Obejmuje tereny w większości równinne, z niewielkimi pasmami wzgórz na południu. Równiny pokryte są niemal w całości przez piaski pustyni, poprzecinane okazjonalnymi oazami oraz rzekami okresowymi, północną granicę pustyni wyznaczają rzeki Naqadah oraz Ehwatri. Nad ich brzegami skupia się przeważająca większość populacji. Tereny nadrzeczne należą do najgęściej zaludnionych części Mhasalu, podczas gdy tereny pustynne, położone w głębi lądu, do najmniej zaludnionych. Osadnictwo na terenach pustynnych skupia się przede wszystkim na oazach, które latem przeistaczają się w ogromne pustynne jeziora, oraz w górniczych osadach położonych pośród wzgórz. Z uwagi na znaczne odległości oraz odizolowanie od rdzenia ziem mhasalskich, populacja oaz w zauważalny sposób różni się w kwestiach kultury i religii od głównego nurtu mhasalskiej cywilizacji. Mimo to, uznają się oni za Mhasalów, i tak są też postrzegani przez obcokrajowców.
Kynografia
Pustynia Tałejska pokrywa większość obszaru Sepetu Południowego.
Populacja
Kluczowe miejsca
Stereotypy
Przypisy